ตอนที่ 26   ส่วนที่ยื่นออกมา, ชุดชั้นใน

ตอนที่ 26   ส่วนที่ยื่นออกมา, ชุดชั้นใน

 

ผู้แปล  :  ThreeSwords

ปรับสำนวน  :  ThreeSwords

 

 

“โอเคค่ะ”

 

เกี่ยวกับเรื่องการจัดที่นอนของฉินฟาง  เป็นธรรมดาที่เซียวมู่เสวี่ยผงกหัวยอมรับ  ถึงแม้ว่าเธอจะยังรู้สึกประหม่าเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่อยู่กับเด็กหนุ่มตามลำพังในห้องเดียวกัน

 

ขณะที่ฉินฟางกำลังปูที่นอนพร้อมกับวางผ้าห่มของเขาลงกับพื้นห้อง  ก็ได้ยินเซียวมู่เสวี่ยพูดอะไรบางอย่าง

 

“ฉันอยากอาบน้ำ…”

 

“ห้องน้ำอยู่ข้างนอกทางซ้ายมือ  มันหาได้ง่ายมาก...”

 

ฉินฟางกำลังยุ่งมาก  และไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดของเธอ  เขาบอกทางไปห้องน้ำแบบง่ายๆ  ซึ่งมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องแปลกอะไรที่จะขออาบน้ำในช่วงอากาศร้อนเช่นนี้  เพราะถ้าไม่ได้อาบก็ไม่มีทางที่จะหลับลงได้  อย่างไรก็ตามเขาสังเกตเห็นได้อย่างรวดเร็วว่าเซียวมู่เสวี่ยไม่ได้ขยับตัว  ดังนั้นฉินฟางจึงเผลอเงยหน้าขึ้นมอง

 

ใบหน้าของเซียวมู่เสวี่ยเป็นสีแดง  และนั่นทำให้เธอดูน่ารักมาก  จนฉินฟางตะลึงไปเล็กน้อยเพียงแค่เหลือบมอง  โชคดีที่ฉินฟางได้สติกลับมาค่อนข้างไว  จึงรีบถามเธอเป็นว่าเป็นอะไร

 

“เป็นอะไรเหรอ?”

 

“ฉัน... ไม่มีเสื้อผ้าเอาไว้เปลี่ยน”

 

เซียวมู่เสวี่ยจับเสื้อลายดอกไม้ที่ซีดและตัวเล็กซึ่งเธอกำลังสวมอยู่  ใบหน้าของเธอแดงสดใส  เธอตอบคำถามของฉินฟางด้วยท่าทางเอียงอาย  และเสียงของเธอก็เบามากจนแทบจะไม่ได้ยิน

 

“ห๊า!...”

 

โชคยังดีที่ห้องพักนี้เล็กมากๆ  และมีคนอยู่เพียงสองคนข้างใน  ถึงแม้ว่าเสียงของเซียวมูเสวี่ยจะเบา  ฉินฟางก็ยังสามารถได้ยิน  แต่เขารู้สึกตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด

 

เสื้อผ้าที่เซียวมู่เสวี่ยสวมยังคงเป็นชุดเดิม  เสื้อลายดอกไม้ตัวเล็กกับกางเกงยีนส์ขายาว  และรองเท้าแตะธรรมดาๆ คู่หนึ่ง

 

เสื้อที่เธอใส่อยู่ตอนนี้สกปรกเล็กน้อย  และกางเกงยีนส์ก็เปลี่ยนสีเนื่องจากการดิ้นรนขัดขืนก่อนหน้านี้  ซึ่งทั้งหมดจำเป็นต้องทำการซัก  เพียงแต่เซียวมู่เสวี่ยมาที่บ้านของฉินฟางเพราะเธอไม่มีทางเลือก  และไม่ได้วางแผนไว้ล่วงหน้าเลย  จึงเป็นธรรมดาที่เธอไม่ได้เอาเสื้อผ้าอื่นติดตัวมาด้วย

 

“เรื่องนี้...”

 

ฉินฟางรู้สึกงงในทันที  เขาเป็นผู้ชายนะ  จะมาคาดหวังให้เขาหาเสื้อผ้าผู้หญิงมาให้เซียวมู่เสวี่ยได้ยังไง?

 

‘ลองไปขอยืมฟ่านเจี่ยเจียดีไหมนะ?’

 

ความคิดดังกล่าวลอยขึ้นมาในสมองของฉินฟาง  แต่เขาก็ล้มเลิกความคิดนี้ไปในทันที  รูปร่างของฟ่านเจี่ยเจียค่อนข้างใหญ่  ถ้าเอาเสื้อผ้าของเธอมาสวมกับร่างผอมบางของเซียวมู่เสวี่ยแล้ว  ก็คงจะใหญ่เกินไปจนเหมือนกับชุดของสตรีมีครรภ์

 

“ผมไม่มีเสื้อผ้าผู้หญิงอยู่เลย  เอาอย่างนี้ไหมล่ะ?  ผมมีเสื้อยืดซึ่งน่าจะใหญ่พอคลุมที่ส่วนสำคัญของเธอได้...”

 

ขณะที่ฉินฟางกำลังพูดอยู่นั้น  เขาก็เจอเสื้อยืดสีขาวจากตู้เสื้อผ้า  ซึ่งได้มาตอนที่เข้าเรียนมอปลาย  น่าเสียดายที่ใหญ่เกินไปจนเขาไม่เคยใส่มันมาก่อน  แต่สำหรับตอนนี้ก็คงจะได้ใช้แล้ว

 

“โอเค  ขอบคุณค่ะ...”

 

เซียวมู่เสวี่ยลังเลอยู่สักพัก  แต่เทียบเสื้อลายดอกไม้ของเธอกับเสื้อยืดตัวนี้แล้ว  แน่นอนว่ามันใส่สบายกว่ามาก  ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงพยักหน้า  คืนนี้เธอมีที่ให้นอนก็เพราะฉินฟาง  ถ้าเธอจู้จี้จุกจิกมากเกินไปก็ดูจะล้ำเส้นและไม่มีความเกรงใจ  นอกจากนี้แล้วเธอเองก็ไม่ใช่คนประเภทนั้นด้วย

 

แต่เซียวมู่เสวี่ยที่หน้าแดงก็เดินไปที่ห้องน้ำโดยมีฉินฟางไปเป็นเพื่อน  และอาบน้ำอุ่นอย่างสบายใจ  ส่วนฉินฟางกลับไปจัดที่นอนต่อ  ทำความสะอาดห้อง  สุดท้ายแล้วเมื่อมีผู้หญิงมาพักที่นี่  มันก็ไม่ควรจะรกเกินไป

 

ไม่นานหลังจากนั้นขณะที่ฉินฟางกำลังยุ่ง  ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดและฉินฟางพูดออกมาโดยไม่หันหน้ามามอง

 

“เธออาบเสร็จแล้วเหรอ?  งั้นก็ได้เวลาที่ผมจะไป...”

 

แต่ขณะที่เขาหันหน้ามาเพื่อเตรียมจะไปอาบน้ำ  ก็บังเอิญหันมาเจอกับเซียวมู่เสวี่ยซึ่งๆ หน้า

 

หลังจากที่อาบน้ำแล้วผมดำขลับที่ยาวประบ่าซึ่งยังมีหยดน้ำติดอยู่กับใบหน้าที่น่ารักของเธอก็กลายเป็นสวยมากยิ่งขึ้น  ประกอบกับเสื้อยืดตัวโคร่งที่คลุมเพียงร่างกายท่อนบน  และเผยให้เห็นท่อนขาเรียวยาวทั้งสองนั้น  ฉินฟางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความร้อนจากตัวที่เพิ่มขึ้น

 

ราวกับว่าที่เห็นอยู่นั้นมันยังไม่เพียงพอ  เพราะเซียวมู่เสวี่ยเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ  คราบน้ำบางส่วนบนตัวยังไม่ได้ถูกเช็ดออก  จึงทำให้เสื้อยืดตัวโคร่งกลายเป็นเปียกชื้นจนแนบติดกับตัว  และมันก็เน้นในส่วนที่สำคัญมากๆ ของร่างกายเธอ

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตรงส่วนที่ยื่นออกมาคู่นั้น  ซึ่งก็มีติ่งอยู่บนยอดของแต่ละข้างและแสดงสีสันที่ต่างออกไปเล็กน้อย

 

ความรู้สึกรุ่มร้อนที่อยู่ภายในตัวของฉินฟางพุ่งสูงขึ้น  โดยเฉพาะหลังจากที่ได้เห็นส่วนที่ยื่นออกมาคู่นั้น  จนเขาเกือบจะไม่สามารถเก็บงำไว้ได้  กระทั่งรู้สึกว่าจมูกมีความชุ่มชื้น  และมีแนวโน้มเป็นอย่างมากที่เลือดกำเดาจะไหลได้ทุกเมื่อ  ในเวลาเดียวกันนั้นร่างกายส่วนล่างก็อดไม่ได้ที่จะมีปฏิกิริยาและพองตัวขึ้น

 

“ผมจะไปอาบน้ำนะ...”

 

เพราะฉินฟางยังคงบริสุทธิ์อยู่  แล้วเขาจะรับมือกับสิ่งยั่วเย้านี้ได้แค่ไหนกัน?  เขาจึงบอกเซียวมู่เสวี่ยว่าจะไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว  และรีบหยิบตะกร้าใบเล็กที่ใส่แชมพู สบู่ กับของใช้อื่นในการอาบน้ำ  จากนั้นก็รีบเร่งออกจากห้องด้วยความเร็วที่ ‘ผิดปกติ’  อย่างไรก็ตามตอนที่เขากำลังหลบออกไปนั้น  ส่วนที่สำคัญของตัวเขาซึ่งได้อดกลั้นเอาไว้ก็ผงาดออกมาอย่างไม่สมควร...

 

คิกๆ

 

ด้วยท่าทางที่ฉินฟางแสดงออกมา  เซียวมู่เสวี่ยจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ  จนดูราวกับดอกไม้งามที่เพิ่งจะเบ่งบาน

 

“ว้าย!  ชุดชั้นในฉัน...”

 

แต่เซียวมู่เสวี่ยก็ขำได้เพียงไม่นาน  ทันทีที่ฉินฟางออกจากห้องไปก็นึกขึ้นได้  เธอวางชุดชั้นในไว้ในตะกร้าใบเล็กและมีแผนที่จะซักทำความสะอาดมัน  เธอไม่คิดว่าก่อนที่จะได้หยิบมันออกมา  ฉินฟางก็เอาตะกร้าใบเล็กนั่นซึ่งมีชุดชั้นในของเธอออกไปด้วย

 

เซียวมู่เสวี่ยในตอนนี้รู้สึกอายเป็นอย่างยิ่ง  ชุดชั้นในผู้หญิงเป็นของส่วนตัวมากๆ  นอกจากสามีตัวเองหรือแฟนหนุ่มที่ได้รับอนุญาตให้เห็นแล้ว  คนอื่นนั้น...

 

“ฉันควรไปเอามันกลับมาดีไหม?”

 

เซียวมู่เสวี่ยอดไม่ได้ที่จะคิดไปเอาชุดชั้นในของเธอกลับคืนมา  แต่ถ้าทำอย่างนั้นแล้ว  ทั้งสองคนก็อาจอึดอัดใจกันมากขึ้น  จากที่เธอประมาณไว้ระดับของความอึดอัดนั้นสูงมากจนถึงจุดที่เธออาจจะไม่สามารถหลับได้อย่างเป็นสุขอีกต่อไป

 

“หวังว่าเขาคงจะไม่เห็นมันนะ...”

 

แม้ว่าเธอจะเลิกล้มความคิดที่จะไปเอาชุดชั้นในกลับมา  แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะหวังเช่นนั้น

 

********

 

“ฟิ้ว~  สุดท้ายก็หนีออกมาได้!  แกมันถูกกระตุ้นได้ง่ายเกินไปแล้วนะ”

 

ฉินฟางปิดประตูห้องน้ำอย่างแรง  และทรุดตัวลงไปพิงกับมัน  จากนั้นเขาก็หายใจแรงและด่าว่าส่วนหนึ่งของตัวเขา

 

“นี่มัน...”

 

ขณะที่เขามองไปยังตะกร้า  เป็นธรรมดาที่ฉินฟางจะสังเกตเห็นสิ่งของแปลกปลอมอยู่ใต้ขวดแชมพูกับสบู่  เพราะตะกร้าใบนี้เป็นของเขา  ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเขาจึงยื่นมือไปหยิบของสิ่งนั้นขึ้นมาดู  และหน้าแดงในทันที

 

ถ้าเขาไม่เห็นก็คงจะไม่รู้  แต่เมื่อเขาเห็นมันแล้วก็ตระหนักได้ว่าวัตถุสีขาวที่อยู่ในมือเขาคือ... บราของเซียวมู่เสวี่ย  สำหรับสิ่งของอย่างอื่นที่อยู่ใต้บราซึ่งมีสีขาวเหมือนกันนั้น  ฉินฟางทราบได้ในทันทีว่ามันคืออะไรโดยไม่จำเป็นต้องคิด  ใบหน้าของเขาเลยยิ่งแดงมากขึ้นเมื่อได้รับรู้

 

“เซียวมู่เสวี่ยนี่จริงๆ เลย... เปลี่ยนเสื้อผ้า...”

 

ฉินฟางอดไม่ได้ที่จะบ่น  แต่หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพักเขาก็นึกขึ้นได้อย่างรวดเร็ว  มันเป็นเพราะเขาแย่งตะกร้ามาโดยไม่ทันให้เวลาเซียวมู่เสวี่ยหยิบเอาของของเธอออก  สถานการณ์นี้ก็เลยเกิดขึ้น

 

“หวังว่าเธอจะไม่เข้าใจผิดนะ...”

 

ฉินฟางทำอะไรไม่ถูก  แต่ได้ยิ้มอย่างขมขื่นซึ่งเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่ทราบได้  ถ้าเขาถูกเข้าใจผิดว่าเป็นพวกวิปริตเพราะเรื่องนี้จริงๆ  มันก็ดูจะไม่คุ้มค่ากับที่โดนเอาซะเลย

 

 

……………………………..