ตอนที่แล้วตอนที่ 16   ไม่มีใครหนีพ้นผลกรรมชั่วของตนได้
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 18   หญิงสาวที่เรียกว่าเสี่ยวซู

ตอนที่ 17   สมน้ำหน้า!


ตอนที่ 17   สมน้ำหน้า!

 

ผู้แปล  :  ThreeSwords

ปรับสำนวน  :  ThreeSwords

 

 

พวกอันธพาลทั้งสามยังคงทุบตีคนอ้วนเฉินต่อไปเรื่อยๆ  ในยามค่ำคืนของฤดูร้อนเช่นนี้  การกระทำที่ต้องใช้กำลังดังกล่าวย่อมทำให้เหงื่อโชกประกอบกับความจริงที่ว่าพวกมันเหน็ดเหนื่อยเกินไปอยู่บ้าง  ดังนั้นจึงหยุดทำการซ้อมคนอ้วนเฉินหลังจากผ่านไปสักพัก  คนอ้วนเฉินในเวลานี้ถูกอัดจนฟกช้ำดำเขียว  ใบหน้าของเขาที่อ้วนมากอยู่แล้วในเวลานี้ก็ปูดบวมจนไม่สามารถมองเห็นลักษณะเค้าโครงที่ถูกต้องได้เลย

 

“เจ้าของร้านเฉิน  หลังจากถูกทุบตี  แกควรรู้ว่าจะต้องทำอะไรแล้วสินะ  ใช่มั้ย?  ตอนนี้แกไม่มีเงินอยู่งั้นเหรอ?  ง่ายๆ แค่โทรหาเมียแกให้เอาเงินมาที่นี่ไง  เงินหนึ่งหมื่นหยวน  ถ้าจำนวนเงินขาดไปแม้แต่เพียงเฟินเดียว  อย่าคิดเลยว่าวันนี้จะได้กลับบ้าน...”

 

เหลาซูเฉียงในตอนนี้เห็นได้ชัดว่าจะไม่ปล่อยคนอ้วนเฉินไปโดยปราศจากเงินของมัน  เพราะศีรษะที่มีอาการสั่นหลังจากถูกตีอย่างหนักโดยฉินฟาง  และด้วยนิสัยของมันแล้วก็จะไม่มีวันปล่อยไปถ้าไม่ได้รับอะไรบางอย่างเป็นการตอบแทน

 

สำหรับฉินฟางนั้น  เหลาซูเฉียงยังไม่กล้าที่จะไปหาเรื่องเขาเป็นการชั่วคราว  หลักๆ เป็นเพราะฉินฟางยังเป็นหนุ่มฉกรรจ์และเลือดร้อน  เมื่อฉินฟางถูกหาเรื่อง  การตอบโต้ของเขานั้นไม่เบาเลย  ถ้าไม่ใช่อย่างนั้นแล้วเขาคงจะไม่สามารถทำให้ลูกสมุนของมันสองคนก่อนหน้านี้อกสั่นขวัญแขวนจนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน  ถ้ามีใครบางคนขอให้เหลาซูเฉียงไปก่อกวนฉินฟางในเวลานี้  มันก็จะปฏิเสธเพราะเกรงกลัวฉินฟาง

 

ในเมื่อมันไม่กล้าที่จะไปทำอะไรฉินฟางอีก  จึงเป็นธรรมดาที่เหลาซูเฉียงที่ชอบข่มเหงคนที่อ่อนแอกว่าจะร้องเรียกค่าชดเชยจากคนอ้วนเฉินที่เป็นผู้เริ่มเรื่องทั้งหมด  หลังจากประสบความสูญเสียเช่นนี้ในมือของฉินฟาง  คนอ้วนเฉินอย่างน้อยก็ต้องมีการหลั่งเลือด  ไม่งั้นแล้วมันจะยอมรับตัวเองที่ถูกอัดจนสาหัสได้อย่างไร?

 

“ฉันไม่... ไม่มีเงินจริงๆ... โอ๊ย!”

 

คนอ้วนเฉินยังยืนกรานหัวชนฝาจนถึงที่สุด  แต่ก่อนที่จะพูดจบนั้นก็ถูกเตะอย่างรุนแรงโดยเหลาซูเฉียง  ในเวลาเดียวกันนั้นเหลาซูเฉียงก็ดึงมีดที่มีประกายเยียบเย็นออกมาจากเอว

 

“คนอ้วนเฉิน  หยุดดึงดันได้แล้ว  กูพยายามจบเรื่องนี้อย่างสุภาพแล้วแต่มึงปฏิเสธ  กูพูดไปแล้วว่าต้องการเงินเท่าไหร่  และกูต้องได้มัน  ไม่งั้น... นิ้วทั้งหลายของมึงก็คงต้องโบกมือลาแล้ว...”

 

เหลาซูเฉียงพูดเสียงเกรี้ยวกราดและสั่งให้ลูกสมุนทั้งสองจับคนอ้วนเฉินนอนลง  ขณะที่ตัวมันก็จับยึดมือของคนอ้วนเฉินไว้  จากนั้นก็ใช้มีดที่เย็นเยียบและแหลมคมลูบไล้เบาๆ ตามนิ้วของคนอ้วนเฉิน

 

คนอ้วนเฉินตื่นตระหนกในทันที  รู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความเย็นของขอบมีด  และรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของการที่จะถูกเฉือนอยู่ลางๆ  แต่เขาก็อ้วนเกินไปจนไม่สามารถขยับตัวได้สักนิ้วเนื่องจากถูกจับให้นอนลง  ไม่งั้นแล้วเขาคงเห็นเลือดที่ไหลออกมาจากนิ้ว...

 

“เรื่องนี้ดูชักจะเลยเถิดไปแล้ว...”

 

ฉินฟางที่มองดูอยู่บนถนนฝั่งตรงข้ามไม่ได้คาดคิดว่าการแสดงนี้จะค่อยๆ กลายเป็นใหญ่โตขึ้นไปเรื่อยๆ  เขานึกว่าจะได้เห็นเพียงคนอ้วนเฉินถูกซ้อมและสูญเสียเงินจากการขู่กรรโชก  แต่ไม่คิดว่าเหลาซูเฉียงจะเหี้ยมโหดมาก  เพราะจากสิ่งที่เห็นนั้นมันต้องการที่จะตัดนิ้วของคนอ้วนเฉินจริงๆ

 

“ควรจะไปช่วยคนอ้วนเฉินสักหน่อยไหม?”

 

ทันใดนั้นฉินฟางก็เริ่มลังเลเพราะเขาเป็นคนใจดีมีเมตตา  หลังจากเห็นสถานการณ์รุนแรงเช่นนี้แล้ว  ความรู้สึกเห็นอกเห็นใจของเขาก็เริ่มที่จะแสดงออกมา

 

“แต่ผมจะสามารถช่วยได้ไหมนะ?”

 

มองไปยังอันธพาลทั้งสามคนที่อยู่ในซอยฝั่งตรงข้าม  นอกจากจะได้เปรียบที่จำนวนคนแล้ว  เหลาซูเฉียงก็ยังมีมีดด้วย  ขณะที่ตัวของฉินฟางมีเพียงมือเปล่า  อย่างมากเขาก็สามารถใช้งาน [ฮูลิแกนบริค] จาก [กล่องไอเทม]  อย่างไรก็ตามถ้าเขาวิ่งมาจากระยะไกลขนาดนี้แล้ว  ก่อนที่จะสามารถทุบหัวใครบางคนด้วยก้อนอิฐ  ตัวเขาน่าจะถูกแทงด้วยมีดไปแล้ว

 

“หลังจากที่ถูกฟาดด้วยเก้าอี้  ผมเสีย HP ไป 4 หน่วย  แล้วค่า HP จำนวนเท่าไหร่กันนะที่ผมจะเสียไปถ้าถูกแทงด้วยมีด?”

 

คำถามดังกล่าวเกิดขึ้นภายในใจของฉินฟาง

 

เขาเหลือบไปยังเกี๊ยวซ่าที่อยู่ในมือซึ่งเย็นชืดแล้ว  ด้วยสองเข่งซึ่งมีเกี๊ยวซ่าอย่างละ 6 ชิ้นทำให้เขามีเกี๊ยวซ่าอยู่ทั้งหมด 12 ชิ้น  ซึ่งหมายความว่าสามารถฟื้นฟูค่า HP ได้ 12 หน่วย  ถ้าบวกกับค่า HP 10 หน่วยของตัวเขารวมเข้าไปด้วย  แสดงว่าเขามีค่า HP ที่สามารถใช้ได้เพียง 22 หน่วย

 

การถูกตีด้วยม้านั่งลดค่า HP ลง 4 หน่วย  แต่ถ้าเปรียบเทียบกับการถูกแทงด้วยมีดซึ่งเห็นได้ชัดว่ามันอันตรายกว่ามาก

 

“ตราบใดที่มีดนั่นไม่ได้แทงถูกส่วนสำคัญใดๆ  ก็น่าจะไม่มีอันตรายต่อชีวิต  และถ้าตอนที่ถูกแทงไม่ได้เสียค่า HP 10 หน่วยในทีเดียว  เพราะด้วย HP ที่มีอยู่ 22 หน่วย  ผมสามารถรับการแทงได้อย่างมาก 3 ครั้งเท่านั้น...”

