ตอนที่ 167: ดินแดนแห่งความอุดมสมบูรณ์ - โนล่า (2)
มีฟองลอยขึ้นสู่ผิวน้ำขณะที่แองเจเล่เติมน้ำ น้ำสะอาดและเย็น เขามองเห็นปลาว่ายน้ำผ่านหญ้าใต้น้ำ
มีคลื่นอยู่บนผิวน้ำและแองเจเล่มองเห็นปลาสีเงินขนาดเท่าฝ่ามือกำลังมาทางเขา น่าแปลกที่หัวของมันแบนและมันเกือบจะเหมือนกับมีคนตัดครึ่ง หน้าของมันดูคล้ายกับคนที่กำลังหดหู่ มันมีฟันแหลมคม
ปลาประหลาดมองไปที่มือของแองเจเล่ในทะเลสาบและดวงตาของมันเต็มไปด้วยความโลภ มันรีบระบัดหางอย่างรวดเร็วและพุ่งไปข้างหน้า
ฟึบ
เข็มเงินปรากฏขึ้นที่ปลายนิ้วชี้มือขวาของแองเจเล่และซึมเข้าไปในร่างกายของปลา
เขาคว้าไปที่ปลายตายแล้วดึงออกมาจากน้ำและเริ่มสังเกตด้วยความอยากรู้อยากเห็น
มันเหมือนกับปลาเกล็ดเงินทั่วไปยกเว้นหัวของมัน ปลายังเคลื่อนไหวหลังจากที่ออกมาจากน้ำ มีเลือดไหลลงไปทางหางของมัน
การกระทำของแองเจเล่ได้รับความสนใจจากคนกลุ่มหนึ่งที่เพิ่งล้างหน้าของพวกเขา ชายหนุ่มและหญิงสาวจากกลุ่มที่อยู่ข้างกองไฟเห็นเขาฆ่ามัน พวกเขาสนใจในคาถาที่แองเจเล่เพิ่งร่าย
แองเจเล่ทิ้งปลาตายลงบนพื้นและเดินไปที่คนที่อยู่ข้างกองไฟ
พวกเขาสวมชุดที่มีเครื่องหมายเหมือนกัน บางคนสวมชุดล่าสัตว์ขณะที่บางคนสวมชุดคลุมและชุดเดรส มีเคลื่อนหมายลูกศรสีขาวอยู่ด้านบนไหล่ซ้ายของพวกเขา ดูเหมือนว่าพวกมันจะทำมาจากโลหะ
แองเจเล่มองไปที่รถม้าของพวกเขาและพบว่ามีเครื่องหมายลูกศรสีขาวอยู่ตรงประตูสีดำ พวกมันดูเรียบง่ายแต่คุณภาพสูง
ชายหนุ่มยืนขึ้นหลังจากที่เห็นแองเจเล่เดินมาหาพวกเขา เขาสวมเสื้อหนังสีน้ำตาลและรองเท้าบูทยาว ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นผู้นำกลุ่ม
"มีอะไรให้ข้าช่วยไหม" ชายคนนั้นถามในภาษาแอนแมค มันเป็นภาษาสากลในพื้นที่นี้
คนอีกห้าคนมองที่แองเจเล่และลุกขึ้นยืนด้วยเช่นกัน แองเจเล่มองไปที่พวกเขาและตรวจสอบสถานะของพวกเขาด้วยชิป
มีพ่อมดฝึกหัดขั้นสอง 3 คนและพ่อมดฝึกหัดขั้นที่สาม 3 คน พวกเขายังถืออาวุธดาบและดาบสั้น
"ข้าชื่อกรีนและนี่เป็นครั้งแรกที่ข้ามาที่นี่ เจ้าสามารถบอกข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับดินแดนแห่งความอุดมสมบูรณ์-โนล่าได้ไหม" แองเจเล่ถามในภาษาแอนแมคด้วยรอยยิ้ม
เขาสะบัดมือเล็กน้อยและมีหินเวทมนต์ปกติปรากฏในฝ่ามือของเขา หัวหน้าสังเกตแองเจเล่อยู่ครู่หนึ่งและยิ้มหลังจากที่เห็นว่าอะไรอยู่บนฝ่ามือของเขา
"แน่นอน ไม่มีปัญหา มานั่งสิ"
หัวหน้าได้โบกมือและบอกให้คนอื่นเว้นช่องให้แองเจเล่
แองเจเล่เดินไปที่กองไฟและนั่งข้างมัน
"เจ้าบอกเรื่ององค์กรต่างๆก่อน ข้าไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์เลย"
หัวหน้านั่งลงข้างแองเจเล่และชี้ไปที่หญิงสาวคนหนึ่งที่สวมกระโปรงหนัง
"อาซูน่าอธิบายให้เขาฟัง เจ้ารู้เรื่ององค์กรมากที่สุด"
หญิงสาวพยักหน้า เธอดูมีความสุข คนอื่นๆรอบๆส่ายหัว ดูเหมือนว่าพวกเขาทุกคนชอบผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม
"แน่นอน ถึงอย่างไรก็ตามข้าก็ต้องการเงิน" หญิงสาวหันหัวไปมองที่แองเจเล่
"สถานการณ์ขององค์กรที่นี่นั้นเรียบง่าย"
"โนล่ามีองค์กรพ่อมดใหญ่สามองค์กร หอคอยหกวงแหวน ปราสาทเขี้ยวขาวและผาวิหคนาคา หอคอยหกวงแหวนมีพลังมากที่สุดขณะที่ปราสาทเขี้ยวขาวอยู่บนที่ราบสูงเขี้ยวขาวและมีพลังเป็นอันดับสองและผาวิหคนาคาอยู่อันดับสาม"
"หอคอยหกวงแหวนมีชื่อเสียงในเรื่องอุปกรณ์เวทมนต์และยา ปราสาทเขี้ยวขาวเป็นองค์กรที่แปลกประหลาดที่สุดในหมู่พ่อมดแสงและผาวิหคนาคาไม่ได้รับการสนับสนุนโดยมนุษย์ นอกจากนี้ยังมีองค์กรขนาดเล็กมากมายในพื้นที่นี้ที่อยู่รอดด้วยความชำนาญพิเศษของพวกมันและนี่คือการสรุปสถานการณ์ขององค์กรพ่อมด"
แองเจเล่พยักหน้า "มีคนธรรมดาไหม แล้วเมืองล่ะ"
"มีไม่มากนัก คนส่วนใหญ่เป็นพ่อมดฝึกหัดและพวกเขามาจากตระกูลของพ่อมด องค์กรต่างๆต้องการแลกเปลี่ยนทรัพยากรที่ต่างกันดังนั้นเมืองจำนวนมากจึงกลายเป็นตลาดการค้า นอกจากนี้พ่อมดยังนำรังสีพลังงานไปยังพื้นที่ที่อยู่อาศัยดังนั้นปุถุชนคนธรรมดาจึงต้องออกไป คนที่เหลืออยู่ที่นี่ทั้งหมดเกี่ยวข้องกับตระกูลพ่อมด" เด็กสาวอธิบาย
"มีพ่อมดและพ่อมดฝึกหัดมากมายที่เข้าดินแดนนี้จากภายนอกเพื่อแลกเปลี่ยนทรัพยากรหรือความรู้ หนึ่งในจุดทรัพยากรที่ใหญ่ที่สุดในดินแดนนี้อยู่ช่วงกลางของอาณาจักรในพื้นที่นี้"
แองเจเล่ลูบคางเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ที่นี่
"ดังนั้นพื้นที่นี้จึงอยู่รอดได้ด้วยพ่อมดและพ่อมดฝึกหัดใช่ไหม"
"เจ้าพูดถูก โนล่าล้อมรอบไปด้วยพื้นที่ที่อยู่อาศัยของพ่อมดมากมายและพวกเขาก็เป็นแหล่งจัดหาเสบียงประจำวัน จริงๆแล้วโนล่าเป็นศูนย์กลางของดินแดนแห่งนี้"
หญิงสาวพยักหน้า
"มันเป็นของเจ้า"
แองเจเล่ยิ้มและโยนหินเวทมนต์ให้หญิงสาว หญิงสาวจับมันและเก็บเข้าไปในกระเป๋าของเธอ
"แล้วพวกเจ้ามาจากองค์กรไหน เจ้าบอกข้าได้ไหม"
แองเจเล่ลุกขึ้นยืน
"แน่นอน เราไม่ได้มาจากองค์กรพ่อมดใหญ่ใดๆ เราเป็นพ่อมดฝึกหัดของศรนที"
หญิงสาวยิ้ม
"มันใช้เวลานานแค่ไหนในการเดินทางไปถึงเมือง"
"ประมาณสองถึงสามชั่วโมง ถ้าเจ้าไม่รีบเจ้าจะเข้าร่วมกลุ่มของเราก็ได้" หัวหน้าพูด
"ตกลง ขอบคุณมาก"
แองเจเล่พยักหน้า
พวกเขากินอาหารข้างทะเลสาบและเริ่มเดินทางด้วยกัน
มีคนปรากฏตัวมากขึ้นตามถนนข้างหน้าและมันเป็นครั้งแรกที่แองเจเล่เห็นคนสวมชุดคลุมสีน้ำเงิน
เขาสังเกตกลุ่มขณะที่กำลังสนทนากับพวกเขา ดูเหมือนพวกเขาไว้ใจกันมาก คนที่นี่แตกต่างจากคนที่อยู่ในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยพ่อมดมืด พวกเขายินดีที่จะช่วยเหลือและไว้ใจกันและกัน
บรรยากาศที่นี่นั้นสงบสุข
"โนล่าเป็นพื้นที่ที่อยู่อาศัยที่ใหญ่ที่สุดสำหรับพ่อมดบนชายฝั่งตะวันตกและพ่อมดส่วนใหญ่ที่นี่เป็นพ่อมดแสง พวกเขารับผิดชอบในการดูแลพื้นที่ให้สงบสุขและปลอดภัย"
หัวหน้าผู้ชายที่กำลังขับรถม้าพูดกับแองเจเล่ที่กำลังขี่ม้าสีขาว
"ที่นี่มันสงบสุขมาก...."
แองเจเล่ถอนหายใจ
"ใช่ การต่อสู้ที่นี่ถูกห้าม มันไม่สำคัญว่าเจ้าจะเป็นพ่อมดฝึกหัดหรือพ่อมดทางการ กฎถูกบังคับใช้โดยองค์กรพ่อมดใหญ่สามองค์กร ที่นี่มีวัตถุประสงค์เพื่อให้พ่อมดฝึกหัดและพ่อมดทางการมาที่นี่เพื่อเรียนรู้หรือทำการวิจัยอย่างปลอดภัย ที่จริงแล้วมีเพียงพ่อมดมืดและวิทยาลัยวงกตที่ต่อสู้ทั้งวัน พ่อมดในพื้นที่อื่นมักจะใช้เวลาส่วนใหญ่ในการเรียนรู้ มันต้องใช้เวลาหลายปีเพื่อเรียนพื้นฐานแต่ข้าคิดว่าเข้ารู้อยู่แล้ว" เขาอธิบาย
คนที่มีหนวดเข้าร่วมบทสนทนาของพวกเขา
"ข้าได้ยินมาว่าเรือถูกทำลายจากอุบัติเหตุข้างชายฝั่งของวิทยาลัยวงกตไม่นานมานี้ พ่อมดแสงที่ทำหน้าที่หายไปด้วยเช่นกัน มันเป็นข่าวที่ใหญ่ที่สุดที่ข้าได้ยินในปีนี้ บางคนบอกว่าพ่อมดมืดทำ เราแทบไม่ได้ต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตเวทมนต์ใดๆ......ไม่มีทางที่เราจะชนะในการต่อสู้กับพ่อมดมืด"
"แน่นอน.......พ่อมดมืดอยู่ในสภาพแวดล้อมที่อันตรายในขณะที่พวกเขากลายเป็นพ่อมดฝึกหัด เราเป็นพ่อมดแสงและส่วนใหญ่พวกเราเพียงแค่ศึกษาโครงการของเราเองแต่นักล่าพ่อมดเป็นข้อยกเว้น มีเพียงสิ่งเดียวที่พ่อมดมืดสนใจคือพลัง พ่อมดฝึกหัดตายทุกวันในองค์กรของพ่อมดมืด"
ชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านข้างถอนหายใจ
"พ่อมดฝึกหัดส่วนใหญ่โรคจิต ข้านึกไม่ออกเลยว่าพวกเขาจะทำอะไรหลังจากที่กลายเป็นพ่อมด....." หญิงสาวพูด "เรามีอารยธรรมมากกว่าบรรดาพ่อมดมืด"
แองเจเล่ไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่ฟังการสนทนาของพวกเขาด้วยรอยยิ้ม กลุ่มยังคงพูดกับสิ่งต่างๆที่พวกเขารู้เกี่ยวกับโนล่าและแองเจเล่ก็ได้เรียนรู้อย่างมาก
ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าเขาได้เห็นด้านมืดของโลกพ่อมดเท่านั้น ตามข้อมูลที่พ่อมดฝึกหัดเหล่านี้บอกพื้นที่ที่อยู่อาศัยส่วนใหญ่ถูกควบคุมโดยพ่อมดแสงและพวกเขามักจะปลอดภัย
โนล่า วิทยาลัยวงกตและดินแดนของพ่อมดมืดอยู่บนชายฝั่งตะวันตก
ขนาดของดินแดนที่นี่ยังมากกว่าการคาดคิดของแองเจเล่
"ดังนั้นคนที่นี่มักจะเข้าร่วมองค์กรและตระกูลเมื่อพวกเขากลายพ่อมดฝึกหัดใช่ไหม พวกเขาจะเน้นไปเรื่องที่พวกเขาทำได้ดี ข้าอาศัยอยู่ในพื้นที่ห่างไกลกับอาจารย์ของข้าและมันเป็นครั้งแรกที่ข้าได้เรียนรู้พื้นฐานขององค์กรพ่อมด" แองเจเล่พูดอย่างสงบ
"ใช่" หญิงสาวพยักหน้า "ที่นี่มีโครงการและแผนงานวิจัยมากมายที่จะนำอำนาจมาสู่องค์กรพ่อมดใหญ่ หอคอยหกวงแหวนอยู่ด้านบนสุด เมื่อห้าปีก่อนมีพายุทอร์นาโดเกิดขึ้นที่เมืองแหวนเงินและข้าได้เห็นพ่อมดจากหอคอยหกวงแหวนกำจัดพายุทอร์นาโดได้อย่างง่ายดาย พวกเขามีผู้เชี่ยวชาญในการจัดการกับภัยพิบัติทางธรรมชาติ"
"อะไร มีพ่อมดที่เชี่ยวชาญในการจัดการกับภัยพิบัติทางธรรมชาติด้วยหรือ พวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน" แองเจเล่ถามอย่างอยากรู้
"พวกเขาอ่อนแอกว่าพ่อมดที่เชี่ยวชาญในการต่อสู้แน่นอน....." หญิงสาวกลอกตา
"นอกจากนี้ยังมีกองกำลังนักล่าในหอคอยหกวงแหวน สมาชิกของกลุ่มนี้เชี่ยวชาญในการฆ่าและทักษะป้องกันระดับเมือง พวกเขาเพียงคนเดียวสามารถต่อสู้กับพ่อมดมืดที่แข็งแกร่งที่สุดได้"
"กองกำลังนักล่า"
แองเจเล่จดจำชื่อ
พ่อมดแสงไม่สนใจที่จะเข้าร่วมสงครามหรือการต่อสู้ คนที่อาศัยอยู่ที่นี่คิดว่าพวกเขาได้สร้างสังคมในอุดมคติและกองกำลังนักล่าเป็นเหมือนกองทัพและตำรวจ พวกเขาคิดว่าพ่อมดมืดเป็นผู้ก่อการร้ายและเป็นอันธพาลที่ไม่มีอารยธรรม
แองเจเล่คิดอยู่ชั่วครู่และถาม "จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพ่อมดมืดปลอมตัวเป็นพ่อมดแสงและเข้าโนล่า มันจะไม่เป็นอันตรายหรือ"
"มันไม่ใช่ปัญหา ที่นี่มีพ่อมดแสงมากกว่าพ่อมดมืด พวกเขาสามารถอาศัยอยู่ได้ตราบเท่าที่พวกเขาไม่ได้ทำลายกฎใดๆ แต่ผู้ใช้ศาสตร์แห่งความตายไม่เคยได้รับอนุญาตให้เข้าโนล่า.....นอกจากนี้กองกำลังนักล่ายังได้รับสมัครพ่อมดมืด มันไม่ใช่เรื่องใหญ่" หญิงสาวอธิบาย
"น่าสนใจ"
