ตอนที่9

“เธอมาได้ยังไงเนี่ยนิ้ง ไม่ได้บอกเลยว่าอยู่ที่ไหน”

 

พี่เบสถามพี่นิ้งไปจะว่าบังเอิญมันก็เป็นไปได้น้อยมากเลยนะ

 

“ก็มาพักผ่อนที่นี่อยู่แล้วไม่ได้ตามมาซะหน่อยหนิ ใครจะมาก็มาได้อยู่ที่นี่มันสวยและสงบจะตาย พอดีว่ามีบ้านพักต่างอากาศที่นี่ด้วยนะ อยากจะอยู่ด้วยกันป่าวละ?”

 

พี่นิ้งถามพี่เบสก่อนจะยิ้มให้กับพี่เบส เหมือนกับว่าชวนไปบ้านยังไงอย่างงั้นเลย พี่เบสหยุดคิดสักพักก่อนจะตอบพี่นิ้งกลับไป

 

“ไม่อะจองโรงแรมเอาไว้แล้ว ไม่อยากเสียเงินฟรี งั้นไปก่อนนะพอดีว่าจะต้องเอาของไปเก็บที่โรงแรมอีก”

 

พี่นิ้งหุบยิ้มลงเหมือนโดนหักหน้ายังไงอย่างงั้นเลย จากนั้นพวกเราก็พากันขึ้นรถเพื่อจะไปที่โรงแรมกัน เมื่อขับถึงโรงแรมแล้วก็เดินไปหาพนักงงานก่อนจะบอกเลขห้องที่จองเอาไว้พร้อมกับชื่อคนที่จองเอาไว้ เมื่อพนักงานตรวจเช็คเสร็จเรียบร้อยพวกเราก็เดินขึ้นห้องของตัวเอง ซึ่งไม่คิดเลยว่าห้องที่พี่เบสจองจะเป็นห้องเดี่ยวเตียงเดี่ยวแบบนี้ =.=

 

“พี่เบสทำไมเป็นห้องเดี่ยวเตียงเดี่ยวแบบนี้ล่ะ หนูก็นึกว่าเตียงคู่แต่ห้องเดียวกันแบบนี้ก็จะไม่ว่าเลยนะ”

 

พี่เบสยิ้มออกมาก่อนที่จะหัวเราะแบบเขินอาย

 

“ก็อยากจะนอนด้วยนี่นาพี่ก็ไม่ทำอะไรหนูหรอกว่าไหมละ หรือว่าอ้วนไม่อยากที่จะนอนข้างๆกับพี่หรอ?”

 

ทำหน้าตาหน้ารักแบบนั้นอีกแล้วทำให้ใจอ่อนทุกทีเลยนะ

 

“ก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากที่จะนอนด้วยหรือว่ากลัวเลย แต่ว่ามันไม่ดีไม่งามเวลาคนอื่นมาเห็นแบบนี้ถูกไหมพี่เบส ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นใส่ปอยเลยนะ”

 

ยิ่งพูดก็ยิ่งทำหน้าใส่ไม่ฟังเหตุผลกันเลยนะเนี่ย อยากแต่จะนอนด้วยๆแหมะแล้วถ้าคนอื่นมาเห็นจะทำยังไงเล่า

 

“ไม่ได้จริงหรอ..แน่ใจนะ...ก็ได้เดี๋ยวพี่ไปหาอีกห้องให้ไม่รู้ว่าจะหาได้รึป่าวเพราะว่าคนมันเยอะ ถ้าห้องเต็มต้องนอนด้วยกันนะขอบอก”

 

แล้วพี่เขาก็เดินออกไปเพื่อที่จะไปหาห้อง ส่วนฉันตอนนี้ก็นั่งอยู่ที่ห้องเตียงที่นุ่มโคตรๆทำให้ฉันอยากจะเอนตัวลงไปนอนในทันที แต่เมื่อกำลังจะนอนก็เหมือนเห็นโทรศัพท์ของพี่เบสอยู่ที่ตรงข้างหน้าของฉัน ฉันเลยหยิบมาเปิดเล่นซึ่งมันต้องใช้รหัสผ่านในการเข้าโทรศัพท์ด้วย แล้วทำไมต้องตั้งรหัสผ่านด้วยล่ะ มีอะไรถึงต้องตั้งรหัสผ่าน แต่ตั้งก็ดีแล้วเผื่อมีขโมยมาขโมยไปจะได้เข้าไม่ได้ยังไงล่ะ ฉันพยายามนึกรหัสต่างเพื่อที่จะเข้าไปดูว่าข้างในเป็นยังไงบ้าง แต่มันมีขีดจำกัดในการเข้าก็คือมันเข้าได้เพียงสามครั้ง ฉันก็เลยจำเป็นต้องนึกให้มันได้ไม่เกินสามครั้ง มีครั้งจำกัดและเวลาที่จำกัด ต้องนึกก่อนที่พี่เบสจะมาด้วย รหัสแรกของพี่เบสเป็นอะไรนะวันเกิดพี่เบสรึป่าวนะ ฉันกดหมายเลขวันเกิดของพี่เบสไปแต่ทว่ามันก็ไม่ใช่ แล้วมันคืออะไรกันนะ ฉันหรือว่าจะเป็นวันเกิดพ่อและแม่แต่ไม่น่าจะใช่หรอก คิดดีๆสิ..หรือจะเป็นวันที่คคบกันของเราสองคนกันนะ ฉันลองกดเลขวันที่เราคบกันไปแต่ก็ไม่ได้ ฉันใช้เวลาคิดอยู่สักพักก่อนที่จะลองกดไปที่วันเกิดของฉัน [ผ่าน] หน้าจอของพี่เบสขึ้นมาแล้ว ฉันเปิดไปที่สื่อต่างๆของพี่เบสทันทีซึ่งพี่เบสเนี่ยโคตรฮอตในสื่อต่างๆมาก คนกดไลค์ไม่ต่ำกว่าสามแสนคนเลย //ตี๋ง// พี่กิตนี่ทักอะไรมาหาพี่เบสกันนะ อยู่ๆพี่กิตก็ทักมาหาพี่เบสซึ่งฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทักมาทำไม แต่ฉันก็อยากที่จะรู้นะว่าเขาทักมาทำไม ฉันยับยั้งความคิดของตัวเองไม่ได้แล้วเปิดอ่านดูหน่อยก็แล้วกัน

 

แชท กิตศิกรณ์ โนงณรงค์คำ เวลา 17:32 น.

 

พี่กิต : เห้ยมีเรื่องจะบอก ตอนนี้รู้แล้วว่าใครเป็นคู่หมั้นของเอ็งนะเว้ยไอ้เบส

 

พี่กิต : อยากรู้ใช่รึป่าวล่ะถ้าอยากรู้จะบอกให้

 

พี่กิต :มี่ลีลาก็ได้ไม่เห็นต้องเงียบเลย เป็นเพื่อนที่อยู่โรงเรียนเดียวกับเอ็งอะ หล่อนมีชื่อว่า..

 

“ดูอะไรอยู่อะ แหมะเข้ารหัสมือถือพี่ได้ด้วยหรอ”

 

พี่เบสเข้ามาที่ห้องทำให้ฉันตกใจแทบแย่เลยไม่ได้อ่านประโยคสุดท้ายไปเลย กำลังจะรู้อยู่แล้วเชียวว่าใครคือคู่หมั้นของพี่เบส แต่ที่รู้ๆคืออยู่โรงเรียนเดียวกันด้วยนะ ฉันเงียบไม่ได้พูดอะไรกับพี่เบส ไม่ได้โกรธหรืออะไรหรอกแค่กำลังคิดอยู่ว่าเรื่องนี้พี่เบสจะทำยังไงต่อไป

 

“เป็นอะไรทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ไปเจออะไรให้ไม่สบายใจรึป่าวหืม?”

 

พี่เบสเดินมานั่งข้างๆฉันก่อนที่จะลูบหัวของฉันเบสๆ ฉันมองไปที่หน้าของพี่เบสเหมือนว่าพี่เขายังไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้สินะ งั้นฉันก็จะไม่ให้พี่เขารู้ว่าฉันไปรู้อะไรมา

 

“เรื่องห้องเป็นยังไงบ้างหรอคะพี่เบส”

 

ฉันถามพี่เบสเพื่อตัดประโยคคำถามที่พี่เบสถามฉัน พี่เบสนึกขึ้นมาได้

 

“คือว่าห้องมันเต็มอะ แฮะๆๆ จริงๆนะไม่ทำหน้าแบบนั้นดิ ไม่เชื่อถามพนักงานได้เลยโด่ งั้นพี่สามารถที่จะนอนกับปอยได้แล้วใช่ไหมอะ”

 

ฉันเอามือมาประกบกันให้เป็นรูปกากบาท ทำให้พี่เบสนี่หน้าเปลี่ยนทันทีเลย

 

“พี่เบสต้องนอนพื้นเลยไม่งั้นหนูจะไปนอนบ้านพักตากอากาศกับพี่นิ้งนะ ฉันลุกขึ้นมาทำให้พี่เบสรีบเขยิบมากอดฉันให้นั่งลงในทันที

 

“ไม่เอานอนนี่ก็ได้นอนนี่ดีกว่าเนอะๆ พี่จะนอนพื้นก็ได้แหมะ”

 

ฉันยิ้มให้กับพี่เบสก่อนที่จะส่งมือถือคืนให้กับพี่เบส แล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำ จากนั้นฉันก็เริ่มเปิดโทรศัพท์ของตัวเองก่อนจะโทรไปบอกพ่อกับแม่ //ตึด ตึด ตึด//

 

“ฮัลโหลว่ายังไงลูกรักของแม่เป็นยังไงบ้างที่นู่นสนุกดีไหม”

 

แม่รับสายของฉันแล้วถามฉันว่าเป็นอย่างไรบ้าง

 

“ก็โอเคค่ะแม่พึ่งถึงพอดีว่าไปเจอพี่นิ้งมาด้วยแหละที่เป็นเพื่อนกับพี่เบสอะแม่ ที่เป็นนางแบบสวยๆหน่อยอะ”

 

คุณแม่กับคุณพ่อทำเสียงเหมือนตกใจใส่ฉัน แต่จริงๆก็แค่อ๋อธรรมดานั่นแหละเพราะกำลังนึกอยู่ว่าเป็นใคร

 

“พ่อจำได้แล้วนางแบบสวยๆหุ่นดีๆคนนั้นน่ะหรอ แล้วไปเจอกันได้ไงพาเขาไปด้วยหรอ”

 

พ่อฉันถามฉันซึ่งฉันก็ปฏิเสธในทันที

 

“ไม่ใช่ค่ะพอดีว่าไปเจอกันโดยบังเอิญน่ะค่ะ งั้นเดี๋ยวหนูจะไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนนะคะ ไว้ค่อยคุยกันใหม่นะคะบายค่ะ”

 

แล้วฉันก็ลาแม่กับพ่อก่อนจะวางสาย นี่มันก็จะหนึ่งทุ่มแล้วซึ่งไวเหมือนโกหกเลย  ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะเดินไปนั่งที่เตียง เห็นพี่เบสกำลังอ่านอะไรบางอย่างแบบเคร่งเครียดอยู่ แสดงว่าพี่เขาเห็นแล้วสินะว่าพี่กิตทักมาบอกพี่เขาว่ายังไง

 

“ทำไรอะพี่เบสทำไมทำหน้าเครียดๆแบบนั้นล่ะ”

 

 

พี่เบสหันมาหาฉันแล้วรีบวางโทรศัพท์ลงทันที ต้องใช่แน่ๆพี่เขาคงเห็นแล้วล่ะ

 

“ป่าวพี่แค่ดูคลิปหมาโดนรถชนตายน่ะเลยเสียใจนิดหน่อย พี่ถามอะไรหน่อยได้ไหมคือว่าได้อ่านอะไรมารึป่าว”

 

ฉันจะบอกพี่เขาดีรึป่าวว่าฉันก็อ่านมาบอกไปเถอะจะได้ช่วยหาทางแก้ไขและฉันจะได้รู้ว่าคนๆนั้นคือใคร

 

“อ่านมาค่ะ” พี่เบสเงียบไปก่อนที่จะถอนหายใจอีกครั้งหนึ่ง

 

“แล้วอ่านเจออะไรมาบ้างอะ?” แล้วฉันก็เล่าทุกอย่างให้ฟังว่าฉันอ่านเจออะไรมาบ้าง

 

“แล้วคนๆนั้นเป็นใครหรอ?” พี่เขาเงียบก่อนที่กำลังจะอ้าปากพูดออกมา แต่แล้วก็มีอะไรบางอย่างมาขัดจังหวะ //ผ่าม ผ่าม// เสียงโทรศัพท์ของพี่เบสดังขึ้น พี่เบสเลยหันไปดูที่โทรศัพท์ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุย

 

“พี่ขอตัวแป๊บหนึ่งนะมีคนโทรมาน่ะ”

 

แล้วพี่เขาก็เดินไปคุยกับใครไม่รู้ที่ระเบียง ฉันจะต้องรู้ให้ได้เลยว่าใครเป็นคู่หมั้นของพี่เบส