บทที่ 50 : ข้าจะเตะกบอย่างเจ้าให้กระเด็นออกนอกกะลาสักครั้ง!!
...ฟู่มมมมมม!! แปะ... หลินฟ่านยืนยิ้มน่าระรื่นเหมือนตื่นมาแล้วพบว่าถูกหวย มันรับกระบวนท่าสะบั้นไตรโลกาของหูเปิ่นเอาไว้อย่างชิลๆ โดยไหล่ของมันแทบจะไม่ขยับซะด้วยซ้ำ...หากจะกล่าวไป การรับลูกวอลเลย์บอลในสมัยมัธยมดูจะลำบากกว่ากันอย่างมาก "ก็พอไปวัดไปวาได้อะนะ นึกว่าจะกากกว่านี้ซะอีก ... พลังงานที่แท้จริง...
