บทที่ 157 : กลับมาอย่างยิ่งใหญ่!!
ยามค่ำคืน… ภาพทิวทัศน์อันกอปรไปด้วยผืนป่าขุนเขาและสายน้ำลำธารนำพาให้จิตใจสงบ ทิวเขาเทือกแล้วเทือกเล่าปรากฏขึ้นสู่สายตาก่อนที่จะหายลับไปราวกับเกลียวคลื่นในมหาสมุทร ตอนนี้หลินฟ่านนั้น ยืนกินลมชมวิวอยู่บนหัวเรืออย่างชื่นมื่น ตัวเขาเองถ้าไม่ติดว่ากลัวภาพลักษณ์จะเสื่อมเสีย …เขาก็อยากจะออกไปกางแขนร...
