ตอนที่แล้วตอนที่ 50 ทิ้งศพ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 52 คุ้มค่าต่อการลงทุน

ตอนที่ 51 การเติบโตของเมล็ดพันธุ์


เมื่อมาถึงคุกคุมขังมังกร หยางไค่นั่งลงและเริ่มต้นฝึกฝนวิชายุทธุ์ แต่ทันใดนั้นเขาคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง

เขาล้วงเข้าไปในถุงผ้า ควานหามันสักครู่ ก่อนที่จะนำเมล็ดพันธุ์ออกมาจากถุงผ้า เมล็ดพันธุ์นี้เป็นเมล็ดพันธุ์ที่เจ้าของก้อนหินพลังงานหยางที่อยู่ในนิกายโลหิตมอบให้แก่เขา

เขากล่าวว่ามันเป็นผลไม้จิตวิญญาณขั้นปฐพีระดับต่ำ เมล็ดพันธุ์สามสุริยัน

หยางไค่ปลูกมันลงไป แม้ไม่รู้ว่ามันต้องใช้เวลากี่ร้อยปีในการเจริญเติบโต แต่มันก็มิใช่เรื่องที่เสียหายแต่อย่างใด นอกจานั้นผืนดินบริเวณเต็มพลังงานหยางที่หนาแน่น มันเป็นสถานที่เหมาะสมในการปลูกผลไม้ชนิดนี้

แต่ในขณะที่เขาเอาเมล็ดพันธุ์ออกมา หยางไค่รู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปกติ

ก่อนหน้าในขณะที่เขาเห็นเมล็ดพันธุ์ เขาไม่รู้สึกถึงความปกติ ภายในของเมล็ดพันธุ์มีพลังหยางที่อ่อนแอ อาจจะกล่าวได้ว่ามีพลังหยางเพียงน้อยนิดเท่านั้น

แต่ขณะนี้ เมล็ดพันธุ์ได้กลายเป็นสีแดงสดใสและโปร่งแสง เสมือนพลอยสีแดงที่ล้ำค่า เมื่อถือมันไว้ในมือ หยางไค่รู้สึกได้ หยางไค่สัมผัสได้ถึงการเต้นที่เป็นจังหวะของเมล็ดพันธุ์ที่แผ่ซ่านออกมา

มันเป็นเหมือน…….เป็นเหมือนหัวใจของมนุษย์ที่กำลังเต้นเป็นจังหวะอยู่ภายใน

นอกจากนั้นเมล็ดพันธุ์ยังซ่อนพลังหยางที่มากมาย ซึ่งมากกว่าตอนที่เขาพบเห็นมันครั้งแรกถึงหลายเท่า

ในขณะที่อยู่ในความมึนงง หยางไค่ตื่นจากความมึนงงอย่างกะทันหัน !! ในที่สุดเขาเข้าใจอย่างชัดเจนว่าหยดน้ำพลังลมปราณหยาดหนึ่งที่หายไปจากจุดเถียนนั้นหายไปไหน

เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันถูกดูดซึมจากเมล็ดพันธุ์นี้ !! มิฉะนั้น เมล็ดพันธุ์ธรรมดาเช่นนี้จะมีการเปลี่ยนแปลงราวฟ้ากันดินได้อย่างไร ?หยดน้ำพลังลมปราณหยาง 1 หยด ถ้าหากไม่มีสิ่งวิเศษที่อยู่ภายในคอยช่วยเหลือ หยางไค่ต้องใช้เวลาหลายวันในการฝึกฝนมันออกมา

หยางไค่ทนไม่ไวเขาเกือบจะดูดซับพลังหยางจากเมล็ดพันธุ์นี้กลับคืนมาให้หมด !!

แต่เมื่อคิดอย่างถี่ถ้วน หยางไค่มิได้ทำเช่นนั้น เมล็ดพันธุ์นี้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ถ้าหากปลูกมันลงไป หลังจากที่มันผลิผลออกมามันจะมีลักษณะอย่างไร?

เด็กหนุ่มเป็นวัยที่อยากเรียนรู้และกระหายในสิ่งต่างๆ เมื่อเทียบกับหยดน้ำพลังลมปราณหยางที่ล้ำค่า หยางไค่อยากเห็นการเปลี่ยนแปลงของเมล็ดพันธุ์นี้มากกว่า

หลังจากที่พิจารณาอย่างถี่ถ้วน หยางไค่ตัดสินใจ หาบริเวณที่มีดินที่ค่อนข้างอ่อนนุ่ม ก่อนจะขุมหลุมอย่างเอาใจใส่ ปลูกเมล็ดพันธุ์นี้ลงไป จากนั้นจึงไปหาน้ำเพื่อรดให้แก่มัน

หลังจากทำทุกอย่างจนเสร็จสิ้น หยางไค่จึงนั่งลงเพื่อฝึกฝนทักษะการต่อสู้แห่งกลยุทธุ์หยางต่อไป

หยดน้ำพลังลมปราณหยางที่ถูกดูดซับเข้าไป ไม่รู้ว่าจะได้ผลตอบแทนเช่นไร

หลังจากที่ฝึกยุทธุ์ติดต่อกันหลายวัน ความเร็วในการดูดซับพลังงานหยางได้พิ่มมากขึ้น ดังนั้นหลังจากการฝึกยุทธุ์ที่ผ่านไปหนึ่งค่ำคืน พลังลมปราณที่อยู่ในร่างกายได้รับการเติมเต็มอย่างมาก

ถ้าหากเขาใช้เวลา 2-3 วันในการฝึกยุทธุ์ เขาจะสามารถฝึกฝนหยดน้ำพลังลมปราณหยางได้อีกหนึ่งหยด เมื่อเทียบกับการฝึกในครั้งแรก มันช่างแตกต่างกันยิ่งนัก

วันรุ่งขึ้นของวันที่สอง หยางไค่ฝึกฝนวิชายุทธุ์บันทึกแห่งกายาเริงอารมณ์ประมาณครึ่งชั่วยาม

การฝึกฝนวิชายุทธุ์บันทึกแห่งกายาเริงอารมณ์ เขาไม่เคยละทิ้งการฝึกฝนแม้แต่วันเดียว เรื่องที่ต้องทำทุกวัน นอกจากการกวาดทำความสะอาด นั้นก็คือการฝึกฝนวิชายุทธุ์บันทึกแห่งกายาเริงอารมณ์ จากนั้นจึงท้าประลองกับศิษย์คนอื่นๆเพื่อรับแต้มแห่งชันะ ส่วนเวลาที่เหลือเขาจะฝึกฝนวิชายุทธ์ต่อไปโดยไม่หยุดพัก

ครึ่งชั่วยามต่อมา หยางไค่หยุดการฝึกยุทธุ์ !! และมองไปยังบริเวณที่ปลูกเมล็ดพันธุ์สามสุริยันโดยไม่ตั้งใจ ก่อนที่เขาจะแสดงออกอย่างตื่นตะลึง

บริเวณพื้นดินที่อ่อนนุ่ม ตอนนี้มีต้นอ่อนเติบโตขึ้นมาประมาณ 1 คืบ ! ต้นอ่อนของมันเรียวยาว ใบของมันอิ่มอวบและดูอ่อนโยน ลำต้นที่เรียวยาวของมันมีแสงสีแดงเข้มประกายออกมาจากภายใน แม้ว่าต้นอ่อนของมันยังเล็ก กลับมีกลิ่นอายพลังที่ยิ่งใหญ่แผ่ซ่านออกมา และมันกำลังต่อต้านการพันธนาการจากขอบเขตของโลก เพื่อเจริญเติบโตตามความต้องการของมัน

มันไม่ถูกต้อง ?หยางไค่รูสึกว่าสมองของเขาทำงานไม่ถูกต้องหรือเปล่า เพียงหนึ่งค่ำคืน ต้นสามสุริยันกลับเติบโตอย่างรวดเร็ว ? หยางไค่คิดว่าตัวเขาฝึกยุทธุ์จนลืมวันเวลา เหมือนผ่านเวลาผ่านไปหลายวัน

แต่เมื่อคิดอย่างรอบคอบ เขาตระหนักว่าไม่ใช่สถานการณ์อย่างที่เขาคิด พลังลมปราณที่อยู่ในร่างกายเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย มันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเป็นการฝึกยุทธุ์เพียงหนึ่งค่ำคืนเท่านั้น ทุกอย่างที่เกิดขึ้น เป็นฝีมือของหยดน้ำพลังลมปราณที่อยู่ในเมล็ดพันธุ์สามสุริยัน ?

แต่มันก็เป็นไปได้ จากการรับรู้ของหยางไค่ เขาทราบเพียงแต่ความน่าอัศจรรย์ในการใช้หยดน้ำพลังลมปราณหยาง แต่เขาไม่เคยได้ยินว่าหยดน้ำพลังลมปราณหยางสามารถนำมาใช้ในการต่อสู้เท่านั้น

ถ้าหากหยดน้ำพลังลมปราณหยางสามารถทำให้เมล็ดพันธุ์เกิดการเปลี่ยนแปลง มันจะสามารถคลายความสงสัยที่อยู่ตรงหน้าเขาได้

หนึ่งคืนมาเติบโตขึ้นกว่า 1 คืบ หากเวลาผ่านไปอีกหลายวัน มันจะสามารถผลิผลออกมา ? เมื่อคิดเช่นนี้ หัวใจของหยางไค่เต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้น ผลไม้สามสุริยันเป็นผลไม้จิตวิญญาณขั้นปฐพีระดับต่ำ คุณสมบัติพลังงานหยางที่ซ่อนอยู่จะเป็นของขวัญล้ำค่าที่ตอบแทนให้แก่การฝึกฝนทักษะการต่อสู้แห่งกลยุทธุ์หยาง ผลไม้เพียง 1 ลูกจะเทียบเท่ากับการฝึกยุทธุ์นานนับหลายวัน

เมื่อคิดได้เช่นนั้น หยางไค่คิดว่าการกระทำของเขาคุ้มค่าอย่างมาก ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำคือการรอเวลาเพื่อทดสอบ ทดสอบว่าต้นไม้ของผลไม้สามสุริยันจะใช้เวลากี่วันในการเบ่งบานและผลิตผล

สถานที่แห่งนี้คือคุกคุมขังมังกร โดยปกติจะไม่มีใครผ่านไปมา หยางไค่ฝึกฝนวิชายุทธุ์อยู่ที่นี้เป็นเวลาหลายวัน นอกจากการพบเจอกับผ็อาวุโสสิบเอ็ด เขาไม่เคยพบเห็นใครอีกเลย ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลว่าผลไม้สามสุริยันจะถูกพบเห็นจากคนอื่นๆ

เมื่อกลับไปถึงกระท่อม หยางไค่ต้องการทำงานในวันนี้ให้เสร็จ แต่เขาไม่พบไม้กวาดของเขา เขาค้นหามันเป็นเวลานานก็ยังหาไม่เจอ ดังนั้นจึงทำให้เขารู้สึกสงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น

หลังจากนานไม่นาน ศิษย์แห่งหอประลองยุทธุ์หลิงเซี่ยวคนหนึ่ง เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ในมือของเขายังถือไม้กวาดของหยางไค่อีกด้วย

คนคนนี้ยังไค่รู้จักเขา เขาเป็นคนในกลุ่มของซู่มู่ เขตแดนของเขาคือเขตแดนกายาเริงอารมณ์ขั้นที่ 5 ชื่อ……

(ไม่ได้เอ่ยชื่อ)

เมื่อมองเห็นยืนอยู่ที่นั้น เขารีบวิ่งเข้าไปหา : “ศิษย์พี่หยาง ท่านกลับมาแล้ว ?”

“อืม ศิษย์น้องเจ้ากำลังทำอะไร?เจ้านำไม้กวาดของข้าไป?”

เขากล่าวด้วยเสียงหัวเราะ : “ข้าช่วยท่านกวาดทำความสะอาด หลังจากวันนี้ท่านไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ทุกๆ วันจะมีศิษย์ในกลุ่มของพวกเรา 1 คนมาช่วยท่านทำงานนี้ให้เสร็จสิ้น ท่านตั้งใจฝึกฝนวิชายุทธุ์ก็พอ”

“มันไม่เหมาะสม” เมื่อหยางไค่ฟังจบ เขารีบโบกมือปฏิเสธ แม้ว่าการกวาดทำความสะอาดไมไดเป็นงานที่หนักหนา แต่มันต้องใช้พละกำลังเป็นจำนวนมาก ถ้หาหากไม่ต้องการที่จะอยู่ในหอประลองยุทธุ์หลิงเซี่ยวต่อไป เขาคงละทิ้งงานนี้ไปแล้ว แต่ในฐานะที่เป็นศิษย์ฝึกหัด ถ้าหากไม่ทำงานพวกนี้ เขาจะไม่สามารถอยู่รอดต่อไปในหอประลองยุทธุ์หลิงเซี่ยว

ศิษย์น้องกล่าว : “ศิษย์พี่กล่าวเช่นนี้ได้อย่างไร ศิษย์น้องศิษย์พี่เช่นพวกเราต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ครั้งที่แล้หากไม่ใช่ท่านสั่งสอนพวกเฉิงเซาเฟิง ศิษย์น้องคงไม่สามารถระบายความโกรธแค้นที่อยู่ในใจ นอกจากนั้นกลุ่มของพวกเรามีคำจำนวนมาก หนึ่งวันหนึ่งคน สับเปลี่ยนเรื่อยๆ ในระยะเวลา 1 เดือนพวกเราต้องกวาดทำความสะอาดเพียง 3 ครั้งเท่านั้น ไม่จำเป็นที่ศิษย์พี่ต้องตื่นเช้า เหน็ดเหนื่อยเสียเวลกวาดทำความสะอาดอีกต่อไป ศิษย์พี่อย่าปฏิเสธเลย ถ้าหากศิษย์พี่มองเห็นความตั้งใจของศิษย์น้อง ศิษย์พี่ก็ให้พวกเราได้ใช้ช่วยเหลือท่านด้วยเถอะ ถ้าหากมองไม่เห็นความตั้งใจก็แล้วกันไป”

เมื่อคำพูดถูกกล่าวถึงเช่นนี้ หยางไค่ควรทำอย่างไร ?เขารีบกล่าวตอบ : “ข้าต้องรบกวนศิษย์น้องทุกคนด้วย ศิษย์น้องเข้ามาดื่มน้ำก่อนสิ”

“ไม่ นายน้อยซู่กล่าวออกคำสั่ง พวกเราทุกคนต้องตั้งใจฝึกยุทธุ์ ถ้าหากใครคิดที่จะแอบอู้ เขาจะไม่ใช่พี่น้องของพวกเราอีก ข้าไปล่ะ ศิษย์ก็ต้องตั้งใจและขยันล่ะ” ในขณะที่กล่าวเขาได้วางไม้กวาดของหยางไค่และวิ่งออกไป

มองไปยังด้านหลังของเขา หยางไค่รู้สึกอุ่นใจ วันนั้นการตัดสินใจช่วยซู่มู่คือสิ่งที่ถูกต้อง เจ้าคนนี้ช่างเป็นคนที่จริงใจและตรงไปตรงมายิ่งนัก

ดูเหมือนว่า หลังจากนี้คงไม่ต้องกังวเกี่ยวกับการทำความสะอาด หยางไค่รู้สึกมีความสุข เดินออกม ก่อนที่จะจับตัวศิษย์แห่งหอประลองยุทธุ์หลิงเซี่ยวที่อยู่ในเขตแดนกายาเริงอารมณ์ขั้นที่ 7 ขั้นที่ 8 เขายกหมัดขึ้นและกล่าวตอบ : “ศิษย์น้อง โปรดชี้แนะ !!”

ใบหน้าของคนๆนั้นรู้สึกขมขื่นก่อนจะกล่าวตอบ : “ศิษย์พี่หยาง คนอื่นๆตั้งมากมาย ทำไมท่านต้องเลือกข้าด้วย ?”

หลายวันที่ผ่านมาหยางไค่ท้าประลองยุทธุ์ทุกๆวัน ทำให้ชื่อเสียงของเขาเป็นที่รู้จัก ตอนนี้ศิษย์แห่งหอประลองยุทธุ์หลิงเซี่ยวที่อยู่ในเขตแดนกายาเริงอารมณ์ เมื่อมองเห็นหยางไค่พวกเขาจะรู้สึกหวาดกลัว เพราะเขาไม่ใช่หยางไค่ที่พ่ายแพ้และถูกคนอื่นๆทุบตีเหมือนเช่นเคย หยางไค่ในตอนนี้ ชนะติดต่อกันหลายวัน นอกจากนั้นเขายังชนะอย่างไร้ฐิติ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด