ตอนที่ 216: เยี่ยมเยือน (1)
แองเจเล่คิดอยู่พักหนึ่งบนโซฟาก่อนที่จะลุกขึ้นยืนและเดินขึ้นบันได
เขาเข้าไปในห้องอ่านหนังสือเหลือบมองไปที่ชั้นวางหนังสือแล้วเขาก็ขมวดคิ้ว
"มันมีปัญหา" แองเจเล่ไม่ได้คว้าอะไรจากชั้นวางหนังสือ
เขาเก็บหนังสือพ่อมดทั้งหมดที่เขายืมจากตระกูลของอีวานไว้บนชั้น แองเจเล่จะคืนหนังสือกลับไปและขอเล่มใหม่หลังจากที่เขาดูดซึมความรู้ทั้งหมด อย่างไรก็ตามไม่มีเล่มใดที่เกี่ยวข้องกับพ่อมดขั้นของเหลว
ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างพ่อมดขั้นแก๊สและพ่อมดขั้นของเหลวคือพ่อมดขั้นของเหลวสามารถใช้พิธีต่างๆเพื่อดัดแปลงร่างกายของตนเองได้ ถ้าพ่อมดสามารถก้าวไปถึงขั้นของเหลวหรือเหนือกว่านั้นพวกเขาก็จะสามารถจัดการกับปุถุชนจำนวนมากได้อย่างง่ายดาย ไม่ว่าจะเปิดใช้สนามพลังของพวกเขาหรือไม่แกรนด์อัศวินก็ไม่ได้รับพิจารณาว่าเป็นภัยคุกคาม
การดัดแปลงร่างกายจะช่วยเพิ่มค่าสถานะอย่างมาก มันเหมือนกับที่พ่อมดมืดที่แองเจเล่ฆ่าบนเรือ อย่างไรก็ตาม การปฏิบัติพิธีเหล่านั้นจะต้องใช้ความรู้ขั้นพื้นฐานของพ่อมดขั้นของเหลว แองเจเล่กำลังมีปัญหากับการได้รับเทคนิคเหล่านั้นที่เกี่ยวข้องกับการดัดแปลงร่างกาย
แองเจเล่เดินไปทีโต๊ะและนั่งลง
'ไม่ใช่เพียงความรู้ขั้นของเหลว ข้าต้องการความรู้พื้นฐานจากพ่อมดระดับสองเช่นกัน เทคนิคการดัดแปลงร่างกายสามารถทำได้อย่างง่ายดายโดยพ่อมดระดับสอง ปัญหาคือข้าไม่มีสิ่งเหล่านั้น' แองเจเล่คว้าปากกาขนนกสีขาวและหมุนหลายครั้ง
'ซีโร่ ตรวจสอบสภาพร่างกายของข้า' แองเจเล่สั่ง
[กำลังสแกนร่างกายของคุณ....]
