ตอนที่แล้วตอนที่ 94: ต่อไป (1)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 96: การเริ่มต้น (1)

ตอนที่ 95: ต่อไป (2)


ที่ชั้นสองของคฤหาสน์ที่อยู่ตรงข้ามกับรูปปั้น แองเจเล่กำลังยืนอยู่บนระเบียงพร้อมกับถ้วยช็อกโกแลตร้อนในมือ เขาสวมชุดนอนสีดำและจิบเครื่องดื่มจากถ้วย

เขาเอามืออีกข้างวางไว้บนราวและมองลงไป มีเพียงเทียและเขาที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์นี้ เธอทำความสะอาดคฤหาสน์แล้วไปซื้อของและยังทำอาหารให้แองเจเล่ทุกวัน เทียดูแลหลายสิ่งหลายอย่างให้เขาและบางครั้งเขาก็คิดว่าเขาเริ่มขี้เกียจ

คฤหาสน์นี้หรือจริงๆแล้วมันเป็นพื้นที่อาศัยทั้งหมดที่มีผีสิงตามที่ไทนอสบอก ราคาของคฤหาสน์นี้ลดลงมากและเจ้าของส่วนใหญ่ย้ายไปอยู่ที่อื่นดังนั้นแองเจเล่จึงซื้อที่ดินทั้งหมดในพื้นที่นี้

มีประมาณสิบที่และแองเจเล่ซื้อมันทั้งหมด เขาสร้างรั้วรอบคฤหาสน์และจ้างทหารยามมาลาดตระเวน เขาจ่ายเงินค่อนข้างมากสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างรวมถึงเงินเดือนของพนักงานทำความสะอาดและการบำรุงสวน

ข่าวลือกล่าวว่าคฤหาสน์นี้มีผีสิงแต่แองเจเล่ยังไม่ได้พบกับเหตุการณ์แปลกๆ

วิ้วว

ลมหนาวพัดมา แองเจเล่จิบช็อกโกแลตร้อนเพิ่มและเดินเข้าไปในห้อง ช็อกโกแลตร้อนที่เขากำลังดื่มทำมาจากพืชพิเศษที่ทำให้เขาตกหลุมรักมันหลังจากที่ได้ในบ้านของอาจารย์อดอล์ฟ

เขากลับไปที่ห้องนอนของเขาและนั่งข้างโต๊ะ มีเปลวไฟกำลังสั่นไหวอยู่ในตะเกียงน้ำมันบนโต๊ะ

ด้านข้างตะเกียงน้ำมันเป็นม้วนหนังที่ผนึกเส้นสีแดง แองเจเล่หยิบมันขึ้นมาและทำลายผนึก

มีแท่งแก้วอยู่สองแท่งที่ม้วนดังนั้นเขาจึงสามารถเปิดมันได้อย่างง่ายดายโดยการคลี่มันออกไปด้านข้าง

บนม้วนเป็นข้อมูลบางอย่างที่เขียนด้วยหมึกสีดำ:

[วันที่ 21: ฝั่งตะวันออกของเมืองสี่เป้าหมายที่ไม่รู้จักได้หายไป

วันที่ 22: รถม้าสามคันหายไปจากท่าเรือ

วันที่ 23: นักล่ารายงานว่าผู้ชายในชุดคลุมสีดำหายไปจากพื้นที่ตัดไม้

วันที่ 24: พ่อค้าได้ยินเสียงสัตว์ร้ายคำรามที่ป่าฝั่งตะวันตก

วันที่ 27: มีผู้ชายสามคนที่สวมเสื้อคลุมสีขาวออกจากเมืองอย่างรวดเร็วหลังจากที่ซื้อเสบียง

วันที่ 15 พฤศจิกายน: พ่อค้าพบศพกลุ่มโจรนอกเมือง]

แองเจเล่ยังคงอ่านบันทึกทั้งหมดพร้อมกับคิ้วที่กำลังขมวด เขาใช้เงินจำนวนมากในการหาบันทึกเหล่านี้จากสมาคมทหารรับจ้างและเกือบทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในเมืองหรือนอกเมืองในช่วงสองเดือนที่ผ่านมาถูกเขียนลงไป

ผู้คนในเลนน่อนไม่ได้รู้ว่าองค์กรพ่อมดที่มีชื่อเสียงในเรื่องศาสตร์แห่งความตายและคำสาป วิทยาลัยแรมโซด้าจะอยู่ใกล้กับเมืองของพวกเขา เหตุการณ์ที่แปลกประหลาดที่ทหารรับจ้างพบพวกเขาไม่รู้ว่าคนเหล่านี้กำลังทำอะไร

อย่างไรก็ตาม แองเจเล่รู้ว่าเหตุการณ์เหล่านี้อาจหมายถึงสถานการณ์ในโรงเรียนของเขาเปลี่ยนไป

"มันดูเหมือนว่าสงครามใกล้สิ้นสุดลงแล้ว"

เขาผนึกม้วนอย่างระมัดระวังด้วยเส้นสีแดงอีกครั้งและวางลงไปในลิ้นชัก

จากข้อมูลนี้แองเจเล่สรุปได้ว่าพ่อมดและพ่อมดฝึกหัดบางคนที่ออกจากโรงเรียนกำลังจะกลับไป

'ก่อนหน้านั้นข้าต้องไปที่คฤหาสน์บ่วงจันทราก่อน มันจะดีกว่าถ้าข้าได้รับดอกเกล็ดมังกรก่อนที่จะกลับไปที่โรงเรียน' แองเจเล่ตัดสินใจที่จะทำตามแผนของเขา

'ข้าต้องการของที่มีค่าบางอย่างที่มากกว่าที่ข้ามีอยู่เพื่อแลกกับน้ำอสุและรูปแบบคาถาป้องกัน' เขาขมวดคิ้วอีกครั้ง 'ถ้าปราศจากทรัพยากรเหล่านี้ข้าจะไม่ได้อะไรจากโรงเรียน ข้าต้องหาของให้มากพอที่จะได้รับน้ำอสุและรูปแบบคาถาป้องกันก่อนเป็นอันดับแรก ข้าจะพยายามทำลายขีดจำกัดหลังจากที่เตรียมพร้อมทุกอย่างแล้ว'

***********************

เช้าวันต่อมามันมีเมฆครึ้มและมันดูเหมือนว่าฝนจะตกในเร็วๆนี้

รถม้าสีดำออกจากเมืองอย่างเงียบๆมุ่งหน้าไปทางตะวันตกเฉียงเหนือของเขตคาริน

รถม้าสีดำกำลังวิ่งอย่างช้าๆระหว่างทุุ่งข้าวสาลีสีทอง ข้าวสาลีได้ถึงเวลาเก็บเกี่ยวแล้วและม้าสองตัวก็มีเสียงกีบเท้ากระทบกับพื้นอยู่เรื่อยๆ แองเจเล่นั่งอยู่ในรถม้ามองไปที่ทุ่งข้าวสาลี

ชาวนาบางคนกำลังซ้อนกองฟางและเผามัน เปลวไฟสีแดงผสมกับควันสีดำได้สั่นไหวอยู่บนขี้เถ้า คนหลายคนกำลังนั่งไขว้ขากินอาหารขณะมองไปที่ฟางที่กำลังเผา

ภูเขาถูกปกคลุมไปด้วยสีเขียวของต้นไม้และพวกมันก็ดูไม่มีที่สิ้นสุด

"นายท่านฝนกำลังจะตก เราควรจะหาที่พักพิงก่อนหรือไม่" ทอมตะโกน

"ไปหาที่พักก่อน" แองเจเล่ตอบ

"มีบ้านอยู่ข้างหน้าเราสามารถใช้มันได้" ทอมพูดต่อ

แองเจเล่ได้ยินคำพูดของทอมและเอาหัวออกไปนอกหน้าต่างและเห็นบ้านกังหันลมสีเหลืองอยู่ทางด้านขวาของรถม้า มันถูกสร้างท่ามกลางทุ่งข้าวสาลี

กังหันลมกำลังหมุนอย่างช้าๆและแองเจเล่เห็นรถม้าสองคันจอดอยู่แต่ละคันมีม้าหนึ่งตัว ตัวหนึ่งสีแดงและอีกตัวสีขาว

เขาได้กลิ่นของข้าวสาลีในอากาศและตะโกนออกมาว่า "ทอมมีคนอยู่ที่นั่น ไปจอดข้างๆรถม้าของพวกเขา"

"ครับนายท่าน"

แองเจเล่อยู่ในรถม้าสีดำที่มีม้าสองตัวที่ไม่มีตราสัญลักษณ์ตระกูลใดๆที่รถม้า

มีคนสองคนเดินออกมาจากบ้านกังหันลมหลังจากที่เห็นรถม้าของแองเจเล่เข้าใกล้ พวกเขาชี้มาที่รถม้าและดูเหมือนพวกเขากำลังพูดอะไรบางอย่าง

หลังจากผ่านไปหลายนาทีทอมก็จอดรถม้าข้างรถม้าที่มีม้าสีแดง แองเจเล่เปิดประตูและลงไป จากนั้นเขาก็ปัดฝุ่นออกจากชุดของเขา เขายังสวมชุดล่าสัตว์สีดำและรองเท้าบูทสีดำ มีมีดอยู่ที่เข็มขัดสีแดงของเขา เขาดูคล้ายทหารระดับสูงที่มีชุดที่สะอาดและมีสีหน้าจริงจัง

ทั้งสองคนกันไปที่เขาและเดินกลับเข้าไปในบ้านกังหันลมโดยไม่ได้ทักทายเขา เขาเป็นผู้ชายวัยกลางคนและหญิงชรา ชายคนนั้นกำลังช่วยหญิงชราเดินและมันดูเหมือนว่าเธอเป็นแม่ของเขา

"ไปกันเถอะทอม ฝนกำลังจะตกแล้ว"

"ข้าสบายดีนายท่าน ข้าจะดูแลรถม้า"

ทอมยิ้ม

"ไม่ต้องห่วง รถม้ามันไม่เป็นอะไร"

แองเจเล่ยิ้มเช่นกัน เขาตบเบาๆไปที่ประตูและมีควันสีดำค่อยๆลอยเข้าไปในรถม้าผ่านช่องว่าง

"ข้าไม่เป็นไรนายท่าน ข้าจะอยู่ที่นี่"

ทอมส่ายหัว

แองเจเล่มองไปที่เขาที่กำลังเอาเสื้อกันฝนออกมาจากหน้าอกและรู้ว่าเขาจะไม่ออกไปจากรถม้า

เขาส่ายหัว "เอาล่ะ แล้วแต่เจ้า"

แองเจเล่เหยียดตัวเล็กน้อยและเดินไปที่บ้านกังหันลม

มีแกนหมุนขนาดใหญ่หมุนอยู่ภายในซึ่งมันเชื่อมต่อกับกังหันลมไปยังเครื่องบด เสียงที่เกิดจากเครื่องบดดังขึ้นเมื่อลมแรงขึ้น

มันเป็นห้องพร้อมกับหน้าต่างที่ปิดแน่น มีเด็กสาวในชุดสีแดงยืนอยู่ที่นั่นกำลังชี้ออกมาทางกระจก

มีโต๊ะไม้สองโต๊ะและเก้าอี้ ทั้งสองคนจากก่อนหน้านี้กำลังนั่งอยู่โต๊ะหนึ่ง ชายคนนั้นกำลังเทชาใส่ถ้วยให้หญิงชราและได้กลิ่นของชาในอากาศเนื่องจากพื้นที่มันแคบ

แองเจเล่สูดดมอยู่หลายครั้ง ชามันมีกลิ่นเหมือนกับของที่ไทนอสให้เขา มันเป็นชาดำที่มีราคาแพงและเขาก็ติดมันนิดหน่อย กลิ่นหอมกระตุ้นความอยากของเขา

คนขับรถม้าสองคนนั่งอยู่มุมหนึ่งฝั่งตรงข้ามกำลังกระซิบอะไรบางอย่าง

แองเจเล่ตรวจสอบสภาพแวดล้อม มันมีใยแมงมุมอยู่ทุกที่และแป้งบางอย่างก็ยังคงอยู่ที่พื้น

ผู้คนในห้องมองแองเจเล่หลายวินาทีหลังจากที่เขาเข้ามาแต่ไม่มีใครทักทายเขา

เด็กสาวหันไปรอบๆและจ้องไปที่เขาอย่างกระตือรือร้น เธอกำลังสวมชุดสีแดงและรองเท้าบูทสีดำแม้แต่เข็มขัดเธอก็ยังสีแดง เธอดูเหมือนเด็กขุนนางทั่วไปและเธอกำลังถือหนังสืออยู่ในมือ

หนังสือเล่มนี้เปิดอยู่ดังนั้นแองเจเล่จึงมองไปที่มัน เขาสังเกตเห็นหลายบรรทัด 'กริฟฟินจูบเฟลิก้าพร้อมกับกอดเอวเธอแน่น มันดูเหมือนว่าเขายังไม่พอใจ...'

มันดูเหมือนนิยายรัก นิยายแฟนตาซีรักเหล่านี้เป็นที่นิยมในหมู่ขุนนางสาว

เด็กสาวตระหนักได้ว่าแองเจเล่เห็นหนังสือในมือของเธอและหน้าแดงขึ้น เธอรีบปิดมันอย่างรวดเร็วและเดินไปหาหญิงชราและปิดหน้าของเธอ

แองเจเล่ไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่เดินไปที่หน้าต่างและมองไปที่ท้องฟ้า

ฝนกำลังตกหนักขึ้นและแสงแดดก็หายไป ข้าวสาลีถูกน้ำท่วมแทบมองไม่เห็นอะไร

แองเจเล่บอกให้ซีโร่วิเคราะห์ระยะเวลาของฝน รายการข้อมูลปรากฏที่สายตาของเขา

"ฝนจะหยุดตกเวลาสี่โมงเช้าสิบสองนาที" แองเจเล่พึมพำ มันคือระยะเวลาที่ซีโร่ประมาณไว้และขอบเขตข้อมูลผิดพลาดประมาณ 5 เปอร์เซ็นต์

เด็กสาวได้ยินเสียงของเขาและมองไปที่เขาอีกครั้ง เธอหยิบนาฬิกาออกมาจากกระเป๋าและตรวจสอบเวลา

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด