ตอนที่แล้วตอนที่ 196: การเปลี่ยนแปลงที่ดี (1)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 198: ความสงบสุข (1)

ตอนที่ 197: การเปลี่ยนแปลงที่ดี (2)


ยาที่แองเจเล่มีมันช่วยเขาอย่างมากเมื่อเขายังเป็นพ่อมดฝึกหัด อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขากลายเป็นพ่อมดทางงการมีเพียงระดับสูงที่ช่วยเพิ่มพลังจิตของเขา ยาสงบจิตและยากระตุ้น(เปลี่ยนจากยารับรู้)ไม่มีผลอีกต่อไป เขาต้องการสูตรยาระดับสูงและรวบรวมวัสดุหายากที่จำเป็นสำหรับทำยาดังกล่าว

เขานั่งข้างโต๊ะเงียบๆครู่หนึ่งแต่เขายังคิดทางเลือกที่ดีกว่าไม่ออกเพราะปัญหาหลักคือการขาดทรัพยากร

"นั่นคือเหตุผลว่าทำไมพ่อมดถึงใช้เวลาเป็นร้อยปีในการมองหาหนทางที่จะก้าวหน้า ช่องว่างระหว่างขั้นแต่ละขั้นใหญ่มาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมพวกเขาถึงไม่สามารถไปถึงระดับต่อไปได้ ข้าต้องรวบรวมทรัพยากรจำนวนมหาศาลเพื่อให้ได้พลังจิตอย่างรวดเร็ว.......แต่ทำไมระดับของพ่อมดโบราณถึงขึ้นอย่างง่ายดาย......พวกเขาได้เรียรู้อะไรจากโลกอื่น....."

แองเจเล่พึมพำ

เขามั่นใจว่าอาจารย์ลิเลียน่าและพ่อมดชราทั้งหมดที่เขาพบก่อนหน้านี้จะต้องการทรัพยากรจำนวนมากในการก้าวหน้า

ตามความรู้ที่เขามีการเพิ่มของพลังจิตจำเป็นต้องมีร่างกายทางกายภาพ นี่เป็นเหตุผลที่การทำให้ตัวเองเป็นรูปแบบพลังงานจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่พ่อมดต้องการจะทำ เมื่อเขาสูญเสียร่างกายทางกายภาพมันก็แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะก้าวหน้าในอนาคตขณะที่พลังจิตของเขายังเหลืออยู่ในระดับนึง

ระดับของพ่อมดถูกกำหนดโดยระดับของคาถาที่เขาสามารถร่ายได้และคาถาระดับสู.ต้องการระดับพลังจิตที่สูง กล่าวได้ว่าระดับพลังจิตใช้ในการกำหนดระดับของพ่อมด

แองเจเล่คิดอยู่ชั่วครู่แต่ไม่ได้ข้อสรุปที่มีค่าใดๆดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะไปซากปรักหักพังที่ถูกทิ้งไว้โดยพ่อมดโบราณเมื่อเขามีโอกาส

ซากปรักหักพังที่แองเจเล่เข้าสร้างขึ้นเมื่อหลายพันปีก่อน อย่างไรก็ตามเขาต้องการสำรวจซากโบราณที่อยู่ใต้ดินหรือในเขตอันตรายของทะเลอัญมณี ถ้าเขาสามารถจัดการกับซากปรักหักพังโบราณเหล่านั้นได้มันก็มีโอกาสที่จะทำให้เขาพบความลับของพ่อมดโบราณ

เขาเอาผ้าดำที่ปกคลุมโคมไฟคริสตัลออก

ภายใต้แสงไฟสลัวแองเจเล่ยกแขนขวาและตุ่มที่ปรากฏบนไหล่ของเขาเคลื่อนที่ไปตรงกลางฝ่ามือ มีรอยแตกบนผิวหนังของเขาทำให้มองเห็นพวงกุญแจ

แองเจเล่จับกุญแจด้วยมือขวาและใช้มือซ้ายแตะเบาๆไปที่พวกมัน

ชี่

มีแสงประกายที่กุญแจเมื่อถูกล้อมรอบไปด้วยแสงสีขาว

'เตรียมตัวทดสอบแหล่งกำเนิดของภาพลวงตา' แองเจเล่สั่ง

[เตรียมตัวการทดสอบ 324 พร้อม] ซีโร่รายงานทันที

แองเจเล่หรี่ตาและส่ายกุญแจด้วยมือขวา

เคร๊ง

เสียงกุญแจกระทบกันดังก้องในห้อง

มีความร้อนกระทบฝ่ามือของเขาขณะที่เขาหลับตา

เขาถูกล้อมรอบไปด้วยความมืดอีกครั้งหลังจากที่ลืมตา

แองเจเล่ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิมสถานที่เดิมแต่เขามองไม่เห็นอะไรในห้อง

โฮกกก

เขาได้ยินเสียงสัตว์อสูรคำรามจากทุกทิศทุกทาง

เขาลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว มีรอยแผลโลหะเงินสามรอบปรากฏบนใบหน้าของเขาและจุดแสงสีน้ำเงินก็เป็นประกายอยู่ข้างหน้าสายตาของเขา จุดแสงเหล่านั้นกลายเป็นเพียงแหล่งกำเนิดไฟแห่งเดียวในห้อง

ทันใดนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้า

ตึกตึกๆ

มีเสียงฝีเท้าดังก้องอยู่ในความมืด

มีจุดแสงสีแดงหลายจุดกระจายอยู่ทุกมุม แองเจเล่อยู่ตรงกลางของมัน พวกมันดูเหมือนดวงตาที่เปิดกว้างกำลังค้นหาอะไรบางอย่าง

จุดแสงยังคงเคลื่อนที่ไปรอบๆและหายไปในความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ฟึบ

ทันใดนั้นแขนขวาของแองเจเล่ก็ถูกอะไรบางอย่างฟัน มีเลือดไหลออกมา

"ถ้าเช่นนั้นนี่ก็คือขั้นแรก" แองเจเล่ค่อยๆยกมือซ้าย ตราที่อยู่ตรงกลางฝ่ามือกำลังเรืองแสง

ชี่

มีเสียงแปลกๆปรากฏจากข้างหลัง

คลื่นพลังงานจากตราป้องกันการโจมตี แองเจเล่รู้สึกร้อนจากตรงกลางฝ่ามือ

หนึ่งในจุดแสงดับขณะที่โจมตีพลาด

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว

มีเสียงดังเหมือนลูกธนูพุ่งออกมาจากคันธนู มีเสียงสัตว์อสูรคำรามดังก้องในอากาศ

มีเส้นสายสีดำพุ่งมาแทงแองเจเลอย่างรวดเร็วแต่คลื่นพลังงานจากตราก็ยังป้องกันให้เขา

จำนวนของจุดแสงสีแดงลดลงเมื่อเวลาผ่านไป

สถานที่นี้ได้เงียบอีกครั้งเมื่อจุดแสงสุดท้ายหายไป

แองเจเล่กำลังหายใจอย่างหนัก เหงื่อที่ออกมาจากหน้าผากของเขาหยดลงจากคางของเขา มีบาดแผลถูกทิ้งไว้บนใบหน้าและแขน เขาหลับตาอีกครั้งหลังจากที่สงบลง

เขากลับไปที่เก้าอี้ของเขาอีกครั้งหลังจากเขาลืมตา

สภาพแวดล้อมยังเหมือนเดิม อย่างไรก็ตาม โต๊ะ โคมไฟคริสตัล ชั้นหนังสือและพรมก็ผุกร่อนอย่างช้าๆรวมถึงผนังและพื้น

วัตถุนั้นมีอายุมากราวกับว่าพวกมันเดินทางผ่านกาลเวลา

ผิวของโต๊ะไม้ปกคลุมไปด้วยฝุ่นสีขาว สีแดงของมันมีสีเข้มขึ้นและมีรอยแตกปรากฏขึ้นที่ขอบ

แสงจากโคมไฟคริสตัลมืดลงและค่อยๆดับไป

พื้น พรมและผนัง สีของทุกสิ่งทุกอย่างได้หายไปและกลายเป็นผิวหยาบ

แองเจเล่นั่งบนเก้าอี้ด้วยสีหน้าว่างเปล่า

"ขั้นที่สอง..." เขายกมือขวาขึ้น

รอยเงินบนผิวหนังของเขาหายไปอย่างช้าๆ มีริ้วรอยเริ่มขึ้นบนหลังมือของเขา

"ข้าไม่ควรล้มเหลวในครั้งนี้" สีหน้าของแองเจเล่เริ่มเคร่งเครียด

เขาลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ ยกมือขวาขึ้นไปในอากาศและโบกมือเล็กน้อย

"ฮาเดส! โมฟิลเลีย!" แองเจเล่ตะโกน

มีลูกแสงสีดำปลดปล่อยจากตราภาพลวงตาและมีเสียงแปลกๆดังก้องทั้งห้อง

ลูกแสงกำลังขยาย มีบางอย่างฉีกมันจากภายใน

เวลาได้ผ่านไป ใบหน้าของแองเจเล่เริ่มมีริ้วรอย รูปลักษณ์ของเขาเปลี่ยนจากชายหนุ่มไปเป็นชายที่กำลังจะตายภายในไม่กี่วินาที แต่เขายังคงร่ายคาถาด้วยการยกแขนซ้ายขึ้นไปในอากาศ

ฉึก

ในที่สุดลูกแสงก็ถูกฉีกขาดจากตรงกลาง

มีสิ่งมีชีวิตขนาดมหึมาค่อยๆขยับออกมาจากแสงสีดำ

สิ่งมีชีวิตนี้มีร่างกายเป็นมนุษย์ผู้หญิง มีปีกอินทรีและมีหางงูยาว

ร่างกายของสิ่งมีชีวิตนี้ปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีโลหะเข้ม(เมทัลลิค)และเสียงจากลิ้นดูคล้ายงู ลำตัวยาวเจ็ดเมตรของเธอหมุนไปรอบๆแองเจเล่อย่างช้าๆ มันเกือบจะเหมือนกับว่าสิ่งมีชีวิตนี้มีกระดูก

แองเจเล่คว้าไปที่หัวของฮาร์ปี้ยักษ์อย่างระมัดระวังและพลังงานชีวิตก็กลับเข้าสู่ร่างกายของเขา ริ้วรอยหายไปภายในไม่กี่วินาที

ดวงตาสีทองของสิ่งมีชีวิตแคบลงเล็กน้อย หางงูยาวของเธอเป็นวงกลมล้อมรอบแองเจเล่และทำให้เขาติดอยู่ตรงกลาง

ฮาร์ปี้ยักษ์มีใบหน้าสวย ผิวของเธอมีสีโลหะเข้มทำให้เธอดูเหมืนปกคลุมไปด้วยชุดเกราะ แทนที่จะเห็นผมของเธอแองเจเล่เห็นหนวดสีดำที่เลื้อยเหนือศีรษะของเธอแทน ภายใต้ปีกอินทรีสีดำเขาไม่เห็นแขนใดๆและขนนกเคลือบด้วยอนุภาคพลังงานมืด

ฮาร์ปี้ตื่นเต้นเคลื่อนที่ไปรอบๆแองเจเล่พยายามเอาใจเขาเหมือนสัตว์เลี้ยง

แองเจเล่ยกแขนซ้ายและร่างกายของสิ่งมีชีวิตก็เริ่มหดตัว เธอเปลี่ยนเป็นงูประหลาดที่มีขนาดประมาณหนึ่งเมตรและเลื้อยไปรอบๆแขนซ้ายของแองเจเล่ ผมของเธอยังคงสั่นไหว

"ในที่สุด....ข้าก็ประสบความสำเร็จ...." มีรอยยิ้มโล่งใจค่อยๆปรากฏบนใบหน้าของแองเจเล่

เขาเดินจากโต๊ะไปที่หน้าต่างและเปิดประตูอย่างระมัดระวัง

ป่าเดิมและทะเลสาบเดิมแต่มันช่วงบ่ายแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนสีทองภายใต้แสงอาทิตย์ที่กำลังจะตก

โลกภายนอกหน้าต่างนั้นเงียบอย่างสมบูรณ์

"นี่เป็นโลกลวงตาที่กุญแจนำข้ามาหรือ หรือ.....สายเลือดของฮาร์ปี้ยักษ์จะเปิดให้ข้า" แองเจเล่พึมพำ

