ตอนที่แล้วChapter 20: การวิวัฒนาการของรถMCV
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 22: ….

Chapter 21: การทิ้งขว้างคืออาชาญากรรมที่ร้ายแรงที่สุด


มองไปที่หมูป่ากลายพันธุ์ขนาดใหญ่ที่นอนอยู่บนพื้น เจียงลู่ฉีไม่เต็มใจที่จะทิ้งมันไว้ มันสามารถที่จะเก็บให้มันสดได้เป็นเวลาหนึ่งเดือนภายใต้สภาวะ 30องศาเซลเซียส ถ้าทิ้งมันไว้ มันจะสิ้นเปลืองป่าวๆ

 

ตามที่เมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาว เนื้อสัตว์กลายพันธุ์นั้นไม่เพียงแต่เป็นวัตถุดิบที่ไว้วิวัฒนาการสำหรับห้องปฏิบัติการชีวภาพ แต่มันยังเป็นอาหารที่สามารถพัฒนาความสามารถทางร่างกายได้ ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีห้องปฏิบัติการชีวภาพก็ตาม เจียงลู่ฉีเชื่อว่ามันสามารถที่จะกลายเป็นสิ่งที่เยี่ยมมากในการทำเนื้อผัด การพัฒนาการความสามารถร่างกาย อย่างน้อยมันก็ช่วยในการขนเหล็กหนักร้อยกิโลกรัมได้

 

เจียงลู่ฉีนั้นโตขึ้นมากับครอบครัวที่มีสถานะทางการเงินย่ำแย่ และพ่อแม่ของเขานั้นเสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก บทสรุปนั้น ทำให้เขาและน้องสาวนั้นอยู่ด้วยกันและช่วยกันอย่างยากลำบาก โดยการขายบ้านของพวกเขา เขานั้นใช้ชีวิตอย่างประหยัดมาทั้งชีวิต การที่จะสิ้นเปลืองแบบนี้มันทำให้เขารู้สึกปวดหัว

 

เขาตัดสินใจโดยปราศจากความลังเล ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีพื้นที่เก็บของ หมูป่าตัวนี้ก็ยังต้องถูกเอาไปอยู่ดี! หมูป่ากลายพันธุ์ตัวนี้คือขุมสมบัติที่เยี่ยมมาก ในช่วงเวลาจุดจบของโลกนั้น ทองและเงินกลายเป็น เพียงแค่เศษเหล็ก และเงินมันก็แทบไม่ต่างจากกระดาษวาดเล่น ผู้คนนั้นแลกเปลี่ยนกันและกันแค่เพียงอาหารเท่านั้น ผู้คนนั้นในไม่ช้าจะค้นพบคุณค่าของเนื้อกลายพันธุ์ เนื่องจากมันสามารถเสริมสร้างร่างกายได้ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ร้ายแรงอย่างมาก!  เมื่อเปรียบเทียบกับเหล่าซอมบี้ ผู้คนธรรมดานั้นเป็นเรื่องยากมากที่จะวิ่งหนีมัน ในกรณีนี้ อัตราการรอดชีวิตจะเพิ่มขึ้นด้วยร่างกายที่ดี และเนื้อกลายพันธุ์นั้นง่ายต่อการที่จะเก็บมันไว้ ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงและ ฤดูหนาว มันใช้เวลาไม่กี่เดือนและมันจะมีค่ามากกว่าเงินซะอีก

 

“การสิ้นเปลืองเป็นอาชญากรรมที่ร้ายแรงที่สุด ยังไงฉันก็ต้องเอามันไปให้ได้!” เจียงลู่ฉีตัดสินใจในความคิดของเขา แต่มันก็เป็นเรื่องยากสำหรับเขาและรถมินิบัส เขาตัดสินใจที่จะใช้รถตู้ขนาดเล็กในบริเวณใกล้เคียง รถตู้คันนี้มันเก่า และเกือบที่จะกลายเป็นเศษเหล็ก เจียงลู่ฉีเดินไปด้านข้างของรถตู้ ผลักประตูออก และ หันไปทางด้านเศษซากร้านอาหาร “ปลาร้า”

 

เจียงลู่ฉีคาดเดาว่า คนขับรถนั้นจะต้องหิวเป็นอย่างมากและลงไปหาอะไรกินที่ร้าน “ปลาร้า” อย่างไรก็ตาม เขาก็ถูกฆ่าเมื่อจุดจบของโลกนั้นมาถึง กุญแจรถนั้นจะต้องอยู่บริเวณแถวคนขับรถ แต่เมื่อมองไปคราบเลือดที่เต็มไปหมด และถูกแทงด้วยซอมบี้ พร้อมกับการต่อสู้ระหว่างหมูป่าและ รถ MCV นั้นทำให้เจียงลู่ฉีไม่สามารถที่จะมองหามันได้! ผสมไปด้วยเศษเนื้อ เลือด และโคลนเต็มไปทุกๆที่ มันเป็นการท้าทายที่ยากมากที่จะหากุญแจเจอ หลังจากการคิด เจียงลู่ฉีตัดสินใจที่จะยอมแพ้ และเขาเจอประแจที่ร้านซ่อมรถยนต์ที่ยังคงสภาพดีอยู่ เขาฟาดไปที่หน้าต่างของรถตู้คันเล็ก

 

“เพล้งง!”

 

กระจกนั้นหน้ารถนั้นได้แตกออกและเจียงลู่ฉีก็ปีนขึ้นไปบนรถตู้ เศษกระจกนั้นกลายเป็นชิ้นส่วนเล็กๆ มันไม่สามารถที่จะทำให้มือของเขานั้นบาดเจ็บได้ โดยความจริงแล้ว มันค่อนข้างเป็นเรื่องที่ง่ายสำหรับเจียงลู่ฉีที่จะปืนขึ้นไป เขานั่งไปที่นั่งคนขับ ปล่อยเบรกมือ และดึงเชือกพ่วงยาว9เมตร จากรถตู้

 

“ฮ่าๆๆ ได้ละ!”

 

เชือกพ่วงประเภทนี้นั้นติดตั้งอยู่กับรถทุกคัน โดยเฉพาะกับรถจำพวกรถตู้ ดังนั้นมันจึงสามารถดึงเอามาใช้ได้ทุกเวลา เจียงลู่ฉี รีบนำรถตู้ที่ใกล้จะพังมาต่อกับรถของเขา

 

เจียงลู่ฉีไปที่ข้างหลังของรถตู้ ประตูหลังนั้นมันไม่ได้ล็อคไว้ เพราะว่าข้างในนั้นว่างป่าว ซึ่งมันช่วยเจียงลู่ฉีเป็นอย่างมาก

 

“ดี ฉันจะได้เริ่มมัน!”

 

มันเป็นโครงการที่ใหญ่มากสำหรับเจียงลู่ฉี เพราะว่ามันเป็นหมูป่าที่ตัวมหึมา! เขาไม่สามารถที่จะขยับมันได้แม้แต่นิดเดียว และมันจำเป็นที่จะต้องแยกให้เป็นชิ้นส่วนเล็กๆ เขาแขวนมีดไว้ตรงที่เอวของเขา และเขาเดินไปที่ร้านซ่อมรมยนต์ เพื่อที่จะหาขวานตัดไม้ และเลื่อย เจียงลู่ฉีนั้นตอนเวลาอยู่ในมหาวิทยาลัย เขาค่อนข้างที่จะออกกำลังกายที่ใช้แรงเยอะๆบ่อย เขาเห็นจุดอ่อนตรงคอของหมูป่า และใช้ขวานตัดมันออกมา

 

เจียงลู่ฉีนั้นรู้สึกประหลาดใจ หลังจากที่นำนิวเคลียสกลายพันธุ์ออกมาจากหมูป่า เนื้อของมันนั้นค่อนข้างที่จะตัดและเฉือนมัน ไม่ใช่เพราะว่ามันเป็นเพราะการใช้เลื่อน มันสามารถตัดได้โดยใช้เพียงแค่มีด และมันก็ไม่ได้ยากไปกว่าการตัดเนื้อหมูธรรมดาๆ

 

“พี่ชายเจียง พี่ชายเจียง!”

 

เมื่อ เจียงลู่ฉีได้ยินเสียงที่หวาดวิตกของเหวินเซี่ยวจากรถMCV หลังจากที่เธอตื่นขึ้นมาและเห็นห้องนั่งเล่นนั้นเละเทะไปหมด และแม้แต่กระจกกันกระสุนของรถนั้นพังทลาย มันก็ทำให้เธอนั้นหวาดวิตกมากกว่าเดิม เมื่อเธอนั้นอยู่ตัวคนเดียว

 

“ฉันอยู่ที่นี่!” เจียงลู่ฉีตะโกน เหวินเซี่ยวเทียนเมื่อได้ยินเสียงของเขา ก็ถอนหายใจยาวๆออกมา

 

“แล้วหมูป่าละ? มันชนใส่รถมินิบัสงั้นหรอ?” เหวินเซี่ยวเทียนปลดที่คาดเข็มขัดนิรภัยออก และลงมาจากรถ MCV อย่างไรก็ตาม ฉากข้างนอกนั้นทำให้เหวินเซี่ยวเทียนนั้นทำอะไรไม่ถูก

 

เธอเห็นเจียงลู่ฉีกำลังตัดเนื้อหมูป่าด้วยขวานผ่าฝืน หมูป่านั้นตายอย่างเรียบร้อยแล้ว ไม่มีแม้แต่การเกร็งตัว

 

นี่มัน....

