ตอนที่12

พวกเรามองไปหาต้นตอของเสียงก็พบกับพี่นิ้งที่กำลังวิ่งมาหาพวกเราด้วยชุดบิกินีสีชมพูที่นุ่งออกมา เมื่อวิ่งมาถึงพวกเราสองคนก็มองมาที่ฉันแวบเดียวก่อนมองมาที่พี่เบส

 

“ทำอะไรกันอยู่หรอ..แล้วทำไมเบสถึงทำหน้าแบบนั้นล่ะ?”

 

พอพี่เบสเห็นพี่นิ้งก็รับปล่อยมือออกจากตัวของฉันในทันที แล้วพี่นิ้งก็เดินไปหาพี่เบสก่อนจะจับที่แขนของพี่เบสแล้วลูกเบาๆ

 

“นิ้งน้องเขาจะเลิกกับเราอะแกช่วยเราหน่อยดิเราหมดหนทางแล้ว”

 

เมื่อพี่นิ้งได้ยินคำนั้นพี่นิ้งก็หันมาที่ฉัน คงอาจจะไม่คิดว่าฉันมองทางพี่เขาอยู่พี่เขาเลยยิ้มกุ้มกลิ่มออกมาเช่นนั้น แต่เมื่อพี่นิ้งเห็นฉันมองก็ทำเป็นอีกสีหน้าหนึ่งออกจะเศร้าๆทำคิ้วตกใส่แล้วเดินเข้ามาจับมือของฉันเอาไว้

 

“น้องปอยทำไมทำแบบนั้นล่ะคะจะเลิกกับเบสมันทำไม มันดีจะตายมันรักน้องปอยจริงๆเลยนะ”

 

ฉันเงียบไม่ได้พูดอะไรเพราะว่าสายตาของพี่นิ้งมันขัดกับคำพูดที่พูดออกมาของพี่เขาเป็นอย่างมาก ฉันรู้อยู่แล้วล่ะว่าพี่นิ้งชอบพี่เบส แต่ว่าถ้าจะทำแบบนี้ไม่จำเป็นต้องทำก็ได้หรอก เพราะคนที่เขารู้อยู่แล้วเวลาเห็นทำแบบอื่นใส่เขามันก็ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย

 

“พี่นิ้งไม่จำเป็นที่จะต้องไปช่วยพี่เบสให้เขาคืนดีกับหนูหรอกนะคะ หนูบอกว่าหนูพอแล้วก็คือพอแล้ว ขอบคุณสำหรับสิ่งที่พี่นิ่งช่วยเหลือพี่เบสด้วยนะคะแต่ว่าปอยไม่ต้องการ”

 

ที่ฉันพูดไปทำให้พี่นิ้งเปลี่ยนสีหน้าในทันที และฉันก็เดินออกไปจากที่นั่นและไม่สนใจสิ่งใดอีก

 

“ปอยอย่าพึ่งไป” เสียงของพี่เบสดังออกมาทางข้างหลังของฉัน ฉันก็หันไปดูอยู่นะแล้วก็เห็นว่าพี่นิ้งกอดแขนของพี่เบสเอาไว้อยู่

 

“ปล่อยน้องไปเถอะน้องเขาอยากจะให้แกมีชีวิตที่ดีกว่านี้นะมันก็ถูกแล้วนี่”

 

เสียงของพี่นิ้งก็ได้ดังมาเช่นกัน ฉันไม่สนใจแล้วว่าพี่เขาจะตามมาหาฉันหรือไม่ตามหรือป่าว เพราะถ้าโดนแบบนั้นคงตามมาไม่ได้แล้วล่ะ ฉันเดินขึ้นห้องพักไปและเก็บกระเป๋าทุกอย่างเพื่อจะไปออกจากที่นี่ ใช้เวลาเก็บกระเป๋าไม่นานก็เรียกรถตู้มารับ ฉันเดินออกมาจากโรงแรมแล้วเดินไปรอรถตู้ที่ข้างนอก และฉันก็จะเดินหลบหน้าพี่เบสด้วยเพราะตอนนี้ฉันไม่อยากเจอพี่เบส รถตู้ได้มาถึงที่ข้างหน้าของฉันเพราะว่ารถตู้อยู่ไม่ไกลนักจากที่พัก ฉันเปิดประตูรถตู้และเดินเข้าไปนั่งก่อนรถตู้จะออกเดินทางไปอย่างช้าๆเพื่อที่จะกลับไปที่บ้านของฉัน //ตึ๋ง// เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นมา ฉันหยิบขึ้นมาจากกระเป๋าของฉันและกดเปิดเพื่อดูข้อความในนั้น

 

[ แชทพี่เบส ]

 

พี่เบส: ไปไหนแล้วหายไปเลยกระเป๋าก็หายไปอย่าบอกนะว่ากลับบ้านเองแล้ว ทำไมไม่รอพี่ก่อนมันอันตรายนะรู้ไหมกลับบ้านคนเดียวแบบนี้

 

พี่เบส : อย่าอ่านแล้วไม่ตอบพี่สิพี่เป็นห่วงนะรู้ไหม แล้วอยู่ไหนแล้วตอนนี้พี่จะไปรับเอง เลิกโกรธพี่เลิกงอนพี่ได้แล้ว พี่ไม่อยากเสียปอยไปจริงๆนะ

 

ฉันไม่ได้พิมพ์และไม่ได้ส่งอะไรไปให้พี่เบสได้ดู รถได้เคลื่อนไปเรื่อยๆแต่ระยะทางมันก็ไกลอาจจะนานอยู่มากกว่าจะไปถึงที่บ้านของฉัน //ตึ๋งๆ// เสียงโทรศัพท์ก็ยังเด้งไม่หายเลย ฉันรู้ว่าพี่เบสเป็นห่วงฉันแต่ฉันก็ควรที่จะตัดใจจากพี่เบสได้แล้ว ฉันเปิดหน้าต่างเพื่อจะดูวิวข้างนอก แต่ว่าฟิล์มกระจกก็เป็นสีดำมองไม่ค่อยชัด ฉันเลยคิดที่จะเปิดกระจกเพราะว่าที่รถไม่มีใครอยู่

 

“อย่าเปิดกระจกรถไม่ต้องเปิด” เสียงขอคนขับรถได้ดังขึ้นมา ซึ่งเสียงโหดมากจนฉันสะดุ้งไปเลยล่ะ

 

“ทำไมฉันจะเปิดไม่ได้ล่ะคะ ฉันมีสิทธิ์ที่จะเปิดนี่นา” ฉันถามเขาไปเพราะว่าฉันมีสิทธิ์ที่จะเปิดนี่

 

“บอกว่าไม่ต้องเปิดไงเข้าใจไหม!” คนขับรถตะคอกใส่ฉันทำเอาฉันตกใจไปหมด มันเริ่มจะไม่ดีแล้วนะ เมื่อดูออกไปข้างนอกดีๆที่นี่มันป่าชัดๆเขาจะพาฉันไปไหนกันแน่ ตอนนี้ฉันว่าฉันจะต้องบอกใครก่อนดีกว่า ใช่สิบอกพี่เบสก่อน

 

[ แชทพี่เบส ]

 

พี่เบสแย่แล้ว เหมือนกับว่าคนขับรถจะพาฉันเข้ามาในป่าไม่รู้ว่าจะพาฉันเข้ามาทำไม ชักจะรู้สึกไม่ดีแล้วสิพี่เบส:

 

พี่เบส : ห้ะตอนนี้อยู่ไหนส่งที่อยู่มาพี่จะได้ไปหา ส่งมาเร็วเข้า

 

แล้วฉันก็ส่งที่อยู่ไปให้กับพี่เบสในตอนนี้ฉันต้องเงียบไว้และไม่ส่งเสียงให้คนขับรถเขาเอะใจ เมื่อส่งให้พี่เบสเสร็จฉันก็โทรไปหาพี่เบสในทันที

 

“ฮัลโหลพี่เบสตอนนี้ปอยไม่รู้นะว่าอยู่ที่ไหน แต่ว่าส่งที่อยู่ไหมให้แล้วและกำลังจะไปอีกที่หนึ่งอยู่ ไม่รู้ว่าเขาจะหยุดรถตอนไหนเหมือนกัน”

 

ฉันพูดกระซิบเบาๆเพื่อไม่ให้คนขับรถได้ยินในสิ่งที่ฉันพูด

 

“เปิดGPSเอาไว้นะห้ามปิดเด็ดขาดเลย พี่กำลังจะตามไปพร้อมกับตำรวจนะ ยังไงก็ระวังตัวไว้ก่อนอย่าให้มันทำอะไรได้เด็ดขาดพี่กำลังจะไปช่วยแล้ว ยังไงเปิดสายไว้ไม่ต้องวางสายพี่จะได้รู้ว่ามันทำอะไรบ้าง”

 

ตอนนี้พี่เบสกำลังเป็นห่วงฉันมากในตอนนี้ อยู่รถก็จอดลงแล้วก็มีคนมาเปิดประตูออกจากนั้นก็จับตัวของฉันออกไปจากรถ ซึ่งฉันก็พยายามดิ้นไม่ยอมออกจากรถ

 

“อย่ามาแตะต้องตัวของฉันนะ อย่ามาแตะต้องฉันถอยไปปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”

 

แต่แล้วพวกมันก็ควักมีดออกมาจากกระเป๋าทำให้ฉันต้องหยุดดิ้นลง

 

“ออกมาจากรถไม่อย่างนั้นฉันจะแทงแกให้พุงแตกเลย” ไม่นะน่ากลัวจริงๆ แล้วพวกนั้นก็พาฉันออกไปจากรถเพื่อพาฉันไปที่ไหนสักแห่ง พี่เบสช่วยหนูด้วยมาช่วยหนูให้ทันนะ