[แองเจเล่ ริโอ ความแข็งแกร่ง 3.9 ความว่องไว 5.5 ความอึด 8.2 พลังจิต 43.1 มานา 32 ถึงขีดจำกัดของยีน สุขภาพดี]
ความแข็งแกร่งและความว่องไวเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แองเจเล่ค่อนข้างประหลาดใจที่เห็นความอึดเพิ่มขึ้นสอง การฟื้นฟูพลังจิตอยู่ในความคาดหมาย
เขายังอยู่ในห้องอีกครู่หนึ่งและเขียนโน๊ต ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงที่ฟังดูเหมือนงูเคลื่อนไหวก่อนที่จะออกชั้นใต้ดิน
แองเจเล่ลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ชั้นวางหนังสือ จากนั้นเขาก็หยิบกล้องดูดาวจากกล่องไม้สีขาวด้านล่างชั้น มันเป็นแหล่งที่มาของเสียง
เขาเปิดฝาบนกล้องอย่างระมัดระวัง มีหินเวทมนต์สีดำขนาดเล็กภายในและมันดูเหมือนว่ามีพลังงานเหลือไม่มากนัก
แองเจเล่แทนที่หินเวทมนต์ด้วยก้อนใหม่และโยนกล้องดูดาวในอากาศ
กล้องลอยอยู่ข้างหน้าเขา มีลำแสงสีขาวพุ่งออกมาจากกระจกและส่องลงบนพื้น
มีผู้หญิงผมสีดำค่อยๆเดินเข้าไปในแสงและยืนอยู่ข้างหน้าแองเจเล่ เธอสวมชุดคลุมสีขาว
"อิซาเบล เกิดอะไรขึ้น" แองเจเล่มองไปที่ผู้หญิงคนนั้นและถาม
"มีสิ่งหนึ่งที่ข้าจะแจ้งให้เจ้าทราบ ย่าของข้าคอยสอดส่องเจ้า ระวังตัวด้วย" อิซาเบลจ้องที่แองเจเล่ครู่หนึ่งและในที่สุดก็พูดออกมา
"ตกลง จากนี้ไปข้าจะระมัดระวังตัวให้มากขึ้น ขอบคุณ"
แองเจเล่ก้มหน้าลง เขาไม่รู้ว่าจะสนทนาอะไรต่อ บรรยากาศในห้องอึดอัด
"โอ้ ใช่ ความคืบหน้าของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง มันไปได้ดีไหม" แองเจเล่ทำลายความเงียบ
"ใช่ ข้ากำลังไปได้ดี"
"อืมมม ยังไงก็ตามข้าก็ต้องขอบคุณสำหรับทรัพยากรทั้งหมดที่เจ้าส่งมาให้ข้า"
"เจ้าสมควรได้รับมัน"
มีความเงียบที่น่าอึดอัดในห้องอีกครั้ง
แองเจเล่เปิดปากแต่ไม่รู้จะพูดอะไร เขาพยายามที่จะทำลายความเงียบ
"บอกให้ข้ารู้ถ้าเจ้าต้องการความช่วยเหลือใดๆ เจ้าได้ช่วยข้ามามากดังนั้นข้าจึงต้องการที่จะทำให้มันยุติธรรม" แองเจเล่พูดออกมาตามตรง หัวใจของต้นไม้และน้ำมันดอกกุหลาบดำเป็นส่วนสำหรับการแลกเปลี่ยนแต่สูตรยาหายากแบบน้ำเดมอสแองเจเล่แทบจะได้มาฟรีๆ
เขายังไม่ได้สาธิตทักษะการทำยาของเขากับองค์กรของวิสและไม่มีทางอื่นที่เขาสามารถรับสูตรยาแบบน้ำเดมอสได้
แองเจเล่ก้าวสู่ขั้นของเหลวในช่วงอายุยี่สิบปลายๆโดยไม่ใช้ยาและวัสดุหายาก มันควรจะเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะบรรลุผลสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ พ่อมดคนอื่นส่วนใหญ่ใช้เวลามากกว่าหนึ่งร้อยปีเพื่อรวบรวมวัสดุต่างๆเพื่อเพิ่มพลังจิตของพวกเขา
"ข้าไม่เป็นไร" อิซาเบลตอบสั้นๆ
แองเจเล่ต้องการจะพูดอะไรอีกแต่ด้วยเหตุบางอย่างเขาจึงไม่สามารถหาคำพูดที่ถูกต้องได้
เขาไม่แน่ใจว่าแฟลนเฝ้าดูการสนทนาหรือไม่ดังนั้นเขาจึงสนทนาสั้นๆและเรียบง่าย
"เอาล่ะ ไว้พูดกันใหม่" เขาพยักหน้าเล็กน้อย
"ตกลง"
ชี่
ภาพของอิซาเบลกลายเป็นคลื่นที่บิดเบี้ยวและเบลอ
หลายวินาทีต่อมาเธอก็หายไปและแองเจเล่ก็จับกล้องดูดาวที่กำลังตกกลับเข้าไปในกล่องสีขาว
จากนั้นเขาก็ยกมือขวาขึ้น เล็บบนนิ้วชี้ของเขาเรืองแสง
"อิซาเบล จำไว้ว่าถ้าเจ้าต้องการความช่วยเหลือใดๆก็ทิ้งข้อความหาข้าโดยใช้รูนสื่อสาร นอกจากนี้บอกความจริงแก่ข้ามาว่าเลือดแรดเป็นอย่างไร" อิซาเบลยังคงประสบปัญหาบางอย่างกับร่างกายของเธอ เธอต้องฟื้นตัวให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และก้าวสู่ขั้นคริสตัล
อิซาเบลตอบกลับอย่างรวดเร็ว
"ข้าไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง"
แองเจเล่ขมวดคิ้วคิดอยู่ชั่วครู่ แสงสีน้ำเงินที่เล็บของเขาหายไปอย่างช้าๆ
เขาเดินออกจากห้องและตรงไปที่ชั้นใต้ดิน แองเจเล่คว้าวัสดุบางอย่างและเข้าห้องยา
หลังจากผ่านไปประมาณสองชั่วโมงแองเจเล่ก็ออกจากห้องด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า
หลอดแก้วในมือขวาของเขามีของเหลวสีม่วงเข้มอยู่ภายใน ในมือซ้ายของเขามีหลอดทดลองหลายหลอดที่มีน้ำที่มีสีสันแตกต่างกันไป
น้ำบำรุงร่างกายสามารถซื้อได้ในตลาดและมันใช้เพื่อฟื้นฟูพลังงาน มันไม่ได้ถือเป็นยาเพราะของเหลวเป็นเพียงสารสกัดที่สกัดมาจากอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการ
เขาผูกหลอดแก้วทั้งหมดไว้ด้วยกันและผนึกพวกมันไม้ในกล่อง แองเจเล่ออกจากชั้นใต้ดินและบอกให้แนนซี่นำกล่องไปให้รอสซี่เพื่อให้เขาส่งของไปยังอิซาเบล
ของเหลวสีม่วงเป็นยาพิเศษที่มีผลคล้ายกับเลือดแรดแต่มันแรงกว่า แองเจเล่คิดว่าอิซาเบลต้องการอะไรแบบนี้ แม้ว่ามันจะทำยากและกระบวนการก็ไม่ราบรื่นแต่เขาก็ยังสามารถทำให้เธอได้หนึ่งขวด หลังจากที่พูดกับอิซาเบลเขาก็มั่นใจได้ว่าเธอต้องการอะไรที่รุนแรงกว่าเลือดแรดเสถียรภาพ
แองเจเล่รู้สึกขอบคุณกับสิ่งที่อิซาเบลทำให้เขาดังนั้นเขาจึงต้องการแสดงความขอบคุณของเขา
เขาฝากข้อความให้อิซาเบลหลังจากที่ให้กล่องกับแนนซี่ เขาบอกให้เธอสนใจยาสีม่วง จากนั้นแองเจเล่ก็เข้าไปในห้องคาถาและปิดประตู
แองเจเล่หายใจเข้าลึกๆและยืนตรงกลางห้อง เขาโบกมือขวาและมีรอยเงินสามรอยปรากฏบนใบหน้าของเขา
มีหนวดโลหะเงินพุ่งออกจากนิ้วของเขาและลอยในอากาศ
'ซีโร่ สังเกตการณ์การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับร่างกายของข้า' เขาสั่ง
[กำลังสังเกตการณ์..] มีจุดแสงสีน้ำเงินกะพริบข้างหน้าสายตาของแองเจเล่
แองเจเล่รีบเรียกดาบกางเขนยาวสองเมตรและมันก็ลอยเหนือฝ่ามือของเขา
ปลายดาบกว้างกว่าปกติและใบดาบก็ยังบางเฉียบ มันเป็นการออกแบบพิเศษที่แองเจเล่สร้างขึ้น
เขาชี้ไปข้างหน้าโดยไม่ได้สัมผัสด้ามจับของดาบ
ชวิ้ง
ดาบทะยานผ่านอากาศและเสียงของมันก็ทำให้หูของเขาปวด
ใบดาบทิ้งเส้นสีเงินไว้ในอากาศและแทงเข้าผนังที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
ดาบยาวกว่าความสูงของแองเจเล่และมันคมมากจนสามารถตัดผนังหินได้
[เชี่ยวชาญโลหะ: สร้างความเสียหายเพิ่มขึ้นสองเท่า ความเสียหายทางกายภาพโดยเฉลี่ย 35 หน่วย สนามพลังเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า สามารถป้องกันความเสียหายได้มากกว่า 47 หน่วย]
ซีโร่เสร็จสิ้นการคำนวณอย่างรวดเร็ว
'ความเสียหายโดยเฉลี่ยลดลงแต่ความเสียหายสูงสุดเพิ่มขึ้น มันไม่ได้ใกล้เคียงกับความเสียหายที่ระเบิดหัวใจสามารถทำได้แต่ข้าสามารถควบคุมได้ดีกว่า'
แองเจเล่ยังคงทดสอบต่อไป
เขาไม่ได้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงใดๆในความเร็วการร่ายหลังจากที่ก้าวถึงขั้นของเหลวแต่มันดูเหมือนพลังของคาถาของเขาจะยกระดับเมื่อเขามีพลังจิตสูงขึ้น แองเจเล่ยังสามารถควบคุมการไหลเวียนของพลังงานได้ดีขึ้นและตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็มีประสิทธิภาพมากขึ้น
หากไม่ใช้ระเบิดหัวใจเขาสามารถทำความเสียหายทางกายภาพได้ประมาณ 40 หน่วยถ้าเขาพยายามโจมตีไปที่จุดๆเดียว หลังจากที่ใช้คาถาบัพและเวทมนต์พลังก็จะเพิ่มขึ้น แองเจเล่จะประหยัดระเบิดพลังงานได้ถ้าเขาเตรียมตัวอย่างเต็มที่สำหรับการต่อสู้ที่กำลังใกล้เข้ามา
หลังจากที่ทดสอบเสร็จสิ้นแองเจเล่ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนักดาบแน่นสีขาวน้ำตาล มันจะช่วยทำให้เขาออกท่าทางได้ไวขึ้นเมื่ออยู่ในป่า
อัศวินลาดตระเวนเดินมาหาเขาหลังจากที่เห็นแองเจเล่ก้าวออกจากประตู ชายคนนี้มีหูขนาดใหญ่และร่างอวบ แขนของเขามีขนาดเท่าขาของเขา เขาเป็นอัศวินคนแคระที่มีหนวดเครายาวสีขาวที่ผูกเป็นเปีย
"ท่านกรีนท่านกำลังออกไปหรือ ท่านต้องการให้ข้าไปกับท่านหรือไม่" คนแคระชื่อเซอรี่ซึ่งเป็นหนึ่งในทหารรับจ้างที่มาถึงโนล่าไม่นานมานี้ เขาเป็นอัศวินระดับสูง คนแคระป่าเกิดมาพร้อมกับความต้านทานเวทมนต์และพวกเขาสามารถต่อสู้กับพ่อมดฝึกหัดระดับต่ำได้
หนึ่งในอัศวินที่แองเจเล่จ้างจากไปและเขาก็พบอัศวินคนแคระเพื่อมาแทนที่คนๆนั้น
แองเจเล่มองไปรอบๆ
"คนอื่นๆอยู่ไหน"
"นายท่าน พวกเขา.....อืม..." เซอรี่ลังเล "พวกเขาไปล่าสัตว์ขณะที่ลาดตระเวนพื้นที่ใกล้ๆ"
แองเจเล่พยักหน้า "ไม่เป็นไร ถ้างั้นมากับข้า"
"ครับ" เซอรี่พยักหน้า
แองเจเล่นึกถึงตำแหน่งของพ่อมดชิวา เขาเอาจดหมายเชิญออกมาและตรวจสอบคลื่นพลังงานที่ชิวาทิ้งไว้
