ตอนที่ 133: โต้กลับ (2)

 

แองเจเล่ไม่ได้หยุดหลังจากที่สร้างโล่โลหะตัวแรก เขาซ้อนโล่ด้วยกันสามชั้นเพื่อป้องกันการระเบิด

ตูมมม

แองเจเล่ถูกผลักไปข้างหลังหลายเมตรจากแรงกระแทก เขาค่อยๆทรงตัวด้วยเท้าซ้าย โล่โลหะเงินทั้งสามได้ช่วยป้องกันเขาจากการระเบิดของพลังงานที่เกิดจากลูกไฟเล็กและคริสตัล

'มันเป็นเวทมนต์ที่ทรงพลังจริงๆ' แองเจเล่มีสีหน้าเคร่งเครียด

'ความว่องไวที่สูงและสนามพลังของข้าทำให้ทนไหวมิฉะนั้นมันก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ได้รับความเสียหาย ระดับพลังของระเบิดมันสูงกว่า 30 หน่วย หลังจากที่เพิ่มประสิทธิภาพของลูกไฟเล็กเสร็จแล้วข้าก็คงจะจัดการกับมันได้อย่างง่ายดาย'

สนามพลังของแองเจเล่จะสร้างเศษโลหะโดยอัตโนมัติเพื่อป้องกันไม่ให้อนุภาคเข้ามาถึงเขา ตัวสนามพลังเองสามารถรับพลังได้ 14 หน่วยและหลังจากที่ปล่อยลูกไฟเล็กไปมันก็รวมกันประมาณ 30 หน่วย

'นี่คือสิ่งที่พ่อมดสามารถทำได้ก่อนที่จะไปถึงขั้นแก๊ส ตอนนี้ถึงทีของข้าบ้าง' แองเจเล่มองไปที่แมรี่แลนด์และหัวเราะเยาะ ใบหน้าของชายชรายังซีดอยู่

แองเจเล่ยกมือขึ้นและโล่เงินก็ดูดซึมเข้าไปในร่างกายของเขาอีกครั้ง เขายันไปข้างหน้าและพุ่งไปทางแมรี่แลนด์อีกครั้ง

แมรี่แลนด์วิ่งหนีแองเจเล่อย่างหมดท่า

"อะไร มันเป็นไปได้อย่างไร พลังทั้งหมดถูกส่งไปยังเด็กนั่นหลังจากที่คริสตัลระเบิดแต่เขาก็ไม่ได้บาดเจ็บเลย สิ่งนั้นมันมีพลังสองเท่าของคนที่เพิ่งทำลายขีดจำกัด เขาเพิ่งกลายเป็นพ่อมดแต่เขาก็ป้องกันคาถาที่แข็งแกร่งได้สำเร็จ" มีความกลัวอยู่บนใบหน้าของเขา สิ่งที่เขาสามารถทำได้ตอนนี้คือพยายามหนีไป

ทันใดนั้นสายตาของเขาก็เบลอ

ตูมม

มีบางสิ่งกระทบด้านหลังของแมรี่แลนด์อย่างแรงทำให้เขาเสียสมดุล บาเรียน้ำแข็งโปร่งใสได้ป้องกันการโจมตีที่กำลังมาจากข้างหลัง แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บแต่เขาก็ยังถูกแรงกระแทกทำให้เขาล้มลงไปที่พื้น

"แมรี่แลนด์เรากำลังสนุกกันอยู่เลยทำไมเจ้าถึงวิ่งหนี" มีเสียงเข้มของแองเจเล่มาจากเบื้องหลัง

แมรี่แลนด์พยายามลุกขึ้นอยู่ครู่หนึ่ง เขาตัวสั่นก่อนที่เขาจะหันกลับไปและพยายามร่ายคาถาแต่เขาก็ไม่สงบลงเลย จิตใจที่ไม่สงบนี้ทำให้พลังจิตของเขาไม่เสถียรดังนั้นมันจึงไม่มีวิธีใดเลยที่เขาจะสามารถร่ายคาถาได้ในสถานการณ์ปัจจุบัน

"แองเจเล่.....เจ้าพยายามที่จะฆ่าข้าจริงๆงั้นหรือ ข้าเป็นพ่อมดที่เซ็นสัญญากับโรงเรียน ถ้าเจ้าฆ่าข้าโรงเรียนจะตั้งค่าหัวเจ้า คิดให้ดีก่อนที่เจ้าจะทำ" แมรี่แลนด์เริ่มถอยหลังทีละก้าวๆ

แองเจเล่มองไปที่แมรี่แลนด์ เขารู้สึกผิดหวัง

"ตอนนี้เจ้าไม่สามารถร่ายคาถาใดๆได้ ข้าจะถือว่าเจ้าเป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควร" เขาเดินไปที่ชายชราและยกดาบกางเขนขึ้นไปในอากาศ

"อย่า ถ้าฆ่าข้ามันจะเป็นการทรยศโรงเรียน!" แมรี่แลนด์ตะโกนด้วยความกลัว แสงสีขาวในดวงตาของเขาหายไป เขาพยายามปีนหนีขึ้นไปบนก้อนหินและเขาก็ตกลงมาที่พื้นอีกครั้ง

"ข้าแน่ใจว่าข้าจะดูแลศพของเจ้าอย่างดี เราอยู่ในป่าที่ห่างไกลจากโรงเรียนใครจะรู้ว่าข้าฆ่าเจ้า" แองเจเล่ยิ้ม

บาเรียน้ำแข็งของแมรี่แลนด์ถูกดาบของแองเจเล่ฟัน

"เจ้า" ใบหน้าของแมรี่แลนด์กำลังกระตุก

เป๊ง

บาเรียดูดซับความเสียหายจำนวนมากแต่ปราศจากการสนับสนุนของมานาพื้นผิวของมันก็เริ่มแตก

แองเจเล่ยกดาบขึ้นอีกครั้งและฟันโดยไม่ลังเล

แคร๊ก

บาเรียน้ำแข็งไม่สามารถรับความเสียหายได้อีกดังนั้นบาเรียโปร่งใสรอบๆตัวเขาจึงเปิดเผยตัวเองก่อนที่จะแตกเป็นชิ้นๆ

"ไม่!" บาเรียของแมรี่แลนด์ได้หายไป เขาลุกขึ้นยืนทันทีและโยนขวดสีดำไปที่พื้น

ตูมมม

ขวดมันระเบิดและมีเปลวไฟพุ่งขึ้นไปในอากาศ

แองเจเล่ก้าวถอยหลังและสร้างโล่โลหะเงินเพื่อป้องกันเปลวไฟ เขามองเห็นแมรี่แลนด์วิ่งหนีห่างไปจากไฟและเขาก็ยิ้ม

เขาเอนตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยและพุ่งออกไป

แองเจเล่เร็วมากจนต้นไม้ที่อยู่ด้านข้างมันเบลอ เขาได้ยินเสียงลมหอนในขณะที่เข้าไปใกล้แมรี่แลนด์

เขาจับด้ามดาบแน่นและฟัน ดาบได้ฟันผ่านอากาศและกำลังจะโดนแมรี่แลนด์

เคร๊ง

มีสิ่งมีชีวิตสีดำได้เบี่ยงใบดาบของแองเจเล่ไปด้านข้าง แองเจเล่หยุดเคลื่อนที่ไปข้างหน้าและก้าวถอยหลังทันที

มีผู้ชายที่ดูดีเดินออกมาจากพุ่มไม้ข้างหลังแมรี่แลนด์อย่างช้าๆ ชายคนนี้สวมเสื้อคลุมที่ทำจากหนังหมีสีดำและมีผมยาวที่ดูยุ่งๆ มีกรงเล็บโลหะอยู่ทั้งสองมือ เขาดูสงบ

สิ่งมีชีวิตสีดำได้กลับไปที่ด้านข้างของชายคนนี้ มันเป็นเสือดำที่มองแองเจเล่ด้วยสายตาสีเขียว ขาของมันเต็มไปด้วยเกราะ

โฮก

เสือดำกำลังรอคำสั่งของเจ้าของ

แองเจเล่เหวี่ยงดาบกางเขนในมือของเขา

"เจ้าคือแมรี่แลนด์ใช่ไหม" เขายิ้มอย่างอ่อนโยนแต่เขาก็เตรียมพร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเวลา

"ภารกิจของข้าคือการนำแมรี่แลนด์กลับไป เขาได้เซ็นสัญญากับลิเลียโด้ จากนี้ไปเขาจะเป็นหนึ่งในพวกเรา" ชายคนนั้นพูดด้วยความสงบ

"ตอนนี้ไปซะถ้าเจ้าไม่อยากตาย เจ้าไม่มีโอกาสที่จะยืนต่อสู้กับข้า"

"อย่างงั้นหรือ" แองเจเล่หยุดยิ้ม

"นั่นก็หมายความว่าเจ้าก็เป็นศัตรูของข้าเช่นกัน"

ชายคนนั้นจ้องมาที่เขา

"ถ้าเจ้าไม่ไปมันก็ใช่"

แองเจเล่หรี่ตาเล็กน้อยและจ้องไปที่ชายคนนั้น เขารู้สึกได้ถึงพลังจิตที่แข็งแกร่งของชายคนนั้นได้เพียงแค่มองไปที่เขา

แมรี่แลนด์อ่อนแอกว่าผู้ชายคนนี้มาก

"เจ้าได้ถึงขั้นแก๊สแล้วใช่ไหม" ทันใดนั้นแองเจเล่ก็ถาม

ชายคนนั้นไม่ได้ตอบ เขาเพียงแค่ลูบเบาๆไปที่หัวของเสือดำที่ทำเสียงมีความสุขหลายครั้ง

ในที่สุดการแสดงออกของแองเจเล่ก็ดูน่ากลัว

ของเหลวโลหะเงินออกมาจากร่างกายของเขาและปกคลุมเขาเป็นชั้นๆอย่างสมบูรณ์ภายในไม่กี่วินาที

มีรอยแผลสีเงินสามรอยปรากฏขึ้นที่ใบหน้าที่ด้านซ้ายของแองเจเล่หลังจากที่ชั้นโลหะออกมาจากผิวหนังของเขา

ชายคนนั้นดูตกใจเล็กน้อยหลังจากที่เห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับแองเจเล่

"สนามพลังโลหะ...." เขาจ้องที่แองเจเล่

"มันเป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นพ่อมดที่มีเชี่ยวชาญโลหะเป็นคาถาพิเศษ"

ฟึบ

มีเกราะกระดูกปรากฏขึ้นที่ไหล่ของชายคนนั้นทั้งสองข้าง เกราะปกคลุมไปด้วยหนามที่แหลมคม

แมรี่แลนด์ล้มลงไปที่พื้นอย่างเงียบๆ กะโหลกศีรษะของเขามีรอยทะลุของเข็มโลหะที่แหลมคม

**************************

ภายในโถงประชุมในวิทยาลัยแรมโซด้า มีคนห้าคนที่สวมชุดคลุมสีดำนั่งอยู่รอบโต๊ะ

"ไม่มีใครเคารพคำพูดของข้าแล้วใช่ไหม" ลิเลียน่าถามเสียงเข้ม

"เราไม่ได้มอบหมายแมรี่แลนด์ เขาไม่ได้เป็นหนึ่งในพวกเราอีกต่อไปและเราตระกูลสแปร์โรว์ได้ประกาศออกมาแล้ว" หญิงวัยกลางคนตอบทันที

"อาจารย์ลิเลียน่าเราไม่คิดว่าเขาจะล่วงเกินท่าน ได้โปรดยกโทษให้เราด้วย" มีความกลัวในสายตาของเธอ

"แมรี่แลนด์ได้เซ็นสัญญากับลิเลียโด้แล้วมันจึงเป็นการกบฏ" คนที่สวมชุดคลุมสีดำที่นั่งตรงที่นั่งหลักพูดอย่างสงบ ใบหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำ

"ข้าเห็นด้วยอาจารย์ใหญ่"

"ข้าด้วย" คนชุดคลุมสีดำอีกสองคนพยักหน้า

ลิเลียน่าทำเสียงขึ้นจมูกก่อนที่จะยืนขึ้นและหายตัวไปในเงามืด

**********************

"บัดซบ เจ้ากล้าดียังไง!" มีคนตะโกนเสียงเข้มในป่า

แองเจเล่เอนตัวไปด้านข้างเพื่อหลบแสงทรงกลมสีแดง มันกระแทกเข้าไปที่ต้นไม้ที่อยู่ข้างหลังเขาแล้วมันก็หลอมละลายต้นไม้ด้วยกรด

ชายคนนั้นเหวี่ยงกรงเล็บโลหะของเขาและยังคงยิงแสงทรงกลมสีแดงไปทางแองเจเล่ในขณะที่ป้องกันเข็มโลหะเงินที่มีกระแสไฟฟ้า

เข็มโลหะขนาดจิ๋วนับไม่ถ้วนลอยอยู่รอบๆคู่ต่อสู้ของแองเจเล่เหมือนแมลงวัน หลังจากที่หลบแสงทรงกลมสีแดงแองเจเล่ก็ควบคุมเข็มโลหะเหล่านั้นให้โจมตีไปที่ชายคนนั้นจากทุกทิศทุกทาง

แองเจเล่ยังไม่ได้ควบคุมด้วยมือแต่ชายคนนั้นก็มีปัญหาในการป้องกันเข็มโลหะของแองเจเล่ เสือดำยังคงคำรามพยายามหาจุดอ่อนของแองเจเล่

มีจุดแสงสีน้ำเงินในดวงตาของแองเจเล่ ซีโร่ช่วยคาดเดาทิศทางของแสงทรงกลมสีแดง แสงทรงกลมสีแดงแต่ละลูกมีขนาดประมาณไข่และมันติดตามการเคลื่อนไหวของแองเจเล่อย่างแม่นยำ เขาพยายามฟันด้วยดาบแต่ดาบก็หลอมละลายด้วยกรดทันที ดูเหมือนว่าชายคนนั้นกำลังใช้เวทมนต์ต้านโลหะ

มีเพียงสิ่งเดียวที่แองเจเล่สามารถทำได้คือการหลบและควบคุมเข็มโลหะให้โจมตี

"ข้าเห็นแล้วว่าขั้นแก๊สนั้นแข็งแกร่ง" เขากระซิบแต่เสียงของเขาก็ถึงหูของชายคนนั้น

"ทำไมเจ้าถึงพยายามอย่างหนักเพื่อคนตาย เราทั้งคู่รู้ดีว่าการต่อสู้นี้จะไม่จบลงอย่างง่ายดาย"

ชายคนนั้นดูวิตกกังวล

"ข้าประเมินเจ้าต่ำไป"

เขาถอยไปหลายก้าวและลดมือลง เสือดำกลับไปอยู่ข้างๆเขา

"ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ แองเจเล่ ริโอ ข้าจะจำชื่อของเจ้าไว้"

ชายคนนั้นหายตัวไปในป่าพร้อมกับเสือดำหลังจากที่พูดจบ

แองเจเล่ยกมือขวาขึ้นและเข็มโลหะทั้งหมดก็ลอยกลับไปที่ร่างกายของเขา

"ข้าต้องจัดการศพก่อนที่คนจากโรงเรียนจะมาถึง" แองเจเล่มองไปที่ศพของแมรี่แลนด์

เขาไม่อยากให้คนในแรมโซด้ารู้ว่าเขาเป็นคนฆ่าแมรี่แลนด์ แม้ว่าแมรี่แลนด์จะทรยศต่อโรงเรียนแล้วแองเจเล่ก็ยังคงถูกนำตัวกลับไปที่โรงเรียนเพื่อสอบปากคำ เขาไม่อยากเสียเวลา

แองเจเล่ยังคงคิดถึงสิ่งที่เขาขาดไปหลังจากการต่อสู้ เขาไม่มีคาถาที่มีความเสียหายสูงและนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาต้องใช้เวลานานในการฆ่าแมรี่แลนด์

"คาถาที่มีความเสียหายสูง....." แองเจเล่เริ่มคิด