Chapter 63: วัตถุดิบหายาก
[ตัวเลือกห้องปฏิบัติการได้ถูกเลือก ได้โปรดเพิ่มวัตถุดิบเพื่อก่อสร้างห้องปฏิบัติการ]
เมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวนั้นให้รายการสิ่งของมาจำนวนมาก เจียงลู่ฉีรู้สึกสิ้นหวังเมื่อเห็นรายการ แต่เขาไม่แปลกใจสำหรับจำนวนของวัตถุดิบที่จำเป็นต้องใช้ มันเป็นแบบเดียวกันกับเมื่อเขานั้นอัพเกรดถังเชื้อเพลิง
ปราศจากวัตถุดิบ สิ่งอำนวยความสะดวกเหล่านี้จะไม่สามารถที่จะก่อสร้างได้ มันไม่มีทางอื่นที่จะอัพเกรดได้
วัตถุดิบที่จำเป็นในการอัพเกรดถังเชื้อเพลิงนั้นมันธรรมดามาก แต่ในรายการนี้ มันมีวัตถุดิบบางอย่างที่ยากที่จะหาเจอ แม้ว่าจะก่อนวันโลกาวินาศก็ตามที และในตอนนี้ ยกตัวอย่างเช่น ไทเทเนียมหนึ่งร้อยกิโลกรับ อิริเดียมหนึ่งกิโลกรัม นิกเกิลหนึ่งร้อยยี่สิบกิโลกรัม และโคบอลต์หนึ่งร้อยห้าสิบกิโลกรัม....
พวกมันนั้นยากมากที่จะรวบรวมมันได้
...
เมืองดาวเทียมนั้นที่จริงแล้วก็เป็นแค่แคมป์เล็กๆ กองกำลังทหารนั้นสร้างที่ปิดกั้นถนน ปากกระบอกปืนจำนวนมากและแถวของรถถังนั้นสามารถที่จะเห็นได้หลังจากสิ่งกีดขวาง ซึ่งมันสร้างแรงกดดันอย่างมาก
เมื่อพวกเขาเข้าใกล้สิ่งกีดขวาง กองคาราวานก็ขับช้าลงเรื่อยๆ เจียงลู่ฉีสังเกตเห็นถึงศพซอมบี้จำนวนมาก บางตัวนั้นเหมือนกับว่ามันตายมาเป็นเวลานานแล้ว เนื่องจากว่าไม่มีใครกำจัดมันออก และพวกมันนั้นดูเหมือนว่าจะต้องโดนเหยียบอีกครั้งและอีกครั้งภายใต้ยางของรถทั้งหลาย ดังนั้นพวกมันจึงแทบจะกลายเป็นส่วนหนึ่งกับพื้น
[ที่จริงแล้ว ที่นี่เป็นสถานที่น่ายำเกรงมาก] เจียงลู่ฉีมองเห็นทหารบางคนที่อยู่ด้านหลังสิ่งกีดขวาง พวกเขานั้นติดอาวุธพร้อมกับท่าทางที่น่าหวาดกลัวและจ้องอย่างเยือกเย็นมาที่รถมินิบัสและรถที่เหลืออีกสามคนที่กำลังปรากฏตัวขึ้นมา
“พวกเรามาที่นี่เพื่อแลกเปลี่ยนเสบียง ตราบเท่าที่พวกเราได้สิ่งที่พวกเราต้องการ พวกเราก็จะตอบแทนพวกคุณอย่างดี พวกเราจะแบ่งผลประโยชน์ต่อกันและกัน” เจียงจู้อิงพูดและเปิดหน้าต่างออก
เธอนั้นไม่ได้พูดและก็ไม่ได้โผล่หัวของเธอออก แต่เธอนั้นยื่นมือของเธอนั้นออกไป นิ้วอันเรียวงามและข้อมืออันสวยงามของเธอนั้นปรากฏขึ้นบนอากาศ
“เปรี๊ยะ!” ประกายไฟพุ่งผ่านนิ้วของเธอ
เจียงลู่ฉีสังเกตว่าหลังจากที่ทหารนั้นเห็นเหตุการณ์นี้ขึ้น พวกเขาก็ขยับสิ่งกีดขว้างๆไปด้านข้างอย่างเงียบๆและให้พวกเขาเดินหน้าต่อไปได้
มันเหมือนกับว่าการปลดปล่อยพลังงานไฟฟ้าของเจียงจู้อิง เพียงแค่ในตอนนี้มันคือการยืนยันตัวตน
เมืองนี้ประกอบไปด้วยถนนเล็กๆและที่อยู่อาศัยบางแห่งตลอดถนน ในตอนนี้มันได้ถูกล้อมรอบและตั้งเป็นค่าย
กองคาราวานนั้นขับเข้าไปอย่างช้าๆ เจียงลู่ฉีเห็นคนธรรมดาจำนวนมากนั่งอยู่ตลอดข้างทาง มองรถของพวกเขาผ่านไปเรื่อยๆ เลือดนั้นยังติดอยู่ที่รถFreezerอยู่เลย เมื่อพวกเขานั้นเห็นมันพวกเขานั้นรู้สึกหวาดกลัว ถึงแม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในค่ายของกองกำลังทหารก็ตามที พวกเขาก็ไม่ได้หลบหนีมาจากภัยคุกคามของซอมบี้อย่างแท้จริง การปรากฏตัวขึ้นผู้รอดชีวิตที่แปลกหน้าจากด้านนอกนั้นทำให้พวกเขานั้นหวาดกลัวมาก
ในเขตของกองกำลังทหารนี้ มีทหารมากกว่าหนึ่งพันนายและมีวัตถุดิบที่ดีจำนวนมาก ดังนั้น จึงจำเป็นต้องมีคนจำนวนมากในการขนส่ง ดังนั้นคนธรรมดาที่หลบอาศัยอยู่ในค่ายนี้ พวกเขาจะต้องทำหน้าที่ขนส่งให้ คนธรรมดาที่เจียงลู่ฉีได้เห็นมานั้นนั่งพักอยู่ด้านข้างชั่วคราวและพักผ่อน ทีมของทหารนั้นเดินลาดตระเวนทั่วค่ายและมองไปที่คาราวานในขณะที่เต็มไปด้วยความตื่นตัวและระมัดระวัง
“เมืองดาวเทียมนั้นมีสำนักงานใหญ่อยู่ที่นั่น มันเคยเป็นโรงเรียนมาก่อน” เจียงจู้อิงพูดในขณะที่ชี้ไปยังตึกหลายๆตึกด้านหน้าของเธอ หอพักของนักเรียนนั้นอยู่ในการดูแลของทหารแล้วในตอนนี้ ในขณะที่ห้องเรียนและห้องออฟฟิศ นั้นถูกแทนที่โดยการเป็นคลังเก็บของและแลกเปลี่ยนสิ่งของดีๆกับผู้รอดชีวิต
กองคาราวานนั้นหยุดอยู่ที่สนามเด็กเล่น เจียงลู่ฉีลงออกมาจากรถMCV เมื่อเขานั้นมาถึงตึกอาคารเรียน เขานั้นเห็นกระดานข่าวตั้งอยู่ กระดานข่าวนั้นเคยใช้เป็นป้ายประกาศสำหรับของโรงเรียน แต่ในตอนนี้มันมีข้อความแปลกๆมากมาย
“รายการที่ 71 : 100กล่องของแอสไพรินและ ยาต้านการอักเสบอย่างอื่นอีกสามารถที่จะแลกเปลี่ยนได้กับเนื้อสัตว์กลายพันธุ์หนึ่งร้อยปอนด์ และกระสุนสิบนัด หรือรายการอย่างอื่นที่ต้องการโดยมีค่าเท่ากัน รายการนี้ไม่มีเวลาจำกัด และการแลกเปลี่ยนสามารถแลกซ้ำได้”
“รายการที่ 92 : แบตเตอรี่ AA สิบกล่องและ แบตเตอรี่ AAA สามารถที่จะแลกเปลี่ยนได้กับ เนื้อสัตว์กลายพันธุ์หนึ่งร้อยปอนด์ และกระสุนสิบนัด หรือรายการอย่างอื่นที่ต้องการโดยมีค่าเท่ากัน รายการนี้ไม่มีเวลาจำกัด และการแลกเปลี่ยนสามารถแลกซ้ำได้”
“พวกมันคือรายการที่พวกทหารนั้นต้องการ ในทางนี้เอง ผู้รอดชีวิตจะรู้ว่าทหารนั้นต้องการอะไร มันสะดวกสบายมาก รายการพวกนี้นั้นเปลี่ยนแปลงตลอด มันมีของหลายประเภทที่ต้องการ” เมื่อเห็นเจียงลู่ฉีนั้นสนใจกับรายการพวกนี้ จางไฮ่เดินมาข้างหลังเขาและอธิบาย
“ตามปกติแล้ว กองกำลังทหารนั้นแลกเปลี่ยน เนื้อ กระสุน และอาวุธกับพวกเรา กระสุนนั้นเป็นสิ่งที่มีราคาแพงที่สุด ในขณะที่ยารักษาโรคนั้นมีราคาที่ค่อนข้างต่ำ พี่เห็นใช่ไหม ว่าพวกเขานั้นต้องการของที่คุณภาพดีและยากที่จะรวบรวมมันได้”
“อือฮึ” เจียงลู่ฉีพยักหน้า แต่เขาไม่ได้เดินต่อ เขากำลังตรวจสอบรายชื่อสิ่งของอยู่ เขานั้นมาเมืองดาวเทียมไม่ใช่เพียงเพราะว่าเขานั้นกังวลกับเจียงจู้อิงเป็นอย่างเดียว แต่เขานั้นต้องการที่จะรู้ว่าถ้าเขาจำเป็นต้องใช้สิ่งได้และสามารถที่จะนำอะไรมาแลกเปลี่ยนกับมันได้ วัตถุดิบที่เขาจำเป็นต้องใช้ในห้องปฏิบัติการสามารถที่จะรวบรวมได้เร็วขึ้นในพื้นที่ของกองกำลังทหารมากกว่าการค้นหาของทีมเจียงจู้อิงที่มีจำนวนน้อย
“รายการที่ 109 : นิวเคลียสกลายพันธุ์สามารถแลกเปลี่ยนได้กับเนื้อหนึ่งตันหรือสิ่งของมีค่าที่เท่ากัน”
“รายการที่ 211 : 100 ผ้าห่ม 100เสื้อคลุม....”
“จู้อิง พี่สามารถที่จะแลกเปลี่ยนวัตถุดิบที่หายากที่นี่ได้ไหม?” เจียงลู่ฉีถาม เนื่องจากว่าเขาไม่สามารถหาสิ่งที่เขาต้องการได้ในรายการพวกนี้ ในรายการพวกนี้ นอกจากเนื้อและกระสุนแล้ว กองกำลังทหารก็เขียนถึง “สิ่งของอื่นๆ” แต่พวกเขานั้นไม่ได้อธิบายว่าสิ่งของอื่นๆคืออะไร
“อ่า..... กองกำลังทหารนั้นแทบจะมีของทุกอย่าง ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่มี เมื่อใดก็ตามที่สามารถให้สิ่งของที่ต้องการได้ กองกำลังทหารก็จะสามารถตั้งรายการให้เก็บของรวบรวมพวกนี้จากผู้รอดชีวิตคนอื่นได้” เจียงจู้อิงตอบ
“น่าสนใจ” เจียงลู่ฉีพยักหน้า
จางไฮ่มองไปที่เจียงลู่ฉีด้วยความมึนงงและสงสัยว่าเขาจะนำวัตถุดิบหายากไปทำอะไร แต่เขานั้นไม่ได้สนใจเรื่องของเจียงลู่ฉีมาก เขานั้นคุยกับเจียงลู่ฉีเนื่องจากว่าเขานั้นสนใจรถมินิบัสเป็นอย่างมาก ก่อนหน้านี้เขาไม่มีโอกาสที่จะได้ถาม แต่ในตอนนี้เขาไม่สามารถที่จะอดกลั้นมันได้อีกต่อไป
“เจียงลู่ฉี พี่ไปเอารถคันนั้นมาจากไหน? มันโคตรเท่เลย! ใครก็ตามที่ปรับแต่งมันนั้นน่ามหัศจรรย์มาก! ถ้าผมสามารถ ผมอยากจะเจอหน้าเขาต่อหน้าและปรึกษากับเขา! ผมหวังว่าเขายังมีชีวิตรอดอยู่” จางไฮ่พูด
[แน่นอนว่าเขายังรอด....] เจียงลู่ฉีคิด อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะตอบคำถามว่ารถมินิบัสนั้นได้ปรับแต่งมาอย่างไร
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ก็ตามที.... มันต้องขอบคุณทุกๆอย่างกับเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาว....
