Invisible(มัจจุราชไร้เงา)ตอนที่8 ภารกิจแรก

วาบบ!!เดี่ยวปรากฏตัวขึ้นข้างๆประตูมิติขนาดใหญ่และสูงเสียดฟ้าเดี่ยวถึงกับตะลึงในความใหญ่โตของมัน ประตูมิตินั้นช่างดูกลายๆกับกระจกบานใหญ่ก็ไม่ปาน มีNpcคอยเฝ้าและคอยส่งตัวผู่กล้า(ผู้เล่นเกมส์)ไปยังที่ต่างๆตามแต่ร้องขอยิ่งไกลราคาค่างวดก็ยิ่งแพง ประตูมิตินี้ดูเหมือนมันจะเป็นจุดศูนกลางของเมืองแห่งนี้เป็นแน่แท้ ด้วยพื้นที่เป็นลานกว้างสุดลูกหูลูกตา แต่มันก็หาใช่เป็นลานโล่งๆ มันมีทั้งน้ำพุ ที่นั่งเล่นร้านอาหาร โรงเตี้ยม โรงแรม ร้านเหล้า ร้านขายอาวุธ ร้านขายอุปกรณ์ต่างๆ มีทั้งที่ตั้งเป็นร้าน และก็แผลงลอย สถานที่ราชการต่างๆ ผู้คนเดินขวักไขว่กันให้วุ่นดูคึกคักเป็นอย่างมาก มีทั้งตะโกนขายสินค้า ตะโกนไล่จับโจรขโมย ใช่แล้วที่นี่เป็นพื้นที่เศรษฐกิจของเมืองนี้ซึ่งก็คือเขาไกลาศแห่งนี่

เดี่ยวเดินตามทางดูบรรยากาศรอบๆเมืองอย่างเพลิดเพลิน โดยมีเป้าหมายที่ร้านซื้อขายอุปกรณ์ ตั้งแต่เดี่ยวเก็บเลเวลมาจากเลเวล1จนเลเวล10เดี่ยวมีเงินแค่2โกลเพียงเท่านั้น ด้วยความจริงที่ว่าใช่ว่าพวกมอนเตอร์จะมีเงินทุกตัว มอนเตอร์ก็ถังแตกเหมือนกัน เมื่อถึงร้านขายอุปกรณ์เดี่ยวก็ขายอุปกรณ์ที่ดรอปมาทันที มีกระบี่เลเวล5ระดับทั่วไปซึ่งพลังโจมตีก็สูงพอใช้ได้ และก็ ขวานเลเวล7ระดับทั่วไป เดี่ยวได้เงินมาเพิ่มอีก3โกลเลยทำให้ตอนนี้เขามีเงินอยู่5โกล และเขาก็ซื้อหินวาร์ปมา2ก้อน ราคาก้อนละ50เหรียญเงิน ซึ่งถือว่าเเพงด้วยเงิน50เหรียญเงินนี่เดี่ยวกินอิ่มได้ถึง2มื้อ เงินเขาเลยเหลืออยู่4โกล เดี่ยวถามเถ้าแก่ร้านซื้อขายอุปกรณ์ถึงที่ตั้งที่เปลี่ยนอาชีพที่เขาสนใจทันที (เปิดดูแผนที่ก็ได้สงสัยเดี่ยวมันอินกับเกมส์นี่อย่างไม่รู่ตัวแล้ว)และเมื่อเดี่ยวรู้ที่อยู่แล้วเขาก็เดินออกจากร้านแล้วมุ่งหน้าไปทันที

เวลานี้เป็นเวลาใกล้พบค่ำเมืองเริ่มจะถูกปกคลุมด้วยความมืดมิดแสงไฟจากคบเพลิงตะเกียง โคมไฟ เทียน ก็ถูกจุดขึ้นมันทำให้เมืองแห่งนี้สว่างไสวไปทั่วทั้งบริเวณราวกับไม่ใช่เวลากลางคืนยังไงยังงั้น เดี่ยวเดินผ่านตำหนักมือกระบี่ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนมากมายต่างยืนรอเข้าแถวเพื่อเข้าไปเปลี่ยนอาชีพกันอย่างล้นหลาม จนNpcต้องมากั้นเป็นทางเข้าไปในตัวตึก อีกกว่า20ช่อง ทำให้ตำหนักมือกระบี่อันใหญ่โตดูเล็กลงไปเลยทีเดียว สักพักเดี่ยวก็เดินมาถึง ปราสาทของเหล่าอัศวินซึ่งผู้คนนั้นก็มากมายไม่แพ้ตำหนักมือกระบี่ เดี่ยวเดินผ่านไปอีกกว่า10นาทีแล้วปรากฏอาคารสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่สร้างด้วยไม้เก่าเกือบทั้งหลังดูโบราณยิ่งหนักขึ้นต่อหน้าเดี่ยวและที่ป้ายมันเขียนไว้ว่า "ชุมนุมนักฆ่า"

ผู้คนมากมายต่างเบียดเสียดยัดเยียดแย่งกันเข้าไปในตัวอาคารจำนวนผู้คนนั้นดูมากกว่าตำหนักกระบี่กับปราสาทของอัศวินเสียอีก!! เดี่ยวถึงกับเลิกคิ้วขึ้นสูงนี่มันเคาท์ดาวปีใหม่กันหรือไง เดี่ยวเองเขาหาได้รีบร้อนไม่เขากับเดินไปที่ต้นไม้ใกล้ๆแถวนั้นแล้วก็นั่งลงพริ้มตาหลับหลังพิงต้นไม้ ไม่ทราบว่าเวลานานเท่าไหร่เมื่อเดี่ยวลืมตาขึ้นผู้คนเริ่มเบาบางลงเดี่ยวเองก็รีบเดินไปต่อแถวทันที แล้วในที่สุดก็ถึงคิวของเดี่ยวเมื่อเขาเดินเข้าไปในตัวอาคารเขาก็พบว่ามันห้องอยู่10ห้องแต่ละห้องมีNpcยืนอยู่หน้าห้อง และหนึ่งในNpc หน้าห้องก็เรียกเดี่ยวเข้าไปหาและเปิดประตูให้เดี่ยวเข้าไปทันที เมื่อเดี่ยวเข้าไปเขาก็พบว่าห้องนี้มีเก้าอี้2ตัวและก็โต๊ะอันหนึ่ง และมีชายวัยกลางคนอายุราวๆ50นั่งอยู่

"เชิญนั่งก่อนสิ"ชายวัยกลางคนพูดขึ้น แล้วเดี่ยวก็นั่งลงแล้วชายวัยกลางคนก็พูดขึ้น   "เจ้ามาที่แห่งนี้มีจุดประสงค์อันใด?"

"ข้ามาที่แห่งนี้เพื่อเรียนรู้วิถีแห่งนักฆ่า"เดี่ยวยอม

"เจ้าแน่ใจงั้นเหรอ?" ชายวัยกลางคนถามต่อ

"ข้าแน่ใจ"เดี่ยวตอบในทันที

"ก็ดี งั้นข้าจะมอบภารกิจให้เจ้าทำถ้าเจ้าทำสำเร็จเจ้าจะได้เป็น1ในสมาชิกของชุมนุมนักฆ๋าแห่งนี้ เจ้าจงไปฆ่านักบวชทุศิลและนำลูกปะคำของมันมาให้ข้าเพื่อเป็นหลักฐานโดยมีข้อแม้อยู่ว่าเจ้าต้องจัดการมันด้วยตัวเจ้าเพียงคนเดียวเจ้าจะยอมรับหรือไม่"เดี่ยวกำลังจะอ้าปากตอบแต่แล้วเขาก็นึกถึงจดหมายขึ้นมาอย่างกะทันหันทันไดนั้นเดี่ยวก็เอาจดหมายออกมาและยื่นให้ชายวัยกลางคนผู้นั้นแล้วพูดว่า

"ข้านั้นมีความสงสัยในจดหมายอันนี้ท่านผู้อาวุโสได้โปรดช่วยตรวจสอบให้ข้าที"

"หือ!!  มันคืออะไร" ชายวัยกลางคนนั้นรับจดหมายมาจากเดี่ยวแล้วมันก็จ้องมองอยู่สักพักทันไดนั่นมันก็เบิกตาโพงมือสั่นสะท้านและกล่าวออกมา

"นี่มัน!!จดหมายลับ ใช่จดหมายลับจริงๆ เจ้ารออยู่ที่นี้ก่อนนะเดี๋ยวข้ามา"มันบอกกับเดี่ยวแล้วรีบลุกขึ้นด้วยท่าทีที่ลนลาน แล้ววิ่งออกไปจากประตูด้วยใบหน้าที่แตกตื่นพร้อมกับตะโกนไปตลอดทาง

"ท่านปรมาจารย์ๆๆๆ!!"

ผู้คนที่อยู่ในอาคารต่างก็มองไปที่ชายวัยกลางคนผู้นั้นในขณะที่มันกำลังวิ่งบันไดไปที่ชั้น2ด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

กลับมาทางเดี่ยวที่นั่งอยู่ในห้องเขาก็อดคิดไปต่างๆนาๆเกี่ยวกับท่าทีของชายวัยกลางคน คนนั้นและจดหมายลับฉบับนั้นด้วยมันคืออะไรกันแน่ และแล้วประตูก็เปิดออก ปรากฏว่ามีชายแก่ชรารูปร่างผอมอายุราว100ปีเห็นจะได้เดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามกับเดียว เมื่อเดี่ยวมองดูชายชราตรงหน้านี้เขากับต้องสะท้านขึ้นมาทันทีด้วยแววตาอันคมกล้าดุจสายฟ้าและกลิ่นไอแห่งความตายพุ่งออกมาจากร่างเขาจางๆ!!

"ท่านได้จดหมายนี่มาได้อย่างไร"ชายชราเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่ดูเรียบเฉยแต่ในใจนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

"ข้าได้มันมาจากหัวหน้าโจรป่า"เดี่ยวตอบ

"เจ้าฆ่ามันแล้วก็ได้มาสินะเจ้านี้เก่งไม่เช่นเล่นนะนี่"ชายชราพูดขึ้น

"ข้าไว้ชีวิตมัน มันเลยมอบให้กับข้า"

"ว่าไงนะ!!" ชายชราอุทานออกมาด้วยความตกใจ ไม่เคยมีใครไว้ชีวิตพวกโจรเหล่านี้แถมยังเป็นหัวหน้าของพวกโจรอีกต่างหากถ้ากำจัดมันได้จะได้ค่าตอบแทนอย่างงาม(ของดรอป)เจ้านี่ช่างแปลกคนจริงๆชายชราคิดในใจแล้วรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมัน

ทันไดนั้นชายชราก็เรียกไอเท็มออกมามันเป็นแผ่นยันต์ขนาดเท่าฝ่ามือมีอักขระเขียนอยู่มากมายประกบกันกับจดหมายทันที เกิดแสงสว่างจ้าออกมาจากจดหมายแล้วก็ปรากฏกระดาษสีทองประกายเจิดจ้าแผ่นหนึ่งพร้อมกับมีตัวอักษรสีแดงเพลิงสลักอยู่ลอยหยุดนิ่งอยู่กลางอากาศ ชายชราทำปากขมิบขมิบดูเหมือนเขากำลังอ่านมันอยู่ทันไดนั่นเองมันก็พูดขึ้น

"ข้าขอมอบภารกิจให้แก่เจ้า เจ้าจงไปสังหาร เจ้าแห่งป่า ถ้าเจ้าทำสำเร็จเจ้าก็จะเข้าสู่วิถีแห่งความตายได้"เมื่อชายชราพูดจบชื่อของมันก็ปรากฎขึ้น

                        คุไรปรมาจารย์นักฆ่าLv.???

แล้วเสียงจากระบบก็ดังขึ้น

"ผู้เล่นเดี่ยวได้รับภารกิจลับสุดยอดระดับตำนานจากคุไรปรมาจารย์นักฆ่า ให้ดำเนินภารกิจเพียงคนเดียวเมื่อผู้เล่นตายภารกิจจะล้มเหลวทันทีดำเนินภารกิจได้ไม่จำกัดเวลาไม่สามารถปฏิเสธภารกิจได้และมีโอกาสแค่ครั้งเดียว

คำแนะนำภารกิจ :ห้ามตาย"

"ฉิบหายแล้วกรู!!" เดี่ยวอุทานออกมาอย่างลืมตัว