เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 46 ไม่จำเป็นต้องคิดมากหากต้องฆ่าบางคน (อ่านฟรี)

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 46 ไม่จำเป็นต้องคิดมากหากต้องฆ่าบางคน 

แปลโดย iPAT 

ฟางหยวนนำทางเจียชิงเฉิงเข้าไปในรอยแยกของภูเขา

ยิ่งเดินลึกเข้าไปเท่าใด เส้นทางก็ยิ่งคับแคบและมืดมิดเท่านั้น นี่ทำให้เจียชิงเฉิงเริ่มรู้สึกกังวล

“ข้ามีข้อสงสัย เจียฟู่มีบุคลิกที่ดูเป็นมิตรและใจดี เขายังทำการค้าอย่างซื่อสัตย์ แต่ข้าตรงข้ามกับเขาอย่างสิ้นเชิง แล้วเหตุใดเจ้าถึงเลือกทำการค้ากับข้า?”

คำตอบของฟางหยวนดังขึ้นท่ามกลางความมืดมิด “เพราะระดับการบ่มเพาะของเขาสูงเกินไป เมื่อเขาเห็นภาพเหล่านั้น เขาสามารถเลือกได้ว่าจะเก็บมันไว้หรือรายงานไปยังตระกูลแสงจันทร์ ข้าไม่ต้องการให้อำนาจตัดสินใจอยู่ในมือของผู้อื่น นอกจากนั้นข้ายังไม่เชื่อเรื่องความซื่อสัตย์ ผลประโยชน์ที่มากพอสามารถสั่นคลอนจิตใจของผู้คนเสมอ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า” คำตอบของฟางหยวนทำให้ความสงสัยของเจียชิงเฉิงลดลงไปมากกว่าครึ่ง “คำกล่าวสุดท้ายของเจ้ากินใจข้านัก”

เพียงไม่นานพวกเขาก็เข้าไปถึงพื้นที่เปิดโล่งที่ซ่อนตัวอยู่ในที่สุด

ทันทีที่เจียชิงเฉิงเห็นภาพความทรงจำบนผนัง เขาหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าชนะการเดิมพัน เจ้าไม่ได้หลอกข้า”

ฟางหยวนยืนอยู่ด้านหลังเจียชิงเฉิงและเผยรอยยิ้มบางแต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกไป

หลังจากพิจารณาภาพเหตุการณ์อย่างละเอียด เจียชิงเฉิงหันหน้ากลับมาหาฟางหยวนพร้อมรอยยิ้มเยาะ “ดูเหมือนผู้นำตระกูลรุ่นที่สี่ของพวกเจ้าจะเป็นคนเช่นนี้”

ฟางหยวนกล่าวอย่างไม่แยแส “ไม่ใช่เรื่องแปลก ตระกูลแสงจันทร์ต้องการวีรบุรุษ ดังนั้นผู้นำตระกูลรุ่นที่สี่จึงต้องเป็นวีรบุรุษ อย่างไรก็ตามหากตระกูลไป่ได้รับสิ่งนี้ แม้ผู้นำตระกูลแสงจันทร์รุ่นที่สี่จะกลายเป็นบุคคลที่น่ารังเกียจสำหรับคนอื่นๆ แต่เขาจะกลายเป็นวีรบุรุษของตระกูลไป่ มันขึ้นอยู่กับมุมมองเท่านั้น”

“พูดได้ดี” เจียชิงเฉิงปรบมือและหัวเราะเสียงดัง

จากนั้นเขาก็หันหน้าไปทางซากศพของนักบวชปีศาจสุราดอกไม้ก่อนกล่าว “น่าเสียดาย น้องชาย เจ้าได้รับผลประโยชน์มากมายจากเขาใช่หรือไม่?”

มรดกของผู้ใช้วิญญาณระดับห้าไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย แน่นอนว่ามันทำให้หัวใจของเจียชิงเฉิงสั่นไหว

ฟางหยวนส่ายศีรษะ “มันนานเกินไป วิญญาณของเขาตายหมดแล้ว ข้าได้รับวิญญาณสุรามาเพียงดวงเดียว”

เจียชิงเฉิงรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ “น้องชาย เจ้าไม่จำเป็นต้องโกหก พวกเราตกลงร่วมงานกันแล้ว ข้าจะไม่เปิดเผยเรื่องราวของเจ้า ดังนั้นเจ้าสามารถบอกความจริงกับข้า”