 

ขณะที่ฉินฟางกำลังคิดถึงการช่วยชีวิตคนอ้วนเฉินอยู่นั้น  เขาก็คิดอีกว่าการช่วยคนแบบนี้ไม่คุ้มค่าเลยจริงๆ  ถ้าได้รับบาดเจ็บแล้วก็จะมีปัญหาตามมามากมาย  และยังมีแม่ที่หวังให้เขาประสบความสำเร็จ  พอคิดถึงข้อเสียทั้งหมดแล้วฉินฟางก็กลายเป็นลังเล

 

“คนอ้วนเฉิน  กูจะไม่พูดซ้ำอีกต่อไปแล้ว  ปล่อยให้มึงหลั่งเลือดเสียบ้างจะได้จำสภาพของตัวเอง  ถ้ามึงยังไม่เชื่อฟัง  มันก็คงจะไม่ใช่แค่เรื่องธรรมดาๆ อย่างนิ้วมีเลือดไหลอีกต่อไป...”

 

ขณะที่มันเอ่ยออกมาอย่างนั้น  เหลาซูเฉียงก็ยกมือที่กำลังบาดเจ็บของคนอ้วนเฉินขึ้น  และภาพของมือที่น่าสยดสยองก็ถูกประทับไว้ในดวงตาทั้งสองของคนอ้วนเฉิน

 

เหลาซูเฉียงนี้เป็นคนที่โหดร้ายอย่างแท้จริง  เพราะ “การหลั่งเลือด” ของคนอ้วนเฉินไม่ได้เกิดจากเพียงนิ้วเดียว  แต่มาจากทั้งห้านิ้ว  และจากการลงมือของมันดูเหมือนว่ามืออีกข้างที่ยังไม่ได้ถูกกระทำนั้นก็จะหลั่งเลือดในไม่ช้านี้ด้วย

 

“อย่า!  ไม่!  ฉันจะให้เงินนั่น...  ฉันจะจ่ายมัน...”

 

ความรู้สึกเจ็บปวดจากการถูกแทงที่มาจากนิ้วของเขา  ทำให้คนอ้วนเฉินกลัวอย่างแท้จริง  มือข้างหนึ่งของเขาได้กลายเป็นสีแดงไปแล้ว  และเลือดสดๆ ก็ไหลรินออกมาราวกับเป็นอิสระ  ถ้าเลือดยังคงไหลต่อไปแบบนี้แล้ว  มันคงไม่น่าจะประหลาดใจอะไรถ้าคนอ้วนเฉินจะตายจากการเสียเลือด

 

นี่เป็นเรื่องของความเป็นความตาย  กระทั่งคนปากแข็งอย่างคนอ้วนเฉินที่ไม่ต้องการสูญเสียเงินก็ไม่มีทางเลือก  ทำได้แต่กรีดร้องและยินยอมตามความต้องการของเหลาซูเฉียง

 

ในสถานการณ์เช่นนี้  ถ้ากระเป๋าเงินของเขาไม่ถูกรีดออกมา  ก็น่าจะเป็นตัวเขาที่ถูกรีด...

 

“รีบโทรเร็วเข้า  พวกกูไม่ได้มีความอดทนมากนัก!”

 

เหลาซูเฉียงโยนโทรศัพท์ที่เป็นของคนอ้วนเฉินกลับไปให้  และลูกสมุนทั้งสองก็ปล่อยตัวคนอ้วนเฉินด้วยเช่นกัน  ถึงแม้ว่าพวกมันจะไม่ได้อยู่ข้างๆ แต่ทั้งคู่ก็ยืนประกบคนอ้วนเฉินไว้  เพื่อไม่ให้เขามีโอกาสหลบหนี

 

แต่คนอ้วนเฉินยังสามารถคิดถึงการหลบหนีได้อย่างไร?  หลังจากที่หลั่งเลือดเขาก็กลัวจนตัวสั่นตอนที่รับโทรศัพท์นั่นไป  จากนั้นก็ทำการโทรไปที่บ้าน

 

“เสี่ยวซู  ป้าของแกอยู่ที่ไหน?  อะไรนะ  ไม่อยู่บ้าน?  ไปที่ไหนนะ?  เล่นไพ่นกกระจอก?  บ้าเอ๊ย  ป้าแกจะทำให้ลุงตาย...”

 

คนอ้วนเฉินโทรไปที่บ้านแต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับทำให้เขาผิดหวังเป็นอย่างมาก  เมียเขาไปเล่นไพ่นกกระจอกและยังไม่กลับมาที่บ้าน  สถานการณ์ในตอนนี้ร้ายแรงจนเขาลืมแม้กระทั่งกดวางสาย  จากนั้นก็มองไปยังเหลาซูเฉียงอย่างระมัดระวังและพูดว่า

 

“เหลา... เหลาเกอ  เมียฉัน... ไม่ได้อยู่ที่บ้าน...”

