บทที่ 117 : วิธีการเลิศล้ำของต้วนหลิงเทียน!!
ณ หอพิรุณเย้าวาโย ในห้องที่ไร้ซึ่งสรรพเสียงสำเนียงอื่น มีเพียงเสียงกระเส่าหอบหายใจถี่ยิบและเนื้อหนังกระทบกัน ดังเป็นจังหวะ...ที่ดูเหมือนจะเร่งระรัวขึ้นเรื่อยๆเท่านั้น.... และทันใดนั้นเอง "อาาห์!" เหลียนเค่อพลันคำรามออกมาราวกับสัตว์ป่า ก่อนที่มันจะทิ้งร่างลงไปทับหญิงคณิกาด้านใต้ด้วยความอ่อนแรง...