ฟางหยวนเกียจคร้านเกินกว่าที่จะโต้เถียงกับเจียชิงเฉิงและเขาก็ไม่ได้อธิบายสิ่งใดเพิ่มเติม

เจียชิงเฉิงกล่าวต่อ “ยังไิม่ต้องกล่าวถึงสิ่งอื่นใด ข้ารู้ว่านักบวชปีศาจสุราดอกไม้มีแมงมุมปีศาจ มันเป็นวิญญาณระดับห้า มันมีความสามารถในการเจาะทะลวงพื้นดินหรือภูเขา นักบวชปีศาจสุราดอกไม้เป็นผู้ใช้วิญญาณบนเส้นทางสายปีศาจ เหตุผลที่ทำให้เขาสามารถหลบหนีจากฝ่ายธรรมะเป็นเพราะการคงอยู่ของแมงมุมปีศาจตัวนั้น”

“อา...มีเรื่องเช่นนี้?” ฟางหยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่เคยได้ยินข่าวนี้มาก่อน

เจียชิงเฉิงกล่าวด้วยความภาคภูมิใจ “ปีก่อนเมื่อข้ามาถึงที่นี่ ข้าได้ยินตำนานเรื่องนี้และรู้สึกสนใจ หลังจากข้ากลับไปที่บ้าน ข้าตรวจสอบเรื่องราวของนักบวชปีศาจสุราดอกไม้และตระหนักถึงความน่าเกรงขามของแมงมุมปีศาจในที่สุด รอยแยกภูเขาแห่งนี้ต้องเป็นฝีมือของแมงมุมปีศาจอย่างแน่นอน น้องชาย เจ้าไม่จำเป็นต้องปิดบัง เมื่อนักบวชปีศาจสุราดอกไม้ตายที่นี่ แมงมุมปีศาจก็จะต้องอยู่ที่นี่เช่นกัน”

ฟางหยวนขมวดคิ้วลึกก่อนกล่าว “ไม่มีร่องรอยอื่นใดที่นำไปสู่แมงมุมปีศาจ ด้วยความใหญ่โตของมัน มันจะทิ้งร่องรอยบางอย่างเอาไว้ บางทีมันอาจจะถูกสังหารโดยผู้นำตระกูลรุ่นที่สี่ไปแล้ว จากภาพเหตุการณ์เหล่านั้น นักบวชปีศาจสุราดอกไม้ไม่ได้เรียกแมงมุมปีศาจออกมาระหว่างการต่อสู้”

“แต่ถ้ำแห่งนี้แปลกเกินไป มันไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นได้เองตามธรรมชาติ มันต้องถูกสร้างขึ้นโดยแมงมุมปีศาจของนักบวชปีศาจสุราดอกไม้ มิเช่นนั้นเขาจะมีวิธีใดอีก?” เจียชิงเฉิงชำเลืองมองฟางหยวน

คิ้วของฟางหยวนยังขมวดแน่น จากข้อมูลของเจียชิงเฉิง ดูเหมือนเขาจะพลาดในบางจุด

เจียชิงเฉิงครุ่นคิด ขณะนี้ภาพเหตุการณ์เหล่านั้นไม่เพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการของเขาอีกต่อไป ถูกต้อง เขาต้องการมรดกของนักบวชปีศาจสุราดอกไม้

อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งผิดปกติบางอย่างจะเกิดขึ้นในจังหวะนี้

ภาพเหตุการณ์บนผนังเริ่มเลือนหายก่อนที่ภาพของชายศีรษะล้านจะปรากฏขึ้นมาแทนที่ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและมีใบหน้าที่ขาวซีด ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลแต่กลับไม่มีเลือดปรากฏให้เห็นราวกับเลือดทั้งหมดของเขาถูกดูดออกไปจนหมดสิ้นแล้ว

“ข้าคือนักบวชปีศาจสุราดอกไม้” ชายศีรษะล้านหัวเราะ “ผู้ที่มาถึงที่นี่ไม่ว่าเจ้าจะเป็นผู้ใด หากสามารถทนดูเหตุการณ์เหล่านี้ได้ถึงหนึ่งร้อยวัน นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่าเจ้าไม่มีความโปรดปรานตระกูลแสงจันทร์ ดังนั้นเจ้าจะได้เป็นผู้สืบทอดมรดกที่ข้าทิ้งไว้ ข้าเพียงหวังว่าวันหนึ่งเจ้าจะทำลายล้างตระกูลแสงจันทร์อย่างไร้ความปรานี”

เจียชิงเฉิงยืนมองภาพดังกล่าวอย่างโง่งม

“ผู้สืบทอดของนักบวชปีศาจสุราดอกไม้?”

เจียชิงเฉิงตะลึงขณะที่คิดวนไปมาอยู่ภายในใจ ‘สวรรค์ ผู้ใช้วิญญาณระดับห้าในตำนาน โดยปกติผู้ใช้วิญญาณระดับสามจะได้เป็นผู้อาวุโส ผู้ใช้วิญญาณระดับสี่จะได้เป็นผู้นำตระกูล ขณะที่ผู้ใช้วิญญาณระดับห้าสามารถครอบครองภูเขาทั้งลูก คิดไม่ถึงจริงๆว่าจะมีมรดกของผู้ใช้วิญญาณระดับห้าอยู่ที่นี่’

‘เดี๋ยว! นักบวชปีศาจสุราดอกไม้ผู้นี้เป็นปีศาจสงคราม หากข้ารับสืบทอดมรดกจากเขา ข้าจะกลายเป็นปีศาจหรือไม่ ไม่! พลังอำนาจไม่มีความเกี่ยวข้องกับการเป็นฝ่ายธรรมะหรืออธรรม แต่นักบวชปีศาจสุราดอกไม้ต้องการให้ผู้สืบทอดของเขาทำลายตระกูลแสงจันทร์ เช่นนั้นข้าต้องทำหรือไม่? แต่เขาตายไปแล้ว ข้าเพียงรับมรดกของเขามาและไม่จำเป็นต้องกังวลสิ่งใดทั้งสิ้น’

‘นี่เป็นโอกาสครั้งใหญ่ แม้ข้าจะมีพรสวรรค์เพียงนภาที่สี่ แต่หลังจากกลายเป็นผู้สืบทอดมรดกของผู้ใช้วิญญาณระดับห้า บางทีมันอาจสามารถเปลี่ยนพรสวรรค์ของข้า หากได้รับวิญญาณที่หายาก ข้าอาจกลายเป็นผู้ใช้วิญญาณระดับสี่หรือแม้แต่ระดับห้า ข้าจะไม่ด้อยไปกว่าเจียฟู่!’

‘ช้าก่อน ข้าเกือบลืมบางสิ่ง มีคนนอกอยู่ที่นี่ ข้าควรทำเช่นไรกับเขา?’

‘ข้าควรแบ่งมรดกนี้กับเขาหรือไม่? ไม่! ฆ่าเขา! เพียงฆ่าเขาก็สามารถเก็บความลับทั้งหมดเอาไว้ ถูกต้อง สิ่งแรก ข้าต้องบอกเขาว่าข้าจะแบ่งมรดกนี้กับเขาเพื่อให้เขาตายใจก่อนที่ข้าจะฉวยโอกาสฝังเขาไว้ที่นี่ ยอดเยี่ยม หลังจากสังหารเขา จะไม่มีผู้ใดล่วงรู้ความลับของข้าอีก’

เจียชิงเฉิงคิดแผนการทั้งหมดในพริบตาก่อนจะเผยรอยยิ้มชั่วร้ายขึ้นบนใบหน้า

เขาค่อยๆหันหน้ากลับไปทางฟางหยวน แต่เพียงเมื่อเขากำลังจะเปิดปาก ดาบแสงจันทร์สีฟ้าอ่อนสองวงก็พุ่งตรงไปที่เขาแล้ว

ดวงตาของเจียชิงเฉิงเบิกกว้างขึ้นแต่เขาไม่สามารถตอบสนองได้ทันท่วงที

“เจ้า...” เสียงของเขาหยุดลงเพียงเท่านี้ก่อนที่ศีรษะของเขาจะบินออกจากร่างพร้อมกับเลือดที่พุ่งออกมาเกลียว

ร่างกายที่ไร้ศีรษะล้มลงบนพื้นในหนึ่งลมหายใจ

“เจ้าไม่จำเป็นต้องคิดมากหากต้องฆ่าบางคน” ฟางหยวนมองซากศพที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นอย่างไม่แยแสก่อนจะหันหน้าไปทางภาพความทรงจำบนกำแพงหินอีกครั้ง

“เป็นจุดเปลี่ยนที่น่าสนใจ” มุมปากของฟางหยวนยกตัวขึ้นเป็นรอยยิ้มชั่วร้าย