ตอนที่ 70 ความหนาวเริ่มคืบคลาน

“ตื่นได้แล้วครับท่านหญิงพวกเราจะต้องไปกันแล้วก่อนที่มันจะมืด ตอนนี้มันหนาวมากแล้วครับ”

 

ฉันได้ยินเสียงใครบางคนที่กำลังปลุกฉันอยู่ก่อนที่ฉันจะลืมตาแล้วลุกขึ้นมา

 

“ฉันตื่นแล้วช้าๆไม่ต้องรีบก็ได้” พอฉันพูดจบฉันก็มองไปที่มาคาโอแล้วพบว่าไอสีขาวนั่นที่มันเหมือนหมอกได้ออกจากปากของมาคาโออย่างเห็นได้ชัด

 

“นั่นมันเกิดอะไรขึ้นทำไมไอมันออกจากปากของทุกๆคนเลยล่ะ”

 

ฉันมองไปรอบๆทุกคนเริ่มตัวสั่นใช่เลยมันหนาวมากแน่ๆ แต่ทำไมฉันถึงไม่เป็นอะไรเลยล่ะ ??

 

“มันหนาวขึ้นมันก็เลยมีไอออกมา แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เป็นอะไรเลยนะน่าจะเป็นเพราะพลังของเธอที่เป็นน้ำแข็ง งั้น...เราก็เราก็ไปกันเถอะรีบไปกันจะดีกว่านะ”

 

เสียงของเลย์ดูสั่นๆด้วยความหนาวก่อนที่จะเดินออกไปข้างนอกก่อนพวกเราเพื่อที่เขาจะไปดูลาดราว

 

“มาได้ข้างนอกปลอดภัยดีแต่ว่า . . .พวกนายมาดูกันเองดีกว่านะ”

 

สีหน้าของเลย์แปลกไปเมื่อออกไปข้างนอกนั่น ฉันจึงลองเดินออกไปดูแล้วฉันก็พบกับอะไรที่มันน่าทึ่งและน่าตกใจมาก

 

“นี่มัน . . .” ทุกอย่างที่ฉันเห็นข้างนอกนี่แทบจับเป็นน้ำแข็งเกือบทั้งหมด แต่ทำไมมันไม่รู้สึกหนาวเลยนะ น่าจะเป็นเพราะที่พลังของฉันจริงๆนั่นแหละตามที่เลย์บอก มันเลยทำให้ฉันไม่เป็นอะไรเมื่ออยู่ที่ๆหนาวขนาดนี้

 

“เราต้องรีบไปกันแล้วนะมังกรตัวนั้นมันคงไปไม่ไกลจากที่นี่มากนักหรอก”

 

พวกเราใช้เท้าของเราในการเดินตามทางไปเรื่อยๆ ระหว่างทางบางคนก็ลื่นล้มบ้างด้วยความที่น้ำแข็งมันเกาะพื้น

 

“อดทนหน่อยนะเราเดินตามทางกันไปเรื่อยๆน่าจะเจอมัน”

 

//ฟึบ ฟึบ// เสียงนั้นมันมาอีกแล้วหรือว่ามันจะอยู่ข้างหน้าของเรานะ !! ฉันและทุกคนรีบหลบที่หลังหินพร้อมๆกัน

 

“นั่นไงมันเราเจอมังกรแล้วแต่ว่าเรายังเข้าไปใกล้มันไม่ได้ ยังไงก็ขอให้ซ่อนให้ดีที่สุดนะ”

 

พวกเราเดินตามมันไปเรื่อยๆพร้อมกับหลบตามขอบหินไป เมื่อพวกเราเดินไปข้างหน้าพวกเราก็พบว่าข้างหน้านั่นเป็นที่โล่ง

 

“นี่แล้วพวกเราตามมันไปยังไงต่อล่ะเพราะข้างหน้านั่นมันไม่มีที่หลบให้พวกเราเลยนะ”

 

ฉันพูดขึ้นก่อนจะมองไปที่เจ้ามังกรตัวนั้น มันกำลังจะออกห่างจากเรามากขึ้นเรื่อยๆแล้วด้วย

 

“ฉันมีทางออกให้กับพวกเราอยู่ ฉันคิดว่าตรงข้างหน้าของเราจากที่ทางที่มันโล่งๆเราสามารถทำให้มันเป็นที่ๆไม่โล่งได้นะ เห็นหิมะพวกนั้นไหมล่ะเราน่าจะเนียนไปกับหิมะพวกนั้นได้นะ แต่ว่าพวกเราต้องทนหนาวกันหน่อยนะฉันรู้ว่าพวกเราทำได้แน่นอน อีกไม่ไกลทางฝั่งนั้นก็เป็นทางลอดไปยังป่าแล้ว”ล

 

เมื่อเลย์พูดจบพวกเราทั้งหมดก็เริ่มตามแผนของพวกเราในทันที เริ่มจากพวกเราก้มลงไปแล้วก็เอาหัวจุ่มลงไปในหิมะแล้วจุ่มลงไปทั้งตัวก่อนจะเริ่มคลานตามหิมะไป ตอนแรกก็จะน่าหัวเราะหน่อยเพราะท่าทีของแต่ละคนมันน่าสงสารมากๆ ฉันต้องกลั้นหัวเราะแล้วก็คลานลงไปตามทั้งสามคนนั้นเช่นกัน เนื้อตัวของฉันไม่มีความหนาวเหน็บเลยแม้แต่น้อยอาจจะเป็นเพราะพลังของฉันที่ไม่ทำให้ฉันหนาวเลย //ฟึบ ฟึบ// เสียงปีกที่พัดพาลมเริ่มดังแล้วพวกเราเริ่มเข้าใกล้มันสินะ ตอนที่ฉันกำลังมุดลงไปในหิมะอยู่นั้นหัวของฉันก็ไปกระแทกกับหินทำให้ฉันต้องหยุดลงด้วยอาการปวดหัวและเจ็บที่หัวเป็นอย่างมาก

 

“บ้าชะมัดเลยทำไมฉันจะต้องโดนคนเดียวด้วย” ฉันพูดขึ้นเบาๆก่อนจะจับที่หัวของตัวเองเอาไว้แล้วก็คลานไปต่อ จนฉันและทุกคนได้มาถึง ณ ป่าแห่งนี้เสียที ฉันลุกขึ้นพร้อมกับทุกคนเบาๆและช้าที่สุดเท้าที่จะทำได้ เพื่อไม่ให้เจ้ามังกรตัวนั้นมันได้ยินเสียงของพวกเรา

 

“เก่งมากทุกคนทนหน่อยนะขอให้อดทนอีกนิด พวกเราเข้าไปในป่าพวกเราก็น่าจะอุ่นขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ”

 

เลย์พุดขึ้นก่อนจะเดินนำหน้าของพวกเราไปเพื่อจะดูความปลอดภัย ส่วนมาคาโอและดาโล่ก็ดูข้างหลังเอาไว้เผื่อมีตัวอะไรตามเรามา

 

“มาคาโอใช้พลังของนายทำให้ทุกคนอุ่นหน่อยก็แล้วกัน ใช้พลังให้มันเบาที่สุดอย่าให้มังกรมันรู้หรือจับพลังของนายได้”

 

เมื่อได้รับคำสั่งจากเลย์มาคาโอก็เริ่มใช้พลังของเขาในการทำให้ตัวของแต่ละคนอุ่น

 

“ฉันไม่ต้องนะฉันไม่รู้สึกหนาวเลยเผลอๆพลังของนายจะทำให้ฉันร้อนขึ้นมาอีก”

 

เขาพยักหน้าให้กับฉันก่อนจะหันไปใช้พลังกับตัวเองแทน แล้วพวกเราก็เริ่มเดินทางเข้าไปในป่าที่แสนจะลึกเรื่อยๆ ยังไงก็ตามเจ้ามังกรคงมองไม่เห็นพวกเราหรอกในตอนนี้ พวกเราจะต้องเดินไปตามมันให้ทันก่อนที่พวกเราจะแข็งตายกันก่อน

 

“นี่ฉันเจออะไรบางอย่างแล้วล่ะ มันพาพวกเราไปถูกทางแล้วจริงๆด้วย”

 

ฉันลองเดินไปดูแล้วพบว่าข้างหน้าของเราเป็นปราสาทขนาดใหญ่มันน่าจะเป็นที่ซ่อนของเมสซีเรียแน่ๆ

 

“งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ” ฉันกับแกจะได้เจอกันแน่เมสซีเรีย