ตอนที่ 23 ความเหนื่อยล้า

//ตึก ตึก// เสียงใครกำลังวิ่งอยู่ที่ข้างหน้าบ้านร้างกันนะ ผมลุกขึ้นจากหัวมุมของห้องแล้วเดินไปดู ผมพบว่าคนที่วิ่งมาเป็นคุณแมสเธอดูเหนื่อยแล้วก็หอบมากเลย เธอเดินเข้ามาในบ้านร้างก่อนนะล้มตัวนั่งลง ผมรีบวิ่งไปหาเธอแล้วประคองเธอเอาไว้

“คุณแมสเป็นอะไรหรือเปล่า ทำใจดีๆไว้นะครับคุณแมส”

แล้วคุณแมสก็สลบลงไปเลยทำไมคุณแมสถึงเป็นแบบนี้ได้ล่ะ ผมรีบหาใบตองที่ผมเก็บมาเอามาวางลองๆเอาไว้ แล้วก็ให้เธอนอนลงไปที่ใบตองก่อนจะมัดเป็นบวมๆให้ลองเหมือนหมอน จากอาการของเธอเธอคงแค่เหนื่อยมากแค่นั้น ต้องให้เธอนอนพักก่อนเดี๋ยวเธอก็คงจะตื่นขึ้นมา แต่ทำไมเธอถึงเหนื่อยขนาดนี้จนทำให้เธอต้องสลบเลย มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ ผมจับที่หน้าผากของเธอก็ยังคงปกติดีไม่มีร้อนแต่หน้าผากของเธอเย็นมากเหมือนมือของเธอเลย ผมว่ามันก็คงไม่เป็นอะไรมากหรอก

“คุณแมสเขาเป็นอะไรนะทำไมถึงเป็นแบบนี้”

ผมคิดสงสัยกับตัวเองหลายนาทีเหมือนกัน จนกระทั่งคนแมสเขารู้สึกตัวขึ้นมา ผมรีบเดินไปดูเธอในทันทีเธอพยายามลุกขึ้น ผมเห็นแบบนั้นแล้วผมก็เลยเอามือประคับประคองให้เธอขึ้นมา เธอลุกขึ้นมานั่งได้ เมื่อเธอนั่งได้เธอก็หันไปหาน้ำในทันที ผมเลยเดินไปหยิบน้ำมาให้เธอเธอจับกระบอกน้ำอย่างไว แล้วเริ่มดื่มน้ำด้วยความกระหาย

“อะแฮก อะแฮก” นั่นไงว่าแล้วดื่มเร็วขนาดนั้นก็ต้องมีสำลักกันบ้างแหละ ผมลูบหลังให้ก่อนเธอจะยื่นน้ำกลับมาให้กับผม

“เป็นยังไงบ้างครับรู้สึกสบายขึ้นหรือยัง” ผมถามเธอด้วยความเป็นห่วง แต่พอดูๆอาการของเธอก็เริ่มดีขึ้นแล้วเมื่อได้พัก

“ตอนนี้ก็รู้สึกดีขึ้นมาแล้วค่ะ ตอนมาเกือบจะตายแล้วดีนะที่มาถึงที่นี่ทัน”

ถึงกับเกือบตายเลยหรอแล้วทำไมมันเป็นอย่างนี้ได้

“แล้วมันเกิดอะไรขึ้นหรอครับทำไมถึงมาในสภาพแบบนี้ล่ะครับ”

เธอหยิบน้ำขึ้นมากินอีกครึ่งหนึ่งก่อนจะถอนหายใจนิดหน่อย

“ก็ตอนที่ฉันออกไปทำธุระของฉัน ก็เจอกับปีศาจมากมายเยอะมากจนทำให้ฉันนี่ต้องเหนื่อยแทบการเดินทางของฉันเลยล่ะค่ะ  ตอนที่เดินทางเข้าไปในป่าเพื่อไปตามหาของอะไรบางอย่างมา ก็ดันพบกับราชินีหิมะที่กำลังเดินเล่นอยู่แถวนั้นอีก โคตรจะซวยเลยล่ะค่ะ กว่าจะมาถึงที่นี่ได้วิ่งหนีมาแทบตายเพราะไม่มีแรง ก็เลยเกือบจะสลบคาแถวนู้นแล้วด้วยซ้ำนะคะ ดีที่มีความพยายามสูงก็เลยกลับมาถึงที่นี่ได้ มานอนสลบอยู่ที่นี่แทน ตอนนี้ก็หายแล้วล่ะค่ะรู้สึกดีมากแล้ว”

ออกเดินทางเธอออกเดินทางไปเอาอะไรกัน แล้วทำไมต้องไปขนาดนั้นกันนะ