TXV – 12 การเชื่อมที่สมบูรณ์แบบ
TXV – 12 การเชื่อมที่สมบูรณ์แบบ
เงาของดวงอาทิตย์ทอดยาวไปตามถนนและตรอกซอกซอยทุกหนแห่งนั้นทำให้เหมือนราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างนั้นถูกปกคลุมไปด้วยเงา ในที่สุดเซี่ยเหล่ยก็เจอร้านเครื่องจักรเก่าร้านนั้นในโฆษณาก่อนหน้านี้ ซึ่งมันตั้งอยู่ติดถนนใหญ่และมันง่ายดายมากที่ผู้คนจะเข้าถึงร้านนั้น
มีป้ายโฆษณาแบบนี้ที่ติดอยู่ที่ประตูร้านของเครื่องจักรด้วย ตอนบ่ายที่ผ่านมามีชายชราคนหนึ่งกำลังติดป้ายโฆษณาที่เสาไฟฟ้าในตอนนี้มันถูกเกะออกไปแล้ว เขาไม่ได้สังเกตเห็นซี่ยเหล่ยว่ามีคนกำลังสนใจชายชราคนนั้นขณะที่เขาเดินเข้าไปในร้าน
เซี่ยเหล่ยใช้ตาซ้ายตรวจสอบเครื่องมือต่างๆภายในร้านอย่างเงียบๆเขาพบว่าสถานที่นี้ค่อนข้างเล็กแต่มีทำเลที่ดีเพราะว่ามีจราจรคับคั่งและมีผู้เดินผ่านไปผ่านมาเยอะ ร้านแห่งนี้มี เครื่องกลึงโกเด้นเพเซ้นCS6140B ซึ่งมันยังมีสภาพดีอยู่ประมาณ 60 เปอร์เซ็นต์ถึง 70 เปอร์เซ็นต์เขาให้ใช้เครื่องกลึงชนิดนี้มาก่อนในการทำชิ้นงานขนาดเล็กซึ่งในความคิดของเขาเครื่องกลึงชนิดนี้มีความแม่นยำสูงและมีการใช้งานที่ค่อนข้างดี ในร้านยังมีเครื่องเชื่อม เครื่องตัดและเครื่องมืออื่นๆอีกมากมายที่จะทำให้ชิ้นงานนั้นออกมาได้ดีมากจากสิ่งที่เขาเห็นมาทั้งหมดเขาสามารถเปิดธุรกิจของตัวเองได้เลยถ้ามีการแจ้งย้ายเจ้าของ
หลังจากที่เซี่ยเหล่ยได้เห็นเครื่องไม้เครื่องมือในร้านทั้งหมดแล้วเขาได้จำภาพเหล่านั้นไว้ในจิตใจของเขาแล้วเดินตรงเข้าไปในร้าน
ชายชราคนหนึ่งเมื่อเห็นเซี่ยเหล่ยเขาก็มองไปเซี่ยเหล่ยอย่างเกร็งๆก่อนจะถามว่า “คุณมาที่นี่จะมาซื้อเครื่องจักรอะไรบ้างล่ะ ?”
“ปล่าว ผมแค่อยากจะคุยอะไรบางอย่างกับคุณ” เซี่ยเหล่ยกล่าว “ผมเห็นแผ่นโฆษณาการโอนย้ายเจ้าของของร้านนี้และผมสนใจมันมาก”
มีรอยยิ้มจางๆปรากฏขึ้นบนหน้าของชายชราคนนี้ “คุณอยากจะซื้อร้านแห่งนี้ ? เอาล่ะงั้นเรามาคุยกัน นั่งลงก่อนสิ !”
“ไม่เป็นไรผมขอยืนดีกว่า” เซี่ยเหล่ยต้องเก็บท่าทีเพื่อไม่ให้ชายชราเห็นว่าเขาอยากได้ร้านนี้มากๆ เพราะว่าจะเสียเปรียบในการต่อรองราคา
“แน่ใจนะ ว่าจะยืน ? ว่าแต่คุณชื่ออะไร” ชายชราถาม
“เซี่ยเหล่ย” เซี่ยเหล่ยตอบกลับไป “แล้วคุณลุงล่ะชื่ออะไร ?”
ชายชราคนนั้นยิ้มและพูดว่า “นามสกุลของฉันคือ เจียง เรียกฉันว่าลุงเจียง”
“ลุงเจียงทำไมถึงอยากจะขายร้านนี้ล่ะ ?” เซี่ยเหล่ยถาม
“เหมือนที่คุณเห็นนั่นแหละ ลุงทำงานมาหลายปีแล้วตอนนี้ลุงก็อายุ 60 ปีแล้วก็ไม่สามารถขยับร่างกายได้เหมือนแต่ก่อนสายตาลุงก็ไม่ค่อยดีแล้วด้วย ลุงจึงทำงานผิดพลาดในหลายสิ่งหลายๆอย่าง ลุงไม่มีกำลังใจที่จะทำต่อไปแล้ว ลุงอยากจะกลับไปที่บ้านเกิดและจะไปเล่นกับหลานของลุง ลุงเหน็ดเหนื่อยมานานมากแล้วถึงเวลาที่ลุงต้องพักผ่อนแล้วล่ะ” ลุงเจียงบอกเหตุผลที่จะขายร้านให้เซี่ยเหล่ยฟัง
“ตอนที่ลุงทำงานธุระกิจเป็นอย่างไรบ้าง ?” เซี่ยเหล่ยถามอีกคำถาม
“ก็ไม่แย่นะ หลังจากที่จ่ายค่าเช่าร้านและค่าใช้จ่ายอื่นๆ คุณก็ยังสามารถมีรายได้ประมาณ 8000 ถึง 10,000 หยวนได้ถ้าไม่ใช่เพราะสายตาของลุงฟ่าฟาง ลุงก็คงจะไม่ขายร้านนี้ไปหรอก เจ้าหนุ่มถ้าฝีมือของคุณดี ลุงเชื่อเลยว่าธุรกิจนี้จะต้องไปได้ด้วยดีอย่างแน่นอน”
เซี่ยเหล่ยยิ้มอย่างสดใสและพูดว่า “ธุรกิจนี้จะไปได้ดีแน่ถ้ามีคนทำงานที่เก่งและมีฝีมือ ผมขอพูดตรงๆเลยนะว่าผมต้องการซื้อร้านของลุง ลุงจะขายร้านนี้เท่าไหร่ ?”
ลุงเจียงลูบใต้คางและกำลังคิด“อืม…… สัก...”
ในขณะนั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งและผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้าไปในร้านและลุงเจียงก็ได้หยุดพูดทันที...
เซี่ยเหล่ยมองไปที่ผู้คน 2 คนนั้น ผู้ชายคนนั้นใส่ชุดสูทราคาแพงเขามีอายุประมาณ 30 ปีการแต่งกายของเขาดูเป็นคนร่ำรวยและมีสีหน้าที่ค่อนข้างดุดัน ส่วนผู้หญิงคนนั้นเธอมีอายุประมาณ 25 ปี เธอมีเสน่ห์และความงดงามเป็นเอกลักษณ์ส่วนตัวเมื่อเธอเดินเข้ามาร้านเธอก็ขมวดคิ้วทันทีราวกับว่าเธอไม่ชอบสภาพแวดล้อมของร้านนี้
ผู้ชายใส่สูทพูดว่า “ใครเป็นเจ้าของร้านนี้ ?”
ลุงเจียงตอบว่า “ผมเอง มีอะไรรึปล่าว ?”
“ผมมีอะไรบางอย่างที่ต้องการให้คุณซ่อม” หลังจากที่เขาพูดเขาก็มองไปที่ผู้หญิงคนนั้นเธอเปิดกระเป๋าผ้าสีแดงและนำกุญแจเก่าอันหนึ่งออกมามันทำจากเหล็กที่ค่อนข้างเก่าและมีลวดลายแปลกๆอยู่บนผิวของมันกุญแจนั้นมันถูกหักเป็นสองท่อนและมันดูเก่ามากๆและไม่สามารถบอกได้ว่ามันหักได้อย่างไร
“คุณสามารถเชื่อมมันมากลับเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย ?” เสียงของผู้หญิงคนนั้นดูอ่อนนุ่มและน่าฟัง
“ขอฉันดูหน่อย” ลุงเจียวก้าวไปข้างหน้าและยื่นมือออกไปเพื่อจะไปจับกุญแจอันนั้น
ทันใดนั้นผู้ชายใส่ชุดสูทคนนั้นคว้าข้อมือของลุงเจียงไว้และพูดว่า “นี่เป็นสิ่งที่สำคัญสิ่งที่สุดของพวกเรา เราขอให้คุณทำ มันไม่ใช่เป็นการเชื่อมแบบง่ายๆโครงสร้างของกุญแจจะไม่ต้องมีการเสียหายแม้แต่นิดเดียว การเชื่อมจะต้องสมบูรณ์ที่สุด คุณเข้าใจสิ่งที่ผมใช่ไหม ? ถ้าคุณมีความมั่นใจพอที่จะยอมรับงานนี้คุณต้องมั่นใจจริงๆว่าคุณจะทำมันได้เท่านั้น”
ลุงเจียงหยุดชะงักสักครู่หนึ่งและพูดว่า “ถ้างั้น ความต้องการของลูกค้าสูงเกินไป ลุงกลัวว่าลุงจะไม่สามารถทำอย่างนั้นได้โปรดหาคนอื่นเถอะ”
“ผมตระเวนหาร้านรอบๆเมืองแล้วและพวกเขาทั้งหมดก็บอกว่าฝีมือของคุณน่ะดีที่สุดในเมืองนี้แล้ว ถ้าคุณสามารถเชื่อมกุญแจนี้ได้ตามที่ผมต้องการผมจะจ่ายเงินให้คุณ 5,000 หยวน” ผู้ชายชุดสูทคนนั้นกล่าว
“ห้า….ห้าพัน ?” ลุงเจียงตกใจเป็นอย่างมาก
เขาต้องทำงานหนักตลอดทั้งวันเพื่อหารายได้ 8000 ถึง 10,000 หยวนแต่สำหรับการเชื่อมกุญแจเพียงดอกเดียวนับว่าค่าจ้างนี้เป็นสิ่งที่คุ้มค่ามากที่จะลองทำมัน
“คุณสามารถทำมันได้หรือไม่ ?” ผู้ชายใส่สูทคนนั้นเอาเศษของโลหะออกมาจากกระเป๋าของผู้หญิง “ทำให้มัน 2 ชิ้นเชื่อมกันก่อนถ้าคุณทำงานได้เป็นที่น่าพอใจผมจะมีงานให้คุณทำเพิ่ม !”
ชิ้นส่วนโลหะในมือของเขามันค่อนข้างเก่าและดูซับซ้อน
ลุงเจียงตรวจสอบชิ้นส่วนพวกนั้นและส่ายหัวในที่สุด “ข้อเสนอของคุณน่าสนใจมากๆแต่ความต้องการของคุณมันก็สูงเกินไปเช่นกันถึงแม้ว่าดวงตาของลุงในตอนนี้ยังใช้การได้อยู่บ้างแต่ลุงก็ไม่กล้าพอที่จะยอมรับงานนี้ ไปหาคนอื่นเถอะ”
“แล้วคุณไม่ลองทำมันดูล่ะ ! แล้วคุณจะเปิดร้านเพื่ออะไร ?” ดวงตาของผู้หญิงคนนั้นเต็มไปด้วยสายตาที่เหยียดหยาม
แม้ว่าคำพูดของเธอจะไม่สุภาพเลยแต่ลุงเจียงก็ไม่ได้พูดอะไรโต้ตอบ “ลุงขอโทษ ลุงทำไม่ได้จริงๆ ไปหาคนอื่นทำให้เถอะ”
ชายใส่สูทได้กล่าวว่า “ร้านนี้มันควรจะปิดไปเลย หรือจะเก็บมันไว้ดี ?”