 

“ใครที่รับโทรศัพท์เมื่อสักครู่นี้?”

 

เหลาซูเฉียงวิตกกังวลเป็นอย่างมากเช่นกัน  เพราะในที่สุดมันก็ทำให้คนอ้วนเฉินยินยอมหลังจากผ่านความยากลำบากมามาก  แต่คาดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะไม่อยู่บ้าน...  เป็นไปไม่ได้ที่มันจะไปที่นั่นด้วยตัวเอง  ถูกมั้ย?  ถ้าทำอย่างนั้นแล้วคนอ้วนเฉินอาจจะหาทางโต้กลับอย่างรุนแรงก็เป็นได้

 

“หลานสาวของฉันซึ่งมาจากที่ห่างไกลออกไป... เธอมาขอพักอาศัยอยู่ที่บ้าน...”  คนอ้วนเฉินพูดตัวสั่น

 

“ให้หลานสาวแกมาส่งเงินนั่น”

 

“แต่...”

 

ไม่มีใครคาดคิดว่าจะได้เห็นสีหน้าเจ็บปวดบนใบหน้าที่ปูดบวมอย่างหนักของคนอ้วนเฉิน  เพราะขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง  ท้องของเขาก็ถูกเตะโดยเหลาซูเฉียง

 

“ไม่มีคำว่าแต่  มีเงินแล้วทุกอย่างล้วนตกลงกันได้  แต่ถ้าไม่มีเงิน... นิ้วของแกก็อาจจะพลัดพรากออกจากร่าง”

 

เมื่อเรื่องได้มาไกลถึงเพียงนี้แล้ว  แน่นอนว่าเหลาซูเฉียงก็จะไม่ยอมจากไปโดยไม่ได้เงินนั่น  น้ำเสียงของมันหนักแน่นและไม่เปิดช่องให้เจรจา  ทันใดนั้นมันก็จัดการให้หลังของคนอ้วนเฉินไปติดกำแพง

 

“สมน้ำหน้า”

 

แม้ว่าฉินฟางจะไม่สามารถได้ยินสิ่งที่พวกนั้นพูดได้อย่างชัดเจน  แต่ก็พอจับใจความสำคัญได้  ถ้าคนอ้วนเฉินยอมจ่ายเงินนั่นแล้ว  เป็นธรรมดาที่เขาจะไม่สูญเสียชีวิต  เรื่องนี้ทำให้ใจของฉินฟางรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย  อย่างไรก็ตามในเรื่องที่เกิดกับคนอ้วนเฉินนั้น  ฉินฟางก็นึกได้เพียงสามคำนี้เท่านั้น

 

“สะ เสี่ยวซู  ไปที่ครัว... ตรง... ที่นั่นมีของซึ่งถูกห่อเอาไว้  ได้โปรดเอามาให้ลุงด้วย  ตอนนี้ลุงอยู่ที่ซอยข้างมหาวิทยาลัยหนิงไห่... อืม ใช่ ใช่แล้ว  มันเป็นเรื่องเร่งด่วน...”

 

ภายใต้การบีบบังคับของเหลาซูเฉียง  คนอ้วนเฉินไม่มีทางเลือกนอกจากต้องพูดไปอย่างนั้น  และปล่อยให้หลานสาวซึ่งมาจากที่ห่างไกลเป็นคนส่งเงินนั่นให้กับเขา

 

“ใครจะไปรู้ว่าชายร่างอ้วนคนนี้รู้วิธีซ่อนเงินจากเมียตัวเอง...”

 

ถ้าเงินนั่นถูกซ่อนไว้อย่างลับๆ เช่นนี้  เห็นได้ชัดว่าเป็นเงินที่คนอ้วนเฉินแอบเก็บไว้  และจำนวนเงินที่ซ่อนไว้นั้นคือหนึ่งหมื่นหยวน  แต่ฉินฟางไม่คิดว่าคนอ้วนเฉินจะมีเงินซ่อนไว้ที่เดียว...

 

แน่นอนว่าคนอ้วนเฉินจะมีเงินเก็บซ่อนไว้อีกหรือไม่  ก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรกับเหลาซูเฉียง  และกับฉินฉินฟางก็เช่นเดียวกัน

 

เพียงแต่ฉินฟางสังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนแปลงเล็กน้อยบนใบหน้าของอันธพาลทั้งสามนั้น  เขาก็นึกได้ในทันทีว่าทำไมเขากับเหลาซูเฉียงถึงได้ต่อสู้กันในตอนแรก  จนทำให้เขารู้สึกกังวลเกี่ยวกับหลานสาวของคนอ้วนเฉินในทันที

 

 

……………………………..

 

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด