บทที่ 118 : หลินฟ่านของขึ้น!!
ยามนี้อัสดงลาลับไปพักผ่อนได้สักพักแล้ว... รัตติกาลค่อยๆคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ หลินฟ่านเองที่ตั้งหน้าตั้งตาทำยาก็เมื่อยล้าไม่น้อย เม็ดยาไหนที่มันอ่อนด๋อย เกินกว่าที่เขาจะทำใจกินลงไปได้เขาก็จะเก็บไว้ให้ลูกศิษย์ทั้ง 2 คน....อย่างน้อยๆก็ยังมีประโยชน์กับพวกมันมหาศาล ดีกว่าที่เขากินเข้าไปแล้วแทบไม่...
