ตอนที่8
เช้าอันสดใสเป็นวันที่สบายๆที่สุด เพราะว่าเป็นวันปิดเทอมแล้วเทอมแรกอะนะ ถึงจะไม่กี่วันแต่ก็ดีที่ได้หยุด เพราะเวลาไปเรียนทีไรก็จะอึดอันทุกที แต่ตอนนี้ไม่ต้องเจอสายตาแบบนั้นเป็นเวลาหลายสิบวันเลยถือว่าดีเหมือนกัน ฉันกำลังนั่งอยู่ที่หน้าจอของคอมอยู่ เสียงเปิดประตูได้เปิดขึ้นมาซึ่งเป็นที่ห้องของฉัน ฉันเลยหันไปดูว่าใครเปิดเข้ามาในห้องนี้ เมื่อหันไปก็พบกับพี่เบสเดี๋ยวนี้ไม่ต้องรอฉันเปิดประตูแล้วเข้ามาเองเลยสินะ
“ทำไรอะขอดูหน่อย” ฉันยังไม่ทันพูดอะไรเลยพี่เบสก็เดินเข้ามาหาฉันก่อนจะเอาคางมาวางไว้ตรงไหล่ของฉันแล้วมองไปที่หน้าจอ
“เล่นเฟซด้วยหรอทำไมไม่บอกจะได้แอดเพื่อนไป”
พี่เบสถามฉันจริงๆฉันไม่ได้เล่นหรอกเฟซอะแต่เป็นเพราะว่ามันไม่มีไรทำเลยสมัครเฟซเพื่อหาอะไรดูเรื่องเปลื่อยในนั้น
“ไม่ได้เล่นค่ะพึ่งสมัครเอามาดูอะไรเล่นเฉยๆ เวลาว่างๆก็หาในเฟซดูเอาอะไรแบบนี้น่ะค่ะ”
ฉันตอบข้อสงสัยของพี่เบสไปแล้วพี่เบสก็หยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา แล้วกดอะไรบางอย่างก็ไม่รู้ //ตึ๋ง// เสียงอะไรเด้งมาจากหน้าฟีดของฉันฉันเลยหันไปมองที่จอคอม มีคนแอดมาถ้าให้เดาก็น่าจะเป็นไอ้คนที่นั่งข้างๆฉันนี่แหละ ฉันกดไปที่เฟรนก่อนที่จะเห็นชื่อของพี่เบสแอดเพื่อนมา ฉันหันไปหาพี่เบสแล้วทำหน้าใส่พี่เบส =.=
“อะไรมาทำหน้าใส่เดี๋ยวปั๊ดจูบให้หน้าแดงหรอก”
ฉันเลิกทำหน้าใส่พี่เบสแล้วก็รับแอดพี่เขา จากนั้นก็มีเด้งมาที่หน้าฟีดของฉันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันไม่รู้ว่าพี่เบสทำอะไร เมื่อฉันกดไปดูที่หน้าฟีดก็พบว่ามีขอร้องอะไรบางอย่างเพื่อจะอณุญาติเข้าไปแชร์ในไทไลน์ให้คนเห็น เมื่อฉันเข้าไปอ่านก่อนที่จะกดรับอณุญาติก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น พี่เขาขอฉันในเฟซให้อณุญาติขึ้นสถานะเป็นแฟนของพี่เขา
“อะไรอะเอาจริงหรอ” ฉันถามพี่เขาไปเพราะว่าถ้าลงมีหวังเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆเลย พี่เขาขมวดคิ้วใส่ฉันก่อนที่จะลุกขึ้นมาจับที่เมาส์ของฉันแล้วกดอณุญาติในทันที ทำเอาฉันอ้าปากค้างเลย
“กลัวอะไรอะไรมันเกิดก็ให้มันเกิด จะเรื่องใหญ่ขนาดไหนพี่ก็จะยอมรับมันเพราะว่าพี่มีแฟนเป็นน้อง”
ฉันเงียบลงเพราะเหมือนว่าเบสจริงจังกับเรื่องนี้มาก จากที่เรากำลังมองหน้ากันอยู่ //ตึ๋ง ตึ๋ง// เสียงเฟซมารัวมาก มันทำให้เราสองคนต้องมองไปที่หน้าจอคอมของฉันทันที มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย ในสถานะโดนคอมเม้นต์รัวๆจากแฟนคลับของพี่เบส ซึ่งแต่ละอันมันก็บาดใจของฉันมากเลยล่ะ