 

เหวินเซี่ยวนั้นเห็นหมูป่าที่น่าหวาดกลัว มันพุ่งเข้าชนและกวาดทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง ห้องต่างๆข้างหน้ามันนั้นเหมือนกับเป็นแค่กล่องกระดาษสำหรับมัน และเสียงคำรามมันนั้นน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก มันตายแล้วจริงๆสินะ?

 

แน่นอน เหวินเซี่ยวไม่สามารถเชื่อได้ว่าหมูป่าถูกฆ่าตายโดยเจียงลู่ฉีพร้อมกับขวานนั่น แต่มันถูกฆ่าโดยมินิบัสงั้นหรอ?

 

“รถคันนี้นี่มัน....” เหวินเซี่ยวเทียนมองกลับไปที่รถมินิบัสที่เสียหาย มันค่อนข้างเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ

 

“พี่ชายเจียง พี่กำลังทำอะไรอยู่?” เหวินเซี่ยวเทียนถาม

 

“เอาเนื้อนี่ไป มันสามารถกินได้” เจียงลู่ฉีไม่ได้อธิบายเกี่ยวกับผลกระทบของเนื้อกลายพันธุ์ เหวินเซี่ยวเทียนก็ไม่ได้ถามต่อและเพียงแค่พูด “ฉันจะช่วยพี่เอง”

 

มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเจียงลู่ฉีที่จะเอาเนื้อออกมา และมันจะเร็วกว่าถ้าเหวินเซี่ยวเทียนนั้นช่วยด้วย หน้าผากของเหวินเซี่ยวเทียนนั้นปกคลุมไปด้วยเลือด มันดูน่าสงสาร เจียงลู่ฉีลังเลสักพักหนึ่ง แต่ก็ตอบตกลง เนื้อของหมูป่านั้นควรที่จะเก็บรักษาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงแม้ว่าที่แห่งนี้มันจะห่างไกลจากตัวเมือง แต่มันก็ยังมีซอมบี้ที่หลงทางไปมาอยู่ดี

 

เจียงลู่ฉีหยิบผ้าพันแผลมาจากห้องเก็บของ และพันไปที่แผลของเธอ หลังจากนั้น พวกเขาก็ตัดเนื้อเป็นชิ้นๆด้วยกัน เนื้อหมูย่างสีแดงนั้นทำให้ดูดีกว่าเนื้อวัวซะอีก

 

หลังจากพวกเขาตัดเป็น ร้อยๆชิ้นส่วน และขยับเอาไปใส่ในรถตู้ทีละนิดๆ แม้แต่กระดูกหมูก็ยังถูกขนย้ายโดยเจียงลู่ฉี เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจ เจียงลู่ฉีและเหวินเซี่ยวเทียนก็รู้สึกเหนื่อยล้า ยังโชคดีที่ มันพึ่งเป็นการเริ่มต้นของจุดจบ มันไม่มีซอมบี้ปรากฏตัวขึ้น อย่างไรก็ตาม มันก็ยังเป็นปัญหาที่จะหลบหลีกพวกมัน

 

เจียงลู่ฉีกลับไปที่รถ และนั่งบนโซฟาและพยายามที่พักผ่อน ถึงแม้ว่าเขาพึ่งจะผ่านประสบการณ์ช่วงเวลาความเป็นความตายมาก็ตามที เขาก็ยังรู้สึกสนุกเป็นอย่างมาก

 

โน้ตจากคนเขียน : ผู้อ่านบางคนอาจจะเชื่อว่า ห้องครัว ห้องนั่งเล่น และห้องอาบน้ำนั้นไม่สามารถจัดการพื้นที่ให้อยู่บนรถมินิบัสด้วยกันได้ ในความจริงแล้ว สามารถที่จะหารูปของพวกมันจากในอินเตอร์เน็ต และ จะเห็นว่ามันจัดพื้นที่ได้อย่างง่ายดาย การเลือกพื้นที่ว่าง เพื่อที่จะประหยัดพื้นที่

 

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด