ตอนที่14 ราคาม้วนเวทมนตร์แค่48เหรียญทองแดง!

ห้องโถงสมาคมทหารรับจ้าง เมืองสแตน เป็นอาคารที่สวยที่สุดใน เมืองสแตน นอกเหนือจาก คฤหาสน์ของขุนนาง

ได้มีการกล่าวกันว่า ห้องโถงสมาคมทหารรับจ้างเป็นอาคารที่งดงามและเป็นจุดรวมของพ่อค้าแม้ค้าที่ผ่านไปมา ได้มารวมกันเพื่อมาทำการแลกเปลี่ยนซื้อขายกัน จึงกลายเป็นจุดเด่นที่สุดของ เมืองสแตน

ดังนั้น ห้องโถงสมาคมทหารรับจ้าง จึงเป็นความภาคภูมิใจของ เมืองสแตน

แม้ว่าจะเป็นที่นิยมและมีชื่อเสียง แต่ ห้องโถงสมาคมทหารรับจ้าง ก็ยังคงสถานะที่สูงส่งด้วยเหตุผลง่ายๆนั่นคือจุดเริ่มต้นของ สมาคมทหารรับจ้าง นักดาบทุกคนและนักเวทย์รวมถึงผู้ติดตามที่เข้าร่วม สมาคมทหารรับจ้าง จะรายงานตัวที่ห้องโถงอย่างสม่ำเสมอเพื่อรับภารกิจและเรียกร้องรางวัลเพื่อทำภารกิจดังกล่าว ส่วนใหญ่รายได้จาก เมืองสแตน มาจากภาษี สำหรับการดำเนินงานของ ทหารรับจ้าง

********

~ ตอนรุ่งสาง

********

นักดาบระดับสี่ ชื่อเดม่อน เดินออกจาก ห้องโถงทหารรับจ้าง พร้อมกับใบภารกิจที่อยู่ในมือ เขาอ่านข้อมูลจากใบภารกิจแล้ว มันเป็นสิ่งที่ท้าทายมากสำหรับเขา อย่างไรก็ตามมีสี่คำในใบภารกิจระบุอย่างชัดเจนคือ 'ป่าแห่งความมืด' เขาอยู่ในอาชีพทหารรับจ้างนานถึง 20 ปี เขาย่อมรู้คำเหล่านี้คืออะไร

"ล่าสัตว์สำหรับแมวเงาโลหิตระดับ 2 ในป่าแห่งความมืด เก็บขนสัตว์ป่ามนตรา ตลอดจนเนื้อและเลือดที่สมบูรณ์แบบของมัน เพื่อให้ภารกิจสำเร็จ ... "

คิ้วหนาสีดำของ เดม่อน ย่น

ป่าแห่งความมืดมันเป็นป่าที่ทึบ และแผ่กระจายไปทั่วทวีป ไอเกนดาส มันไม่มีที่สิ้นสุดและเป็นที่อยู่อาศัยของ สัตวป่ามนตรา แม้ว่าป่าแห่งความมืดประกอบด้วยเพียงส่วนเล็ก ๆ ของป่าใหญ่ในเมืองสแตน แต่ความเสี่ยงที่จะเข้าไป มันไม่ใช่เรื่องที่คนธรรมดาจะเข้าไปแล้วรอดกลับมาได้ และเมื่อพิจารนาถึงความจริงที่ว่า แมวเงาโลหิต ระดับ 2 มีชื่อเสียงของความเจ้าเล่ห์และภารกิจนี้ก็ยากมากและมีความเสี่ยงอีกด้วย

"ข้าไม่เคยรู้เลยว่าความลับของยา ที่นักเวทย์กำลังค้นคว้าอยู่ต้องใช้ แมวเงาโลหิต ระดับ 2 เป็นส่วนผสม!"

เดม่อน บ่น เขาใช้มือข้างหนึ่งจับดาบจากเอวของเขาและครุ่นคิดอย่างเงียบ ๆ [ดูเหมือนว่าข้าต้องตุนอุปกรณ์ของข้า และซื้อม้วนเวทมนตร์สำหรับการป้องกันตัวเองและรักษาชุดเกราะของข้าไว้ ... ]

ในขณะที่เขาคิดลึก ๆ ขอทานหนุ่มที่มีศีรษะปกคลุมไปด้วยขี้เถ้าเดินเข้ามาหาเขาอย่างระมัดระวัง

เดม่อน อยู่ในอารมณ์หงุดหงิดหลังจากได้รับภารกิจที่อันตรายเขาต้องการจะระบายความขุ่นเคืองไปที่ขอทาน แต่เดม่อนกำลังเปิดปากของเขา ขอทานหนุ่มตื่นตระหนกรีบส่งกระดาษชิ้นเล็ก ๆให้

“หืมม?”

เดม่อน หยิบกระดาษขึ้นมา

เป็นใบประกาศที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในโลกนี้

[สำหรับ ทหารรับจ้าง ที่ทรงเกียรติเช่นท่าน นี้คือสิ่งที่เป็นประโยชน์และมีราคาประหยัดที่สุดของท่าน ขณะที่ท่านกำลังจะเริ่มดำเนินภารกิจที่อันตรายในป่าและสถานที่ปรักหักพังที่น่ากลัว?]

ม้วนเวทมนตร์! นั้นก็คือม้วนเวทมนตร์!

[ข้ามีข่าวดีสำหรับท่าน ร้านเวทมนตร์แอนโทนี่ มีรายการโปรโมชั่น- ม้วนเวทมนตร์ของแท้และมีการทำขายจริง เพียงม้วนละ48 เหรียญทองแดง! ท่านอ่านได้อย่างถูกต้องเพียง 48 เหรียญทองแดง!]

[ม้วนเวทมนตร์เปลวเพลิง, ม้วนเวทมนตร์สายฟ้า, ม้วนเวทมนตร์สายน้ำ ม้วนเวทมนตร์ละอองฝุ่นและม้วนเวทมนตร์สายลม ทุกชนิดของม้วนเวทมนตร์เพียง 48 เหรียญทองแดง!]

[นอกจากนี้สำหรับทุกสิบม้วนที่ท่านซื้อ ท่านจะได้รับ 1 ม้วนฟรี! ใช่แล้วม้วนเวทมนต์มีมูลค่า 48 เหรียญทองแดงฟรี! สิ่งเหล่านี้หาได้ยากยิ่ง เราไม่อยากให้ท่านต้องพลาดโอกาสนี้! อย่าให้โอกาสท่านหลุดมือ แล้วท่านจะเสียใจเมื่อโปรโมชันสิ้นสุดลง ดังนั้นโปรดเยี่ยมชม ร้านเวทมนตร์แอนโทนี่ ในขณะนี้! ]

ดูเหมือนข้อความที่สร้างแรงบันดาลใจและน่าหลงใหล ใน ใบประกาศ ทำให้ เดม่อน ตื่นเต้นมาก แม้ว่าเขาจะเคยซื้อม้วนเวทมนตร์จากร้านเวทมนตร์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองสแตนที่เรียกว่าร้านเวทมนต์ มอร์แกน และตอนนี้เขาตัดสินใจที่จะทดลองไป     ร้านอื่นๆดูมั้ง

"ร้านค้าอื่น ๆ ขายม้วนเวทมนตร์ที่ 50 เหรียญทองแดง แต่พวกเขาจะขายที่ 48 เหรียญทองแดงแต่ละม้วน! ยิ่งไปกว่านั้นยังมีโปรโมชั่นซื้อ 10 แถม 1 ฟรี! ข้าจะพลาดข้อเสนอสุดพิเศษนี้ได้อย่างไร? "ในฐานะ ทหารรับจ้าง เดม่อนมักจะไม่ค่อยสนใจความแตกต่างเล็กน้อยในราคานี้ แต่เขารู้ว่าครั้งนี้เขาจะได้พบประโยชน์มหาศาล

เขียนไว้ในอีกด้านหนึ่งของใบประกาศคือที่อยู่ของร้านเวทมนตร์ ถึงแม้เขาจะรู้สึกหงุดหงิดในตอนแรก แต่ดูหมือนขอทานคนนี้จะถูกใจเขามากในตอนนี้ จากนั้นเขาก็โยนเหรียญทองแดงให้กับขอทานและเริ่มที่จะเดินไปที่ร้านเวทมนตร์แอนโทนี่

ถึงแม้ว่าความหวาดกลัวและวิตกในตอนแรกจะเกิดขึ้น แต่สายตาขอทานหนุ่มก็สว่างไสวขึ้นเมื่อเขาจับเหรียญทองแดงที่เดม่อน โยนให้เขา เขาค่อยๆขัดมันก่อนที่จะวางลงในกระเป๋าของเขา จากนั้นเขาก็รีบไปหา ทหารรับจ้าง คนอื่นที่เดินออกจากห้องโถงไปพร้อมกับกองใบประกาศ

ในทำนองเดียวกันมีกลุ่มอื่น ๆ ของขอทานหนุ่มอยู่รอบๆ เมืองสแตน อยู่ในสถานที่อย่าง; สมาคมนักล่า, สมาคมนักดาบ และตามตลาด เป้าหมายคือการแจกจ่ายใบประกาศและหวังว่าจะชักชวนให้ผู้คน ที่ทำการผ่านพวกเขาเพื่อสนับสนุนร้านเวทมนตร์แอนโทนี่

เมื่อไม่กี่วันก่อนระหว่างทางกลับไปร้านแอนโทนี่ของพวกเขา เย่ชุ่ย ได้คิดหาวิธีที่จะปลอบประโลม เด็บบี้ เพราะเธอรู้สึกไม่พอใจที่ได้ใช้เหรียญทอง 9 เหรียญกับหนังสือสองเล่มที่ไม่เคยมีประโยชน์มาก่อน ความคิดของเย่ชุ่ย แล่นผ่านเมื่อเขามองไปที่กลุ่มขอทานเหล่านั้น ที่เดินยู่บนท้องถนน เขาเชื่อว่าพวกเขาสามารถช่วยร้านของเขาได้โดยการกระจายใบประกาศเพื่อเพิ่มกิจการของเขา แน่นอนว่านี่เป็นแนวคิดที่ดัดแปลงมาจากชีวิตก่อนหน้านี้ของเขา ... [เอาล่ะการโปรโมตอาจไม่ถือเป็นกลยุทธ์ใหม่ แต่เป็นเรื่องแปลกใหม่ในโลกใหม่นี้]

ม้วนเวทมนตร์เป็นรายการที่ขายทำกำไรได้มากที่สุดในร้านเวทมนตร์แอนโทนี่และเป็นรายการเดียวที่ เย่ชุ่ย สามารถผลิตได้เป็นจำนวนมาก ขายม้วนเวทมนตร์เป็นวิธีที่เร็วที่สุดในการปรับปรุงกิจการร้าน

เย่ชุ่ย เขียนคำที่สร้างแรงบันดาลใจและดึงดูดให้กับใบประกาศและทำการจ้างร้านเวทมนตร์เพื่อจัดพิมพ์สำเนาโฆษณาถือว่าเป็นเรื่องง่ายที่จะทำเช่นนั้น ขอทานหนุ่มดีใจมากที่จะได้รับเหรียญทองแดงทุกวันเพียงแค่การแจกใบประกาศ

กลยุทธ์การโฆษณาของ เย่ชุ่ย พิสูจน์ได้ว่าประสบความสำเร็จอย่างมาก

"แฮมเมอร์ มีคนมาซื้อม้วนเวทมนตร์10 ม้วน และแถมให้หนึ่งม้วน "เด็บบี้เดินเข้าไปในห้องและกระซิบอย่างมีความสุข

เขาอ่านหนังสือ 'ภาษาเวทมนตร์' ระหว่างที่นั่งอยู่บนเตียง เย่ชุ่ย เงยหน้าขึ้นมองด้วยรอยยิ้ม "ดูสิ? ตราบเท่าที่เจ้าทำตามคำแนะนำของข้า ธุรกิจของเราจะเติบโตอย่างรวดเร็ว "

"ฮ่า" เด็บบี้ยิ้มอย่างไร้เดียงสา แต่ขณะที่เธอสังเกตเห็นหนังสือเล่มนี้อยู่ในมือของเขา ท่าทางของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย "แฮมเมอร์ ตามที่ท่านพ่อบอกไว้ก่อนหน้านี้ไม่มีทางใดที่เจ้าจะได้เรียนรู้ภาษาเวทมนตร์ขั้นกลางได้ โดยปราศจากคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญ นอกจากนี้เจ้ายังเป็นนักเวทย์เพียงระดับ 2 เท่านั้น? รอจนกว่าเราจะได้เงินเป็นจำนวนมากข้าจะพาเจ้าไปหาอาจารย์สอนเวทมนตร์ที่ดี "

"ไม่มีอะไรที่เป็นอันตรายต่อการอ่านหนังสือ ข้าแค่สนใจเรื่องนี้เท่านั้น "เย่ชุ่ย ไม่ได้คิดอะไรมากนักในสิ่งที่ เด็บบี้ กล่าว

เด๊บบี้ส่ายหัว ทันใดนั้นเสียงระฆังดังขึ้นแสดงว่ามีลูกค้าเดินเข้ามาในร้านอีก เธอรีบวิ่งไปหาลูกค้าด้วยการแสดงออกอย่างสนุกสนานและเสียงของเธอสะท้อนกลับมาว่า "แฮมเมอร์อย่าหลงใหลในการอ่านมากเกินไป ใช้เวลาว่างในการจารึกม้วนเวทมนต์เพิ่มเติม ของมันเหลือไม่มากแล้ว. "

เย่ชุ่ย ยิ้มให้ตัวเองขณะที่ดวงตาของเขากลับมายังหนังสือที่อยู่ในมือ หลังจากพลิกหน้าไม่กี่หน้าความเหนื่อยล้าของเขาก็เห็นได้ชัดจากการแสดงออกของเขา

"สิ่งนี้ ... เป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจได้ ... "