บทที่ 137 : หลอมกลั่นสวรรค์และโลก
เมื่อเหล่าศิษย์สตรีที่แสนจะงดงามจากขุนเขาเจี่ยหลันลาลับกลับไป ซั่งเอ้อกั๋วก็เดินเข้ามานั่งข้างหลินฟ่านก่อนที่จะถูมือไปมาอย่างกังวลใจ "ท่านประมุขท่านคิดว่า...ข้าดูเป็นอย่างไรบ้างขอรับ?" ซั่งเอ้อกั๋วกล่าวถามออกมาพร้อมรอยยิ้มเจื่อนๆ "ก็ใช้ได้นี่ มีอะไรล่ะ?" หลินฟ่านเหลือบไปมองมันเล็กน้อย ...
