บทที่ 4 การควบคุมตัวเอง

"ทำได้ดีนี่!"

ดวงตาของซางโฮประกายส่องแสง เขาสามารถสกัดกั้นการโจมตีได้อย่างง่ายดายและโต้กลับด้วยเทคนิคเดียวกัน

คราวนี้เฉินเหริน รู้สึกประหลาดใจจริงๆ เธอมั่นใจมากว่าความสามารถในการสร้างต้นแบบของซางโฮมีพลังเพียง 3.8 จุดเท่านั้น

แต่ความสามารถในการเริ่มต้นเทคนิคการต่อสู้ขั้นพื้นฐานของซางโฮนั้นเกินความคาดหวังของเธอ

 

“ฮะ!”

เฉินเหริน โจมตีเขาอย่างต่อเนื่องด้วยเทคนิคการต่อสู้ขั้นพื้นฐานระดับกลางของเธออย่างไม่มียั้ง น่าแปลกใจที่ซางโฮสามารถตอบโต้การเคลื่อนไหวของเธอไว้ได้ทั้งหมด ในไม่ช้าเขาก็สามารถที่แสดงเทคนิคของเค้าให้เฉินเหริน ได้รู้จักกับทักษะของเขา

"ไม่เลว!! ความสามารถของเจ้าค่อนข้างเยี่ยม"

แน่นอนว่าเฉินเหริน ไม่ยอมรับต่อความพ้ายแพ้ครั้งนี้แน่ ดังนั้นเธอจึงแสร้งทำเป็นว่าไม่ใส่ใจในการทดสอบนี้ของซางโฮ

อย่างไรก็ตามในเวลาต่อมาซางโฮก็ถูกเอาชนะอีกครั้งได้รัในการแลกเปลี่ยนหมัดของพวกเขา เธอสามารถเอาชนะ ซางโฮ ได้อย่างง่ายดายในการต่อสู้ ซางโฮ แทบจะไม่สามารถเอาชนะเธอได้โดยใช้เทคนิคการต่อสู้ขั้นพื้นฐานเพียงอย่างเดียว

เฉิน เหริน เริ่มต้น กระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็วและพุ่งตรงลงมาใส่ซางโฮ "แบบทดสอบนี้จะช่วยให้เห็นว่าเจ้าจะทนต่อสถานการณ์เหล่านี้ได้อย่างไร"

“ปู่! ปู!”

กำปั้นทั้งสองพุ่งชี้ไปที่ร่างกายของซางโฮ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ เฉินเหริน ถูกป้องกันโดยซางโฮ เขาเอาแขนขวาของเขาใช้ท่าทางเดียวกันกับเหรินเพื่อตอบโต้การโจมตี

 

"เทคนิคการต่อสู้ขั้นพื้นฐาน!"

เฉินเหริน ทึ่งเป็นอย่างมากและตกใจที่ว่า ซางโฮ ตอนนี้ได้เข้าใจเทคนิคการต่อสู้ขั้นพื้นฐานของเธอแล้ว?

ซางโฮได้ฝึกฝนอย่างจริงจังอยู่กับตัวเองในทดสอบการต่อสู้ที่นี้ หนึ่งหมัด!สองหมัด!เมื่อเขาโต้กลับด้วยเทคนิคการต่อสู้ขั้นพื้นฐานจิตใจของเขาก็ติดอยู่ในขอบเขตของการซ้อมแล้ว หลายทักษะขั้นสูงเทคนิคการต่อสู้ขั้นพื้นฐานได้หลอมรวมกันและคล่องแคล่วย้ายโดยการย้ายถูกโยนออกโดยเขา

เฉิน เหริน เทคนิคการต่อสู้ขั้นพื้นฐานเธอแสดงเทคนิคการต่อสู้ที่สมบูรณ์แบบที่ไหลดั่งสายน้ำ เธอต่อสู้และผสมกับทักษะการจัดอันดับที่แตกต่างกันกับทุกเทคนิคอื่นๆ

นี่เป็นการต่อสู้ที่แท้จริง!

สำหรับ ซางโฮ บางครั้งในระหว่างการป้องกันของเขา เขาได้สังเคราะห์การเคลื่อนไหวโดยการรวมทักษะระดับต่ำกลางและขั้นสูง การเคลื่อนไหวเหล่านี้เกือบทำให้ เฉินเหริน ไม่สามารถตอบโต้ ซางโฮ ได้

เฉิน เหริน อยู่ในสภาพที่น่าสังเวช แต่เนื่องจากเธอสังเกตเห็นว่าซางโฮอยู่ในสถานะฝึกซ้อมซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่จะเข้าใจ เธอสามารถช่วยเขาได้และยังคงต่อสู้ต่อไป

จากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมาซางโฮก็หยุดการโจมตี เขาประหลาดใจมาก ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จ!

สมมุติว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะสามารถควบคุมเทคนิคการต่อสู้ได้อย่างรวดเร็ว ด้วยการซ้อมรบอย่างต่อเนื่องกับ เฉินเหริน มานานกว่าหนึ่งชั่วโมงเขาได้รับการควบคุมอย่างสมบูรณ์ในทักษะใหม่ที่เขาได้รับ

วิธีการต่อสู้, 100 คะแนน!

ความสามารถในการกำเนิดของเขาในที่สุดก็ปีนขึ้นไปถึง 5.0 จุด

 

ซางโฮ ทุบหินด้วยกำปั้นที่เปลือยเปล่าของเขา ครั้งนี้พลังของเขารู้สึกแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ซางโฮ สังเกตเห็น เฉินเหริน ที่ปกคลุมไปด้วยเหงื่อและกำลังพิงต้นไม้

ซางโฮเดินอ้อมไปหา เฉินเหริน และช่วยเธอขึ้นมา

เหตุผลที่ เฉินเหริน เหนื่อยล้าเขารู้ถึงเหตุผลนั้น

เพื่อที่จะรับมือกับเขา เฉินเหริน ระงับพลังของเธอไว้ แต่ในขณะที่ ซางโฮ กำลังใช้กำลังเต็มที่ เหตุผลที่เธอทำเช่นนั้นก็คือไม่อยากทำร้าย ซางโฮ

ซางโฮ ไม่คาดฝันว่าเขามีเทคนิคการต่อสู้ที่เหนือกว่าเธอ ทำให้เธอนั้นต้องรำบากในการต่อสู้คครั้งนี้

"ข้ารู้สึกเสียใจจริงๆ" ซางโฮกล่าวขอโทษ

"เจ้าไม่ต้องรู้สึกเสียใจ แต่จริงๆแล้วเจ้าไม่จำเป็นต้องซ่อนความลับในตัวของเจ้าเองเลย? "เฉินเหริน มองเขาอย่างสงสัย "เจ้ามีความสามารถทำไมเจ้าจึงมาขอคำแนะนำกับข้า?"

"ข้าก็ไม่รู้ความสามารถของตัวเองเช่นกัน มันเกินคาดที่ข้าสามารถพัฒนาได้ถึงจุดนี้ได้ "ซางโฮหัวเราะและมองไปที่เหงื่อที่หยดทั่วร่างกาย "เข้าเป็นหนี้เจ้านะ เฉินเหริน"

เฉิน เหริน ยิ้มให้เขาอย่างมีความสุข

 

ช่วงเวลาแห่งการพักผ่อนในภายหลัง เฉินเหริน สามารถฟื้นตัวได้ในอัตราที่รวดเร็ว เพียงแค่สองนาทีเธอก็กลับไปสู่สถานะเดิม

"มา! กลับไปโรงเรียนกันเถอะ "เฉินเหริน ลุกขึ้น

"รอเดี๋ยวก่อนสิ .. " ซางโฮ หยุดเธอ

"อะไร?" เฉินเหริน มีข้อสงสัยบางอย่าง

ซางโฮชี้ไปที่ยอดเขาแฝดของเธอ เมื่อเฉิน เหริน มองลงมาแก้มของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

การฝึกซ้อมนั้นทำให้ เฉินเหริน เหงื่อออกอย่างมาก เสื้อผ้าของเธอถูกแช่และเหงื่อติดอยู่กับร่างกายของเธอ ตอนนี้เขาสามารถมองเห็นหน้าอกอันสวยของเธอ มันจะเป็นเรื่องยากสำหรับทุกคนที่รวนรามเธอด้วยตา

เมื่อออกกำลังกายแล้วเห็นได้ชัดว่าเธอเหงื่อออก สำหรับความสามารถของเธอถึงแม้ว่าเธอจะมอบส่งให้เขาทั้งหมดแต่เธอก็ยังใช้ความสามารถของเธอได้อย่างเต็มที่เหมือนเดิม

จากนั้นพวกเขาก็เดินไปที่โรงเรียนด้วยกัน

แต่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกดีมากกับการไปโรงเรียนครั้งนี้

สำหรับซางโฮ ก่อนหน้านี้เขาจะไม่กล้าคิดหรือจะผูกความสัมพันธ์พิเศษใดๆกับเธอ มันเป็นแค่มิตรภาพที่ธรรมดาระหว่างพวกเขาเท่านั้น

ตอนนี้เขาเริ่มโตขึ้นแล้ว พร้อมกับความแข็งแกร่งของเขาความเชื่อมั่นของเขาก็เติบโตเช่นกัน เป็นครั้งแรก ซางโฮ มองไปที่หญิงสาวสวยคนหนึ่งนอกเหนือจากเขาและคิดว่าเธอเป็นคนที่สวยที่สุดเท่าที่ตำนานโรงเรียนแสดงให้เห็นว่าเธอเป็น

เมื่อพวกเขามาโรงเรียนด้วยกัน แน่นอนว่าเมื่อเขาสองคนเดินมาด้วยกันต้องถูกเพื่อนนักเรียนเอาไปพูดซุบซิบนินทาแน่นอน

 

"นั้น เฉินเหริน สวมชุดนักเรียนของ ซางโฮ"

ในมุมศาลาของโรงเรียนใบหน้าของเฉินยื่อเฟิง สีหน้าของเขาแสดงถึงความโกรธแค้น เฉิน เหริน เธอเดินกับ ซางโฮ ในบริเวณโรงเรียน ในขณะที่ เฉินยื่อเฟิง กำลังโกรธเพราะเขาเห็นทั้งสองคนเดินด้วยกัน

"เจ้าต้องบอกข้าว่ามีอะไรสำคัญกับซางโฮ มันกล้าที่จะทำให้น้องของข้ามีมลทินข้าจะไม่ปล่อยมันไว้แน่นอน! "

"นี่ ... .. นี่ ...... " โยวเหว่ย ลังเลที่จะตอบเมื่อเหงื่อคลุมหน้า

"พูด!!!" เฉินยื่อเฟิง ปล่อยความกดดันจากความสามารถของเขา ซึ่งทำให้โยวเหว่ยยิ่งตัวสั่นขึ้นเรื่อย ๆ

"น้องสาวคนที่สำคัญที่สุดของเขาคือน้องสาวของเขา นอกจากนี้เธอยังเป็นนักเรียนของเราด้วยเช่นกัน " โยวเหว่ย รีบกล่าว

“โอ้ น้องสาวหรอ” ดวงตาของเฉินยื่อเฟิง แสดงถึงเจตนาร้าย

"เธอชื่ออะไร?"

"ซูหลิง!"

"ซูหลิง?" เฉินยื่อเฟิงตะลึง "เด็กผู้หญิงปีที่สองที่มีพรสวรรค์คนนั้นนะหรอ?"

"ใช่แล้วล่ะ"

"ขยะอย่างเจ้านั่นมีน้องสาวที่มีพรสวรรค์เช่นนี้ด้วยหรอ?" เฉินยื่อเฟิง

รู้สึกสงสัย ซูหลิงไม่ได้เป็นคนธรรมดา เธออยู่ปีสองและเธอมีความสามารถในการกำเนิดพลังในระดับ 8 จุด ซึ่งหมายความว่าในไม่ช้าเธออาจจะถึง 9 จุด เลยก็เป็นได้ เป็นความสามารถของยอดฝีมืออย่างแท้จริง แล้วเธอก็จะเป็นจุดสนใจของโรงเรียน ถ้าเขากล้าที่จะทำอะไร ซูหลิงเขาก็มั่นใจว่าเพื่อนๆของเธอคงไม่ยอม

แต่การที่จะปล่อยซางโฮไปเช่นนั้นเขาก็ไม่ยอมเช่นกัน

“เจ้าซางโฮ! เรื่องนี้มันยังไม่จบ ข้าจะเป็นคนสั่งสอนเจ้าเอง” เฉินยื่อเฟิงเขายิ้มอย่างเย็นชา

ทันใดนั้นเขาก็เดินมุ่งหน้าเพื่อที่จะไปจัดการกับซางโฮ

******