บทที่ 88 : การผสานหลอมรวมอย่างสมบูรณ์แบบ
หลินฟ่านนั่งซึมอยู่บนเตียง การจากไปของศิษย์พี่ทั้งหมดของเขา ทำให้เขาปวดปร่าใจจนไร้เรี่ยวแรง หยาดน้ำตาหลั่งรินออกมาเสมอยามที่เขานึกย้อนไปมองภาพวันเก่าๆ ภาพที่เขาเคยเห็นอยู่ทุกวัน ...นิกายที่เขาเคยอยู่ ทุกสิ่งทุกอย่างล่มสลายจางหายไปเหลือเพียงแต่หยดน้ำตาเท่านั้น "ชีวิตยังมิสิ้นเจ้าก็ต้องดินรนต่อไป อย่า...
