บทที่ 15 : เอ๋ ของขวัญจากสวรรค์เหรอ ข้าไม่บอกใครหรอก!!

ภายในบ้านพัก…

หลินฟ่านนอนอย่างไร้เรี่ยวแรงบนเตียงขณะที่มองไปยังยาที่หนี่หมิงหยางทิ้งเอาไว้ให้ ดูเหมือนเขาจะเป็นคนดีอย่างมาก รวมถึงศิษย์นิกายคนอื่นๆด้วย การเก็บค่าประสบการณ์ในนิกายอย่างเดียวดูเหมือนจะไม่ค่อยเวิร์คสักเท่าไหร่ ‘เฮ่อ อยากออกไปข้างนอกกับเค้าบ้างจัง เผื่อจะได้เจอของดีหรือมีโชคอะไรแบบพระเอกนิยายเรื่องอื่นบ้าง แต่กฎนิกายเวรนี่ก็ไม่อนุญาตให้ศิษย์ออกไปไหนจนกว่าจะถึงระดับที่เหมาะสมอีก แย่ว่ะ’

"เฮ่อ ... " หลินฟ่านถอนหายใจ ก่อนที่จะตรวจสอบยาบนมือที่หนี่หมิงหยางทิ้งเอาไว้ให้

'ติ๊ง!! ... ค้นพบยารักษา "โอสถฟื้นฟู " เมื่อกิน EXP + 50'

"โอสถฟื้นฟู: ยารักษาอาการทั่วไปของ นิกายปีศาจศักดิ์สิทธิ์ ทำมาจาก หญ้าวนิลาคราม '

"เฮ่อ ... " หลินฟ่านถอนหายใจออกมาอีกครั้งก่อนที่จะโยนยาเข้าปาก หลังจากนั้นเขาก็เปิดหน้าต่างตัวละครขึ้นมาดู

ชื่อ: หลินฟ่าน

ระดับ: 11 (ระดับ มนุษย์ขั้นที่ 2)

EXP: (7000/50000)

วิชา: "กายปีศาจอมตะ" Lv 19 (6,000/2,000,000)

"ลิงขโมยลูกท้อ" Lv 10 (1,400/10,000)

ฉายา: ไม่ลองไม่รู้ (การบ่มเพาะ X 2,ระยะเวลาใช้งาน 1 เทียนหอม, ใช้ได้ครั้งเดียว)

ฟลินฟ่านมองค่า EXP ของ "กายปีศาจอมตะ" แล้วรู้สึกปวดกบาล ‘ แม่ง 2,000,000 EXP! จะต้องให้พวกกากนั่นรุมกระทืบอีกกี่ชาติถึงจะอัพวะเนี่ย’

"เฮ่อ ... " หลินฟ่านหลับตาลง เขาตัดสินใจนอนพักผ่อนก่อน กลางคืนเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน

หลังจากที่เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ...

อยู่ๆหลินฟ่านก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะได้กลิ่นหอมของอะไรบางอย่างในห้อง กลิ่นหอมนี้ทำให้หลินฟ่านสงสัยมาก “แมนเกินร้อยแบบเราไม่เคยใช้น้ำหอมอยู่ละ แล้วกลิ่นหอมๆมันมาจากไหนวะเนี่ย?”

หลินฟ่านรู้สึกแปลกๆในห้องเขาก็อยู่คนเดียว ผีก็คงไม่น่าใช่ เขาพยายามสูดฟุดฟิดๆ หาต้นตอของกลิ่น ‘กลิ่นแม้งมาจากไหนวะ? เชี่ย หรือมีผู้หญิงแอบเข้าห้องเราวะ แม่งกะมาขโมยกางเกงในเปื้อนคราบน้ำวิสุทธิ์เราแหงเลย?”

เมื่อคิดถึงตอนนี้หลินฟ่านก็ตกใจก่อนที่จะก้มลงเปิดกางเกงมองมังกรที่หลับไหลตรงหว่างขา โชคดีที่มันยังอยู่ดีมีสุขไร้อันตราย... ถ้าเกิดอะไรขึ้นไม่รู้เลยว่าชีวิตนี้จะอยู่ยังไง

"เอ๋ ... " หลินฟ่านลุกขึ้นมาเมื่อ เห็นขวดหยกใบหนึ่งตั้งอยู่ เขาหยิบมันขึ้นมาดู "ขวดไรวะเนี่ย?"

ขวดหยกในมือก็รูปร่างธรรมดาไม่ได้พิเศษอะไร สภาพดูไม่น่ามีอะไรดีๆเก็บเอาไว้ หลินฟ่านลองเขย่าๆ ก็พบว่ามีเสียงกุกกักเหมือนมีอะไรบางอย่างกลิ้งไปมาอยู่ด้านใน เขาค่อนข้างมั่นใจมากว่าก่อนที่เขาจะนอนมันไม่มีขวดนี่ตั้งไว้ที่ข้างเตียง แล้วใครเอามันมาวางไว้?

หลินฟ่านลุกขึ้นจากที่นอน ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตู ด้านนอกมีแต่ความมืดมิดไร้วี่แววใครเดินผ่านไปมา หลินฟ่านรู้สึกสงสัยเล็กน้อยก่อนที่จะกลับมานั่งที่เตียงจ้องมองขวดหยกอยู่ครู่หนึ่ง ไม่เปิดก็ไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ เขาเลยตัดสินใจเปิดจุกและเทของที่อยู่ด้านในออกมา

ปรากฎเม็ดยาสีทองส่องสว่าง กลิ่นหอม หนึ่งเม็ด

'ติ๊ง!! ... ค้นพบเม็ดยา ระดับเซียน "โอสถเซียนสวรรค์" เมื่อกิน EXP +4,000,000 "

'โอสถเซียนสวรรค์: กลั่นโดยวิญญาณเซียนพันปีภายใต้ผนึกน้ำแข็งหลอมสกัดจากแก่นพลังสัตว์อสูรพันปี'

'Effect: ได้รับโชควาสนาในรอบ 1,000 ปี'

“ฮ่าฮ่า ...” หลินฟ่านที่นอนซึมกระทือระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “เชี่ยไรวะเนี่ย แม่ง เพิ่ม EXP ตั้ง 4,000,000 ชิบหาย มาจากไหนวะเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า พระเจ้าเห็นใจข้าแล้ววววว!!”

ตอนนี้หลินฟ่านหัวเราะราวกับคนบ้าดีใจยิ่งกว่าได้ของขวัญจากซานต้าซะอีก ‘ฟ้าส่งของขวัญมาให้ข้าล้าววว’

หลินฟ่านไม่คิดอะไรให้วุ่นวายมันรีบโยนยาเข้าปากทันที ‘โอ๊ย ยาเชี่ยไรเนี่ยแข็งชิบหาย ไม่น่าเชื่อว่าจะเคี้ยวมันไม่ได้ ช่างแม่งกลืนแม่มเลย”

'ติ๊ง!! ...คุณได้กินยาระดับเซียน โอสถเซียนสวรรค์ EXP +4,000,000'

ในขณะนี้หลินฟ่านรู้สึกถึงพลังปราณมหาศาลพวยพุ่ง ปั่นป่วนในร่างเขาราวกับจะระเบิดออกมา เขารู้สึกทรมาณมากจนต้องดิ้นไปดิ้นมา

'ติ๊ง!! แถบค่า EXP สะสม ได้ถูกเปิดใช้งาน'

ร่างกายที่ปั่นป่วนราวกับจะระเบิดของเขากลับมาสู่สภาพปกติ หลินฟ่านรีบเปิดดูหน้าต่างตัวละครในทันที

ชื่อ: หลินฟ่าน

ระดับ: 11 (ระดับ มนุษย์ขั้นที่ 2 )

EXP: (7,000/50,000)

EXPสะสม: 4,000,000 (สามารถใช้เพิ่ม Lv ตัวละคร,การบ่มเพาะ และ วิชาได้)

วิชา: "กายปีศาจอมตะ" Lv 19 (6,000/2,000,000)

"ลิงขโมยลูกท้อ" Lv 10 (1,400/10,000)

ฉายา: ไม่ลองไม่รู้ (การบ่มเพาะ X 2,ระยะเวลาใช้งาน 1 เทียนหอม, ใช้ได้ครั้งเดียว)

หลินฟ่านมองแถบค่า EXPสะสม ตอนนี้มันมีตัวเลข 4,000,000 แสดงอยู่ เขายิ้มหน้าบานราวกับดอกทานตะวันเลยทีเดียว ตอนนี้ระดับการเพาะปลูกของเขายังอยู่แค่ระดับมนุษย์ขั้นที่ 2 ในฐานะที่เป็นพระเอกแบบเขา เขาจะปล่อยให้มันมีระดับที่น่าสมเพชแบบนี้ได้ยังไง?

'เพิ่ม Lv ก่อนดีกว่า'

'ติ๊ง!! ...ขอแสดงความยินดีตัวละคร Lv ตัวละครเลื่อนไป 12, ระดับมนุษย์ เลื่อนเป็นขั้นที่ 3'

'ติ๊ง!! ...ขอแสดงความยินดีตัวละคร Lv ตัวละครเลื่อนไป 13, ระดับมนุษย์ เลื่อนเป็นขั้นที่ 4'

'ติ๊ง!! ...ขอแสดงความยินดีตัวละคร Lv ตัวละครเลื่อนไป 14, ระดับมนุษย์ เลื่อนเป็นขั้นที่ 5'

...

หลินฟ่านเพิ่มระดับอย่างเมามันส์เขาบ้าคลั่งราวกับว่า ตอนนี้ต่อให้เจอพระเจ้าเข้าก็จะฆ่าพระเจ้าเจอพระสงฆ์ก็ฆ่าพระสงฆ์ เจอแม่ชีพี่ก็จะข่มขืนแล้วยืนยิ้มอย่างชั่วร้าย ไม่มีอะไรหยุดยั้งความฮึกเหิมของเขาได้

'ติ๊ง!! ... ค่า EXP ไม่เพียงพอในการเพิ่ม Lv'

หลินฟ่านกำลังคลิกเพิ่มเลเวลอย่างเมามันส์ในที่สุดก็ถึงคราวสะดุด เมื่อระดับการบ่มเพาะของเขาก้าวมาถึง ระดับมนุษย์ขั้นที่ 9 เขาก็พบว่าค่า EXP ที่เหลือไม่เพียงพอให้เขากดเพื่อเพิ่ม Lv อีกต่อไป ...แม่งมัน

เตื่อเมื่อเขาตรวจสอบเขาก็พบว่า การที่จะเพิ่ม ระดับการบ่มเพาะหลังมนุษย์ขั้นที่ 9 เขาต้องใช้ค่า EXP สูงถึง 10,000,000 เมื่อเห็นตัวเลขดังกล่าวเขาถึงกับต้องสูดลมหายใจเข้าปอดด้วยความหนาวเหน็บ

หลินฟ่านดูแล้วก็รู้สึกช่วยไม่ได้ เขาได้แต่สงสัยว่า 'เฮ่ย ไรวะ ค่า EXP ที่ใช้เพิ่มระดับการบ่มเพาะมนุษย์ขั้นที่ 8 ไปยัง ขั้นที่ 9 ใช้แค่ 2,000,000 แต่พอจะอัพไปอีกระดับ แม่มล่อไป 10,000,000? ใช้เชี่ยไรเยอะแยะเนรี่ยยยย!'

หากระบบเทพวิชานี่มีบริการหลังการขายรับรองเขาต้องบ่นแล้วแน่ๆ ช่วยไม่ได้ที่ระบบนี้เขาได้มาแบบไม่คาดฝันและมันก็เป็นระบบอัตโนมัติสะด้วย ‘เอาวะยังไงก็เหลือ EXP สะสมอีก 2,000,000’

'ช่างเหอะ เอาที่เหลือมาเพิ่มระดับวิชาแล้วกัน ตอนนี้แค่ไม่นานเราก็มาถึงระดับมนุษย์ขั้นที่ 9 แล้ว รับรองไอพวกกากเจอดีแน่ พี่เทพแล้วนะไอน้องงงง ลองด้ายยย ’

“ฮี่ฮี่ฮี่ฮี่ ...” เสียงหัวเราะชั่วร้ายราวกับปีศาจดังออกมา

'ติ๊ง!! ... ขอแสดงความยินดี กายปีศาจอมตะ มี Lv เพิ่มขึ้น'

'ติ๊ง!! ... ขอแสดงความยินดี วิชา"กายปีศาจอมตะ" มี Lv เต็มขีดจำกัด 20 พัฒนาเป็นวิชา "กายปีศาจนิรันดร์"

'ติ๊ง!! ... "กายปีศาจนิรันดร์" Lv 1 (0/3,000,000)'

เมื่อเห็น "กายปีศาจอมตะ" พัฒนาเป็น "กายปีศาจนิรันดร์" หลินฟ่านดีใจจนเนื้อเต้น 'บ๊ะแหล่ว วิชามันพัฒนาได้จริงๆ ในอนาคตถ้าพัฒนามันได้มากพอ คำว่าเทพจะไปไหนเสีย อุวะ ฮ่าฮ่าฮ่า"

หลังจากนั้นหลินฟ่านก็ใช้ EXP ที่เหลือ เพิ่ม Lv วิชา "ลิงขโมยลูกท้อ" แม้ว่า "ลิงขโมยลูกท้อ" จะเป็นวิชาระดับต่ำ แต่หลินฟ่านก็หวังกับวิชา "ลิงขโมยลูกท้อ" อันนี้มาก เมื่อเลือกแล้วว่าจะจัดให้เต็มเหนี่ยวแล้วเขาจะยอมแพ้แค่นี้ได้ยังไง? ในอนาคตเขาจะทำให้วิชา "ลิงขโมยลูกท้อ" กลายเป็นวิชาในตำนานที่แข็งแกร่งที่สุดในสามโลก

'ติ๊ง!! ... ขอแสดงความยินดีวิชา ลิงขโมยลูกท้อ มี Lv เพิ่มขึ้น'

'ติ๊ง!! ... ขอแสดงความยินดีวิชา ลิงขโมยลูกท้อ มี Lv เพิ่มขึ้น'

...

ตอนนี้หลินฟ่านมีความสุขอย่างมาก เขาเปิดดูหน้าต่างตัวละครอีกครั้ง

ชื่อ: หลินฟ่าน

ระดับ: 18 (ระดับมนุษย์ขั้นที่ 9)

EXP: (0/10000000)

EXP สะสม: 400 (สามารถใช้เพิ่ม Lv ตัวละคร,การบ่มเพาะ และ วิชาได้)

วิชา: "กายปีศาจนิรันดร์" ระดับ 10 (0/3,000,000)

"ลิงขโมยลูกท้อ" ระดับ 12 (1,400 // 30,000)

ฉายา: ไม่ลองไม่รู้ (การบ่มเพาะ X 2,ระยะเวลาใช้งาน 1 เทียนหอม, ใช้ได้ครั้งเดียว)

หลินฟ่านยิ้มหน้าบานไม่ยอมหุบ เขาจะไม่มีวันบอกใครว่าได้รับของขวัญจากสวรรค์ชิ้นนี้มา ในขณะที่หลินฟ่านกำลังนอนเพ้อฝันถึงอนาคตอันรุ่งโรจน์อยู่บนเตียง เขาก็เหลือบไปเห็นกระดาษที่มีข้อความติดไว้บริเวณหัวเตียง

ลายมือบนกระดาษสวยงามมาก แต่เขาเริ่มรู้สึกทะแม่งๆหลังจากที่อ่านข้อความไปเรื่อยๆ ...ไม่นะหวังว่าจะไม่เป็นอย่างที่คิด

ในขณะที่เขาอ่านใกล้จะจบ เขาก็ได้แต่โอดครวญออกมา “คงไม่ใช่อย่างที่คิดนะ...”

ในที่สุดเขาก็อ่านจนจบ

"ชิบหาย แดรกไปแล้วจะให้ทำไงวะเนี่ย ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้วะ ... "

...

เหนือท้องฟ้าสีดำที่มืดมิดในยามรัตติกาล ดวงตาคู่หนึ่งส่องแสงสว่างออกมาราวกับจะประชันกับดวงดาราบนฟากฟ้า

"ไอ้จั๊ดง่าววววว มันไม่ได้มีไว้ให้แดรกก"