ตอนที่ 09 หนึ่งต่อสาม !

ตอนที่ 09   หนึ่งต่อสาม !

 

ผู้แปล  :  ThreeSwords

ปรับสำนวน  :  ThreeSwords

 

 

อันที่จริงแล้วมันใช้เวลาเพียงชั่วพริบตาสำหรับฉินฟางที่จะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด  เพราะเขาไม่เหลือเวลาให้คิดมากนัก

 

เมื่อชามใบนั้นตีโดน  ทักษะ [ลอบโจมตี] ก็แสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพจริงๆ ของมัน  บนสุดเหนือศีรษะของเหลาซูเฉียงนั้น  ฉินฟางสามารถมองเห็นคำว่า [มึนงง] และตัวของมันก็อยู่ในสภาพมึนงงจริงๆ

 

สำหรับเหล่าลูกสมุนของเหลาซูเฉียง  พวกมันก็ล้วนตกตะลึงกับการโจมตีของฉินฟางด้วยเช่นกันจึงไม่ได้เข้าตอบโต้ฉินฟางในทันที

 

โอกาสทอง!

 

ฉินฟางคิดในใจและทันใดนั้น  เขาก็สังเกตเห็นว่ายังมีชามราเม็งที่กินไม่แล้วเสร็จตั้งอยู่บนโต๊ะติดกัน  กับเก้าอี้พับที่วางอยู่ด้านข้างอีกด้วย

 

เมื่อไม่มีเวลาให้คิดอะไรมากอีกต่อไป  ฉินฟางจึงรีบยกชามใบนั้นขึ้นมาในทันทีและโยนมันใส่ลูกสมุนซึ่งอยู่ใกล้เขาที่สุด  ตอนที่ชามกำลังลอยไปน้ำซุปที่อยู่ข้างในก็แสดงให้ว่ากำลังจะทะลัก  และเมื่อชามนั้นกระทบถูกเจ้าลูกสมุนนั่น  น้ำซุปก็หกไปทั่วตัวของมันโดยเฉพาะที่ใบหน้า  ทำให้ตาของมันปิดลงในทันที

 

<[ลอบโจมตี]  การเปิดใช้งานประสบผลสำเร็จ, ค่าประสบการณ์ +1%>

 

พอเห็นการแจ้งเตือนดังกล่าวฉินฟางก็ไม่รู้สึกประหลาดใจอะไรอีก  เขาฉวยโอกาสที่ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ให้ความสนใจทำการโจมตีต่อเนื่อง  แต่น่าเสียดายที่เจ้าลูกสมุนนั่นไม่ได้ติดสถานะ [มึนงง] เหมือนกับเหลาซูเฉียง

 

แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ  แทบจะในเวลาเดียวกับที่ชามในมือของฉินฟางลอยออกไป  เขาก็รีบก้มตัวลงทันทีเพื่อยกเก้าอี้พับขึ้นและเหวี่ยงมันไปยังลูกสมุนที่ตัวชุ่มไปด้วยน้ำซุป

 

“ระวัง...”

 

ในที่สุดลูกสมุนคนสุดท้ายก็กลับมาตั้งสติได้  แต่ตัวของมันยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของเหลาซูเฉียง  ดังนั้นต่อให้ต้องการที่จะช่วยก็คงจะเป็นไปไม่ได้  มันจึงทำได้เพียงตะโกนเตือนแต่นั่นมันก็สายเกินไปแล้ว

 

*ผัวะ!*

 

เก้าอี้ที่ฉินฟางเหวี่ยงนั้นตีเข้าไปที่แขนของเจ้าลูกสมุนนั่น  และทำให้ตัวมันซึ่งมองไม่เห็นอะไรเลยเนื่องจากน้ำซุปนั้นโงนเงนและล้มลงก้นจ้ำเบ้า  พร้อมทั้งกรีดร้องเสียงดังอย่างน่าสมเพช

 

เมื่อฉินฟางจัดการล้มเจ้าลูกสมุนนั่นลงในทีเดียวจึงเป็นธรรมดาที่จะดีใจมาก  แต่ไม่ทันที่เขาจะได้สังเกตเห็นก็พบว่า  ตัวอักษร [มึนงง] ที่อยู่เหนือหัวของเหลาซูเฉียงนั้นหายไปและมันกลับมาได้สติแม้ว่ายังมีทีท่างุนงงอยู่

 

“ระวังตัวด้วย...”

 

ถังเฟยเฟยที่ถูกฟ่านเจี่ยเจียลากไปอยู่ด้านหลัง  พอเห็นว่าฉินฟางล้มหนึ่งในพวกอันธพาลได้ก็ตื่นเต้นมาก  แต่หลังตระหนักได้ว่าเขายังต้องรับมือกับฝ่ายตรงข้ามอีกสองคนแถมพวกนั้นมีอาวุธ  เธอจึงอดไม่ได้ที่จะร้องเตือน

 

พอได้ยินคำพูดของถังเฟยเฟยแล้วทำให้หัวใจของฉินฟางรู้สึกอบอุ่น  แต่จริงๆ แล้วมันเป็นก็เพราะว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่น  ถ้าเขาถอยในตอนนี้แล้วต่อให้พวกมันไม่ได้ XXX กับถังเฟยเฟย  แต่การที่เธอจะถูกลวนลามและทำให้อับอายนั้นไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้แน่

 

มันจึงเหลือทางเลือกเพียง สู้ หรือ ตาย!

 

ฉินฟางขบฟันหลังจากตกลงใจพร้อมที่จะเผชิญแล้ว  เก้าอี้ในมือของเขาจึงเหวี่ยงตรงไปยังเหลาซูเฉียงที่เพิ่งกลับมาได้สติ  และแสงสีแดงที่เปล่งออกมาจากตัวของมันก็เข้มมากยิ่งขึ้น  โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่หัว

 

ก่อนหน้านี้ที่ฟาดเจ้าลูกสมุนนั่นฉินฟางกล้าตีมันอย่างหักโหมแต่ยังไม่กล้าพอที่จะฟาดไปที่หัว  นี่เป็นเพราะว่าถ้าตีไม่ระวังแล้วก็จะสามารถหวดผู้คนจนถึงแก่ความตายได้  อย่างไรก็ตามสำหรับเหลาซูเฉียงแล้วไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย  จำนวนของแสงสีแดงที่ตัวของมันเพิ่มขึ้นราวกับจะระเบิดออก  และมองเข้าไปในตาของมันก็ดูเหี้ยมโหดมากยิ่งขึ้น  เห็นได้ชัดว่าเหลาซูเฉียงมีแผนที่จะจัดการฉินฟางอย่างรุนแรง  เพื่อปกป้องตัวเขาและปกป้องถังเฟยเฟย  ฉินฟางในตอนนี้จึงเดินหน้าต่อไปโดยไม่สนใจถึงความเสี่ยงแล้ว

 

*ตั๊บ*

 

ครั้งนี้เสียงค่อนข้างหนักและทุ้มมาก  เหลาซูเฉียงลอยไปจนแทบจะบินได้  จากนั้นมันก็ตกลงบนพื้นและลุกไม่ขึ้นอีกเลย

 

<[ลอบโจมตี]  การเปิดใช้งานประสบผลสำเร็จ,  ค่าประสบการณ์ +1%,  เป้าหมายอยู่ในสถานะ [มึนงงระดับกลาง],  HP -5 >

 

พอเห็นว่าเหลาซูเฉียงนอนอยู่บนพื้นโดยไม่ได้เคลื่อนไหว  ในใจของฉินฟางก็รู้สึกตื่นตระหนกและกังวลเป็นอย่างมากว่าเขาจะตีมันจนถึงตาย  อย่างไรก็ตามสิ่งที่แสดงในสมองของเขาคือข้อความแจ้งเตือนเหล่านี้

 

“อยู่ในสถานะ [มึนงงระดับกลาง],  HP -5 งั้นเหรอ?  ยังไม่ตาย… มันยังไม่ตาย”

 

ฉินฟางในทีแรกตะลึงไปเล็กน้อยแต่แล้วก็รู้สึกเบิกบานใจ  ตราบเท่าที่เหลาซูเฉียงไม่ตายทุกอย่างล้วนไม่เป็นไร  และพิจารณาจากการแจ้งเตือนนั่นซึ่งเป็นเพียงแค่ [มึนงงระดับกลาง] ก็สามารถทำให้มันหมดสติได้แล้ว  ส่วนค่า HP ที่ลดลงไปห้าหน่วยนั้นฉินฟางเข้าใจว่าเป็นเพราะมันได้รับบาดเจ็บ

 

“ฉินฟาง  ระวัง!”

 

แต่ในขณะที่เขากำลังย่อยความคิดอยู่นั้น  จู่ๆ ถังเฟยเฟยก็ส่งเสียงกรีดร้องและฉินฟางก็รู้สึกได้ถึงเสียงลมที่พุ่งมาข้างหูเขา  ไม่เพียงฉินฟางตระหนักได้ว่ายังมีลูกสมุนอีกคนหนึ่งที่สภาพสมบูรณ์ซึ่งตัวเขาไม่ได้จัดการยืนอยู่ข้างๆ  และมันคนนี้มีเก้าอี้อยู่ในมือ

 

“ชีวิตผมจบแล้วสินะ”

 

ตอบสนองได้ทันเป็นเรื่องหนึ่งแต่การหลบเลี่ยงให้ได้ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง  มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะถอยฉากได้อย่างเต็มที่ในตอนนี้  และทำได้เพียงเอียงตัวไปเล็กน้อย  เขาไม่กล้าปล่อยให้หัวถูกตีด้วยแรงปะทะสูงเช่นนี้

 

*ตั๊บ*

 

แทบจะในเวลาเดียวกับที่ฉินฟางเอี้ยวตัว  เสียงลมที่ผ่านเข้ามาหูของเขาก็ยิ่งเด่นชัดมากขึ้น  สุดท้ายแรงลมที่พุ่งมาก็เข้าปะทะที่หัวของเขา  จนสามารถรู้สึกได้เพียงว่าหลังของตัวเองถูกกระแทกอย่างหนักหน่วง  ทำให้ล้มไปข้างหน้าอย่างไม่เต็มใจ

 

*ปัง  เพล้ง*

 

ข้างหน้าฉินฟางมีโต๊ะที่มาจากร้านของเขาและชามที่ยังไม่ได้เก็บ  เมื่อเผชิญกับแรงปะทะที่รุนแรงของฉินฟางชามก็ตกลงพื้นเกิดเสียงดัง ‘เพล้ง’ และโต๊ะก็ถูกชนล้มไปด้วยเช่นกัน  จนในที่สุดก็ปรากฏให้เห็นภาพของตัวฉินฟางที่นอนกองอยู่ระหว่างโต๊ะที่ล้มลงกับถ้วยชามที่แตกเสียหาย  อีกทั้งสามารถเห็นเลือดสีแดงบางส่วนที่ไหลรินออกมาจากหัวเขาได้อย่างเลือนราง

 

“ฉินฟาง!”

 

ถังเฟยเฟยตาเบิกกว้างและเอามือที่ขาวซีดป้องปากสีเชอรี่ของเธอไว้  ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อและกังวลอย่างมากด้วยเช่นกัน  เมื่อเธอกลับมาตั้งสติได้ก็ร้องออกมาอย่างเสียขวัญ  และทำท่าทางที่แสดงให้เห็นว่าเธอต้องการจะวิ่งเข้าไปหาฉินฟาง

 

“อย่าไปนะ  เขาไม่เป็นอะไรหรอก...”

 

ฟ่านเจี่ยเจียที่ยืนอยู่ข้างถังเฟยเฟยดึงตัวเธอไว้  และชี้ไปยังฉินฟางที่กำลังค่อยๆ ลุกกลับขึ้นมา

 

< ได้รับความเจ็บปวดจากการโจมตี,  HP -4 >

 

< ได้รับความเจ็บปวดจากการโจมตี,  HP -1 >

 

อันที่จริงแล้วฉินฟางคิดว่าหลังจากที่เขาถูกตีไปอย่างหนักแล้ว  ต่อให้ศีรษะของเขาไม่เป็นไรแต่ที่หลังก็น่าจะบาดเจ็บสาหัสแน่ๆ

 

แต่สิ่งต่างๆ ดูแปลกไปเช่นเคย  ฉินฟางได้รับการแจ้งเตือนตอนที่ถูกโจมตี  กับความรู้สึกที่ร่างกายเขาอ่อนแอลงเล็กน้อยและความเจ็บปวดบนแผ่นหลังอย่างเบาบางแล้ว  เขาก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บอะไรอีกเลย

 

ฉินฟางพูดอย่างมีความสุข

 

“HP -4  ฮะฮะ  มันเหมือนกับเกมส์จริงๆ...”

 

ฉินฟางล้มลงกับพื้นแต่เขาก็ไม่ได้เร่งรีบที่จะลุกขึ้น  กลับกันเขาฉวยโอกาสนี้เพื่อทำการหยุดพักและจัดระเบียบความคิดอย่างรวดเร็ว

 

ในตอนนี้เมื่อเขาถูกตีแล้ว  ตัวเขาไม่ได้รับบาดเจ็บหรืออาจพูดได้ว่าการ ‘บาดเจ็บ’ ของเขาคือค่า HP ลดลงไปสี่หน่วย  สำหรับอีกหนึ่งหน่วยนั้นเป็นเพราะเศษถ้วยชามที่แตกเสียหายบาดไปที่หัวของเขาจนมีเลือดไหลออกมา

 

เมื่อลูกสมุนคนที่สองเห็นว่าฉินฟางยังไม่ถูกตีจนน็อค  มันก็ตื่นตระหนก  แต่ในขณะที่กำลังใคร่ครวญว่าจะหนีไปหรือไม่นั้น  ฉินฟางก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมาโดยไม่คาดคิดอีกครั้ง

 

“แกยังไม่ชนะหรอกนะ  มาต่อกันเถอะ...”

 

ฉินฟางลุกขึ้นยืนและหยิบเก้าอี้ที่ใช้ฟาดสองคนก่อนหน้านี้ขึ้นมาอีกครั้ง  ตาทั้งสองของเขาจับจ้องตรงไปยังฝ่ายตรงข้ามที่เหลืออยู่คนสุดท้าย  และพูดออกไปอย่างเยือกเย็น

 

หน้าผากของเขามีเลือดไหลริน  และเลือดสีแดงสดใสเหล่านั้นก็กำลังไหลผ่านใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา  จนทำให้ดูเหมือนดุร้ายเป็นพิเศษเมื่ออยู่ภายใต้แสงไฟยามค่ำคืน  เมื่อเขาเอ่ยวาจานั้นฟันที่ขาวสะอาดราวหิมะกับสายตาดำมืดที่จ้องมองมา... ทุกสิ่งรวมเข้าด้วยกันก็ทำให้เหล่าคนที่มุงดูหนาวเหน็บ  พร้อมกับแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัว

 

 

…………………………