บทที่ 111 : อี้เทียนเฉาตกอยู่ในห้วงอารมณ์...
แสงสีทองเรืองรองเริ่มกลบแสงสีดำมืดมิดที่คืบคลานในยามรัตติกาล ท้องฟ้าที่เคยแต่แต้มไปด้วยสีดำพลันส่องสว่างขึ้นมา แสงอัสดงยามเช้าอันอบอุ่นได้โอบกอดทุกสรรพชีวิตด้วยความเมตตา ทั้งนำพาให้ผืนนภายามอรุณรุ่งทอแสงสีแสดสวยสว่างสดใส สกุณาโผบินจิกกินหนอนใบไม้ ..ทุกชีวิตต่างดำเนินไปตามสภาพชีวิตของพวกมัน ช่...
