ตอนที่แล้วตอนที่ 181 สมบัติของพาราเซลซัส 1
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 183 ทวีปตอนเหนือที่ถูกกระตุ้น 0

ตอนที่ 182 สมบัติของพาราเซลซัส 2


ห้องวิจัยของนักเล่นแร่แปรธาตุที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคโบราณกาล พาราเซลซัส....!

ดวงตาของธีโอดอร์เบิกกว้างกับข้อเสนอที่ไม่คาดคิด ร่องรอยของยุคโบราณกาลส่วนใหญ่ได้ถูกทำลายไปจนเกือบจะสมบูรณ์แล้ว ยกเว้นซากปรักหักพังบางแห่งที่ถูกปิดตาย ขณะสถานที่อื่นต่างได้รับความเสียหายเมื่อเวลาได้ผ่านมาเนิ่นนาน

ในยุคนี้มีเพียงของตกทอดและซากปรักหักพังที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิด จอมเวทย์จำนวนหนึ่งได้เสี่ยงชีวิตของพวกเขาเพื่อที่จะหาห้องวิจัยของนักเล่นแร่แปรธาตุจากยุคโบราณกาล

‘ไม่ ฉันไม่รู้ว่าห้องทดลองจะยังสมบูรณ์อยู่รึเปล่า ข้อเสนอนี้อาจจะเป็นกับดัก’

ธีโอดอร์ได้ก้าวถอยหลังและถามความตะกละอย่างถี่ถ้วน’เห้ ความตะกละ’

-มีอะไร?

‘บอกฉันหน่อยว่าคำพูดของผู้นำYellow Tower เป็นจริงหรือไม่  ห้องวิจัยของพาราเซลซัส....มันเป็นไปได้ไหม?’

-อืม  ความตะกละเงียบไปชั่วขณะก่อนที่จะตอบว่า – ข้าเองก็ไม่แน่ใจว่ามันมีอยู่จริง แต่มันเป็นไปได้ พาราเซลซัสไม่ได้ตั้งรกรากอยู่ที่ไหนสักแห่ง แต่เดินทางไปรอบๆเพื่อทำการค้นคว้า มันจะไม่แปลกอะไรเลยหากพาราแกรนัมซึ่งเป็นหนังสือที่เขาสร้างขึ้นจะรู้เกี่ยวกับตำแหน่งของห้องวิจัย ห้องวิจัยที่สร้างขึ้นโดยพาราเซลซัสอาจจะอยู่ได้หลายพันปี

‘เป็นไปได้ไหมว่าพาราแกรนัมกำลังโกหก?’

-สำหรับเวทย์โบราณ ผู้สร้างก็เปรียบเสมือนพระเจ้า มันจะไม่นำชื่อนั้นมาหากมันมีเจตนาที่จะหลอกเจ้า อย่างไรก็ตาม พาราแกรนัมกำลังมองหาอะไรอยู่ในห้องวิจัย?

ธีโอดอร์ยอมรับคำพูดของความตะกละ  อะไรคือสิ่งที่พาราแกรนัมต้องการในห้องวิจัย?ตามคำพูดเก่าๆ หมีจะนั่งเล่นในขณะที่เจ้าของได้รับเงิน

นอกจากนี้ ยังมีคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่พาราแกรนัมจะทำหลังจากที่ค้นพบของในห้องวิจัย ธีโอดอร์ได้เผชิญหน้ากับเวทย์โบราณมาหลายครั้งแล้วก่อนหน้า ดังนั้นแม้ความจริงที่ว่าผู้นำYellow Tower ได้มีส่วนช่วยเมลเทอร์มานานหลายร้อยปี แต่ธีโอดอร์ก็ยังคงหวาดระแวงและตระหนักดีถึงอันตรายของเวทย์โบราณ

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาลังเล อย่างไรก็ตาม พาราแกรนัมก็ได้เปิดปากของเธอขึ้นมาก่อน “เธอกำลังสงสัยใช่มั้ยว่าทำไมฉันถึงอยากไปห้องวิจัย?”

“…ตรงๆ ใช่”

“ฉันรู้ว่าเธอกังวลเรื่องอะไร แต่ไม่จำเป็นต้องกังวลไป ข้าเพียงแค่ต้องการแผ่นจารึกมรกตและวัสดุบางอย่างที่ฉันไม่สามารถหาได้ในตอนนี้”

‘แผ่นจารึกมรกต?’

ก่อนที่ธีโอดอร์จะได้ถามว่ามันคืออะไร เสียงของความตะกละก็ได้ดังขึ้น –แผ่นจารึกมรกต?!มันยังคงมีอยู่?

“ฉันขอโทษ แต่ฉันไม่สามารถให้มันกับคุณได้ ผู้กลืนกินเวทมนต์ ฉันต้องการมันจนกว่าจุดประสงค์การดำรงอยู่ของฉันจะสำเร็จ”

-เจ้ากำลังใช้สมบัตินั้นอย่างเสียเปล่าโดยการนำมาสร้างร่างกายมนุษย์?เจ้ามันโง่สิ้นดีนั่นไม่มีทางช่วยได้!

“เจ้าไม่ใช่เวทย์โบราณ?”

ไม่ว่าจะทางใดก็ตามธีโอดอร์ไม่เข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเลย เขายืนอยู่อย่างเงียบๆฟังการโต้เถียงระหว่างสองเวทย์โบราณและหาจังหวะแทรกแซงอย่างระมัดระวังเมื่อการโต้เถียงเริ่มเบาบางลง

“เช่นนั้น อะไรคือแผ่นจารึกมรกต?”

-ข้าไม่สามารถบอกเจ้าได้ในขั้น4

“จิ๊ งั้นมันต้องเป็นบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่?มันอันตรายไหม?”

-มันจะไม่ทำให้มนุษย์จำนวนมากตาย มันไม่ใช่บางสิ่งที่หมายถึงการต่อสู้

“งั้นก็ไม่เป็นไร” ธีโอดอร์ตัดเรื่องยาวๆนั่นและหันไปหาพาร่า ผู้ที่กำลังเฝ้ามองเขาและความตะกละด้วยท่าทางแปลกๆ “มรดกอะไรที่คุณจะให้ผม?”

“ทุกสิ่งทุกอย่าง”พาราแกรนัมตอบทันทีโดยไม่ลังเล “โกเล็ม สิ่งประดิษฐ์ ม้วนคัมภีร์เวทย์....อ่า นอกจากนี้ยังมีบางสิ่งบางอย่างที่ความตะกละจะเพลิดเพลินไปกับมัน”

“มันคืออะไร?”

“หนังสือต้นฉบับของผู้สร้าง ‘Fairy’s Book’ มันไร้ประโยชน์สำหรับการเล่นแร่แปรธาตุ แต่มันจะไม่เป็นประโยชน์มหาศาลสำหรับเจ้าที่ทำสัญญากับจิตวิญญาณธาตุโบราณงั้นหรือ?”

‘หนังสือต้นฉบับจากยุคโบราณกาล!’ ขณะนั้นเอง ดวงตาของธีโอดอร์ก็เต็มไปด้วยความโลภและเขาแทบจะไม่สามารถควบคุมมันได้

มันถือเป็นเรื่องที่แปลกเล็กน้อยสำหรับนักเล่นแร่แปรธาตุที่เขียนหนังสือเกี่ยวกับ ‘แฟรี่’ขึ้น บางทีหนังสือต้นฉบับอาจจะถูกเขียนเพื่อส่งต่อให้กับใครบางคน?อย่างไรก็ตาม ความคิดนั้นก็ถูกปฏิเสธโดยความตะกละ

-ผู้ใช้ พาราเซลซัสเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่ยอดเยี่ยม แต่เขาก็ยังเป็นผู้ใช้จิตวิญญาณธาตุที่หาตัวได้ยาก ข้าคิดว่าหนังสือของเขาขั้นต่ำจะต้องอยู่ในระดับ ‘ล้ำค่า’ ขึ้นไป

‘บางทีอาจจะมากกว่านั้น?’

-ถูกต้อง บางทีการกินหนังสือเล่มนี้อาจจะปลดผนึกลำดับที่5

นั่นมีค่าที่เกินพอ จากการปลดผนึกลำดับที่5ของความตะกละสู่ตาไม้บนหัวมิตรา  มันสามารถแก้ไขปัญหาหลายๆอย่างได้พร้อมกันด้วยคำขอนี้ แม้ว่าจะเป็นเรื่องยากก็ตามในตอนนี้ แต่เวทย์โบราณไม่ได้มีข้อจำกัดในเรื่องของเวลาในการดำรงอยู่ ดังนั้นมันจึงไม่รู้สึกถึง’ความอดทน’ มันจะตอบสนองต่อคำขอโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

ขณะนั้นเอง....

‘อ่า เดี๋ยวก่อนนะ’

ข้อเท็จจริงที่ธีโอดอร์ได้ลืมไปแล้วเด้งเข้ามาในหัวเขา มังกรทราย เดสเสิร์ทติโอ้ ซึ่งอยู่ ณ ใจกลางทะเลทรายมิวส์ ศูนย์กลางของความแห้งแล้งที่ส่งผลต่อราชอาณาจักรออสเต็น มังกรโบราณที่กำลังรอคอยความตาย

พาราแกรนัมได้ตอบคำถามที่ไม่ได้พูดของธีโอดอร์ “ไม่ต้องกังวล ห้องวิจัยนั้นตั้งอยู่แถวชานเมือง นอกจากนี้เธอยังเป็นจ้าวมนตรา ดังนั้นเธอสามารถที่จะทนต่อสภาพอากาศได้ แม้ว่าจะอยู่ตรงศูนย์กลางก็ตาม”

-มันเป็นความจริง แต่ทว่า เจ้าไม่สามารถที่จะอยู่ได้นานนัก

มันยากที่จะยอมรับแม้จะมีคำยืนยันของสองเวทย์โบราณ แต่ในที่สุด เขาก็พยักหน้า

ไม่จำเป็นต้องสร้างความบาดหมางด้วยความยุ่งยาก แต่มันจำเป็นต้องทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาแนบแน่นมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ นอกจากนี้ นี่ไม่ใช่คำขอที่เหลวไหล ไม่จำเป็นที่ธีโอดอร์จะรู้สึกอึดอัดเนื่องจากผลประโยชน์ที่ได้นั้นสมเหตุสมผล

พาราแกรนัมร้องออกมาหลังจากที่เขียนสัญญาทั้งสองฉบับ “ดีมาก งั้นฉันจะจ่ายค่าจ้างให้ล่วงหน้า”

“อะไร...?”

“รอสักครู่!”

พาร่าได้หันหลังไปและดึงของจากลิ้นชักของเธอออกมา มันเป็นดาบสั้นและคริสตัลสีแปลกๆ

จากนั้นเธอหันกลับมาและยื่นทั้งสองอย่างมาให้ธีโอดอร์ ขณะที่จ้องมองเขาด้วยดวงตาสีแดงของเธอ เธอกล่าว “ไม่ใช่ว่าเธอมีความสามารถในการประเมิน?เลือกมันไปหนึ่งอย่าง อีกชิ้นจะได้รับก็ต่อเมื่องานนั้นเสร็จลุล่วงแล้ว”

“นี่คืออะไร?”

“เนื่องจากฉันเป็นผู้นำหอคอย ฉันม่สามารถที่จะพูดออกมาเป็นคำพูดได้ รับมันไปสิ”

ธีโอดอร์ไม่อาจที่จะปฏิเสธได้

‘แค่ครั้งเดียว....’

เขาเหยียดมือของเขาออกไปและความตะกละก็ตอบสนองโดยการยื่นลิ้นของมันออกมา สิ่งของนี้คือดาบสั้นที่ทำจากวัสดุลึกลับและคริสตัลที่ส่องประกายออกมาด้วยสีที่ไม่รู้จัก เกือบจะพร้อมๆกัน หน้าต่างข้อมูลทั้งสองหน้าก็ปรากฏขึ้น

[+20 Azoth Sword (เครื่องมือเวทมนต์)]

[-นี่เป็นดาบสั้นที่นักเล่นแร่แปรธาตุผู้ยิ่งใหญ่ พาราเซลซัส มักจะนำพกติดตัวไปด้วยเสมอ ใบดาบได้สร้างขึ้นจากสิ่งลี้ลับ และมีอักษร A Z O T H สลักอยู่บนใบดาบ มันเป็นสัญลักษณ์ของจุดเริ่มต้นและจุดจบ มีที่ว่างสำหรับการติดตั้งหินศิลานักปราชญ์ลงบนมัน ในสภาพที่สมบูรณ์ Azoth จะอยู่ในรูปทรงของดาบยาว ไม่ใช่ดาบสั้น ในสภาพนั้น แม้กระทั่งปีศาจยังต้องยอมจำนนให้แก่พลังอำนาจของดาบAzoth

*เครื่องมือเวทมนต์ชิ้นนี้อยู่ในระดับ ‘สมบัติ’

-เมื่อศิลานักปราชญ์ถูกติดตั้ง มันจะเลื่อนระดับเป็น’ตำนาน’

*เมื่อใช้งาน กระบวนการทั้งหมดของการเล่นแร่แปรธาตุจะสามารถละเว้นได้

*(ไม่สามารถเข้าใจได้ด้วยความสามารถในการประเมินขั้นที่ 4)

*(ไม่สามารถเข้าใจได้ด้วยความสามารถในการประเมินขั้นที่ 4) ]

[+? ศิลานักปราชญ์ที่โง่เขลา (กระตุ้น)]

[-ตัวกระตุ้นนี้ถูกสร้างขึ้นจากบันทึกและมันเป็นการลอกเลียนแบบที่เกือบจะสมบูรณ์ของ’ศิลานักปราชญ์’จากยุคโบราณกาล มันมีรูปทรงและผลลัพธ์ที่เหมือนกับศิลานักปราชญ์ แต่แตกต่างกันที่ความคงทน สิ่งนี่ใกล้เคียงกับวัสดุสิ้นเปลือง มันเป็นตัวกระตุ้นที่สามารถแปลงวัสดุทั้งหมดให้เป็นวัสดุที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับมาตรฐาน มันเป็นสมบัติที่พาราแกรนัมได้สร้างขึ้นหลังจากที่ใช้เวลาทดลองมาหลายสิบปี

*ตัวกระตุ้นชิ้นนี้อยู่ในระดับ ‘สมบัติ’

*เมื่อกินแล้วพลังเวทมนต์จำนวนมากจะถูกดูดซับ

*เมื่อใช้มัน คุณสามารถที่จะสร้างวัสดุที่คุณต้องการได้]

“ว้าว....”ปากของธีโอดอร์เปิดอ้าเมื่อเขาได้เห็นข้อมูลของมัน

‘สิ่งประดิษฐ์ระดับตำนาน?’เขาไม่สามารถใช้ดาบที่ไฮด์นำติดตัวมาได้ แต่จะแตกต่างออกไปหากมันเป็นเครื่องมือที่เคยถูกใช้โดยพาราเซลซัส

ความตะกละในขั้นที่4 สามารถที่จะแสดงคุณสมบัติของดาบสั้นได้ไม่ถึงครึ่ง แต่เมื่อศิลานักปราชญ์ถูกติดตั้งบนมัน แม้กระทั่งปีศาจยังต้องยอมจำนน ปีศาจเป็นเผ่าพันธุ์ที่เคยปกครองโลกวัสดุแห่งนี้ พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่เหนือธรรมชาติ และดาบสั้นที่ชื่อว่าAzoth เป็นสมบัติที่สามารถสยบพวกมันได้

แต่ธีโอดอร์กำลังจะได้รับสมบัตินี้เป็นค่าจ้างล่วงหน้า...?

ผู้นำYellow Tower หัวเราะคิกคักให้กับท่าทางที่งุนงงของธีโอดอร์ “มันไม่ใช่สิ่งที่เป็นประโยชน์สำหรับฉัน แต่มันเป็นแรงจูงใจที่ดีสำหรับเธอ”

“….หนึ่งในสอง ใช่แล้ว”

“เข้าใจแล้ว?”รอยยิ้มซุกซนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

ธีโอดอร์ยิ้มบางๆออกมาให้กับแผนที่วางไว้ของพาราแกรนัม

มูลค่าที่แท้จริงของสมบัติจะสามารถเปิดเผยได้ก็ต่อเมื่อทั้งดาบAzothและศิลานักปราชญ์ถูกรวมเข้าด้วยกัน แน่นอนว่าศิลานักปราชญ์สามารถที่จะเปลี่ยนเป็นวัสดุอื่นๆได้ แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่น่าสนใจสำหรับธีโอดอร์ ผู้ที่มีทักษะในการเล่นแร่แปรธาตุต่ำ

มันเป็นแผนการที่มีประสิทธิภาพ ธีโอดอร์ยื่นมือออกไปอย่างไม่เต็มใจไปยังดาบสั้นที่พาร่าถืออยู่ ระหว่างศิลานักปราชญ์และดาบAzoth ธีโอดอร์ได้เลือกสิ่งที่มีประโยชน์ก่อน

“ขอเลือกดาบAzoth เป็นอย่างแรก”

ราวกับเธอได้คาดคิดเอาไว้แล้ว ผู้นำYellow Tower ได้ยื่นดาบAzoth ไปให้ธีโอดอร์ขณะที่ศิลานักปราชญ์ถูกนำไปเก็บที่เดิม จากนั้นผู้นำYellow Tower ก็ได้พูดกับธีโอดอร์ “เอาละ ข้อตกลงของพวกเราก็ได้ถูกร่างขึ้นแล้ว ตอนนี้ มันถึงตาของฉันที่จะทำในสิ่งที่เคิร์ทขอมา”

“…..?”

“ทำไมเธอจึงทำท่าทางโง่ออกมา?เธอควรจะได้ยินแล้วว่าฉันจะให้รางวัลเธอ”

“อ่า”ธีโอดอร์ฟื้นคืนสติของเขากลับสู่ความเป็นจริงและพยักหน้า

‘แล้วผู้นำYellow Tower จะนำทางเธอ’

เมื่อไม่นานมานี้ ธีโอดอร์ได้กลายเป็นผู้นำของ’Quattro’และได้รู้จักกับสมาชิกของเขา ในความเป็นจริง มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะกลับสู่ความเป็นจริงหลังจากที่ได้พูดถึงนักเล่นแร่แปรธาตุจากยุคโบราณกาล

ธีโอดอร์ถูกทำให้นึกขึ้นได้โดยหญิงสาวตรงหน้าเขา ผู้นำYellow Tower และเขาก็ได้รู้สึกกังวลขึ้นอีกครั้ง

ไม่ว่าเธอจะรู้ความรู้สึกของเขาหรือไม่ พาร่าก็ได้พูดต่อ “เธอต้องการอะไร?หนังสือจากหอสมุดแห่งชาติหรือสมบัติของราชวงศ์ เธอสามารถเลือกอะไรก็ได้”

“อืม....”ธีโอดอร์ขบคิดเล็กน้อยก่อนที่จะถามว่า “แล้วสมบัติแห่งชาติละ?”

“เธอสามารถ แต่ฉันไม่แนะนำ ร่างกายของเธอมีพลังมหาศาลหลายอย่างอยู่แล้ว ดูเหมือนมันจะสมดุลแล้วในตอนนี้ แต่มันจะเป็นอันตรายหากมีการเพิ่มพลังเข้าไปอีก”

อันที่จริง ธีโอดอร์เชื่อในคำพูดนั้น หากเขาไม่ได้รับ หยินและหยางเทียมจาก’วิถีแห่งองเมียว’พลังอำนาจทั้งสองอาจจะระเบิดขึ้นในสักวันหนึ่ง

‘Ring of Muspelheim’  ตราเลือดของอควาโล่  ‘อัมบรา’….  นอกจากนี้ ธีโอดอร์ยังมีความสามารถในการเรียกจิตวิญญาณธาตุ การเพิ่มพลังของเขาอาจจะดีในระยะสั้น แต่มันอาจจะมีผลเสียต่อการสร้างศาสตร์เวทย์ของเขา

ไม่นานนัก เขาก็ได้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่

“ไปที่หอสมุดแห่งชาติกันเถอะ”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด