Invisible(มัจจุราชไร้เงา)ตอนที่10 ปะทะอ้ายจื้อหลิน
เดี่ยวมองมีดที่อยู่ในมือของเขาด้วยสายตาที่ปลื้มปลิ่มมีดเล่มนี้มันมีดเทพชัดๆ แล้วเขาก็ลุกขึ้นยืนเก็บมีดไว้และหยิบสมุนไพรเขียวขึ้นมาเคี้ยวกินสักพักเลือดเขาก็เพิ่มมา20หน่วยและบาดแผลที่ขาของเขาก็หายสนิท
"ค่อยยังชั่ว" แล้วเดี่ยวก็เดินไปอาบน้ำ ผ่านไปกว่า20นาทีเดียวก็อาบน้ำเสร็จ เขาแต่งตัวใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย(ชุดคลุมแบบกิโมโนของโรงแรม)เขากระโดดขึ้นไปนอนบนเตียงอันใหญ่และอ่อนนุ่ม
เขาพริ้มตาหลับด้วยใบหน้าที่ดูผ่อนคลายแล้วสักพักใบหน้าเขาก็เดียวเงียบขรึมขึ้นเพราะเขาพึ่งคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อไม่นานมานี้ วันนี้พวกแกทำให้ข้าหนีเหมือนสุนัขจนตรอก วันข้างหน้าพวกแกจะเป็นยิ่งกว่าสุนัขรอข้าก่อนเถอะ(แวร์วูฟล์รอวันหอนสินะ)และเขาก็คิดถึงมีดสังหารวายุมันไม่มีพลังโจมตีเลยแต่ถึงอย่างนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันคือของเทพใช่ของกากดาดๆทั่วไปเมื่อมันไม่มีพลังโจมตีเราก็ต้องหาพลังโจมตีมา เดี่ยวคิดอยู่สักครู่แล้วเขาก็คิดอะไรบางอย่างได้ นั้นก็คือใช้ทั้งสองอย่างพร้อมกัน
เขาต้องถือมีดทั้ง2มือ ไม่ว่ามีด ดาบ กระบี่หรือจะอาวุธ2มือชนิดใดใช่ว่าใช้แล้วพลังโจมตีของอาวุธทั้งสองจะรวมกันเป็นค่าเสียหายที่โจมตีได้ แต่ที่จริงคือใช้อาวุธข้างไหนโจมตีก็เป็นค่าความเสียหายของอาวุธข้างนั้น เพราะฉนั้นใช้อาวุธ2มือใช่ว่าพลังโจมจะสูงขึ้นแต่สำหรับกรณีของเดี่ยวมันไม่ได้เป็นแบบนั้นสำหรับเขาแล้วมันเหมือนกับเสือติดปีกนี่มันเหมาะกับการใช้อาวุธ2มืออย่างเทพเพราะมีดสังหารวายุเปรียบเสมือนบัพเสริมความเก่ง(บัพคือสิ่งที่เพิ่มสถานะต่างๆให้สูงขึ้น)และเดี่ยวก็คิดอย่างเพลิดเพลินแค่วันเดียวเขาก็ผ่านเหตุการณ์อะไรมากมายยิ่งนักด้วยความอ่อนเพลียเขาก็หลับไปในที่สุด..
ก็อก! ก็อกๆ! เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับมีเสียงพูดออกมา
"รูม เซอร์วิสครับ"
เดี่ยวงัวเงียตื่นขึ้นมาก็พบว่าสว่างแล้วแต่ไม่รู้ว่ากี่โมงกี่ยาม บริกรโรงแรมเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเข็นอาหารมาเสริฟ เมื่อบริกรออกไปแล้วเดี่ยวก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวกินอาหารและสักพักหนึ่งเดี่ยวก็ เดินมาถึงจากห้องแล้วเดินมาถึงห้องโถงของโรงแรมมีคนเยอะแยะมากมายทั้งนั่งคุยกัน ยืนคุยกันบ้างและเดี่ยวก็รู้สึกว่าคนส่วนมากเริ่มมองมาที่เขา แล้วเดี่ยวก็เซ็คเอ้าท์ออกจากโรงแรมและเดินออกจากโรงแรมไป
เมื่อเดี่ยวออกมาจากโรงแรม เขาก็เปิดแผ่นที่ขึ้นมาดูสักพักเขาก็ปิดแผ่นที่ลงและก็รีบมุ่งหน้าไปประตูทิศตะวันออกของทางออกจากเมืองในทันทีซึ่งมันมีระยะทางถึง1กิโลเมตร ใจของเดี่ยวว้าวุ้นเขาแทบอยากจะหายตัวไปให้ถึงหุบเขากลืนกินในทันทีเพราะเขากังวลเขาจะเกิดจ๊ะเอ๋กับกลุ่มของวิคเตอร์ ในที่สุดเดี่ยวก็เดินมาถึงประตูทางออกจากเมืองทิศตะวันออก มีผู้คนมากมายอยู่ที่นี่ทุกคนต่างกระโกนหาปาร์ตี้กันเพราะพื้นที่นี้เป็นพิ้นที่บุกเบิกใหม่จึงเกิดการรวมตัวของผู้คนมากมายตั้งปาร์ตี้กลุ่มใหญ่เพื่อออกไปเก็บระดับกัน
"มีใครสนใจจะเข้าร่วมปาร์ตี้ของข้าใหม่ขาดอยู่2ที่"ชายที่สวมชุดคลุมท่าท่างจะเป็นนักเวทย์พูดขึ้น
"กลุ่มของข้าตองการอัศวิน1ที่"
"ปาร์ตี้ของข้าขาด3ที่พวกท่านสบายใจไม่ต้องกลัวตายได้พวกข้ามีบิชอป" หลายเสียงต่างดังขึ้นมาเป็นระยะๆ เดี่ยวนั้นก็ต้องการเข้าปาร์ตี้เหมือนกันการที่จะเข้าไปยังหุบเขากลืนกินนั้นหาใช่เรื่องง่าย เขาเลยพยายามมองสบตาคนที่ร้องหาปาร์ตี้แต่ว่าคนเหล่านั้นสบตาเขาแล้วก็หลบสายตาของเดี่ยวทันที ด้วยการแต่งตัวของเดี่ยวเลยทำให้พวกมันมองข้ามเขาไป และก็มีคนๆหนึ่งมาสะกิดเขาแล้วก็พูดออกมา
"นี่เจ้าสนใจมาร่วมปาร์ตี้กับพวกข้าไหม?"ผู้หญิงคนหนึ่งถามเขา เดี่ยวเลยหันไปหาเสียงนั้นทันทีแล้วก็พบว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งสูงประมาณ160ซม.รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นโดยเฉพาะหน้าอกหน้าใจของเธอทำให้เดี่ยวถึงกับหายใจติดขัดขึ้นมาทันทีและเขาก็มองหน้าเธอก็เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เดี่ยวถึงกับอุทานออกมาในใจ "อื้อหือ!!เธอเกิดมาเพื่อเป็นแม่ของลูกข้า!!"(เพ้อเลยเหรอไอ้เดี่ยว555) แต่ใบหน้าของเดี่ยวยังคงเรียบเฉยแต่ตาของมันไม่อาจละจากใบหน้าที่เปื้อนยิ้มและโดยเฉพาะกันชนของหญิงสาวได้(แอบจิตมากแสส) ทันทีที่เดี่ยวกำลังจะเปิดปากพูด
"ยี่ม่าเจ้าอย่าได้ไปชวนไอ้ยาจกนั้นเข้ามาในปาตี้ของเราอย่างเด็ดขาด"ชายคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมาเดี่ยวก็เลยมองไปทันที แล้วเขาก้พบว่ามันคือมังตรา
"ทำไมละคะพี่น้องว่าเขาดูเก่งมากเลยนะคะ"สาวงามคนนั้นพูดท้วง
"ข้าขอขอบคุณเจ้ามากนะที่ชวนข้าเข้าปาร์ตี้แต่ข้านั้นก็ไม่ได้เก่งอะไรหรอก ก็เป็นอย่างที่พี่ชายท่านนั้นพูดนั้นแหละข้ามันยาจก"เดี่ยวพูดพร้อมกับหน้าตาสลดลง(แม่งขอคะแนนสงสารเลยนะ)
"เอ่อ! รู้ตัวเองแล้วก็ดี ปะยี่ม่าอย่ามัวเสียเวลาเลยรีบออกเดินทางกันเถอะคนไม่ครบก็ไม่เป็นไร"พอพูดจบจอจอก็เดินออกไปพร้อมกับเพื่อนๆในปาร์ตี้ตามเขาไปทีละคนๆและก็แม่นางฟ้าของเดี่ยวเดินตามไปเป็นคนสุดท้ายก่อนจะไปเธอยังหันมาโบกมือบายๆให้กับเดี่ยวอีก เดี่ยวถึงกับแทบละลายวิญญาณแทบออกจากร่างด้วยท่าทางโบกมือบายๆที่แสนน่ารักของเธอเหมือนเป็นการกระชากวิญญาณเขาออกจากร่างก็ไม่ปาน
เดี่ยวตกอยู่ในภวังอยู่ชั่วครู่แล้วก็ตั้งสติกลับมานี่สินะเขาว่า"แม้แต่ยอดขุนศึกผู้เก่งกล้าในศึกรบยังสยบให้กับโสมสคราญในใต้หล้า" แล้วเดี่ยวก็ยังเดินหาปาร์ตี้ต่อไปแต่ในความคิดยังสลัดใบหน้าท่าทาง รูปร่างของเธอออกจากหัวไม่ได้ สุดท้ายเดี่ยวไม่มีปาร์ตี้เขาเลยตัดสินใจแอบเดินเนียนไปกับกลุ่มปาร์ตี้อื่นๆไปเพราะว่ามีกลุ่มปาร์ตี้มากมายอย่างมืดฟ้ามัวดินกำลังจะไปบุกเบิกพื้นที่ใหม่กัน
เมื่อเดินมาได้ประมาณ30นาทีก็ปรากฎพวกมอนเตอร์มากมายเกือบเท่าๆกลุ่มปาร์ตี้เลยทีเดียวใช่แล้วที่แห่งนี้คือหุบเขากลืนกิน เมื่อทั้ง2ฝ่ายเผชิญหน้ากันหาได้พูดพร่ำทำเพลงไม่ทั้ง2ฝ่ายต่างพุ่งเข้าหากันอย่างกะเคียดแค้นกันมาแต่ชาติปางก่อน ปัง!! ฟิ้ว!! ตูมมม!! เป้ง!! จึก!! ฉัวะ!! เอื้อ!! การต่อสู้ที่ดุเดือดก็เริ่มขึ้นทันทีกระบวนท่าต่อกระบวนท่าเคล็ดวิชาปะทะเคล็ดวิชา เดี่ยวเลยอาศัยความเร็วฉีกตัวออกไปจากพื้นที่นั้นทันที เมื่อออกมาได้สักพักเขาก็เริ่มสำรวจพื้นที่โดยเป้าหมายเขาคือป่าไผ่ทมิฬ!! เดี่ยวเดินไปเรื่อยๆ แล้วก็หาได้เจอสิ่งใดที่เหมือนป่าไผ่ทมิฬไม่แต่เขาก็เดินสำรวจต่อไปไม่ได้หยุดหย่อนผ่านไปกว่า1ชั่วโมงแล้วเขาก็มาสะดุดตากับของสิ่งหนึ่งมันคือต้นไผ่ซึ่งมันมีเพียงแค่ต้นเดียวที่เกิดขึ้นท่ามกลางป่าเขาเช่นนี้แล้วเดี่ยวก็เดินตรงไปหามันทั้นทีเดี่ยวเดินไปใกล้ต้นไผ่และขณะที่เขากำลังจะสำรวจดูมันใกล้ๆ วิ้งๆๆ!!! ฟิ้วว!!! ซู่วว!!! ปรากฎดาวกระจาย ลูกธนู ลูกไฟพุ่งเข้าหาเดี่ยวแล้วเขาก็รับรู้ว่าอันตรายเข้าใกล้ตัวเขาทันที เดี่ยวเรียกมีดออกมากำชับในมือแล้วก็กระไดดหมุนตัวไปหลายตลบออกจากจุดนั้นทันที