"บอกข้าว่าที่นี่คือที่ไหน" เขาหันหัวไปหาฮาร์ปี้ที่แขน

"ฮา......ฝัน......ร้าย...." เสียงของฮาร์ปี้ฟังได้ยากลำบาก

"ดินแดนฝันร้าย" แองเจเล่ตกใจ(เคยแปลไปว่าอาณาจักร ขอแก้เป็นดินแดนนะครับ) เขาเพิ่งตระหนักว่าเขาอาจจะเดินไปทางเดียวกับที่พ่อมดโบราณเดินไป

ไม่นานมานี้เขายังทดสอบตราภาพลวงตาที่พัฒนาและกุญแจ ซีโร่ทดสอบด้านในกุญแจและค่อยๆพัฒนาวิธีเสริมพลังตรา แม้ว่าเขายังไม่เข้าใจหลักการแต่วิธีนี้ก็ยังได้ผล

เขาคิดว่าภาพลวงตาจากตราที่เสริมพลังแต่มันดูเหมือน....

"ฮาร์ปี้ยักษ์มีความสามารถในการติดต่อสื่อสารกับดินแดนฝันร้าย.....ดังนั้นข้าจึงถือได้ว่าเป็นผู้สืบทอดสายเลือดของฮาร์ปี้...." แองเจเล่ได้เชื่อมต่อทุกอย่างเข้าด้วยกันและพบคำอธิบายที่สมเหตุสมผล

ตำนานบอกว่าฮาร์ปี้ยักษ์สามารถลากสิ่งมีชีวิตเข้าไปในโลกภาพลวงตาแต่ไม่มีใครรู้ว่าโลกภาพลวงตาเป็นดินแดนฝันร้าย

มันไม่มีกฎใดๆในดินแดนฝันร้ายที่ลึกลับ มันเป็นหนึ่งในโลกโบราณที่ค้นพบโดยพ่อมดโบราณ

สิ่งมีชีวิตจากดินแดนฝันร้ายยังมีสายเลือดเหลืออยู่มากมายในโลกนี้

บันทึกในหนังสือเป็นความจริง

แองเจเล่ค่อยๆลูบร่างกายของฮาร์ปี้ มีกระแสข้อมูลโอนเข้าไปในหัวของเขาและข้อมูลก็อธิบายถึงความเชื่องโยงระหว่างดินแดนฝันร้ายและโลกนี้ มันเป็นสมบัติลับที่ซ่อนอยู่ในสายเลือดฮาร์ปี้ยักษ์

"ข้าต้องกลับไปก่อน ข้าต้องรวบรวมข้อมูลเรื่องโลกนี้ก่อนที่จะดำเนินการต่อ" แองเจเล่แทบจะไม่มีข้อมูลใดๆกับอาณาจักรนี้ เขาสามารถจินตนาการได้ว่าพ่อมดโบราณมีวิธีระมัดระวังตัวอย่างไรเมื่อพวกเขาเข้าไปโลกที่ไม่รู้จักเป็นครั้งแรก กฎธรรมชาติของโลกอื่นนั้นแตกต่างกันไป มันเป็นไปได้ว่าคาถาของเขามีผลแตกต่างไปที่นี่ แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าเขาสามารถป้องกันตัวเองจากการโจมตีของสิ่งมีชีวิตแปลกๆได้

แองเจเล่ยกมือซ้ายขึ้นและผลักมันไปข้างหน้า

ตูม

มีคลื่นวงกลมโปร่งใสปลดปล่อยออกมาจากตรงกลางฝ่ามือของเขา

สายตาของเขาเบลอชั่วครู่และในที่สุดเขาก็กลับมาบ้านจริงของเขา

"ดินแดนฝันร้าย...." ทันใดนั้นก็มีกระจกโลหะที่เรียบเนียนปรากฏข้างหน้าเขา

ภาพสะท้อนใบหน้าของเขาดูไม่คุ้นเคย ดวงตาสีน้ำเงินของเขาเปลี่ยนเป็นสีทองซึ่งเป็นสีดวงตาของฮาร์ปี้ยักษ์

"น่าทึ่งมาก..." แองเจเล่มองไปที่ตราบนฝ่ามือของเขา สีของตรามืดลงเหมือนรอยแตกที่นำไปสู่ห้วงอเวจีที่ไม่รู้จัก

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด