ตอนที่ 232: วันที่เรียบง่าย (1)

แองเจเล่ม้วนกระดาษหนังแลเอากลับเข้าไปในกระบอกไม้

"เอาปากกาและกระดาษมาให้ข้า" เขาบอกแนนซี่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น

"ค่ะ" แนนซี่เดินขึ้นบันไดและนำปากกา กระดาษและเทียนไขมาให้แองเจเล่

แองเจเล่รีบกินอาหารให้เสร็จอย่างรวดเร็วและเริ่มเขียนตอบจดหมายที่ส่งไปให้เทีย แต่ก่อนที่เขาจะเขียนเขาก็บอกให้แนนซี่ออกไปเพื่อให้เขาอยู่เพียงลำพัง

ดวงอาทิตย์เริ่มตกเมื่อเขาเขียนจดหมายเสร็จ

จากนั้นเขาก็คว้ากระบอกไว้และใส่จดหมายเข้าไป กระบอกถูกปิดผนึกด้วยขี้ผึ้งและแองเจเล่ก็ติดป้ายที่อยู่ไว้

"เอมี่"

เอมี่กำลังรดน้ำต้นไม้ในสวนดังนั้นเธอจึงสามารถได้ยินเสียงของแองเจเล่ได้ทันทีและเธอก็รีบเข้ามาในบ้าน

"มีอะไรให้ช่วยคะนายท่าน"

"เอานี่ไปที่ไปรษณีย์และบอกให้พวกเขาส่งมันด้วยการบิน" แองเจเล่ยื่นกระบอกไม้ให้เอมี่

"ค่ะ" เอมี่คว้ากระบอกและออกจากบ้าน

เขายังอยู่บนโซฟาและตรวจสอบข้อความจากรูนสื่อสาร แองเจเล่ตอบข้อความเสร็จหลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง

ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าเขาจำเป็นต้องตรวจสอบอะไรบางอย่าง

แองเจเล่เรียกนกกระจอกราตรีสี่ปีกทันที มันพุ่งเข้ามาในห้องนั่งเล่นผ่านหน้าต่างที่เปิดไว้และลงบนไหล่ของเขา

นกกระจอกยืนอยู่อย่างเงียบๆบนไหล่ของแองเจเล่กำลังทำความสะอาดขนของมันด้วยปาก

แองเจเล่ลูบหลังของนกเบาๆและพยายามหาวิธีที่จะใช้เนื้อเต่าให้คุ้มค่าที่สุด

สิ่งมีชีวิตที่ได้รับเชื้อจะกลายพันธุ์เช่นเดียวกับนกและการกลายพันธุ์จะมาพร้อมกับความสามารถพิเศษใหม่ เขาต้องการทดสอบว่าเนื้อสามารถใช้กับตัวเองได้ไหม

แองเจเล่จำเป็นต้องดำเนินการด้วยความระมัดระวังเมื่อต้องจัดการกับบางสิ่งบางอย่างที่ถูกรวบรวมจากดินแดนฝันร้าย ความเสียหายจากระเบิดหัวใจมันมากพอที่จะระเบิดเต่าและมีเพียงสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ก็คือเศษเนื้อสามชิ้น

เขานึกถึงสิ่งมีชีวิตอื่นที่อยู่ใกล้ทะเลสาบ

แองเจเล่ลุกขึ้นยืนทันทีและเดินออกจากบ้านไป ในไม่ช้าเขาก็มาถึงข้างทะเลสาบ

เขายืนอยู่ในพุ่มไม้ข้างทะเลสาบกำลังจ้องไปที่ผิวที่สงบนิ่งของน้ำ

สถานที่นี้เงียบสงบ สายลมได้พัดผ่านใบหน้าของแองเจเล่เป็นครั้งคราว มีเศษใบไม้สีเหลืองตกลงบนน้ำและลอยอยู่บนผิวของมัน

แองเจเล่ค่อยๆยกมือขวาช้าๆโดยเล็งไปทางทะเลสาบ

ชี่

เข็มเงินพุ่งออกมาจากเล็บของเขาและเข้าไปในน้ำ

จ๋อม

ปลาดำขนาดเล็กถูกเข็มเสียบและลอยขึ้นไปในอากาศ

จากนั้นเข็มเงินก็กลับมาหาแองเจเล่และปลาก็ตกลงบนฝ่ามือของเขา มันเป็นปลาดำที่มีเครื่องหมายรูนบนหลังของมัน

"มันเป็นปลาตัวเดียวกับที่ข้าเห็นในดินแดน...." แองเจเล่พึมพำแล้วเขาก็ส่ายฝ่ามือเล็กน้อย

ชี่ ชี่ ชี่

เข็มเงินนับไม่ถ้วนปรากฏเหนือปลาและแทงทะลุตัวของมัน มันมีเลือดสีแดงตกลงบนพื้นที่หยดมาจากมือของแองเจเล่

"ตอนนี้ปลาตัวนี้ตายแล้ว มาดูกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นในครั้งต่อไปที่ข้าเข้าไปในดินแดนฝันร้าย" แองเจเล่รู้ว่าดินแดนนั้นมีการเชื่อมต่อพิเศษกับโลกจริงราวกับว่าเขาเดินทางข้ามกาลเวลาไปที่นั่น

เขาทิ้งปลาลงบนพื้นและทำความสะอาดเข็มโดยใช้น้ำจากทะเลสาบก่อนที่จะดูดมันกลับเข้าไปในร่างกายของเขา

 

แองเจเล่หันกลับไปและเห็นรถม้าสีดำที่มีขอบเงินกำลังเดินทางมาที่บ้านของเขา รถม้าค่อยๆช้าลงและหยุดใต้ป้ายบอกทางที่ระบุว่าพื้นที่นี้เป็นพื้นที่ส่วนตัวของพ่อมดกรีน

มีชายร่างใหญ่สวมชุดคลุมสีเหลืองเปิดประตูของรถม้าและกระโดดลงมา

อัศวินลาดตระเวนสองคนสังเกตเห็นและเดินไปถามชายคนนั้น

พวกเขาคุยกันอยู่ครู่หนึ่งและอัศวินทั้งสองก็โค้งคำนับอย่างสุภาพแล้วหนึ่งในนั้นก็เดินมาหาแองเจเล่เพื่อรายงาน

แองเจเล่ขมวดคิ้ว มันดูเหมือนว่าชายชุดคลุมเหลืองเป็นพ่อมดทางการแต่เขาไม่รู้ว่าเป็นใคร

อัศวินรีบวิ่งมาหาแองเจเล่และโค้งให้เขา

"เขาเป็นใคร" แองเจเล่ถาม

"นายท่าน เขาเป็นพ่อมดจากแผนก เขาบอกว่าเขามาที่นี่เพื่อส่งของบางอย่างให้ท่าน" อัศวินตอบกลับอย่างสุภาพ

"หืม" แองเจเล่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะจำบางอย่างได้

"เชิญเขามาที่บ้านของข้า" เขายิ้ม

"ครับ"

แองเจเล่กลับไปที่ห้องนั่งเล่น เขาบอกให้เอมี่เตรียมชาไว้ให้แขกและนั่งลงบนโซฟา

หลังจากผ่านไปหลายนาทีก็มีชายล่ำสันในชุดคลุมสีเหลืองมาถึง

"สวัสดีพ่อมดกรีน ชื่อของข้าคือปีเตอร์" ปีเตอร์พยักหน้าเล็กน้อย

"นั่งก่อนสิ" แองเจเล่ยิ้มตอบ

เอมี่ อลิซและแนนซี่ยังรออยู่ข้างๆ

"ออกจากบ้านไปก่อน เรามีเรื่องที่จะต้องคุยกัน" แองเจเล่สั่ง

"ค่ะนายท่าน"

ทั้งสามออกจากบ้านพร้อมกันและปิดประตู

ห้องนั่งเล่นเงียบลง

ตอนนี้ชายล่ำสันกำลังนั่งอยู่บนโซฟา เขาคว้าไปที่ถ้วยชาและจิบเล็กน้อย

แองเจเล่มองไปที่ชายคนนั้นด้วยหน้าตาเฉยเมย

"มาเริ่มกันเถอะ เจ้าถูกส่งมาที่นี่โดยท่านแอนเดอร์ใช่ไหม" เขาถาม

"ใช่ ท่านแอนเดอร์บอกให้ข้าส่งบันทึกของยาและรวบรวมความรู้เกี่ยวกับการทำยาให้เจ้า" ปีเตอร์เอาลูกคริสตัลออกมาจากแขนเสื้อของเขา ภายในลูกคริสตัลมีรูนสีแดงลอยอยู่

เขาวางลูกคริสตัลลงบนโต๊ะที่อยู่ข้างหน้าทั้งสองคน

"ท่านแอนเดอร์บอกว่าเจ้าสามารถติดต่อท่านได้โดยตรงผ่านลูกแก้วนี้"

แองเจเล่พยักหน้าและสแกนลูกคริสตัลโดยใช้ซีโร่ มีจุดแสงสีน้ำเงินกะพริบข้างหน้าดวงตาของเขา

เขาลังเลชั่วครู่และวางมือขวาลงบนลูกแก้วพร้อมกับหลับตา

[กำลังเชื่อมต่อกับอุปกรณ์สื่อสาร ตรวจพบการเชื่อมต่อพลังจิต คุณต้องการเชื่อมต่อหรือไม่] เสียงของซีโร่ดังก้องในหูของเขา

'เชื่อมต่อ' แองเจเล่สั่ง

ชี่

เสียงของมันเหมือนแก๊สที่รั่วออกมาจากลูกโป่ง

ลูกคริสตัลล้อมรอบไปด้วยแสงสีแดง แสงนี้สว่างมาจากรูนที่อยู่ภายใน หลังจากผ่านไปหลายวินาทีรูนก็เริ่มหมุน

ในขณะเดียวกันก็มีเสียงของชายชราแอนเดอร์เข้ามาในหูของแองเจเล่

'ฮ่า...น่าประทับใจจริงๆ เจ้ารู้วิธีเปิดใช้งานลูกแก้วนี้ด้วยหรือ มันดูเหมือนว่าปีเตอร์ได้ส่งมันให้เจ้าตรงเวลา'

'เกิดอะไรขึ้น'

แอนเดอร์หยุดชั่วครู่และพูดต่อ 'ความรู้ในการทำยาถูกเก็บไว้ในลูกแก้ว มันถูกเตรียมโดยองค์กร ส่วนของความรู้พื้นฐานของพ่อมดระดับสองก็ยังมีบันทึกไว้ด้วย'

'เยี่ยม ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ'

'ตอนนี้เราจบกันแล้วใช่ไหม นี่จะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ข้าทำให้เจ้า' แอนเดอร์พูดเสียงเคร่งเครียด

'จบหรือ เจ้าคิดจริงๆหรือว่ามันสามารถแก้ไขได้ง่ายเช่นนั้น เจ้าไม่ควรมาขู่ข้า' แองเจเล่หัวเราะเบาๆ

'เจ้าต้องการให้ข้าทำอะไรอีก' แอนเดอร์ถามด้วยเสียงเคร่งขรึม 'เจ้าสามารถขู่ข้าได้ตามที่เจ้าต้องการแต่จำไว้ด้วยว่าเจ้าก็มีสายเลือดนี้ด้วยเช่นกัน ข้าจะจมเรือซะถ้ามันจำเป็น'

'ไม่เอาน่า' แองเจเล่ส่ายหัว 'เจ้าไม่คิดว่าเราสามารถช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้ในหลายๆด้านหรือ เราจะได้รับความสำเร็จที่เยี่ยมยอดด้วยกัน'

ทันใดนั้นแอนเดอร์ก็เยาะเย้ย 'เจ้าหรือ พ่อมดขั้นแก๊สเนี่ยนะ เจ้าสามารถทำอะไรได้บ้าง'

'เยอะแยะ' แองเจเล่ไม่ได้โกรธ 'มันเป็นสถานการณ์ที่ได้กันทั้งสองฝ่ายถ้าเราสามารถทำงานร่วมกันได้ เจ้ามาจากตระกูลเบนนิส แม้ว่าเจ้าจะเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสแต่เจ้าไม่ได้มีอำนาจในมือมากใช่ไหมมิฉะนั้นเจ้าคงไม่มาทำงานในแผนกนี้แทนที่จะเป็นสำนักงานใหญ่'

