ตอนที่้ 48 การตายที่น่าสลด
ฉันวิ่งฝ่าพวกมันเพื่อไปให้ถึงเมสซีเรียถึงแม้พวกมันจะเยอะขนาดไหน แต่มันก็ไม่เกินตัวของฉันที่จะฆ่าพวกมันให้หมด หรือทำให้พวกมันสลบไปอะนะ ถึงอยากจะฆ่าขนาดไหนแต่ฉันก็ไม่ใช่คนที่ใจจืดใจดำขนาดต้องฆ่าทั้งหมดเหมือนทั้งสามคนนั้นนี่นา ฉันใช้พลังของฉันในการแช่แข็งเจ้าพวกนั้นให้. . แข็งไปตลอดชีวิต โอ้อาจจะไม่ตลอดชีวิตก็แค่ไม่เกินหนึ่งร้อยปีแค่นั้นเอง พวกเราใช้เวลาไม่นานมากในการฝ่าดงพวกมันเข้าไปสู้เมสซีเรีย จนกระทั่งไปเจอกับเมสเซอร์รี่ที่กำลังยืนรอพวกเราอยู่ และมองมาที่พวกเราด้วยสีหน้าที่เศร้าหมอง
“เมสเซอร์รี่นี่นาพวกเราเจอเธอแล้วครับนายท่าน” มาคาโอพูดขึ้นด้วยความตกใจก่อนที่จะชี้ไปยังเมสเซอร์รี่
“พวกแกทุกคนออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ อย่าเข้ามาใกล้พี่สาวของฉันเป็นอันขาดมิอย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนเลยก็แล้วกัน”
อะไรกันทำไมเมสเซอร์รี่ถึงพูดเช่นนั้นกับพวกเราล่ะ เอ๊ะหรือว่าจะเป็นเพราะว่าเธอไม่อยากต้องการให้เราช่วยเธอ ??
“ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะท่านเมสเซอร์รี่พวกเรามาช่วยท่านแล้วนะท่านไม่ต้องกลัวแล้ว”
ดาโล่ดูเป็นห่วงเมสเซอร์รี่มากด้วยอาจจะเป็นเพราะว่าพวกเขาเคยเป็นเจ้านายกับลูกน้องอะไรแบบนั้นเขาก็เลยดูมีเยื่อใยต่อกันมาก เวลาเจออะไรแบบนี้ก็เลยทำให้ดาโล่ดูเป็นห่วงสุดๆไปเลย
“อย่ามาถามอะไรมากฉันบอกให้พวกแกถอยไปก็ถอยไปสิ ออกไปเสียเดี๋ยวนี้ซะ!!”
ทุกคนต่างเงียบลงเมื่อได้ยินในสิ่งที่เมสเซอร์รี่พูด สำหรับฉันๆคิดว่าเมสเซอร์รี่อาจจะมีอะไรบางอย่างถึงทำแบบนี้กับพวกเราก็ได้
“พวกเราคงถอยให้เธอไม่ได้แล้วล่ะ พวกเราต้องไปเจอกับเมสซีเรียเดี๋ยวนี้ เธอต้องถอยให้พวกเราเสียมากกว่า”
เลย์พูดขึ้นมันก็ถูกของเลย์ที่เลย์พูดมาทั้งหมดนั้นเพื่อต้องการให้เมสซีเรียหยุดสงครามกับพวกเรา ถ้าเกิดไม่หยุดพวกเราก็ไม่มีวิธีไหนที่จะจัดการเมสซีเรียเท่าวิธีสุดท้ายที่เหลืออยู่แล้ว
“อย่านั้นฉันก็ไม่มีอะไรที่จะสูญเสียแล้ว ฉันคงต้องจัดการกับพวกแกทุกคนในตอนนี้”
อยู่ๆเธอก็เริ่มวิ่งเข้ามาหาพวกเราแล้วเริ่มใช้พลังของเธอในการขัดขวางพวกเรราไม่ให้พวกเราไปหาพี่สาวของเธอได้ ฉันไม่ต้องการที่จะทำร้ายเธอเลยนะเมสเซอร์รี่แต่มาคราวนี้ เธอขัดขวางฉันๆไม่สามารถที่จะให้เธอทำแบบนั้นได้ ขอโทษนะฉันคงต้องใช้กำลังกับเธอเสียแล้วล่ะ ฉันวิ่งเข้าไปหาเมสเซอร์รี่แล้วก็ใช้พลังน้ำแข็งหนามผ่าแยกเป็นสองทางล้อมรอบตัวของเธอเอาไว้ มันทำให้เธอถูกขังอยู่ในนั้นได้สักพักหนึ่ง แต่เธอก็ใช้พลังของเธอในการเจาะน้ำแข็งของฉันออกมา น้ำแข็งแตกกระจายกลายเป็นเกล็ดหิมมะ เธอวิ่งเข้ามาใส่ฉันก่อนที่ฉันจะใช้เกาะน้ำแข็งการป้องกันตัวของฉันไม่ให้เธอเข้ามาหาฉันได้ เธอพยายามที่สุดในการตีเกาะน้ำแข็งของฉันเพื่อที่จะเข้ามาหาฉัน แต่แล้วบางอย่างก็มาจากด้านซ้ายของฉันได้ชนเธอกระเด็นออกไปหลายร้อยเมตร ฉันหันไปดูก็พบว่าเลย์ใช้พลังของเขาในการยกหินขึ้นมาแล้วก็ขว้างไปหาเมสเซอร์รี่ จนทำให้เธอกระเด็นออกไปนั่นเอง เธอลุกขึ้นมาด้วยอาการบาดเจ็บเล็กน้อยก่อนจะวิ่งเข้าไปหาเลย์อีกครั้งหนึ่ง
“เมสเซอร์รี่อย่าทำแบบนี้เลยฉันขอร้องล่ะ ฉันไม่อยากที่จะทำร้ายเธอไปมากกว่านี้”
ฉันพูดขึ้นแต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ฟังคำพูดของฉันแล้ววิ่งเข้าไปใส่เลย์ในทันที คราวนี้เลย์เงียบลงเลย์จะปล่อยให้เมสเซอร์รี่ฆ่าเลย์อย่างนั้นหรอ ฉันเห็นเช่นนั้นฉันรีบวิ่งเข้าไปหาเลย์ในทันที แต่เหมือนกับว่ามันจะไกลเกินกว่าที่ฉันจะวิ่งไปถึงเลย์ นี่ฉันจะช่วยเขาไม่ทันจริงๆหรอ
“เลย์ !!!!!!!!!!!” ฉันร้องตะโกนออกไปสุดเสียงก่อนที่เมสเซอร์รี่จะวิ่งเข้าไปหยุดอยู่ที่หน้าของเลย์ ทุกอย่างเงียบลงฉันไม่รรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นเพราะว่าตัวของเมสเซอร์รี่บังข้างหน้าเอาไว้ ทำให้เห็นแค่หลังของเธอเพียงเท่านั้น ฉันนิ่งไปสักพักเมื่อได้เห็นเช่นนั้น
“@#$%^&*(%$#*()” เมสเซอร์รี่พูดอะไรบางอย่างกับเลย์ซึ่งฉันได้ยินเพียงแค่แว่วๆเท่านั้น แล้วเธอก็ล้มลงไปที่ไหล่ของเลย์ มันทำให้ฉันรู้เลยว่าเธอนั้นได้สิ้นลมหายใจแล้ว มือของเลย์เปื้อนไปด้วยเลือดของเมสเซอร์รี่ เขาวางเธอลงไว้กับพื้นดินข้างหน้าของเขา ก่อนที่ฉันกับอีกสองคนจะวิ่งเข้าไปหาเลย์ในทันที
“มันเกิดอะไรขึ้นเมื่อตะกี้มันเป็นแบบนี้ได้อย่างไร”
ฉันถามเลย์ไปด้วยความตกใจที่เห็นว่ามันเป็นเช่นนั้น เลย์มองไปที่เมสเซอร์รี่ก่อนจะใช้มือข้างขวาของเขาในการปิดตาทั้งสองข้างที่ลืมของเธอลง แล้วมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าที่เย็นชาสุดๆ
“เธอบอกกับฉันว่าเธอไม่อยากให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้น แต่พี่สาวของเธอทำให้มันเป็นเช่นนั้น เธอควบคุมน้องสาวของตัวเองให้มาพวกเรามาฆ่าเธอทิ้งแบบเล่นๆ เป็นพี่สาวที่ทุเรศสุดๆ”
สิ่งที่ฉันได้ยินมันทำให้ฉันโมโหโกรธและแค้นที่เป็นเช่นนั้น นั่นน้องสาวของแกเลยนะยัยเมสซีเรียแกยังมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่า แกมันไม่ใช่นางฟ้าแล้วแกมันก็แค่ปีศาจที่โสโครกตัวเดียวเท่านั้น
“พวกเราไปกันเถอะเราจะมาหยุดอยู่ตรงนี้ไม่ได้ พวกเราต้องจัดการมันคราวนี้ฉันจะไม่ไว้ชีวิตมันแล้ว”
แกต้องตายแบบทรมานสุดๆแน่
