ตอนที่ 15 ความสามารถผิดธรรมดา

 

 

เด็กสาวกรีดร้องออกมาอย่างอับอาย  ใบหน้าของนางกลายเป็นสีแดงก่ำด้วยความขุ่นเคืองที่ถูกดูหมิ่น นางยกธนูมาขึ้นศรและยิงไปที่เฟิ่งจิ่วในทันที

 

'ฟุ่บบ!'

ลูกศรไร้ปราณีห่อหุ้มไว้ด้วยพลังปราณพุ่งตรงเข้าใส่หัวใจของเฟิ่งจิ่วอย่างรวดเร็วจนมองไม่ทัน เต็มไปด้วยเจตนาจะสังหารในนัดเดียวอย่างเหี้ยมโหด

 

ชายที่ยืนข้างๆเด็กสาวไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย หัวหน้ากลุ่มดูจะจงใจปล่อยให้เด็กสาวทำตามใจ อย่างไรซะในสายตาพวกเขา เฟิ่งจิ่วก็เป็นแค่ขอทานธรรมดาไร้ซึ่งพลังฝึกปรือ ที่อาจแค่โชคดีอย่างยิ่งจนสามารถเข้ามาถึงที่นี่ เพียงกระดิกนิ้วพวกเขาก็สามารถก็กำจัดคนพรรค์นี้ได้อย่างง่ายดาย

 

ห่างไปไม่กี่ก้าว ครานี้หลิงโม่หานไม่ได้พยายามทำสิ่งใดที่จะหยุดการโจมตี เขาอยากเห็นว่าเด็กสาวขอทานตัวน้อยนี่จะมีความสามารถถึงเพียงไหน เท่าที่เขาเห็นขอทานสาวน้อยคนนี้ไม่ได้ไร้สมอง กลับกันนางแสดงให้เห็นถึงความหลักแหลมและชาญฉลาดอย่างยิ่ง และจะไม่ทำสิ่งใดที่นางไม่มั่นใจในผลลัพธ์

 

เพียงแต่ว่า ชัดเจนว่านางไม่มีแม้แต่เสี้ยวของพลังภายใน แล้วนางเอาความมั่นใจมาจากที่ใดจึงได้พูดจายุแหย่อีกฝ่ายอย่างเต็มปากเต็มคำถึงเพียงนั้น

 

ขณะคิด สายตาเขาก็จ้องมองอย่างตั้งอกตั้งใจ

เขาเห็นเฟิ่งจิ่วตีลังกาอย่างรวดเร็วยิ่งเพื่อหลบหลีกธนู มันพุ่งผ่านใต้ร่างนางไปโดยไม่ทำให้บาดเจ็บแม้แต่น้อย

 

เมื่อเห็นภาพนั้น ไม่เพียงแค่หลิงโม่หาน ทว่าชายวัยกลางคนและชายหนุ่มที่อีกฟากก็ปรากฏแววตาประหลาดใจเช่นกัน ด้วยความที่เจ้าขอทานไร้วี่แววของพลังภายในและด้วยความเร็วธนูที่พุ่งไปอย่างเร็วยิ่ง พวกเขามั่นใจว่าเจ้าขอทานไม่มีทางที่จะหลบมันได้

 

ทว่าขอทานน้อยก็ทำได้ นั่นหมายความว่าขอทานน้อยนี่มิได้ธรรมดาดังที่แสดงออกมาเป็นแน่

 

“บัดซบ!”

เด็กสาวกระทืบเท้าอย่างอับอาย และยื่นมือไปหยิบลูกศรมาพาดสายเพื่อยิงอีกครั้ง

 

ทว่าแม้เล็งอย่างดีแต่ก็ไม่มีลูกศรใดสามารถสัมผัสเฟิ่งจิ่วได้ เด็กสาวพยายามอีกหลายต่อหลายครั้งทว่านางยิงไม่โดนสิ่งใดนอกเสียจากอากาศ นางจ้องไปยังเจ้าขอทานที่เอามือเท้าคางอมยิ้มมองนางอย่างเฉยเมยราวกับจะเยาะเย้ยว่า [เจ้ามีปัญญาทำได้แค่นี้สินะ?]

 

เด็กสาวโกรธจัดจนเก็บธนูเวท นางดึงมีดที่สะโพกออกมาพุ่งตัวเข้าใส่เจ้าขอทาน

 

“เจ้าแน่ใจรึว่าจะทำแบบนี้? ถ้ายังเข้ามาอีกข้าจะไม่ยั้งมือแล้วนะ”

รอยยิ้มบนใบหน้าเฟิ่งจิ่วพลันดูลึกลับขณะที่นางกวาดตามองหน้าอกอันอุดมสมบูรณ์ของเด็กสาว เฟิ่งจิ่วก้าวเท้าพุ่งไปเข้าไปหามีดแทนที่จะหลบมัน

 

“เจ้าขอทานบัดซบ! จงตายซะ!”

ดวงตาของหลิงโม่หานจ้องเขม็งไปที่เฟิ่งจิ่วขณะที่นางเริ่มขยับ เขาเห็นเพียงว่าเฟิ่งจิ่วปลดมีดจากมือเด็กสาวในชั่วพริบตา ความเร็วของนางนั้นไวเกินกว่าที่เขาจะทันเห็นว่านางทำมันได้อย่างไร

 

วูบถัดมา มีดพลันอยู่ในมือของเฟิ่งจิ่วและด้วยฝีเท้าอันว่องไว นางปรากฏตัวขึ้นที่เบื้องหลังของเด็กสาวไร้ยางอายและเลื่อนมือไปลูบไล้เนินอกขาวนุ่มที่ไร้การปกปิดของเด็กสาว ซึ่งทำให้หลิงโม่หานพูดไม่ออกในฉับพลัน

[ใต้ชุดขาดๆนั่นเป็นผู้หญิงจริงรึ? นี่ไม่ใช่ว่านั่นคือกุ๊ยหน้าด้านไร้ยางอายจริงๆเรอะ?]

 

“อื้อหือ นุ่มเป็นบ้าเลย”

เฟิ่งจิ่วอุทานอย่างชื่นชม ตาของนางหรี่ลงอย่างหื่นกระหาย มือหนึ่งรัดรอบเอวบางของเด็กสาว อีกมือหนึ่งถือมีดจ่อไปที่คอขาวเนียน ราวกับจะเย้าแหย่เด็กสาว นางยื่นหน้าไปใกล้คอของเด็กสาวที่ถูกจับไว้พลางสูดดมและทำสีหน้าเคลิบเคลิ้ม

“กลิ่นหอมเหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยเชียว!”

 

คราวนี้สีหน้าชายวัยกลางคนที่เป็นหัวหน้ากลุ่มพลันมืดมดขึ้นหลายระดับ

ชายหนุ่มข้างๆเต็มไปด้วยความเดือดดาล ดวงตาแทบลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ มือของเขากำหมัดแน่น หากไม่ใช่ว่าเด็กสาวยังติดอยู่ในกำมืออีกฝ่าย เขาคงไม่สามารถควบคุมตัวเองได้และพุ่งเข้าใส่เจ้าขอทานเป็นแน่

 

หลิงโม่หานยังคงจนด้วยคำพูดและกลอกตาไปทางอื่น ไม่อาจทนมองได้อีกต่อไป

 

 

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

5555555555 เฟิ่งจิ่ววววววว อีหนูเอ้ยยยย

มาเข้ากลุ่มธรรมดามาคุยกันได้นะคะ เข้าฟรีน้า

ตอนใหม่จะลงที่กลุ่มธรรมดาก่อนลงเว็บนะคะ

VV ลิงค์กลุ่มธรรมดา VV เข้ามากันได้เลยนะคะ

ห้องนั่งเล่นภูติหมอไร้เงา MGD ~

-