ซึบ!! จึ๊ก!! ตูมมม!!! ดาวกระจาย ลูกธนู ลูกไฟ ก็กระทบกับพื้นดินทันที แล้วก็ทีเสียงดังออกมาพร้อมกับการปรากฏออกมาถึง3ตน
"นี้แกเป็นใครกล้าดียังไงถึงกับกล้าแตะต้องต้นไผ่ศักสิทธิ์ต้นนี้ "
หมอผีผู้คุมกฏLv.12(ระดับขาว)
นักธนูผู้คุมกฏLv.12(ระดับขาว)
นักฆ่าผู้คุมกฏLv.12(ระดับขาว)
"งานงอกแล้วนี่มันระดับขาวตั้ง3ตัว"เดี่ยวอุทานขึ้นในใจ เดี่ยวเรียกสังหารวายุออกมากำชับอยู่ในมือทันที แต่เขาก็ยังนิ่งเงียบไม่ตอบพวกมัน นักฆ่าหรี่ตาลง ทันใดนั้นตัวมันก็หายไป!! เดี่ยวเองก็กระโดดขึ้นทันที จึ๊ก!! จึ๊ก!! จึ๊ก!! จึ๊ก!! จึ๊ก!! พื้นที่เดี่ยวยืนอยู่ก็ปรากฎดาวยกระจาย5ดอกปักอยู่ที่พื้น ฟิ้ว!! ฟิ้ว!! ฉัวะ!! ฉัวะ!! ลูกธนูที่ยิงมา2ดอกทะลุร่างของเดี่ยวที่ยังค้างอยู่ในอากาศทันที
Miss!!
Miss!!
ด้วยความเร็วของเดี่ยวมันเลยเป็นร่างเงาภาพติดตาพวกมัน มอนเตอร์ทั้ง3ตัวต่างก็ตะลึงในความเร็วของเดี่ยวทันที แล้วเดี่ยวละมันอยู่ไหน? หมอผีรู้สึกถึงความหนาวเหน็บที่กลางหลังของมัน มานาซิลด์!! มันรีบร่ายเวทย์ป้องกันทันทีแต่ก็สายไปแล้ว ซึบ!! ซึบ!! ซึบ!! ซึบ!! ฉัวะ!! ค่าตัวเลขความเสียหายไหลออกจากหัวของหมอผีปานสายน้ำและยิ่งการโจมตีครั้งสุดท้านนั้นเดี่ยวโจมตีพร้อมกันทั้ง2มือ!!
30!!
30!!
30!!
30!!
30!! 30!!
ทุกอย่างใช้เวลาอธิบายนานแต่ว่ามันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว "เหวอ !!" "เหี้ย!!"
นักธนูกับนักฆ่าต่างอุทานออกมาอย่างลืมตัว หมอผีมันยังไม่ทันได้ร้องมันก็กลายเป็นแสงแล้วก็แตกสลายไป ส่วนเดี่ยวนั้นก็มองไปที่พวกมันทั้งสอง นักธนูกับนักฆ่าต่างสบตากันทันแล้วพวกมันทั้ง2ก็วิ่งหนีไปในทันที!! ครืน!!! ครืน!!! ทันไดนั้นต้นไผ่สั่นไหวสะเทือนไปมาอย่างรุนแรงแล้วก็ โพล๊ะ!!!! ต้นไผ่แตกกระจายออกเป็นริ้วๆพร้อมกับมีเสียงดังออกมา
"ไอ้พวกขี้ขลาดเลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ"
เศษไผ่ที่แตกกลายเป็นเข็มจำนวนมหาศาลพุ่งใส่เดี่ยวและก็มอนเตอร์ทั้งสองตัวในทันที เดี่ยวเร่งความเร็วสูงสุดแล้วพุ่งเข้าไปบังตัวที่ต้นไม้ใหญ่ ฉึก!! ฉึก!!
20!
20!
แต่ก็ยังช้าไป!! เดี่ยวตกใจเป็นอย่างมากนี่แค่เศษไผ่แตก2ชิ้นโดนเขาถึงกับเกือบต้องตาย!! นี่หรือคือความหมายของป่าไผ่ทมิฬ!!! นักธนูกับนักฆ่าเนื้อตัวของพวกมันต่างก็ประดับประดาด้วยเศษไผ่แตกมองดูแล้วเหมือนเม้นก็ไม่ปานแล้วพวกมันก็แตกสลายกลายไปแสงไปเมื่อเหตุการณ์สงบเดี่ยวก็ออกมาจากต้นไม้ที่เขาบังทันทีซึ่งลำต้นของมันเต็มไปด้วยเศษไผ่แตกที่ฝังตัวกันแน่นอยู่อย่างแออัดแล้วเดี่ยวก็พบว่าเขาเผชิญหน้ากับศัตรูตัวใหม่ทันที
อ้ายจื้อหลินจ้าวแห่งป่าLv.15(บอสระดับฟ้า)
เดี่ยวเบิกตาโพลงในที่สุดก็เจอมันแล้ว อ้ายจือหลินเป็นมอนเตอร์มนุษย์ผู้ชายผมยาวมัดเกล้าผมขึ้นหน้าตาดูเจ้าเล่ห์สะพายกระบี่ยาวไว้ที่ข้างเอวเสื้อผ้าที่มันสวมใส่เป็นชุดยาวสีเขียวแบบจอมยุทธและมีออร่าสีขาวอ่อนๆกระจายออกจากตัวของมัน
"ข้าปิดด่านฝึกฝนตนอยู่หลายปีไม่เคยมีใครมารบกวนข้า วันนี้เจ้ารนหาที่ตายแล้ว"จ้าวโจรป่ามันเอ่ยขึ้น
เคร้ง!!เสียงกระบี่ถูกดึงออกจากฝักอย่างรวดเร็วแล้วมันก็พุ่งเข้าหาเดี่ยวในพริบตามันฟันกระบี่ใส่เดี่ยวถึง5ครั้ง เป้ง!! เป้ง!! เป้ง!! เป้ง!! เป้ง!!เดี่ยวใช้มีดในมือทั้งสองสะกัดคมกระบี่มันได้อย่างแม่นยำ แขนทั้ง2ข้างของเดี่ยวถึงกับสั่นสะท้านด้วยความแรงจองการโจมตี ด้วยค่า Str. อันน้อยนิดของเดี่ยว เขาไม่ควรปะทะเข้าตรงๆ ส่วนจ้าวโจรป่าก็ตกตะลึงในทันที เมื่อเทียบความเร็วกับเดี่ยวแล้ว จ้าวแห่งป่ามันยังเร็วไม่พอ เมื่อกระบวนท่าไม่ได้ผลเคล็ดวิชาก็อุบัติขึ้น กระบี่ในมือของจ้าวแห่งป่าเรื่องแสงขึ้นเดี่ยวรู้สึกหนาวเหน็บอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนและด้วยค่าAgiของเดี่ยวที่มีอยู่จิตสัมผัสของเขาเลยรับรู้ถึงหายนะขึ้นเดี่ยวรีบตีลังกาหลังออกห่างจากจ้าวโจรป่าในทันที
กระบี่ในมือของจ้าวโจรป่าฟันลงในอากาศในทันทีพร้อมกับเคล็ดวิชาก็แสดงออกมา(สกิล) กระบี่ไฟบิน!! ปรากฎรังษีรูปกระบี่สีขาวเจิดจ้า3เล่มแล้วพุ่งใส่เดี่ยวอย่างเร่งเร้าทีละเล่มๆ
** ยี่ม่าคือภาษาพม่านะครับ แปลว่าน้องสาว อุบ๊ะไอ้เดี่ยวจะเล่นของนอกเลยเหรอมึง อิอิ