'เจ้ากำลังพยายามจะพูดอะไร' แอนเดอร์เริ่มร้อนใจ

'การทดลองเรื่องชีวิตและการทดลองมนุษย์เป็นสิ่งต้องห้ามในโนล่าซึ่งหมายความว่าเจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ฆ่าสิ่งมีชีวิตจำนวนมากเพื่อที่จะสกัดสายเลือดโบราณ อย่างไรก็ตามเจ้ามีวิธีการที่สมบูรณ์แบบในการสกัดสายเลือดโบราณของฮาร์ปี้ใช่ไหม เจ้าไม่ต้องการทดสอบวิธีนี้กับสิ่งมีชีวิตอื่นหรือ ห้องทดลองลับจะช่วยแก้ปัญหาทั้งหมดนี้ให้เจ้าได้'

'ข้าต้องการทำการทดสอบแต่แล้วอย่างไรล่ะ' แอนเดอร์ไม่ได้ซ่อนอะไร เขาเข้าร่วมตระกูลเบนนิสในฐานะคนนอกดังนั้นเขาจึงไม่มีสายเลือดของผู้สืบทอดและเขาไม่เคยได้รับการพิจารณาว่าเป็นสมาชิกที่สำคัญขององค์กร

เขามีความตั้งใจที่จะสร้างห้องทดลองลับแต่มันก็ทำได้ยากเกินไป

'ข้าสามารถเป็นผู้ดูแลห้องทดลองของเจ้าได้ เจ้าคิดว่าอย่างไร เจ้าและข้ามีสายเลือดในร่างกายและเราจำเป็นต้องเก็บไว้เป็นความลับ นั่นหมายความว่าเราไม่สามารถทรยศกันได้มิฉะนั้นเราก็จะถูกล่าโดยทีมนักล่า'

แอนเดอร์ลังเล แนวคิดของแองเจเล่มีความสมเหตุสมผลโดยการขอให้ชายหนุ่มดูแลห้องทดลองเป็นตัวเลือกที่ยอดเยี่ยม อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถไว้ใจแองเจเล่และเขาไม่ต้องการที่จะให้เทคนิคการสกัดเลือดที่สมบูรณ์ของเขาแก่ชายหนุ่ม

แอนเดอร์รู้ว่าแองเจเล่แตกต่างจากพ่อมดแสงคนอื่นๆ อย่างไรก็ตามเขาไม่เข้าใจว่าแองเจเล่กำลังวางแผนอะไร

'ถ้าเจ้ายังต้องการเวลาที่จะคิดงั้นเรามาเริ่มงานด้วยกันก่อน ข้ารู้ความลับของเจ้าและเจ้ารู้ของข้าด้วยเช่นกันดังนั้นเราจึงอยู่บนเรือลำเดียวกัน เจ้าสามารถเชื่อใจข้าได้ นอกจากนี้ข้ายังมีตราและข้ายังต้องการทำการวิจัยเรื่องนี้' แองเจเล่หัวเราะเบาๆ

'ตรา เจ้ากำลังจะบอกว่าเราสามารถทำงานร่วมกันได้หรือ ถ้าเป็นเช่นนั้นข้าก็เอาด้วย' ชายชราดูตกใจ

'แน่นอน' แองเจเล่หยุดชั่วครู่ 'ตราของข้ามีพลังที่แท้จริงของสายเลือดโบราณ ด้วยตรานี้มันก็เป็นเรื่องง่ายที่จะสกัดสายเลือดของฮาร์ปี้ แม้ว่ามันจะมีสิ่งเจือปนเราก็ยังประหยัดเวลาไปได้มาก'

'ฟังดูดีเกินกว่าที่จะเป็นจริงแต่ข้าก็จะเสี่ยง' แอนเดอร์พอใจกับข้อเสนอของแองเจเล่ เขาไม่เคยคิดถึงการใช้ตราเลย ถ้าแองเจเล่สามารถปลูกถ่ายตราให้เขาได้เขาก็ไม่ต้องพึ่งพาชายหนุ่มคนนี้อีกต่อไป

'มีอีกเรื่องหนึ่ง ข้าได้ยินมาว่ามีใครบางคนซื้อเซนทอร์ขาวจากการประมูลทาสครั้งล่าสุด....'

แอนเดอร์ขัดแองเจเล่ก่อนที่เขาจะพูดจบ