ตอนที่แล้วChapter 30: อนาคตนั้นจะไม่สามารถที่จะรู้ได้
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 32: ลงจากรถมาได้แล้วโว้ย!

Chapter 31: ผู้นำที่ลึกลับ


“หื้อ? ปั๊มน้ำมันนั้นใช้ไม่ได้งั้นหรอ?”เจียงลู่ฉีมึนงง

 

เหวินลู่อธิบายทุกสิ่งทุกอย่างให้เขาฟัง ผู้นำอันลึกลับของแก๊งมอเตอร์ไซค์นั้นเก็บเกี่ยววัตถุดิบทุกอย่างของเมือง โดยเฉพาะน้ำมัน พวกมันนั้นวิ่งเล่นตลอดเมืองด้วยมอเตอร์ไซค์ ดังนั้นน้ำมันคือสิ่งที่สำคัญที่สุดของพวกมัน แม้แต่ฐานของพวกมันก็อยู่ใกล้ๆกับปั๊มน้ำมันเช่นกัน

 

เหวินลู่แนะนำให้เจียงลู่ฉียอมแพ้ไอเดียที่จะไปปรากฏต่อพวกมัน เพราะว่าผู้รอดชีวิตทั้งหมดเมืองถูกปล้นโดยพวกมัน บางคนที่โชคไม่ดี พยายามที่จะต่อต้านมัน ก็ถูกฆ่าทันที พวกมันนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก!

 

กลุ่มผู้รอดชีวิตเช่นพวกเธอนั้นมีชีวิตรอดภายใต้การควบคุมของพวกมัน พวกมันจะไม่ให้ใครก็ตามเข้าไปใกล้ปั๊มน้ำมันเด็ดขาด

 

เจียงลู่ฉีนั้นไม่เพียงแค่ปะทะกับพวกมัน แต่เขาฆ่าพวกมันบางคนไปด้วย เขานั้นถูกจับตามองโดยพวกมันเรียบร้อยแล้ว

 

เจียงลู่ฉีครุ่นคิดชั่วครู่หนึ่งและถาม “ผู้นำของพวกมันชื่ออะไรงั้นหรอ?”

 

“ฉันเพียงแค่รู้ว่า เขาถูกเรียกว่า พี่ชายหยู่” เหวินลู่พูด

 

เธอมองไปที่เขา และไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่...

 

“พี่จำเป็นต้องใช้น้ำมันสินะ ถังน้ำมันของรถบางคันนั้นยังสามารถใช้ได้ แต่เมืองของเรานั้นเล็ก และถังน้ำมันของพวกรถบรรทุกคันใหญ่ๆนั้นถูกเอาไปโดยพวกมันเรียบร้อยแล้ว พวกเราสามารถได้น้ำมันจากเพียงแค่รถคันเล็กๆ ฉันรู้ว่ามันจำเป็นต้องใช้เวลานาน แต่พวกเราไม่มีทางเลือกอื่นแล้วค่ะ” เหวินลู่พูด

 

มันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่สามารถทำได้หลังจากวันโลกาวินาศ

 

“รถคันนี้น่าจะเติมน้ำมันได้ประมาณ100ลิตร ฉันจะช่วยพี่หามันเพิ่ม มันอาจจะใช้เวลาประมาณสามหรือสี่วันได้” เหวินลู่พูด

 

เจียงลู่ฉีรู้สึกสิ้นหวัง 100ลิตรสำหรับถังน้ำมันของเขา มันโคตรจะไม่เพียงพอเลย

 

ในช่วงเวลาเดียวกัน เสียงเครื่องยนต์ก็สามารถได้ยินได้ ท่าทางของเหวินลู่นั้นเปลี่ยนไปในทันที “พวกมันมาที่นี่แล้ว!”

 

เจียงลู่ฉีหันกลับไปและเห็นมอเตอร์ไซค์บางคันโผล่ขึ้นมาในมุมมองของเขา

 

เขากดปุ่มที่อยู่ต่อไปจากแผงควบคุม และเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวก็แสกนข้อมูลของรถ MCV ดังนั้นรถ MCV สามารถจะแล่นไปตอนไหนก็ได้

 

มอเตอร์ไซค์พวกนั้นปรากฏตัวขึ้นเร็วมาก เจียงลู่ฉีมองไปที่กลุ่มคนพวกนี้ และเขาไม่เห็นใบหน้าที่ ‘คุ้นเคย’เลย เมื่อมองไปที่การแสดงออกของพวกมัน พวกมันนั้นก็ไม่รู้จักรถMCV เช่นกัน

 

กลุ่มคนพวกนี้มาจากอีกกลุ่มหนึ่งของแก๊ง

 

เจียงลู่ฉีผ่อนคลายขึ้น แต่รถ MCV นั้นอยู่ใสภาวะ “พร้อมที่จะออกตัวตลอดเวลา”

 

เมื่อมองไปที่กลุ่มคนเหล่านี้ที่ไม่ได้สนใจที่รถ เหวินลู่ก็รู้สึกโล่งใจด้วย

 

“พี่ชายเจียง พี่ต้องอยู่แต่บนรถ และฉันจะลงจากรถไปก่อน” เหวินลู่กระซิบ และหลังจากนั้นก็ไปที่สนามด้านหลังอย่างเงียบๆ ผู้รอดชีวิตในบ้านนั้นได้ยินเสียงดังและก็ออกมาพร้อมกัน ยืนอยู่หน้าประตู ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

 

พวกคนขับรถมอเตอร์ไซค์นั้นแปลกใจที่เห็นรถMCV แต่พวกมันก็ไม่ได้ให้ความสนใจมากเกี่ยวกับมัน ผู้นำของกลุ่มนี้คือชายหนุ่มที่ใส่แจ็คเก็ตหนัง ด้วยเส้นใยสีเหลือง เขานั้นแต่งตัวแฟชั่นเป็นอย่างมาก ก่อนที่วันโลกาวินาศจะมาถึงและเสื้อของเขานั้นถูกสั่งทำขึ้นมาเป็นพิเศษ พร้อมกับคำพูดอันยิ่งใหญ่ที่พูดว่า ‘กูอะนักเลง’

 

เจียงลู่ฉีคิดว่าคนที่ถูกเรียกว่า ‘พี่ชายหยู่’ ก็เป็นนักเลงเหมือนกัน เขานั้นเป็นผู้ดูแลของเมือง พร้อมกับแก๊งมอเตอร์ไซค์ หลังจากวันโลกาวินาศ ไม่มีใครไม่ปฏิเสธว่าคนพวกนี้แม่งก็เป็นพวกที่ชอบระรานคนอื่น

 

“เย็...แม่มึง! อออกมาได้แล้วโว้ย!” ผู้นำตะโกนไปที่ประตู ในขณะที่ถือท่อเหล็กไว้ด้วย เขาฟาดไปที่ประตูเหล็กในสนาม เสียงของมันนั้นบาดหูเป็นอย่างมาก

 

กลุ่มของผู้รอดชีวิตนั้นออกมาด้วยความหวาดกลัว เหวินลู่นั้นเอาขี้เถ้าผสมน้ำมาแปะบนใบหน้าของเหวินเซี่ยวเทียนโดยไม่มีการอธิบาย

 

“อ๊า!” เหวินเซี่ยวเทียนกรีดร้อง เหวินลู่กังวล เธอพูดเสียงเบา และพูดว่า “อย่าส่งเสียงดัง ไม่งั้นพี่จะเป็นอันตราย!”

 

เหวินเซี่ยวเทียนเข้าใจในทันที เธอรู้ว่าพวกอันธพาลพวกนี้ชอบที่จะรังแกสาวสวย และในตอนนี้ไม่มีกฎหมายอีกต่อไป การทำร้ายผู้หญิงมันเกิดขึ้นได้อย่างง่ายดายในสังคมตอนนี้ หลังจากวันโลกาวินาศพวกนักเลงมันก็กำเริบมากยิ่งขึ้น

 

“ส่งของมาให้พวกกู ถ้าต่อต้านที่จะส่งของให้พวกกู ขาของพวกมึง พวกกูจะฟาดให้หัก และถ้าพวกมึงจะไม่ได้หยิบของอีกต่อไป!”

 

ผู้นำของพวกมันส่งเสียงดังในขณะที่ถือท่อเหล็กไว้ด้วย เขานั้นรู้สึกสนุกมากในการทำตัวเกเรแบบนี้ ก่อนจุดจบของโลกจะมาถึง ชีวิตของเขานั้นไม่มีความสุขเลย นักเลงเช่นพวกเขานั้นจะถูกส่งไปในสำนักการศึกษาที่ดี แต่ในตอนนี้ เขาเหมือนหัวโจกในกองขยะของเขา ผู้หญิงที่ทำตัวสูงส่งและหยิ่งผยองก่อนที่จุดจบของโลกจะมาถึง นั้นถูกแก้แค้นโดยเขาเรียบร้อยแล้ว เขารู้สึกเหมือนปลาที่แหวกว่ายอยู่ในน้ำของโลกที่ไม่มีกฏเกณฑ์

 

ผู้รอดชีวิตไม่กล้าที่จะก่อการกบฏต่อพวกมัน เพราะว่าพวกเขานั้นอ่อนแอมาก มีพ่อของกลุ่มคนในนี้ ที่กล้าที่จะปฏิเสธไม่ให้อาหารพวกมัน และต่อสู้กลับมา แต่หลังจากนั้น 'พี่ชายหยู่’ ก็ฆ่าพวกเขาทั้งหมด ฉากในตอนนั้นมันช่างน่าเศร้าใจเหลือเกิน ผู้คนจำนวนมากนั้นถูกฆ่าและถูกหั่นเป็นชิ้นๆ พวกเขาบางคนนั้นยังถูกกินโดยเหล่าซอมบี้ไปด้วยซ้ำ

 

พวกเขานำอาหารของพวกเขาออกมา คนแก่นั้นนำถุงข้าวครึ่งถุงออกมา พร้อมด้วยดวงตาที่ขุ่นมัว ราวกับว่ามันคือชีวิตของเขา

 

เมื่อเผชิญหน้ากับบุคคลผู้ทรงพลังเช่น ‘พี่ชายหยู่’ พวกเขาจะทำอะไรได้งั้นหรอ?

 

“ไอเหี้...! ไอ้แก่! เร็วเข้าสัส! ไปตายซะ!” เมื่อเห็นไอ้แก่ไม่อยากที่จะให้ของพวกมัน ผู้ชายที่ใส่เสื้อแจ็คเกตหนังก็สาปแช่งในทันที

 

ผู้ชายที่หยิบถุงข้าวไปนั้น เกือบที่จะผลักให้คนแก่นั้นล้มลงไปกับพื้นด้วยแรงของเขา

 

“นาย เข้าไปข้างในและหาของซะ!” ผู้นำโบกมือของเขา และลูกน้องก็พุ่งเข้าไปข้างในบ้าน

 

หลังจากนั้นก็มีเสียงการรื้อค้นข้าวของภายในจนสามารถได้ยินได้ หม้อและกระทะนั้นถูกปัดลงพื้น กลุ่มคนนั้นเหมือนกลุ่มของตั๊กแตนจำนวนมาก

 

“โอ้ไอเหี้...เอ้ย! พวกบัดซบนี่แม่งกำลังทำอาหารกันอยู่!” เสียงลูกน้องดังออกมาจากข้างในบ้าน

 

ผู้นำนั้นหันกลับหันไปมองกลุ่มผู้รอดชีวิตด้วยการยักคิ้วขึ้น

 

คนสูงวัยนั้นเริ่มที่จะกระวนกระวาย เมื่อชายหนุ่มที่สวมชุดแจ็คแก็ตหนังจ้องมาที่เขา คนแก่ก็พูด “น้องชาย ที่จริงแล้ว พวกเราสามารถที่จะแบ่งข้าวกันได้ครึ่งหนึ่ง....”

 

“เหี้..! นั่นคืออาหารแห้ง พวกมึงกล้าที่จะเก็บข้าวพวกนี้ไว้งั้นหรอ?” ชายหนุ่มที่สวมเสื้อแจ็คเกต หนังพูดในขณะที่ถุยน้ำลายใส่หน้าคนแก่

 

“เอามันไปให้หมด พวกมึงยังกล้าที่จะกินอีกนะ....”เขาพูด

 

“นี่มัน.... น้องชาย ได้โปรดเหลือข้าวให้พวกเราบ้าง หลานของฉันป่วยอยู่ที่บ้าน....” ชายแก่อ้อนวอน หลานของเขาพึ่งจะอายุแค่ 5ขวบ ชีวิตของเขาลำบากเป็นอย่างมาก มันค่อนข้างที่จะเป็นเรื่องง่ายที่จะป่วย ถ้าหลานของเขาขาดสารอาหาร กินอาหารแห้งทุกวันมันไม่เป็นปัญหาสำหรับคนแก่ แต่เด็กจำเป็นต้องกินอาหารที่มีสารอาหารมากๆ เพื่อจะได้เติบโตขึ้นและมีชีวิตอยู่รอดได้

 

“เหี้...เอ้ย! เลิกดิ้นรนได้แล้วมึง!”

ฝากติดตามเพจ

Ishliar Fanpage    

 

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด