Invisible(มัจุราชไร้เงา)ตอนที่7 แค้นฝังหุ่น

"นี่ไอ้บ้านนอกแกเห็นมอนเตอร์อยู่ที่นี่ไหมวะ" วิคเตอร์เอ่ยขึ้นด้วยสายตาที่มองมาทางเดี่ยวอย่างดูถูก และก็มีพวกมันอีก4คนก็มาถึงและมองมาทางเดี่ยวรอยยิ้มน้อยๆปราฏกบนใบหน้าพวกมันทุกคน เดี่ยวเองก็ไม่อยากมีเรื่องกับคนพวกนี้ด้วยเขารู้ว่าพวกมันหาใช่คนดีนักเดี่ยวจึงตอบมันไปอย่างสุภาพ

"มอนเตอร์ไปแล้วครับเขากลับไปอยู่กับลูกกับเมียเขา"เดี่ยวตอบ

"บัดซบ!! ไอ้บ้านนอกแกอย่าได้มาเล่นลิ้นกับข้านี่แกกล้าแต่งเรื่องมาหลอกข้าเหรอแกเห็นพวกข้าเป็นตัวตลกหรือไง บอกข้ามาดีๆถ้าแกยังอยากกลับเมืองครบ32" วิคเตอร์พูดขึ้นพร้อมกับใบหน้าอันบึ้งตึงสายตาของมันจ้องมองเดี่ยวอย่างดุร้าย เดี่ยวเองก็รู้สึกหมั่นไส้วิคเตอร์ขึ้นมาทันทีเขาอุตส่าห์พูดกับมันอย่างสุภาพ แต่มันกับมาพูดจาข่มขู่เขาแบบนี้ เดี่ยวยังคงอดทนต่อไปเพราะถ้าเกิดมีเรื่องขึ้นมาเขาไม่มีทางรอดแน่

"มอนเตอร์ไปแล้วจริงๆครับ"

"นี่แกอยากลองดีกับข้าสินะ" วิคเตอร์พูดขึ้นพร้อมกับกำลังเดินเข้ามาหาเดี่ยวแต่ทันใดนั้นวิคเตอร์ก็ซะงักหยุดเดินเหมือนมันคิดอะไรได้บางอย่างและก็เลิกคิ้วขึ้นและมันก็พูดว่า

"อย่าบอกนะว่าแกฆ่ามันไปแล้ว!!"

"เป็นไปไม่ได้ ตามที่เราคาดการณ์มอนเตอร์พวกนี้เหมือนมันปกป้องอะไรอยู่แน่นอนต้องเป็นหัวหน้าพวกมันหรือว่าบอสของพื้นที่แถบชายป่านี่เอง บอสนั้นมันย่อมไม่อยู่ตัวคนเดียวอย่างน้อยก็ต้องมีลูกน้อง3-5ตนคอยคุ้มกัน ไอ้บ้านนอกกากๆนี่จะฆ่าบอสได้อย่างไร หากคิดไม่ผิด พวกบอสก็ไว้ชีวิตมันแล้วให้มันคอยมาปั่นหัวพวกเราเล่น" เสียงนั้นดังออกมาจากปากของชายที่มีรูปร่างกำยำทะมัดทะแมงในมือถือดาบและโล่ห์อยู่มันมีชื่อว่าทอม ทอมเอ่ยขึ้นอย่างยาวเหยียดในชีวิตจริงนั้นมันขึ้นชื่อได้ว่าเป็นมือดีที่สุดของนาวิกโยธินในรุ่นนั้นมันจึงได้วิเคราะห์แบบยาวเหยียดออกมาได้และความคิดที่ว่าน่าจะมีบอสในพื้นที่ป่าแถบนี้ก็มาจากความคิดของมันและมันก็มีบอสจริงๆ คนๆนี้ช่างวิเคราะห์ได้น่ากลัวยิ่งนัก

"มันก็น่าคิดนะวิคเตอร์" สไตร์เกอร์กล่าวเสริม

เมื่อวิคเตอร์ได้ยินเช่นนั้นโทสะของมันยิ่งสูงปรื๊ด ไอ้บ้านนอกนี่มันเป็นตัวอันไดถึงได้กล้ามาปั่นหัวมันเล่นได้เห็นทีมันต้องแสดงความน่ากลัวของมันออกมาให้ไอ้บ้านนอกนี่ได้ฉี่ลาดซะแล้ว

"ไอ้บ้านนอกเห็นทีเอ็งจะศพไม่สวยแล้วละงานนี่"พอวิคเตอร์พูดจบมันก็เดินเข้ามาหาเดี่ยวและทันไดนั้นเองก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้น2นัด ปัง!! ปัง!! ลูกปืนนั้นมีความเร็วดุจสายฟ้าแค่สิ้นเสียงปืนเดี่ยวก็รู้สึกถึงไอสังหารอยู่ใกล้ตัวเขาเพียงนิดเดียวจุดเด่นของปืนคือมีความเร็วและความเสียหายที่รุนแรงแต่ขาดความแม่นยำแม้ว่าจะอัพค่าDex เพื่ออุดรอยโหว่แต่มันก็ต้องแลกมาด้วยค่าDex อันมหาศาล ลูกกระสุนทั้ง2ลูกผ่านตัวเดี่ยวไปแบบฉิวเฉียด ฟิ้ว!! ฟิ้ว !! การโจมตีนี้เพื่อให้เดี่ยวเสียจังหวะเท่านั้นแต่ถ้าเกิดโชคดีลูกกระสุนลูกไดลูกหนึ่งหรือทั้ง2ลูกอาจจะฝังเข้าร่างของเดี่ยวก็เป็นได้ แล้วชื่ออยู่บนหัวของมัน

ก็ปรากฏออกมา

มาเซ็นเต้Lv.12(ชาวบ้าน)(ถ้าใครโจมตีคนอื่นจะปรากฎชื่อเลเวลอาชีพของผู้โจมตีนั้นให้คนอื่นได้เห็นทันทีแต่คนที่ถูกโจมตีจะยังไม่ปรากฎชื่อเลเวลอาชีพขึ้นมาจนกว่าจะโต้ตอบกลับแต่คนที่เริ่มลงมือก่อนจะได้รับโทษแต่โทษนั้นก็สารถใช้เหรียญเงินผ่อนผันได้ไว้ผมจะอธิบายต่อไป)

เดี่ยวเองยังคงตกใจกับความเร็วของลูกกระสุนปืนทำให้เขาเสียสมาธิไป เมื่อเขากลับไปมองหาวิคเตอร์ที่มันกำลังเดินมามันกับหายไปจากตรงนั้นแล้ว มีดอันแหลมคมเสียบที่สีข้างของเดี่ยวอย่างถนัดถนี่เพราะเดี่ยวเสียสมาธิไปเขาเลยไม่ได้รับรู้ถึงไอสังหารแม้แต่นิดเดียว

ซึบ!! วืด!! วืด!!

40!

Miss!

Miss!

  วิคเตอร์Lv.13(ชาวบ้าน)

เมื่อร่างกายของเดี่ยวรู้สึกเจ็บทันไดนั่นสติเขาก็กลับมาแล้วเขาก็เร่งความเร็วสูงสุดและสามารถหลบการโจมตีของวิคเตอร์2ครั้งที่เหลือได้

เดี่ยวไม่คิดจะตอบโต้เพราะยังไงก็สู้คนหมู่มากไม่ได้และยิ่งการโจมตีที่รุนแรงของวิคเตอร์นั้นมัน่าน่ากลัวยิ่งนักแค่เดี่ยวโดนการโจมตี1มีดเท่านั้นเลือดเขาหายไปตั้ง67%

ดังนั้นคำว่า"หนี"ถึงเกิดขึ้นในหัวของเขาเดี่ยวพุ่งเข้าไปในป่าละเมาะทันทีซึ่งมันอยู่ไกลพอสมควร ความวัวไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรกเมื่อมีโล่ห์สีเงินวาววงกลมขนาดเท่าล้อรถยนต์พุ่งมาปิดทางหนีของเดี่ยวด้วย

   ทอมLv.13(ชาวบ้าน)

เมื่อเลี่ยงไม่ได้เดี่ยวก็เลยตัดสินใจปะทะกับโล่ห์ทันที

เป้ง! เป้ง! เป้ง! เป้ง! เป้ง! ปึก!! เดี่ยวโจมตีใส่โล่ห์ของทอม5ครั้งซ้อนอย่างสุดแรงรวมทั้งใส่เทคนิคควงมีดสลับมือ เขารู้สึกปวดที่หัวไหล่ทันทีแต่ก็สามารถสะกัดโล่ห์ของทอมออกจากวิถีการหนีของเขาได้และโล่ห์สีเงินวาวก็ปักพึ้นจนดินยุบไปในทันที แล้วเดี่ยวก็ถึงป่าละเมาะ

เดี่ยวLv.10(ชาวบ้าน)

พวกนั้นมองเห็นชื่อของเดี่ยวขึ้นแว่บหนึ่งก่อนที่เดี่ยวก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยเข้าไปในป่าในที่นี้หาใครที่จะมาความเร็วเท่าเดี่ยวไม่มีอีกแล้ว

"แม่งเอ่ย!! ไวยังกับลิง พวกเราตั้ง3คน ยังจัดการกับมันไม่ได้" ทอมสบถขึ้นอย่างหัวเสีย

"อย่าได้หัวเสียไปยังไงมันก็กากอยู่วันยังค่ำ มีดของข้านั้นทะลุร่างมันได้อย่างง่ายดายแค่มีดเดียวมันก็จะตายแล้ว" วิคเตอร์เอ่ยขึ้น

แล้วทอมก็หยิบโล่ห์ที่ปักจมอยู่ที่พื้นดินขึ้นมาทันไดนั้นเขาก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

"นี่มันหมายความว่ายังไงกัน!!" ทอมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่น่าเชื่อ"

"อะไร!!"สไตร์เกอร์เอ่ยขึ้น

"พวกเจ้ามาดูเอง"แล้วพวกมันทั้ง4คนก็เดินเขามาหาทอม

"พวกเจ้าดูนี่"ทอมชี้นิ้วไปที่จุดหนึ่งบนโล่ห์ของเขา

แล้วพวกมันทั้ง4คนก็มองไปที่จุดที่ทอมชี้อยู่ แล้วพวกมันทุกคนก็เลิกคิ้วสูงตาเบิกกว้าง ด้วยความตกใจในทันทีเมื่อมันเห็นคมมีดเพียงจุดเดียวปรากฏอยู่บนโล่ห์ซึ่งห่างจากจุดศูนย์กลางพอประมาณแต่ว่ารอยของคมมีดนั้นทำให้ร้อยร้าวปรากฏขึ้นบนโล่ห์!!

"นี่มันโจมตีเข้าจุดเดิมได้อย่างไร" โล่ห์นี่มันแข็งยังกับเหล็กกล้าไม่มีศราสตาวุธใดทำให้มันมีรอยขีดข่วนที่หนักหนาได้แต่นี่ไอ้บ้านนอกนั่นเลเวลแค่10เอง มันถึงกับทำให้เกิดรอยร้าวได้นี่มันไม่ธรรมดาแล้ว พวกมันต่างคิดกันไปต่างๆนาๆ ส่วนวิคเตอร์นั้นมันรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าเข้าอย่างแรง เพราะแม้แต่มันเองก็ยังไม่สามารถทำได้!!

"ไอ้เดี่ยวแกไม่ได้ตายดีแน่"วิคเตอร์พูดออกมาอย่างเคียดแค้น

กล่าวถึงเดี่ยวเมื่อเขาหนีออกมาได้ไกลพอประมาณแล้วเขาก็หาที่แอบซ่อนจนสถานนะการpkจะหายไปก็เขาก็ใช้หินวาร์ปกลับเมืองทั้นที

"แค้นนี้ข้าจะไม่มีวันลืม"เดี่ยวพูดก่อนที่มันจะกลายเป็นแสงหายวับไป