บทที่ 64 : เค้าลางแห่งความวุ่นวาย
เซี่ยวซื่ออยากตะโกนออกมาว่า ‘ข้าไม่มีวันสำนึกผิด’ แต่ด้วยอะไรบางอย่างในอกของเขา มวลความรู้สึกที่เอ่อล้นขึ้นมามันสะกดไม่ให้เขาทำแบบนั้นออกมาได้ เรื่องนี้มันก็คล้ายกับอิสตรีเวลางอนผู้แล้วกล่าวคำตัดพ้อออกมาว่า เลิกกันเถอะ! ไปให้พ้น! ...สุดท้ายเมื่อผู้ชายคนนั้นเดินจากไป หรือยอมรับคำบอกเลิก กลับเป็นนางที...