ลุงเจียงเป็นคนที่มีนิสัยดีถึงแม้ว่าจะมีคนพูดดูถูกเขาลุงก็ไม่โต้ตอบอะไร
ในขณะนั้น เซี่ยเหล่ยพูดขึ้นมาทันทีว่า “ขอผมดูหน่อย !”
“คุณเป็นใคร ?” ชายคนนั้นจ้องมองไปที่เซี่ยเหล่ยและค่อนข้างระมัดระวังตัว
ลุงเจียงพูดแทรกขึ้นมาว่า “ลุงจะเลิกกิจการร้านนี้แล้วและลุงจะขายร้านนี้ให้กับชายหนุ่มคนนี้ ลุงไม่สามารถทำงานได้แต่บางทีชายหนุ่มคนนี้อาจทำได้นะ ลองให้เขาดูสิ”
“คุณสามารถทำได้รึปล่าวล่ะ ?” ชายใส่ชุดสูทคนนั้นไม่ไว้วางใจฝีมือของเซี่ยเหล่ยเพราะเซี่ยเหล่ยดูเหมือนเด็กใหม่ที่มีอายุเพียงแค่ 20 ปีเท่านั้นดูไม่มีความชำนาญและเขายังคิดว่าเด็กคนนี้คงไม่มีประสบการณ์ทำงานจริงๆ
“ไม่สามารถบอกได้จนกว่าผมจะได้ลองทำ ผมสามารถเชื่อมทั้ง 2 ชิ้นนี้ให้ประกบติดกันได้และคุณตัดสินใจว่าคุณพอใจหรือไม่ ?เมื่องานผมเสร็จแล้ว” เซี่ยเหล่ยกล่าว
ผู้ชายและผู้หญิงทั้ง 2 คนหันมาจ้องมองที่เซี่ยเหล่ยโดยทันทีและมอบชิ้นส่วนโลหะให้เซี่ยเหล่ย
ในขั้นตอนแรกเซียเหล่ยได้ตรวจสอบลักษณะและรูปร่างของชิ้นส่วนของเหล็กทั้ง 2 ชิ้นจากนั้นเขาเดินไปที่เครื่องเชื่อมและเริ่มเชื่อม 2 ชิ้นเข้าด้วยกันให้กลายเป็นชิ้นเดียว
“คุณจะทำมันได้หรอ ? อย่าฝืนเลยถ้าคุณมีความสามารถไม่พอ” หญิงสาวคนนั้นกล่าวเธอไม่มีความเชื่อมั่นเลยว่าเซี่ยเหล่ยจะทำได้
เซี่ยเหล่ยไม่ได้พูดอะไรออกมาเขาสวมแว่นตาป้องกันและเริ่มเชื่อม !
การเชื่อมชิ้นส่วนโลหะ 2 ชิ้นให้ติดกันมันไม่ใช่เรื่องยากเลยไม่ว่าคนไหนก็สามารถทำได้ อย่างไรก็ตามการจับคู่ลวดลายของโลหะและทำให้มันเชื่อมติดกันมันไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะสามารถทำได้ความยากของงานชิ้นนี้ก็คือลวดลายของชิ้นส่วนโลหะที่มันค่อนข้างเก่าและมันมองยากมากๆ ลวดลายบางชิ้นส่วนมันก็เล็กมากเล็กเกินไปกว่าตาของมนุษย์ทั่วไปจะมองเห็นและต้องใช้ความชำนาญที่สั่งสมมาระยะเวลาหนึ่งจึงสามารถทำงานเหล่านี้ได้
มันเป็นอุปสรรคใหญ่สำหรับช่างเชื่อมโลหะแต่สำหรับเซี่ยเหล่ยแล้วมันเป็นเรื่องที่ง่ายๆมากยังกับว่าเขาสามารถปิดตาข้างเดียวได้ทำงานนี้ได้อย่างสบายๆเพราะเขามองเห็นลวดลายของโลหะเก่าแก่นี้ได้อย่างชัดเจน !
ชิ๊ง ชิ๊ง ชิ๊ง….. ชิ๊ง ชิ๊ง ชิ๊ง…..
แสงที่เกิดจากการเชื่อมโลหะเข้าด้วยกันนั้นมันสว่างมากจนผู้ชายและผู้หญิงคนนั้นรวมไปถึงลุงเจียงไม่สามารถมองเห็นได้ ในขณะที่เซี่ยเหล่ยสวมแว่นตาป้องกัน ตาซ้ายของเขาก็มองเห็นรูปแบบของชิ้นส่วนโลหะเก่าแก่นั้นได้อย่างชัดเจนเขาค่อยๆบรรจงเชื่อมอย่างปราณีตทีละเล็กทีละน้อย
“เขาทำได้จริงๆหรอ ?” ผู้หญิงคนนั้นพูดแบบกำลังอึ้งกับสิ่งที่เห็น “ดูเหมือนว่าเขากำลังแสร้งทำว่าสามารถเชื่อมโลหะ 2 ชิ้นนี้เข้ากันได้”
“หวังว่าเขาคงไม่หลอกพวกเราหรือว่า...” ผู้ชายใส่ชุดสูทคนนั้นพูดไม่ทันจบประโยคแต่ดูท่าทีของเขาดูไม่ค่อยพอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เซี่ยเหล่ยแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของทั้งสองคนเขาไม่ได้อาสาเพื่อทดลองเชื่อมโลหะในราคา 5,000 หยวนแต่เขาทำเพื่อทดสอบตาซ้ายของเขาว่าสามารถทำงานได้ดีในงานแบบนี้หรือไม่ เขาไม่ต้องการให้คนสองคนนั้นออกไปจากร้านและตราหน้าลุงเจียงว่าเป็นคนไม่มีประโยชน์
1 นาทีผ่านไปจากนั้นเซี่ยเหล่ยเริ่มใส่ชิ้นส่วนในเครื่องเชื่อม
ผู้ชายและผู้หญิงคนนั้นได้เอนตัวมาเล็กน้อยเพื่อมองไปยังชิ้นโลหะที่กำลังจะเชื่อมกันอยู่
ชิ้นโลหะทั้ง 2 ชิ้นนั้นกำลังถูกเชื่อมเข้าด้วยกัน ลวดลายของมันก็ถูกเชื่อมด้วยกันอย่างสมบูรณ์ทุกเส้นทุกตารางนิ้วของกุญแจนั้นถูกเชื่อมกันอย่างสมบูรณ์โดยไม่มีที่ติและในตอนนี้ราวกับว่ากุญแจเก่าแก่อันนั้นไม่เคยมีรอยหักมาก่อน !
ในขณะนั้นไม่มีคำพูดของใครหลุดมาทั้งสิ้น !
ทั้งผู้ชายใส่สูท ผู้หญิงและลุงเจียงทุกคนกำลังยืนอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ผมเชื่อมเสร็จแล้ว พวกคุณพอใจไหม ?” เซี่ยเหล่ยถาม
ชายใส่สูทคนนั้นดีใจและมีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา “โฮะ โฮะ ! ปรมจารย์ช่างเชื่อมเหล็ก ขอบคุณมากๆสำหรับสิ่งนี้ ผมเคยถามวิศวกรเชื่อมโลหะมาแล้วเขาบอกว่าเขาไม่มั่นใจว่าจะเชื่อมได้อย่างสมบูรณ์ แต่ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะได้พบกับคุณในร้านขายเครื่องเชื่อมเหล็กเล็กๆแบบนี้ อย่างไรก็ตามเมื่อคุณสามารถเชื่อมกุญแจอันนี้ให้ผมได้ ผมจะให้คุณดพิ่มอีก 1,000 หยวน”
เซี่ยเหล่ยยิ้มเล็กน้อย “ขอโทษนะ ผมไม่ได้บอกว่าผมจะเชื่อมกุญแจอันนี้สำหรับคุณ ที่ผมเชื่อมชิ้นส่วนโลหะ 2 อันนี้เข้ากันได้อย่างสมบูรณ์เพราะมันเป็นสิ่งที่ผมอย่างทำ ! และผมก็ไม่ต้องการเงินจากคุณ”
“คุณ !” ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นเริ่มแสดงความโกรธเล็กน้อยแต่เขาก็ยังควบคุมความโกรธนั้นอยู่และเขาเปลี่ยนความโกรธทั้งหมดมาเป็นรอยยิ้มในขณะที่เขาพูดว่า “โฮะ โฮะ ปรมจารย์ช่างเชื่อมเหล็กทำไมพูดแบบนี้ละ ? เราสามารถเจรจากันได้ ถ้าคุณไม่พอใจกับจำนวนเงินนี้ บอกราคาที่คุณต้องการมา !”
“พวกคุณได้ยินแล้วนี่ ผมไม่ใช่เจ้าของร้านนี้ ผมแค่มาเจรจาการซื้อขายเท่านั้นเอง” เซี่ยเหล่ยกล่าว
หญิงสาวเซ็กซี่คนนั้นเดินมาข้างหน้าของเซี่ยเหล่ยและพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ช่วยพวกเราอีกเถอะปรมจารย์ช่างเชื่อมเหล็กน้อย ขอร้อง....นะหนุ่มน้อย ? ถ้าคุณช่วยพวกเราคุณจะไม่มีวันที่จะเสียใจเลย”
เสียงที่อ่อนนุ่มและความเซ็กซี่ของร่างกายของเธอทำให้เซี่ยเหล่ยบังเอิญใช้ความสามารถของตาซ้ายมองทะลุไปในเสื้อผ้าของผู้หญิงคนนั้น มันราวกับว่ามีน้ำค้างในตอนเช้าอยู่รอบๆตัวเธอ เซี่ยเหล่ยมองเห็นเสื้อผ้าและเหงื่อเม็ดเล็กๆของเธอโผล่ขึ้นมาบนหน้าผาก หญิงสาวเป็นคนที่แปลกมากๆเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นในเลยแม้แต่ชิ้นเดียว !
“เอาล่ะ ?” หญิงสาวเซ็กซี่คนนั้นได้ยื่นมือไปแตะที่ไหล่ของเซี่ยเหล่ยเบาๆ
เซี่ยเหล่ยถอยหลังออกมาแล้วพูดว่า “ผมสามารถทำงานให้คุณก็ได้แต่พวกคุณสองคนต้องขอโทษลุงเจียงก่อนเพราะก่อนหน้านี้พวกคุณพูดจาไม่ดีและมองเขาด้วยสายตาเหยียดหยาม”
ผู้ชายใส่สูทคนนั้นดูเหมือนว่าจะพูดอะไรบางอย่างและเขาก็ยืนต่อหน้าลุงเจียงแล้วพูดว่า “ลุงเจียง พวกเราขอโทษ ที่แสดงกริยาไม่ดีก่อนหน้านี้ โปรดรับคำขอโทษจากพวกเราด้วย !”
“เอ่อ… ไม่เป็นไรหรอก ฮี่ ฮี่” ลุงเจียงยิ้มขณะเขามองไปที่เซี่ยเหล่ย
“เอามันมาให้ผมสิ” เซี่ยหล่าวและยื่นมือออกไป
หญิงสาวคนนั้นมองไปที่กุญแจอย่างมีความหวังในขณะที่มอบให้กับเซี่ยเหล่ย
เซี่ยเหล่ยเดินไปยังที่เชื่อมอีกครั้งและเขาก็หยิบแว่นตาป้องกันมาสวมใส่จากนั้นเขาก็เริ่มเชื่อม เขาเคยเชื่อมชิ้นส่วนโลหะ 2 ชิ้นนั้นมาแล้วในการเชื่อมครั้งนี้มันก็คงไม่มีอะไรแตกต่างกัน…..
ขอบคุณครับ แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้า ติดตามข่าวสารและเรื่องราว https://www.facebook.com/Tranxending-Vision-1843606792370694/ ขอเพียงแค่กดไลค์กดติดตาม ก็เป็นกำลังใจให้ผมแปลต่อได้แล้วคร้าบบบ ฝากด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
###################################################################