“พอเถอะไม่ต้องดูแล้ว รู้แค่ว่าเราสองคนเป็นแฟนกันก็พอ”
พี่เขาดึงฉันเข้าไปกอดเหมือนกับว่าพี่เขารู้ว่าฉันกำลังเจ็บปวดกับสิ่งที่คนพวกนี้พิมพ์ถึงฉันอยู่ เขาเป็นใครกันแค่คนรักกันจริงๆมันก็น่าจะดีแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมต้องด่าทอกันขนาดนี้ด้วย แต่สิ่งที่ฉันเสียใจที่สุดก็น่าจะเป็นเมนต์ที่มีคนบอกว่า เลิกกันเถอะน่าจะเป็นแฟนกับพี่นิ้งมากกว่า มันเกี่ยวไหมว่าจะต้องเลิกกันเพราะเขาเป็นคู่จิ้นกัน ฉันคงผิดมากเลยใช่ไหมที่เป็นแฟนกับคนที่หน้าตาดี จากที่อยู่แต่ในคอมเมนต์ก็เริ่มรามมาถึงข้อความ //ตึ๋ง// ฉันกำลังจะหันไปอ่านแต่พี่เบสก็ดึงฉันเอาไว้ไม่ให้อ่าน
“ไม่ต้องอ่านเรื่องนี้พี่จัดการเอง ผิดพ.ร.บคอมพวกนี้ควรจะโดนจัดหนักสักหน่อยที่พิมพ์ขุ่มขู่กันถึงขนาดนี้”
ฉันมองไปที่พี่เบสแล้วส่ายหน้าในทันที
“ไม่ต้องหรอกไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นมันไม่ดีหรอกพี่เบส ช่างมันเถอะเรื่องแค่นี้ปอยโอเคไม่ได้คิดอะไรมาก”
พี่เขามองมาที่ฉันแล้วก็ถอนหายใจเบาๆก่อนจะจูบมาที่หน้าผากของฉัน
“โอเคพี่จะไม่ทำเพราะเห็นแก่อ้วนนะเนี่ย อย่าทำหน้าแบบนั้นสิไม่ชอบเลย เวลาทำหน้าตาหน้าสงสารแบบนั้นทีไรแล้วใจอ่อนทุกทีเลยนะ”
พี่เบสปิดเฟซของฉันในทันทีเพราะไม่อยากให้ฉันดูอะไรที่มันบาดตาบาดใจของฉัน แล้วถ้าไม่มีเฟซฉันจะดูอะไรล่ะทีนี้
“เดี๋ยวพี่ไปเคลียร์เรื่องพวกนี้ก่อน ถ้าทำเสร็จพี่จะให้เข้าเฟซอีกทีนะ ส่วนเฟซพี่อยากได้รหัสป่าวถึงไม่อยากแต่พี่ก็จะให้ งั้นเอาไปเลยก็แล้วกันไอดีชื่อจริงพี่ ส่วนรหัสก็คือวันเกิดน้องแบบภาษาอังกฤษ ส่วนวันนี้เลิกอยู่แต่กับหน้าจอคอมแล้วไปเที่ยวกันดีกว่า พี่จะพาหนูไปทะเลกัน”
ไปทะเลตอนนี้เลยหรอ ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเตรียมของแล้วก็ขอพ่อกับแม่เลยนะ พี่เบสหยิบกระเป๋าออกมาจากตู้แล้วก็หยิบเสื้อผ้ามาให้กับฉัน ซึ่งฉันก็ยังไม่ทันตั้งตัวแล้วก็ยังไม่คิดถึงเรื่องนี้เลย แต่ใช้เวลาไม่นานพี่เขาก็จัดของให้ฉันเสร็จหมดแล้ว แล้วก็หยิบกระเป๋าของฉันจับมือฉันพาเดินลงไปข้างล่างในทันที เมื่อเดินไปข้างล่างพี่เขาก็วางกระเป๋าของฉันลง
“เดี๋ยวพี่มาพี่ไปหาพ่อกับแม่ขออ้วนก่อน”
ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยพี่เขาก็เดินไปหาพ่อกับแม่ฉัน ฉันเลยเดินตามไปดูว่าจะคุยอะไรกับพ่อและแม่ของฉัน
“คุณพ่อคุณแม่ครับผมเอาของมาฝากครับรอสักครูนะครับ”
แล้วพี่เขาก็เดินออกไปข้างนอกแล้วก็หยิบถุงมาสามสี่อัน ซึ่งเป็นถุงใส่เสื้อผ้าตามห้างใส่ของตามห้างอะไรแบบนั้น ก่อนจะยื่นให้กับพ่อและแม่ของฉัน เมื่อพวกท่านลองเปิดอ้าดูก็ต้องอ้าปากค้าง ฉันว่าพ่อแม่เป็นแบบนั้นคงจะต้องเป็นอะไรที่มีค่ามากแน่ๆเลย แล้วก็คุยอะไรบางอย่างกันก็ไม่รู้ ก่อนจะหัวเราะแล้วยิ้มออกมาก่อนจะเดินมาหาฉัน
“เราไปเที่ยวกันได้แล้วพี่ขอพ่อกับแม่อ้วนละ”
ฉันมองไปหาพ่อกับแม่ก่อนที่พ่อและแม่จะโบกมือให้ฉันไปได้ นี่ฉันเป็นลูกพวกท่านรึป่าวให้ไปง่ายเหลือเกินนะ =.= พี่เบสหยิบกระเป๋าของฉันขึ้นรถแล้วก็จับมือฉันพาขึ้นรถไปด้วย
“ระยะทางอาจจะไกลและหลายวันเลยกว่าจะถึง ฉะนั้นอาจจะแวะหน่อยนะ เพราะที่ไปคือทะเลที่กว้างและสวยงามมาก”
ไปที่ไหนกันนะถึงใช้ระยะเวลาหลายวันเลย แต่ฉันคิดว่าระดับพี่เบสน่าจะพาไปที่สวยงามมากๆเลยล่ะ รถเริ่มเคลื่อนที่แล้วในตอนนี้ เพลงเปิดสบายอารมณ์แต่ยังอยู่ในตัวเมืองอยู่ //ผ่าม ผ่าม// เสียงโทรศัพท์ของพี่เบสดังขึ้นมาทำให้รถต้องจอดลง
“ฮัลโหลนิ้งโทรมามีอะไรอะ”
พี่นิ้งโทรมาหาพี่เบสหรอ แล้วพี่นิ้งเขาโทรมาทำไมกัน
“ไปทะเลอะ..ทะเลที่สวยที่สุดไม่บอกว่าที่ไหนหรอก ไปกับน้องปอย..อ่าโอเคแค่นี้แหละรีบไปรถจะติด”
แล้วพี่เบสก็วางสายไปก่อนจะออกรถไปต่อ
“พี่เบสคะพี่นิ้งโทรมามีอะไรหรอคะ” ฉันถามไปเพราะสงสัยว่าพี่นิ้งโทรมาหาพี่เบสทำไม
“นิ้งแค่ถามว่าไปไหนไปกับใครอะไรแบบนี้พี่ก็ตอบว่าไปทะเลไปกับแฟน เขาก็ถามพี่ว่าไปทะเลแถวไหนพี่เลยไม่บอกก็แค่นั้นแหละจ๊ะ”
ไม่บอกสงสัยกลัวพี่นิ้งจะตามไปที่ทะเลด้วยล่ะมั้ง ในระหว่างที่รถได้เคลื่อนตัวไปฝนก็ตกลงมา
“โอ๊ยฝนมาตกอีกจะไปทะเลได้ไหมเนี่ย ขออย่าให้ตกตอนไปถึงทะเลเถอะสาธุ”
เรื่องเที่ยวต้องยกให้พี่เบสเลย เวลาจะไปเที่ยวที่ไหนหายนะตามมาตลอด ไม่ฝนตกก็ทางขาดไม่ทางขาดก็น้ำท่วม เอาเข้าไปจะได้ไหมกันไหมเนี่ย วันแรกของเราฝนก็ตกไม่หยุดเลยจนมาถึงวันที่สองแล้ว ไม่รู้ว่าจะยังไงจะหายตกไหม เมื่อตกตอนกลางคืนของวันสุดท้ายฉันก็เผลอหลับไป
“ตื่นได้แล้วที่รักเราถึงแล้วนะ” เสียงของพี่เบสได้ปลุกฉันขึ้นในตอนนี้ ฉันลืมตาขึ้นมาแล้วลุกขึ้นมาซึ่งต้องตะลึงกับสิ่งที่เห็น น้ำที่เป็นสีใสกับแสงที่ออกเหลืองอมชมพูทำเอาสวยมากๆเลย พวกเราลงมาจากรถกันแล้วก็พากันเดินไปที่ทราย
“ที่นี่มันสวยมากเลยนะพี่เบส พี่เบสพาหนูมาที่ไหนหรอเนี่ย”
ฉันถามพี่เบสไปเพราะไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหน พี่เบสชี้ไปที่ป้ายก็พบว่าเราอยู่ที่เกาะของตาชัย ซึ่งเป็นที่ๆสวยมากๆเลย แต่แล้วก็มีเสียงที่ขัดหูขัดในของฉันเอามากๆเลยดังมาจากข้างหลังของฉัน
“เฮ้ยแกมาเที่ยวที่นี่ด้วยหรอเนี่ย”
ชัดเลยพี่นิ้งมาที่นี่ได้ยังไงกันเนี่ย!
