ตอนที่ 25 คำเชิญของโรเบิร์ต
วันรุ่งขึ้นเจียงเฉินตื่นขึ้นเมื่อแสงดวงอาทิตย์ส่องเข้ามาในห้อง
เขามองไปที่อีพี เมื่ออีพีไม่ได้ถูกใช้งานอย่างเต็มประสิทธิภาพแล้วมันจะอยู่ในรูปลักษณ์ที่คล้ายคลึงนาฬิกาที่ดูดีแต่รูปลักษณ์แปลกๆ
****
ชื่อผู้ใช้: เจียงเฉิน
ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อ: 25
ความแข็งแกร่งของกระดูก: 27
การตอบสนอง : 29
ความแข็งแกร่งของเซลล์สมอง: 14
****
สามเงื่อนไขร่างกายเพิ่มขึ้นโดยหนึ่งหรือสองจุดและได้เสร็จสิ้นการเพิ่มศักยภาพของวัคซีนยีน การจะปรัปปรุงเพิ่มเติมใดๆจะต้องมาจากการทำงานหรือยาขั้นสูงกว่าเดิม ตัวเลขที่ไร้เหตุผลของซันเจียวเป็นผลมาจากประสบการณ์การชีวิตที่ใกล้เคียงกับความตายซึ่งทำให้มีโอกาสเพิ่มศักยภาพจากวัคซีนยีน ซันเจียวและเจียงเฉินใช้ยีนวัคซีนชนิดมาตรฐาน แต่เขาสามารถเข้าถึงตัวเลขของเธอในโหมดความโกรธเท่านั้น มันไม่ยากที่จะจินตนาการถึงอันตรายที่เธอต้องเผชิญ
เขาปิดอีพีของเขาและมองไปที่หลิวเย้าที่นอนหลับ
เจียงเฉินไม่ปลุกเธอให้ตื่นและเดินไปที่ระเบียง
เขาพิงระเบียงและสูดหายใจเอาความสดชื่นของลมทะเลที่พัดเข้าใส่ใบหน้าของเขา เขาเทน้ำองุ่นใส่แก้วให้เขาเองและรอคอยพระอาทิตย์ขึ้น
ผ่อนคลาย สงบเงียบ หรูหรา...
“ทำอะไรต่อไปดี? เรายิ่งไม่เคยมีประสบการณ์อะไร” เขาพึมพำในความคิดลึกๆ
หลังจากที่เขากลับมาสู่โลกนี้แล้วสภาพจิตใจของเขาเริ่มมีเสถียรภาพมากขึ้น ฉากเลือดจางหายไปจากหัวใจของเขาและเขารู้สึกว่าสติของเขากลับมาสู่ภาวะปกติอีกครั้ง
เขาถอนหายใจด้วยอารมณ์ที่ไม่ชอบรสชาติของไวน์แต่เขาก็ยังจิบ
"มันไม่ดีสำหรับคุณที่จะดื่มไวน์ในตอนเช้า"
“โอ้? คุณตื่น” เจียงเฉินหยุดชั่วคราวและหันกลับไป
“อืมม” หลิวเย้ารวบผมไว้ตรงข้ามกับลมทะเล เธอไม่ได้ใส่อะไรข้างในแต่ถูกปกคลุมด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำแบบเรียบง่าย เธอดูสง่างามมากในช่วงกลางของลมทะเล
“โอเค ทำไมคุณไม่ดูพระอาทิตย์ขึ้นกับผม” เขาทิ้งไวน์ไว้บนโต๊ะข้างๆเขา
หลิวเย้าเดินอย่างสง่างามไปที่เจียงเฉินและเอนตัวลงบนตัวเขา ดวงอาทิตย์ที่สูงขึ้นสะท้อนเงาสีทองบนใบหน้าที่สวยงามของเธอ เจียงเฉินเหลือบมองไปที่เธอด้วยความตกตะลึง
“คุณกำลังมองมาที่ฉันหรือคุณดูพระอาทิตย์ขึ้น?”
“ความงามและพระอาทิตย์ขึ้น” เจียงเฉินยิ้ม วิสัยทัศน์ของเขายื่นออกไปไกลกว่าขอบฟ้า
"ฉันไม่เข้าใจ"
“หืมม?” หลิวเย้าแก้ไขผมที่ไม่เป็นระเยียบเบาๆ
“คุณมีความงดงามและฉลาดแต่ทำไมคุณไม่ได้รับความนิยม?” เจียงเฉินแตกรอยยิ้ม เขาเห็นภาพยนตร์เรื่องนี้ <ปีนี้> และถึงแม้ว่ามันจะเป็นการไล่ตามผู้หญิงที่ไม่ได้ชอบเขากลับแต่เขายังคงดูหนังจนเสร็จ
นักแสดงหญิงสมทบมีเพียงไม่กี่ฉากที่เน้นการมีตัวตนที่โชคร้ายของนักแสดงสมทบ อย่างไรก็ตามฉากเหล่านั้นทำให้เกิดการแสดงผลลึกๆในหัวใจของเจียงเฉิน การแสดงของเธอน่าทึ่งสำหรับนักแสดงหญิงสมทบ
“ความงามก็อาจเป็นเรื่องที่โชคร้าย โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนที่ไม่ได้รับการสนับสนุนเช่นฉัน” ริมฝีปาดของหลิวเย้าค่อยๆจางหายไป เป็นการเยาะเย้ยความเป็นจริงและเป็นการเยาะเย้ยตัวเอง อย่างไรก็ตามเธอยังคงจ้องที่เจียงเฉินด้วยความคาดหวังบางอย่าง
เจียงเฉินไม่ได้พูดคุยต่อ เขาเห็นความคาดหวังในสายตาของเธอ แต่เขาไม่ต้องการที่จะตอบสนอง
ทุกคนมีโศกนาฏกรรมของพวกเขา แต่นี่เป็นเรื่องของพวกเขา เจียงเฉินต้องการเพียงสัมผัสบทที่สง่างามและอ่อนโยนเท่านั้นไม่ใช่เรื่องราวที่เศร้าโศก
ใช้ชีวิตให้เต็มที่
แม้จะผ่านการเผชิญหน้าที่แปลกประหลาดกับเธอแต่เจียงเฉินก็ไม่มีใครที่อยู่ในโลกที่แออัด
เนื่องจากเป็นวันหยุดแล้วให้ปล่อยลืมเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตเป็นการชั่วคราว
ติ๊ง
ระฆังอิเล็กทรอนิกส์ระงับสันติภาพของเจียงเฉิน เขาหันไปที่ไอแพดเทอร์มินัล
“คนนี้เป็นใคร?” เจียงเฉินเปิดกล้องด้านหน้า มันเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดของบรูซ
“เพื่อนรัก คุณลืมฉันไปในคืนเดียวแล้วหรือไม่?” บรูศกล่าวหาอย่างตลกขบขัน เขาพูดภาษาจีนมักจะทำให้เจียงเฉินตกใจเสมอ
“ฮ่าฮ่า แน่นอนไม่ ให้ฉันเปิดประตูให้คุณ” เจียงเฉินปิดเทอร์มินัลแล้วใส่รองเท้าแตะ
"เพื่อนของคุณ?" หลิวเย้ามองไปที่ชายผิวขาวบนไอแพดด้วยความอยากรู้
“ฉันเดาเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจของคุณ?” เจียงหนิงยักไหล่ หลิวเย้าเก็บปากของเธอไว้ ในสายตาของเธอแล้วเจียงเฉินเป็นชนชั้นสูงที่เข้าร่วมการประชุมสากล มันจะหยาบคายถ้าเธอถามคำถามเพิ่มเติม อย่างไรก็ตามสิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือผู้ชายคนนี้เป็นเพียงทหารรับจ้างและไม่มีธุรกิจใดเกิดขึ้นจนกว่าจะถึงเวลาต่อมา
เจียงเฉินเป็นคนที่ดีที่ทำให้คนคิดมากเกินไป
"คนฉลาด" ช่วยเขาแก้ปัญหาได้เสมอ
"คุณต้องการให้ฉันออกไป?"
“ไม่...แต่ ทำไมคุณไม่ไปเช็คเอาท์จากโรงแรมของคุณและนำกระเป๋ามาที่นี่” เจียงเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ซน "คุณจะไม่มีโอกาสกลับไปเลย"
เจียงเฉินตัดสินใจแล้วมันจะดีกว่าสำหรับหลิวเย้าที่ไม่อยู่ตอนนี้
ห้องเหล่านี้จัดเตรียมเสื้อผ้าเสริมไว้สำหรับผู้มั่งคั่งเสมอ อย่างไรก็ตามไม่มีใครใส่เสื้อผ้าที่พวกเขาเตรียมให้
ต่อมามันจะสร้างความประหลาดใจให้เจียงเฉินที่มีธุรกิจที่เกิดขึ้นจริงสำหรับเขา
“เพื่อนเก่า คุณไม่ใช่ทหารคุ้มกันของเจ้าชายซาอุดิหรอ? อะไรทำให้คุณมาที่นี่?” เจียงเฉินหยิบซิการ์ของบรูซไว้
"ฮิฮิ" บรูซลังเลอยู่ชั่วครู่แต่ก็รีบตัดตรงไปตรงๆ “นายจ้างเก่าของฉันได้ยินเรื่องการสนทนาของเราเมื่อวานนี้ เขาสนใจคุณและต้องการให้ฉันแนะนำอย่างเป็นทางการ”
“โอ้?” เจียงเฉินผ่อนคลาย [เขาต้องการจ้างฉัน?] เขาไม่ต้องการที่จะพกปืนไรเฟิลทางทหารเพื่อต่อสู้กับสงคราม เขาทำธุรกิจได้ดีกว่า "ผมไม่ต้องการทำลายวันหยุดพักผ่อนของผมที่นี่"
"ผมคิดว่าคุณเข้าใจผิดสถานการณ์" บรูซอ่านความไม่แน่นอนในสายตาของเจียงเฉินแล้วเขาก็หายใจเข้าแล้วก็เป่าแหวน จากนั้นเขาก็เริ่มพูดในเสียงที่จริงจัง “โรเบิร์ต สมิธ เป็นคนกลางที่น่าเชื่อถือ เขาอยู่ในธุรกิจน้ำมันและทองคำ เขาเคยจ้างผมในอิรัก ค่อนข้างเป็นเพื่อนที่ดี เขามาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการชุมนุมของลูกค้าเก่า และตอนนี้เขากำลังอาศัยอยู่ในห้องชุดของประธานบนชั้นเจ็ด”
“ทองคำ?” เจียงเฉินตาสว่างขึ้น [ดูเหมือนฉันต้องเห็นเขา]
