ตอนที่แล้วตอนที่ 191: ด้วงลางหายนะ (2)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 193: ขึ้นฝั่ง (2)

ตอนที่ 192: ขึ้นฝั่ง (1)


รังด้วงกำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้าช้าๆ ด้วยคาถาบัพความเร็วของอิซาเบลพวกเขาก็ตามเรือที่เป็นรังด้วงทัน ระยะทางระหว่างทั้งสองห่างกันประมาณสองร้อยเมตร

ด้วงลางหายนะมีรูปลักษณ์ที่น่ากลัว อย่างไรก็ตามมันดูเหมือนว่าพวกมันไม่สนใจว่ารังของตัวเองจะถูกตามโดยมนุษย์และด้วงไม่มีเจตนาที่จะโจมตี

สามชั่วโมงผ่านไป ในที่สุดแองเจเล่ก็เห็นแผ่นดินและเปลี่ยนเส้นทางของเรือ

ในตอนบ่าย ทั้งสี่ยืนอยู่บนดาดฟ้าเฝ้าดูแผ่นดินที่กำลังเข้ามา

มันมีเมฆหนาราวกับว่าฝนอาจจะตกได้ตลอดเวลา

"มันเป็นเกาะขนาดเล็ก" อิซาเบลพูดขณะที่ขมวดคิ้ว "ข้าได้ตรวจสอบตำแหน่งของเราแล้ว เราสามารถหาเรือลำอื่นได้ที่นี่และมุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางของเราในภายหลัง มีเกาะทั้งสองอยู่ใกล้ๆ"

"ต้องขอบคุณพวกด้วงเหล่านั้น" แองเจเล่ยืนอยู่ด้านข้าง "อิซาเบล ตอนนี้เจ้าหยุดคาถาได้แล้ว"

อิซาเบลพยักหน้า

เธอยกมือขวาขึ้นและชี้นิ้วขึ้นไปในอากาศ

ปัง

มีบางอย่างระเบิดในอากาศและคลื่นสีขาวก็ปรากฏใต้ศีรษะของเธอซึ่งจางหายไปในอากาศหลังจากผ่านไปหลายวินาที

ในขณะเดียวกันนกสีดำขนาดเล็กก็บินออกจากเรือลำหน้าและบินลงบนไหล่ขวาของอิซาเบล เธอคว้าเท้าของนกอย่างระมัดระวัง มันเปลี่ยนกลับเป็นลูกสีดำขนาดเล็กและเธอก็เอาลูกบอลใส่ถุงกระเป๋า

เรือกำลังแล่นเข้าไปใกล้เกาะข้างหน้า

แองเจเล่มองเห็นชายหาดสีทองและต้นมะพร้าวข้างฝั่ง มีนกนางนวลหลายตัวลงบนทรายและเริ่มมองหาอาหาร

พวกมันบินขึ้นไปในอากาศหลังจากที่เห็นเรือ

เสียงของปีกที่กำลังสะบัดผสมกับเสียงร้องมันดังและนารำคาญ

กิลกระโดดลงไปที่ชายหาดหลังจากที่เรือจอดเทียบฝั่ง เขาสวมชุดเกราะเงินและมีดาบสั้นกับโล่ไม้สีดำอยู่ในมือ

"ข้าจะไปตรวจสอบสภาพแวดล้อมก่อน" กิลหันหัวกลับมาและตะโกน

ริเวลกระโดดลงจากเรือด้วยเช่นกัน เขาเดินไปรอบๆชายหาดและตรวจสอบเส้นทางที่เหลือบนผืนทราย

แองเจเล่และอิซาเบลปีนลงบันไดขึ้นเรืออย่างช้าๆ

แองเจเล่เดินไปด้านข้างและมองข้ามทะเล มีเรือสีดำกำลังแล่นอย่างช้าๆและมันก็เริ่มเบลอในสายตาของเขา

มันเป็นรังของด้วงลางหายนะ

"น่าสนใจ ข้าไม่เคยคิดว่าจะเห็นรังของสิ่งมีชีวิตโบราณในทะเลและมันเป็น......รังเคลื่อนที่ เดี๋ยวก่อน แต่ทำไมด้วยถึงสร้างรังในเรือร้าง" แองเจเล่พึมพำ

"มันเป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นรังด้วงเคลื่อนที่บนทะเลด้วยเช่นกัน สิ่งมีชีวิตปกติจะไม่เคยยุ่งกับด้วงลางหายนะเหล่านี้ พวกมันชอบอาหารเน่าเสียและอาหารที่เป็นพิษแต่พวกมันจะไม่โจมตีมนุษย์ถ้าไม่ได้คุกคามพวกมันก่อน พ่อมดเรียกพวกมันว่า'คนเก็บขยะแห่งแผ่นดิน' แต่ข้าได้ยินว่าจำนวนของพวกมันลดลงไปเมื่อเร็วๆนี้ ด้วงเหล่านั้นช่วยเราไว้มาก เราจะหาเกาะนี้ไม่พบถ้าพวกมันไม่ได้มาหาเรา" อิซาเบลถอนหายใจ

ทั้งสองยืนข้างเรือและคุยกันอยู่ครู่หนึ่ง แองเจเล่ยังคงเก็บการผจญภัยในซากปรักหักพังเป็นความลับและไม่บอกอิซาเบลเกี่ยวกับมัน เธอไม่รู้ว่าแองเจเล่ฆ่าเคอร์แมนและเธอยังคิดว่าแองเจเล่เป็นเพียงพ่อมดขั้นแก๊สธรรมดาที่แทบจะไม่สามารถรับการโจมตีของเคอร์แมนได้

กิลและริเวลเสร็จสิ้นการสำรวจและกลับมาที่เรือ

มีเลือดหยดลงจากใบดาบของดาบสั้นของกิล

"ข้าพบบ้านไม้ที่ถูกรุกรานโดยสัตว์ป่า ข้าคิดว่าเกาะนี้ถูกใช้เป็นที่เก็บสินค้าสำหรับเรือ มีเพียงสิ่งเดียวที่เราต้องการทำคือรอที่นี่และเรืออีกลำจะมา" กิลดูโล่งใจ "นอกจากนี้ข้ายังพบอาหารและน้ำในบ้าน เราสามารถใช้มันได้"

"เยี่ยมมาก" อิซาเบลพยักหน้าและหันไปมองริเวล "แล้วเจ้าล่ะ"

ริเวลพยักหน้าด้วยเช่นกัน

"มีร่องรอยเหลืออยู่ที่นี่บ่งชี้ว่าฝั่งถูกเปลี่ยนแปลงโดยมนุษย์ ข้าเห็นด้วยกับสิ่งที่กิลเพิ่งพูด"

"ดี งั้นเรามารอเรือบนเกาะนี้กัน" แองเจเล่พูด

ช่วงกลางคืน ในที่สุดก็มีเรือสีขาวปรากฏขึ้นในสายตาของพวกเขากำลังเข้ามาใกล้เกาะอย่างรวดเร็ว

เรือสีขาวถูกหุ้มเกาะเต็มลำและเต็มไปด้วยปืนใหญ่

หนึ่งในยามบนเรือเป็นเพื่อนของริเวลซึ่งทำให้สิ่งต่างๆง่ายขึ้น กัปตันเรือเป็นชายแข็งแรงมีเคราสีแดง เรือที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ครบครันเช่นนี้มักจะปล้นกลุ่มพ่อค้าขนาดเล็กบนทะเลเมื่อพวกเขาขาดเงิน เรือหายไปในทะเลตลอดเวลาและไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นถ้าไม่มีเรือลำอื่นใกล้ๆ

เมื่อทั้งสี่ขึ้นเรือกัปตันก็ตัดสินใจที่จะไม่ปล้นพวกเขาเมื่อตระหนักได้ว่าเป็นแกรนด์อัศวินสองคนและพ่อมดทางการสองคน แองเจเล่บอกให้เขาแล่นไปที่ท่าเรือสาธารณะที่โนล่า แม้ว่ากัปตันจะดูรำคาญแต่เขาก็ยังพยักหน้า

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ในที่สุดท่าเรือสาธารณะที่สะอาดก็ปรากฏในสายตาของแองเจเล่

*****************************

แองเจเล่ยืนอยู่ในห้องโดยสารของเขาและจ้องไปที่แผ่นดินที่กำลังใกล้เข้ามาผ่านหน้าต่าง

ก๊อกๆ

มีใครบางคนเคาะประตู

"เข้ามากัปตันฮอว์ค ประตูไม่ได้ล็อค" แองเจเล่หันกลับไป

ชายที่มีเคราสีแดงเปิดประตู เขาสวมชุดขุนนางยุ่งๆที่มีหมวกโจรสลัดสีดำบนหัว ฮอว์คดูเมา คิ้วของแองเจเล่ย่นหลังจากที่ได้กลิ่นเหม็นจากเสื้อผ้าของชายคนนี้

"เกิดอะไรขึ้น" เขาถาม

"ท่านกรีน เราจะถึงท่าเรือสาธารณะในไม่ช้า" กัปตันฮอว์ครู้ดีว่าพ่อมดส่วนใหญ่เป็นคนอารมณ์ไม่ดี เขารู้ว่าเขาควรทำตัวสุภาพต่อหน้าพวกเขาเพราะพวกเขาเป็นนักฆ่าเลือดเย็นที่สามารถฆ่าเขาได้โดยไม่ลังเลอย่างง่ายดาย

เขาเคยได้ยินข่าวลือนี้จากพ่อค้าที่เขาทำธุรกิจด้วยแต่เขาก็ไม่อยากเสี่ยง

"เยี่ยม" แองเจเล่พยักหน้า "ไปรวมกับคนอื่นบนดาดฟ้าก่อน"

ทั้งสองออกจากห้องโดยสารและก้าวขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือ แองเจเล่เห็นอิซาเบลและแกรนด์อัศวินสองคนได้ยืนอยู่ข้างราวแล้ว เขาสังเกตเห็นชายชุดคลุมเทารวมอยู่กับลูกเรือ มีตราสีเงินบนฝั่งซ้ายของชุดคลุมและมันมีรูปร่างเป็นพระจันทร์เสี้ยว

ชายคนนี้เป็นพ่อมดฝึกหัดจากองค์กรขนาดเล็กที่ชื่อจันทร์เงิน เขาอยู่ห่างจากพ่อมดทางการเพียงก้าวเดียวแต่ขั้นตอนสุดท้ายนี้เป็นฝันร้ายของพ่อมดฝึกหัดขั้นสามส่วนใหญ่

ชายคนนี้รีบก้าวไปข้างหน้าหลังจากที่เห็นแองเจเล่เดินไปหาเขา

"ท่านกรีน ท่านมาแล้ว" ชื่อของพ่อมดฝึกหัดชื่อมิลเลอร์และเขาเป็นนักพูดที่คล่องแคล่ว ดวงตาและผมของชายคนนี้เป็นสีดำ แองเจเล่รู้สึกบางอย่างที่คุ้นเคยจากเขา

"ใช่ เกิดอะไรขึ้น มันคงใช้เวลาอีกหลายนาทีก่อนที่เราจะลงเรือ" แองเจเล่สังเกตว่าลูกเรือกำลังจ้องมองบางอย่างบนผิวของทะเล อิซาเบลหันมาทักทายเขาและกลับไปมองที่ทะเลด้วยเช่นกัน

บรรยากาศบนดาดฟ้านั้นรุนแรง แองเจเล่สับสนดังนั้นเขาจึงรีบเดินไปที่ราวและพยายามหาว่าเกิดอะไรขึ้น

มีจุดสีดำขนาดเล็กเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วบนทะเลสีน้ำเงิน มันถูกไล่ล่าโดยสิ่งมีชีวิตที่ดูคล้ายโลมาห้าตัว เมอร์โฟล์คครึ่งเปลือยที่มีผิวสีฟ้ากำลังขี่หลังของโลมา

แองเจเล่ได้เข้าไปใกล้ขึ้นและเข้าใจสถานการณ์

พ่อมดในชุดคลุมดำถูกไล่ล่าโดยพ่อมดเมอร์โฟล์ค

พ่อมดมืดดูอ่อนแอและเหนื่อยล้า พ่อมดเมอร์โฟล์คที่อยู่ข้างหลังเขากำลังเพิ่มความเร็ว พวกเขาปล่อยคลื่นน้ำสีน้ำเงินแต่พวกมันทั้งหมดถูกป้องกันโดยพ่อมดมืด

มันดูเหมือนพ่อมดมืดสังเกตเห็นเรือ เขาหันกลับไปและเริ่มมาทางเรือ

ขณะที่พ่อมดมืดใกล้เข้ามาแองเจเล่ก็ตระหนักได้ว่าเป็นหญิงสาว เธอได้รับบาดเจ็บและแองเจเล่เห็นรอยแผลบนใบหน้าของเธอ ผมสีแดงเข้มของผู้หญิงคนนี้กำลังบินอยู่ในอากาศ หน้าอกเธอใหญ่และมีเอวบาง ร่างกายของผู้หญิงคนนี้เซ็กซี่และน่าดึงดูด

"เมอร์โฟล์คกำลังล่าพ่อมดมืด มันดูเหมือนว่าพ่อมดมืดกำลังมุ่งหน้ามาหาเรา เราควรทำอย่างไร" อิซาเบลมองที่แองเจเล่และส่งข้อความโดยใช้อนุภาคพลังงาน

แองเจเล่ย่นคิ้วและมองไปที่แม่มดมืด ผู้หญิงคนนี้กำลังทำให้เขาโกรธด้วยเหตุบางอย่าง

"ขับไล่เธอออกไป ไม่มีเหตุผลที่ต้องเสี่ยง" แองเจเล่ตอบอย่างสงบ

อิซาเบลลังเล "ทำไม แม้ว่าเธอจะเป็นชุดคลุมดำข้าก็ไม่คิดว่าเธอจะมีเจตนาร้าย"

แองเจเล่หรี่ตาของเขา "เจ้าเป็นผู้หญิงดังนั้นเจ้าจึงไม่ได้สังเกตว่าเธอกำลังร่ายคาถาเสน่ห์"

อิซาเบลขบริมฝีปากและพยักหน้า

ชี่

พวกเขาปล่อยคลื่นพลังจิตพร้อมกัน คลื่นโปร่งใสแผ่กระจายไปทุกมุมจากเรือ

อิซาเบลเป็นแม่มดขั้นของเหลว คลื่นพลังจิตของเธอนั้นแข็งแกร่งแต่ต่อหน้าปุถุชนพวกเขาก็ไม่มีผลข้างเคียงใดๆ

แม่มดมืดและพ่อมดเมอร์โฟล์คช้าลงหลังจากที่ได้รับผลกระทบจากคลื่นพลังจิตที่แข็งแกร่งสองประเภทที่แตกต่างกัน

แองเจเล่พยายามส่งข้อความออกไป เขาไม่รู้จักแม่มดมืดและเขาไม่สนใจว่าเมอร์โฟล์คจะทำอะไรกับเธอ

แม่มดมืดเป็นเพียงพ่อมดขั้นแก๊สและพ่อมดเมอร์โฟล์คอาจจะอ่อนแอกว่า ระดับพลังจิตของพวกเขาไม่สูงพอที่จะรับแรงกดดันจากคลื่นพลังจิตที่แข็งแกร่ง

แม่มดมืดส่ายหัวและเริ่มเพิ่มความเร็วอีกครั้ง เธอเริ่มร้องไห้และดูเหมือนว่าเธอขอร้องแองเจเล่ให้ช่วย

พ่อมดเมอร์โฟล์คไม่แน่ใจว่าควรทำอย่างไรดังนั้นพวกเขาจึงชะลอตัวลง หัวหน้าเป็นเมอร์โฟล์คชราที่มีรอยสักสีดำบนใบหน้าซีกซ้ายของเขา เขาเปิดปากและเริ่มคุยกับพ่อมดเมอร์โฟล์คคนอื่นราวกับว่าพวกเขาพยายามจะคิดแผนให้ออก

บนดาดฟ้า

"เธอกำลังมาหาเรา เราควรทำอย่างไร" พ่อมดฝึกหัดขั้นสามมิลเลอร์ถามแองเจเล่และอิซาเบลเสียงเบา

"จัดการเธอ" แองเจเล่พูดด้วยความสงบแต่คนรอบๆตกใจกับการตัดสินใจของเขา

อิซาเบลได้ยินคำพูดของแองเจเล่แล้วเธอก็พยักหน้า

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด