บทที่ 142 : เอ้า! มารับยาของข้าประมุขไปสิ!
อรุณรุ่งแห่งการรอคอยมาเยือนแสงอัสดงแลดูสดใสกว่าที่เคย น่านฟ้าเหนือขุนเขาที่ 10 ของประมุขแห่งนิกายเม้งก่า เรือเหาะขนาดยักษ์ปรากขึ้นมาอย่างนาเกรงขาม ความงดงามของมันยามต้องแสงอัสดง แลดูราวกับเรือรบคงกระพันไร้ต่อต้าน ทั่วทั้งลำเรือจารึกไปด้วยอักขระและสัญลักษณ์บางอย่างที่ไม่อาจตีความได้ หลิ...
