ตอนที่แล้วTXV –7 คุกเข่าซะ ! ถึงแม้จะไม่อยากทำ !
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปTXV – 9 เร็วอีก  เร็วขึ้นอีก  เร็วกว่านี้ !

TXV –8 ยื่นมือมา เราจะช่วยเหลือเอง !


TXV – 8 ยื่นมือมา เราจะช่วยเหลือเอง !

 

          รถตำรวจได้เข้าไปจอดใกล้ๆเซี่ยเหล่ยเมื่อเขากำลังเดินออกมาจากโรงพยาบาล

 

          เมื่อเซี่ยเหล่ยเห็นรถตำรวจหัวใจของเขาก็ตกไปที่ตาตุ่มแต่เขาเลือกที่จะไม่สนใจตำรวจ หลีชิงฮัวถึงแม้ว่าเขาต้องการแก้แค้นเขาแต่เซี่ยเหล่ยก็ไม่คิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้มั้ง ? นี่อาจจะเป็นการแค่ลาดตระเวน

 

          รถตำรวจนั้นได้ขับเข้ามาใกล้เซี่ยเหล่ยและหยุดตรงที่เขายืนอยู่

 

          “มันคงไม่ใช่ตำรวจของหลีชิงฮัวมั้ง ?” เซี่ยเหล่ยคิดในใจและเดินต่อไป

 

          ในช่วงเวลานั้นรถตำรวจก็ได้กลับรถอย่างทันทีและเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ชะโงกหน้าออกมาจากรถและตะโกนบอกว่า “หยุด!”

 

          เซี่ยเหล่ยหยุดเดินและจิตใจของเขาในตอนนี้หวาดกลัวเป็นอย่างมากเขาไม่รู้เลยว่าชะตาชีวิจของเขาจะเป็นอย่างไรต่อ

 

          “มันจริงๆด้วย”  เจ้าหน้าที่ตำรวจชะโงกศีรษะออกมาจากรถตำรวจและก็จ้องมองกระดาษอยู่ในมือของเขาและเขาดูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก “เซี่ยเหล่ย ! จริงๆด้วย !”

 

          เสียงก้อนกรวดบนถนนบนถนนนั้นเสียดสีกัน แครก แครก ! ..จากนั้นประตูของรถตำรวจก็ถูกเปิดออกแล้วก็มีเจ้าหน้าที่ตำรวจ 4 คนมาล้อมตัวของเซี่ยเหล่ยโดยทันที

 

          เซี่ยเหล่ยพยายามใจเย็นและพูดอย่างช้าๆว่า “นี่มันมีอะไร ?”

 

          “คุณคือ เซี่ยเหล่ย ?”เจ้าหน้าที่พุ่งตรงมาถามเขา

 

          เซี่ยเหล่ยพยักหน้า “ใช่ผมเอง  มีธุระอะไรกับผมรึปล่าว ?”

 

          “ธุระ ?” หน้าที่ตำรวจพุ่งตรงมาเขาในขณะที่ยิ้มและพูดว่า “เซี่ยเหล่ยคุณคือผู้ต้องสงสัยสำหรับการขู่กรรโชกทรัพย์นี่คือหมายจับตัวคุณ มากับพวกเรา !”

 

          “คุณเข้าใจผิดแล้ว ! ผมไปขู่กรรโชกทรัพย์ใคร ?” เซี่ยเหล่ยกล่าว

 

          เจ้าหน้าที่ตำรวจพุ่งตรงมาตบศีรษะของเขาและพูดอย่างดุเดือดว่า “คุณก็รู้นี่คุณไปข่มขู่ใครมา คุณกล้าที่จะมีเรื่องกับหัวหน้าและไปทำให้หัวหน้าของพวกเราโกรธ ล้างก้นมันซะ! เดี๋ยวจะส่งมันเข้าคุก คุณจะมีชีวิตอย่างทุกข์ทรมานในอนาคตอย่างแน่นอน ! พาตัวมันไป !”

 

          เซี่ยเหล่ยโวยวายและพูดจาเย้ยหยัน “จับตัวผม ? ไปบอกมันนะ แล้วมันจะเสียใจที่ทำแบบนี้ !”

 

          “ยังจะปากดีอยู่อีก ! ใส่กุญแจมือเขา !” เจ้าหน้าที่ตำรวจกล่าว

 

          เจ้าหน้าที่ตำรวจมาใส่กุญแจมือเขาและก็ผลักตัวเซี่ยเหล่ยเข้าไปในรถตำรวจแต่เซี่ยเหล่ยก็ไม่ได้ขัดขืนและเข้ามาในรถแต่โดยดี

 

          ครึ่งชั่วโมงต่อมาเซี่ยเหล่ยถูกพาตัวไปที่สถานีตำรวจทางตอนเหนือของเมืองห่ายจูและถูกขังไว้ในห้องสอบปากคำ โทรศัพท์มือถือ กระเป๋าเงินและทรัพย์สินอื่นๆของเขาถูกยึดทั้งหมด

 

          เจ้าหน้าที่ตำรวจหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องสอบปากคำและวางกระดาษไว้บนโต๊ะและเขาได้นั่งตรงข้ามกับเซี่ยเหล่ยและพูดขึ้นมาว่า “ยอมรับผิดซะ เราจะช่วยแก้ไขได้”

 

          เซี่ยเหล่ยไม่ได้กลัวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเลยเขาพูดอย่างใจเย็นว่า “ยอมรับผิดเรื่องอะไร ?”

 

          “คุณก็รู้ดีอยู่แล้วนี่ว่าคุณทำผิดเรื่องอะไรยอมรับผิดซะว่าคุณน่ะข่มขู่เอาเงินจากหัวหน้าของพวกเรา” ตำรวจหนุ่มคนนั้นทุบโต๊ะอย่างรุนแรง “คุณควรชดใช้ในสิ่งที่ทำ !”

 

          “แน่นอน ผมยอมรับผิด” เซี่ยเหล่ยกล่าว “วันนี้ผมได้พบกับหลีชิงฮัว หรือหัวหน้าหลีของพวกคุณที่ร้านน้ำชาซูชาน เขาอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง เขาพาเธอไปยังโรงแรมและก็เข้าไปยังห้องนอน….”

 

          “เรื่องเหลวไหล !” เจ้าหน้าที่ตำรวจหนุ่มคนนั้นได้พูดตัดบทของเซี่ยเหล่ย “ถ้าคุณพูดเรื่องเหลวไหลแบบนี้ ผมจะเริ่มที่จะหงุดหงิดใส่คุณแล้วนะผมคิดว่าคุณกำลังจัดฉากและโยนความผิดให้หัวหน้าของพวกเรา คุณต้องการเพิ่มข้อหาของตัวคุณเพิ่มมั้ย?”

 

          เซี่ยเหล่ยยักไหล่ “คุณต้องการให้ผมพูดความจริง ผมก็พูดแล้ว !”

 

          ตำรวจหนุ่มคนนั้นได้หันหน้าไปยังหน้าต่างแล้วชี้นิ้วไปที่กล้องที่อยู่มุมห้องเขาไม่ได้พูด แต่การกระทำของเขาชัดเจนมากในตอนนี้เขากำลังบอกให้คนที่อยู่ข้างนอกปิดกล้อง….

 

          ไฟแสดงการบันทึกภาพได้หายไป….

 

          เจ้าหน้าที่ตำรวจคนนี้เห็นได้ชัดเลยว่าเขาเป็นคนของหลีชิงฮัว เซี่ยเหล่ยมองดูป้ายชื่อบนหน้าอกของเขา--- หู่บิน

 

          เซี่ยเหล่ยมองไปยังกระจกรอบๆห้องสอบสวน คนข้างในไม่สามารถมองเห็นภายนอกได้แต่คนที่ยู่ข้างนอกนั้นสามารถมองเห็นข้างในได้แต่มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเซี่ยเหล่ยเลยก็ใช้ความสามารถของตาซ้ายและเขาก็ได้เห็นหลีชิงฮัวและเฉินฉัวหู่ยืนอยู่ข้างนอก

 

          หลีชิงฮัวและเฉินฉัวหู่คุยอะไรบางอย่างกันอย่างเงียบๆและเฉินฉัวหู่ก็พยักหน้ารับคำสั่งจากหลีชิงฮัวและดูเหมือนเขาบอกให้เฉินฉัวหู่ไปทำอะไรบางอย่างกับหม่าเสี่ยวอันและเซี่ยเหล่ย

 

          เซี่ยเหล่ยหยุดใช้ความสามารถตาซ้ายของเขาและมีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา

 

          เซี่ยเหล่ยตั้งใจที่จะลงรูปภาพที่เหลือแต่ว่าหลีชิงฮัวกระหายความแค้นจึงส่งคนมาจับเขาไปก่อนในคืนนั้น เขารู้สึกสบายใจเพราะว่าเขาได้อัพโหลดรูปภาพและวีดีโอไปยัง Baiduไดร์ฟในห้องพักของโรงแรมเรียบร้อยแล้วและรูปภาพและวีดีโอที่เขามีอยู่ในมือเขาก็ไม่เกรงกลัวอะไรทั้งสิ้น (Baiduไดร์ฟ คือแหล่งที่เก็บข้อมูลแต่ละบุคคลสามารถฝากข้อมูลไว้ในอินเตอร์เน็ตได้โดยที่ไม่ต้องเก็บไว้กับตัวเอง)

 

          “ผมจะปล่อยให้คุณจองหองได้อีกสักนิด !” เซี่ยเหล่ยคิดในใจ

 

          เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ชื่อหู่บินพูดว่า “เรามาเริ่มสอบสวนกันเถอะ บอกผมมาว่าคุณได้รับเงินห้าหมื่นหยวนจากคนที่คุณขู่กรรโชกหรือไม่ ?”

 

          “ใช่ ผมได้รับมา ไปนั่นไม่ใช่การขู่กรรโชกแต่นั่นเป็นค่ารักษาพยาบาลจากการข่มขู่  โดนทำร้ายร่างกายและถูกทำร้ายทางจิตใจและค่าใช้จ่ายอื่นๆอีก เพื่อนของผมถูกทำร้ายโดยเฉินฉัวหู่และเฉินฉัวหู่นั้นก็ไม่ได้รับผิดชอบค่าเสียหายอะไรเลยแม้แต่น้อย” เซี่ยเหล่ยกล่าว

 

          “ค่ารักษาพยาบาล ?” หู่บินหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “ผมจะจดบันทึกไว้ให้ศาลพิจารณาถ้าผู้พิพากษาจะเชื่อคุณนะ ! สถานการณ์ที่พวกเราเจอในตอนนี้ก็คือการที่คุณได้รับเงินจากเฉินฉัวหู่และตาของคุณก็ไม่ได้เป็นอะไรแต่คุณใช้ดวงตาเป็นข้ออ้างในการโกงเงินของเฉินฉัวหู่จำนวนหนึ่งหมื่นหยวน คุณจะยอมรับไหม ?”

 

          เซี่ยเหล่ยหาว “ผมเหนื่อยและง่วงนอนมากๆเพราะฉะนั้นคุณเขียนในสิ่งที่คุณต้องการจะเขียนเถอะ คุณไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูดเลยคุณปฏิบัติตามหน้าที่หัวหน้าหลีสั่งให้คุณทำและเขียนข้อความจากสิ่งที่คุณคิดเองเถอะ ทำไมผมต้องมาเสียเวลากับเรื่องนี้ล่ะ ?”

 

          “เหอะ คุณนี่มันไอ้พวกเหี้...แล้วยังอวดดี ? ดังนั้นคุณจะยอมรับว่าคุณขู่กรรโชกหัวหน้าหลีจริงๆ ?”

 

          “คุณมีหลักฐานมั้ย ?” เซี่ยเหล่ยกล่าว

 

          “ไอเหี้...” หู่บินยืนขึ้นด้วยความโกรธเขากำมือแน่นกำลังจะต่อยเซี่ยเหล่ย

 

          เซี่ยเหล่ยไม่ได้หลบแม้แต่น้อย เขามีรูปภาพและวีดีโอ เขาไม่เกรงกลัวหู่บินใดๆทั้งสิ้น

 

          ทันใดนั้นเสียงวิทยุตำรวจของหู่บินก็ดังขึ้นมาเขาจึงลดมือลงและเขาจึงยกวิทยุนั้นขึ้นมาและกดปุ่มฟังเสียงของหลีชิงฮัว “ขังมันไว้ก่อนในคืนนี้ เขาจะต้องสารภาพในวันพรุ่งนี้แน่ๆ แม้แต่สวรรค์ก็ไม่อาจจะช่วยเขาได้ในตอนนี้”

 

          “รับทราบ หัวหน้าหลี ! ผมจะนำตัวเขาไปไว้ในห้องขังก่อน” หู่บินกล่าว

 

          เซี่ยเหล่ยถูกนำตัวไปห้องขัง

 

          มีเฉพาะแค่เตียงในห้องขังไม่มีผ้าห่ม พื้นห้องและผนังที่โสโครกมีกลิ่นฉุนของฉี่ที่ลอยคละคลุ้งในอากาศและกลิ่นนี้มันทำให้เซี่ยเหล่ยไม่สบอารมณ์เอาเสียเลย

 

          เซี่ยเหล่ยไม่สามารถนอนหลับในสภาพแวดล้อมแบบนี้ได้ เขาเริ่มมีความคิดว่าจะทำอะไรบางสิ่งบางอย่างกับหลีชิงฮวง เขาจึงเริ่มฝึกใช้ความสามารถของตาซ้ายเขาให้สมบูรณ์แบบมากที่สุด !

 

          ในค่ำคืนที่แสนจะยาวนานเซี่ยเหล่ยเริ่มฝึกการใช้ความสามารถในการมองทะลุและทำให้มันเกิดข้อผิดพลาดน้อยที่สุด เขาค้นพบว่าการใช้ความสามารถนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย…

 

          เซี่ยเหล่ยควบคุมพลังและใช้สายตาของเขาเพื่อมองออกไปในเป้าหมายที่ไกลมากๆเช่นเดียวกับที่เขาเคยทำในมาเก๊าที่เขามองเห็นมือปืนอยู่บนดาดฟ้าทั้งๆที่หลงบิงไม่สามารถทำแบบนั้นได้

 

          เซี่ยเหล่ยยังสามารถควบคุมสายตาของเขาและทำให้มันเป็น ‘กล้องจุลทรรศน์’ ใช้ขยายสิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่าเช่น มองเห็นฝุ่นที่ลอยอยู่ในอากาศ

 

          การค้นพบความสามารถเพิ่มเติมตาซ้ายของเซี่ยเหล่ยในตอนนี้ทำให้เขาใช้พลังอย่างมากในการมองทำให้ตอนนี้เขารู้สึกวิงเวียนและเหนื่อยล้าเอามากๆ

 

          เช้าวันรุ่งขึ้น คนที่มาเยี่ยมเซี่ยเหล่ยคนแรกคือเจียงหยูยี่ !

 

          เจียงหยูยี่ใส่ชุดฤดูร้อน มันทำให้เห็นเรือนร่างเธออย่างชัดเจน เนินเว้าโค้งที่หน้าอกของเธอ ร่างกายที่เพรียวบางดูนุ่มนวล ก้นของเธอที่โค้งสวยงามและความแต่งตึงของผิวของทำให้เธอในตอนนี้ดูเซ็กซี่มากๆ

 

          เซี่ยเหล่ยเห็นเธอครั้งแรกเขาก็เกือบใช้ความสามารถของเขากับเธอจากเสน่ห์ที่เธอยั่วยวนแต่เขาก็ไม่ได้ใช้ความสามารถเหล่านั้นเพราะได้ผลลัพธ์ที่ดีจากการฝึกซ้อมเมื่อคืนและเขาสามารถควบคุมความสามารถของตาซ้ายได้ดีขึ้น

 

          “เหล่ย ! พูดซิมันเกิดอะไรขึ้นกับคุณ ?” เจียงหยูยี่พูดอย่างโกรธเกรี้ยวเมื่อเธอมาถึง “เมื่อวานนี้ฉันก็ถามเหล่ยแล้วว่าขอชื่อของหัวหน้าและที่อยู่ของหัวหน้าของฉันเพื่อนำไปให้เพื่อนเหล่ย ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเหล่ยจะขู่กรรโชกเงินจากหัวหน้าของฉัน ฉันผิดหวังกับคุณจริงๆ”

 

          เซี่ยเหล่ยยิ้มอย่างเจ็บปวดใจ “นี่คือสิ่งที่คุณมองผมหรอ ?”

 

          “ก็ใช่น่ะสิ ! เหล่ยทำเรื่องผิดกฎหมายหนิ” เจียงหยู่ยี่เริ่มโกรธมากขึ้นขณะที่เธอพูด “เหล่ยเคยคิดบ้างมั้ยเซี่ยเสวียจะอยู่ยังไงถ้าเหล่ยติดคุก ?”

 

          “แน่นอน ! เหล่ยจะไม่ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นแน่” คุณ...ผมขอถามหน่อย “ตั้งแต่เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เล็กจนโตเหล่ยเป็นคนแบบนั้นไหม ?”

 

          เจียงหยูยี่ส่ายหัว เซี่ยเหล่ยไม่ใช่คนแบบนั้น

 

          เซี่ยเหล่ยกล่าวต่อว่า “ในกรณีนี้ คิดว่าเหล่ยเป็นคนโง่ ?”

 

          “เหล่ยหมายความว่าไง ?” เจียงหยูยี่ถาม

 

          “สิ่งที่เหล่ยหมายถึงก็คือเหล่ยไม่ใช่คนเลวและไม่ใช่คนโง่ คิดว่าเหล่ยโง่จนถึงขั้นมารีดไถเงินจากหัวหน้าตำรวจของเมืองห่ายจูผู้ยิ่งใหญ่ ? หรือต้องการทำวิธีนี้จริงๆทำไมเหล่ยไม่เลือกเป้าหมายเป็นกลุ่มคนร่ำรวยคนอื่นแทนล่ะ ? จะมีใครโง่พอที่จะรีดไถเงินจากหัวหน้าตำรวจ ?” เซี่ยเหล่ยกล่าว

 

          เจียงหยูยี่เงียบไปสักครู่หนึ่งก่อนเธอจะพูดว่า “นี่คือสิ่งที่ฉันไม่เข้าใจ ฉันถึงได้มาเจอเหล่ยไงและจะมาถามว่าทั้งหมดนี่มันเป็นเรื่องจริงเหรอ ? บอกฉันมา ฉันจะช่วยเหล่ยถ้าเหล่ยไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมาย !”

 

          เซี่ยเหล่ยก็เริ่มเล่าเหตุการณ์ที่เขาเจอมาให้เธอฟังว่า “เหล่ยได้รับบาดเจ็บจากสถานที่ก่อสร้างและหม่าเสี่ยวอันก็ถูกทำร้ายโดยเฉินฉัวหู่และในท้ายที่สุดเหล่ยต้องการพบหลีชิงฮัวเพื่อให้เขาจ่ายเงินชดเชยให้หม่าเสี่ยวอันที่โดนทำร้ายจำนวนห้าหมื่นหยวนเพื่อเป็นการขอโทษ”

 

          “เดี๋ยวก่อน….” เจียงหยู่ยี่กำลังคิดบางอย่าง “เมื่อวานที่เหล่ยถามฉันเกี่ยวกับรายละเอียดของหัวหน้าหลี คือเหล่ยจะไปพบเขาและจะให้เขาทำสิ่งเหล่านี้ ?”

 

          เซี่ยเหล่ยพยักหน้า

 

          “นี่คือเหตุผลที่เหล่ยบังคับให้เขาจ่ายเงินห้าหมื่นหยวนเพื่อชดเชยให้หม่าเสี่ยวอัน ?”

 

          เซี่ยเหล่ยพยักหน้าอีกครั้ง

 

          “ผมไม่ได้ขู่เขา ?” ใบหน้าของเจียงหยูยี่ตอนนี้เหมือนไม่เชื่อคำพูดของเซี่ยเหล่ย

 

          “เมื่อตอนเหล่ยไปหาเขา เขาก็อยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งและบังเอิญว่าเหล่ยเห็นพวกเขากำลังทำอะไรร่วมกันบางอย่าง” เซี่ยเหล่ยกล่าว

 

          เจียงหยูหยี่แสดงความคิดของเธอบางอย่างบนใบหน้าดูค่อนข้างซับซ้อนและเดาไม่ได้เลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่..

 

          “ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะเป็นภรรยาของเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งของหยู่ยี่และเธอขอให้หลีชิงฮัวทำการเลื่อนตำแหน่งบางอย่างให้กับสามีของเธอหรือจะทำไรสักอย่างนี่แหละ”

 

          เจียงหยูยี่ไปจับที่หน้าของเซี่ยเหล่ยด้วยมือทั้งสองข้างของเธอ เธอเดินไปที่เซี่ยเหล่ยและยิ้มให้ “เหล่ยยังมีวีดีโออยู่อีกหรือปล่าว ? ขอดูหน่อยได้มั้ย ?”

 

          “เอาโทรศัพท์ของคุณมาแล้วผมจะบอกว่าวีดีโอที่เหล่ยเก็บไว้มันอยู่ที่ไหน” เซี่ยเหล่ยกล่าว

 

          เจียงหยูยี่มองไปรอบๆเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครเห็นก่อนที่เธอจะยื่นโทรศัพท์ของเธอให้เซี่ยเหล่ยขณะที่เธอส่งโทรศัพท์ให้เขา เธอก็ถามว่า “วีดีโออยู่ที่ไหน ?”

 

          “มันอยู่ใน Baidu ไดร์ฟของเหล่ย รหัสเข้าสู่ระบบก็คือชื่อของเหล่ยที่สะกดด้วยตัวอักษรและรหัสผ่านของมันก็คือวันเกิดของเหล่ย วีดีโอและรูปภาพทั้งหมดในนั้นสำคัญมาก ห้ามลบทิ้งเด็ดขาด” เซี่ยเหล่ยกระซิบบอกเจียงหยู่ยี่

 

          ขอบคุณครับ แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้า ติดตามข่าวสารและเรื่องราว https://www.facebook.com/Tranxending-Vision-1843606792370694/ ขอเพียงแค่กดไลค์กดติดตาม ก็เป็นกำลังใจให้ผมแปลต่อได้แล้วคร้าบบบ ฝากด้วยนะครับ ขอบคุณครับ

 

###################################################################

 

 

 

 

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด