ตอนที่แล้วตอนที่ 149 เคียงข้างมังกร 2
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 151 เคียงข้างมังกร 4

ตอนที่ 150 เคียงข้างมังกร 3


อัตตา ผู้ซึ่งโดนThunderbolt ของธีโอดอร์ฟาดเข้าใส่ ได้ฟื้นฟูตัวเร็วกว่าอควาโล่ หลังจากที่มันฟื้นฟูร่างฟื้นฟูร่างกายส่วนใหญ่ของมันเรียบร้อย ดวงตาสีแดงของมันก็เปล่งประกายความโกรธออกมา

นี่เป็นครั้งที่สองแล้ว อัตตาได้ฟื้นฟูตัวและคำรามออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว

-เจ้าอีกแล้ว เจ้าลิงชั้นต่ำ

อากาศบีบตัวแน่น แต่ธีโอดอร์ยังคงจ้องมองมันด้วยความรู้สึกเฉยเมย

“ฮ่าๆ มันช่างตลกยิ่งนัก”

-อะไร?

“แกคือคนที่หนีไปในตอนนั้นและตอนนี้แกกลับมา  คำว่าอีกครั้ง  ฉันต่างหากที่ควรพูด ไม่ใช่แก”

ด้วยคำพูดเหล่านั้น แผ่นน้ำแข็งหน้าภายใต้เท้าอัตตาก็ได้แตกออก อัตตาสูญเสียการควบคุมไปชั่วขณะ ทำให้มันบดขยี้พื้นน้ำแข็งหนา มันคือ’อัตตา’แห่ง7บาป ดังนั้นมันจึงรับไม่ได้กับคำพูดของธีโอที่บอกว่ามันต้องหนีหัวซุกหัวซุนในอดีต

ทันใดนั้น ดวงตาหลายสิบคู่ของอัตตาก็ลุมจับจ้องมายังธีโอดอร์ ไม่ใช่อควาโล่อีกต่อไป

-ไอลิงอวดเก่ง!ผู้แพ้ในวันนี้คือเจ้า ไม่ใช่ข้า!ถ้าหากลิงตัวเมียนั้นไม่มา ร่างกายของเจ้าคงจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของข้าไปแล้ว!

ความกราดเกรี้ยวได้แผ่กระจายไปทั่ว แต่ไม่เหมือนกับในอดีตที่ผ่านมา ในครั้งนี้ร่างกายของเขาไม่ได้สั่นอีกต่อไป ไม่สิ เขาจ้องมองอัตตาด้วยสายตาเยาะเย้ยเสียมากกว่า

“’แกพูดว่า ‘ถ้าหาก’งั้นหรอ?แกอาจจะโอ้อวดเกี่ยวกับสายพันธุ์ทั้งหมดที่แกกลืนกินและชิงมาได้ แต่ในท้ายที่สุด แกเป็นเพียงคิเมร่าที่แสนจะอ่อนแอเท่านั้น”

-….เจ้า

เมื่อน้ำเดือดขึ้น มันก็จะระเหยจนไม่เหลือ  เช่นเดียวกับ ความอดทนของสัตว์ประหลาดที่แห้งจนหมด

มันได้เปลี่ยนรูปลักษณ์ใต้น้ำของมันให้กลายเป็นรูปลักษณ์ที่เหมาะสมสำหรับการต่อสู้บนบก หนวดทั้ง8ของคราเคนได้แปรเปลี่ยนเป็นขาม้าที่หนาและแข็งแรง  ผิวของมันคล้ายกับเปลือกหนาและครีบได้แปรเปลี่ยนเป็นปีกหลายคู่  มันเป็นรูปแบบที่คล้ายคลึงกับที่ธีโอดอร์เคยพบเห็นมาในอดีต

ร่างกายส่วนล่างของเซ็นทอร์ ปีกของตั๊กแตนพายุ และความสามารถในการเร่งความเร็วของสปริกแกน(spriggan)….

หลังจากที่ปรับเปลี่ยนรูปลักษณ์ของมันเสร็จ จากนั้นมันก็ร้องออกมาด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย – อย่าคิดว่านี้จะเป็นเหมือนกับครั้งนั้น  เจ้าไม่ต่างอะไรไปกับก้อนกรวดบนถนน

“สมองของแกนั้นแย่กว่าที่ฉันคิด”แม้ว่าสัญชาตญาณของเขาจะร้องเตือน แต่ธีโอดอร์กลับยกนิ้วของเขาขึ้นและชี้ไปยังอัตตาที่เข้ามาใกล้ “แกเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดไหม?อย่าคิดว่าฉันจะปล่อยให้แกหนีไปเหมือนครั้งที่แล้ว”

-…..ช่างน่าขันยิ่งนัก!

ในที่สุด ความอดทนของอัตตาก็แตกกระจายออกและมันได้วิ่งข้ามแผ่นน้ำแข็งด้วยเสียงอันดัง พื้นน้ำแข็งแตกออกราวกับใยแมงมุมทุกครั้งที่มันก้าวเท้า เป็นสิ่งที่ยืนยันว่าอัตตามันแตกต่างจากครั้งสุดท้ายจริงๆ ความรวดเร็วของมันอยู่เหนือการตอบสนองของธีโอดอร์

ไม่มีช่องว่างใดๆสำหรับการหลบหลีก และหากเข้าตั้งรับมันเขาจะต้องบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน ในสถานการณ์วิกฤตินี้ ธีโอดอร์ยอมรับการโจมตีที่น่ากลัวโดยปราศจากการป้องกัน

-อะไรกัน?!

แต่ทว่า อัตตากลับร้องออกมาอย่างประหลาดใจ ร่างกายที่ไร้การป้องกันของธีโอดอร์เปลี่ยนเป็นกึ่งโปร่งใส และการโจมตีของมันได้พุ่งผ่านตัวธีโอดอร์!

พรึ่บ!

ในขณะนั้น แรนดอล์ฟก็คว้าดาบฟัลคอนสองเล่มของเขาขึ้นและเล็งไปยังอัตตา มันเป็นบ่งบอกว่าเขาจะโจมตีด้วยความเร็วสูง กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันาสอดคล้องกับคำพูดที่ว่า มักจะมีช่องว่างอยู่เสมอในการป้องกันที่สมบูรณ์แบบ

‘เพลงดาบสไตล์โคลวิส

เทคนิคพิเศษ เจตนาซ่อนเร้น

กรงเล็บสายฟ้า’

นี่ไม่ใช่ฝ่ายตรงข้ามที่เข้าสามารถต่อกรด้วยได้ง่ายๆ เขารู้ดีและใช้เทคนิคเจตนาซ่อนเร้นโดยปราศจากความลังเล ทันใดนั้นคลื่นดาบพลังออร่าหลายสิบสายพุ่งออกมาจากใบดาบราวกับสายฟ้าฟาด

ตูมม!

มันเป็นการโจมตีที่บดขยี้ซี่โครงของอัตตาและทำลายหัวใจของมัน บาดแผลเช่นนี้จะต้องใช้เวลาในการรักษาอย่างยาวนานหากเป็นมนุษย์  นอกจากน้ การโจมตีรวมกันของทั้งสองคนยังไม่จบลง

“คลาย!”

แรนดอล์ฟได้ล่าถอยไป ขณะที่ร่างโปร่งแสงของธีโอดอร์กลับคืนสู่สภาพเดิม ธีโอดอร์ ผู้ที่หลบหลีกการโจมตีด้วยFluidization ได้เตรียมเวทมนต์ที่จำเป็นไว้พร้อมแล้วสำหรับสถานการณ์นี้

‘จำจำ

‘เปิดใช้งานทุกช่อง

‘Triple Blaze Burst

‘Triple Fire Strike

‘ผสานเวทมนต์:Explosion’

ทันใดนั้น เวทย์เพลิงทั้ง6ก็ได้รวมกันเป็นหนึ่ง มันจะเป็นการสังหารหากมันใช้กับมนุษย์ แต่หากใช้กับอัตตา มันยังไม่สามารถที่จะฆ่ามันได้

“เพลิงพิฆาต!”

พลังเวทมนต์ได้หมุนรวมกันอย่างบ้าคลั่ง!พลังเวทย์อันหนักอึ้งและเปลวไฟขนาดมหิมาได้กระทบกับร่างกายส่วนบนของอัตตา ซึ่งยังฟื้นฟูไม่สำเร็จ

บูมมม!กร้าสสสสส!

เสียงของการโจมตีที่สั่นสะเทือนทั้งท้องฟ้าและแผ่นดิน ประสานกับเสียงคำรามที่ดังกึกก้อง พื้นน้ำแข็งหนาได้สั่นสะเทือนและแตกออก

แผ่นน้ำแข็งละลายอย่างรวดเร็วจากความร้อนสูงและน้ำทะเลที่อยู่ภายใต้ต่างแห้งเหือดอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงคราบเกลือติดไว้บนขอบน้ำแข็ง นี่เป็นพลังโจมตีที่รุนแรงที่สุดที่ธีโอดอร์จะสามารถทำได้ในตอนนี้

อย่างไรก็ตาม สัตว์ประหลาดที่อยู่ ณ จุดศูนย์กลางของความร้อนสูงยังคงรอดชีวิต

-....น่ารำคาญยิ่งนัก

ไอน้ำหนาเตอะถูกพัดออกไปโดยลมทะเลที่หนาวเย็น เผยให้เห็นรูปร่างที่ธีโอไม่เคยเห็นมาก่อน

-เป็นเพียงแค่ลิงแต่กลับบังคับให้ข้าถึงกลับต้องใช้ร่างกายนี้?

‘หยิ่งยโส’อัตตา จ้องมองที่มนุษย์สองคนด้วยความหงุดหงิด

มันมีดวงตาสีทองราวกับสัตว์ป่าและมีเรือนผมสีขาวราวกับพายุหิมะ  ซึ่งแตกต่างไปจากลักษณะที่น่าเกลียดก่อนหน้านี้ มันในตอนนี้ดูสง่างามอย่างมาก อย่างไรก็ตาม ธีโอดอร์และแรนดอล์ฟกลับถอยไปข้างหลังหลายก้าวโดยไม่รู้ตัว นี่เป็นเพราะพวกเขาสัมผัสได้ถึงพลังอันมหาศาลที่ซ่อนอยู่ภายใต้รูปแบบนี้

‘มนุษย์หมาป่า....?’

-ไม่ใช่  ความตะกละ ผู้ที่นิ่งเงียบตั้งแต่การต่อสู้ได้เริ่มขึ้น ปฏิเสธการคาดเดาของธีโอ   -นั่นเป็นสายพันธุ์ที่เรียกว่า Ulfheðnar(นิ่งกับชื่อสายพันธุ์ไปที ฮ่าๆ)

‘ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน’

-แน่นอนว่าไม่ มันเป็นสายพันธุ์ที่กำจัดราชาแห่งสรรพสัตว์ เฟนริล  มนุษย์หมาป่าที่เจ้ากล่าวถึงเป็นเพียงกลุ่มย่อยของ Ulfheðnar  มันคล้ายกับความสัมพันธุ์ระหว่างเอลฟ์และอาร์วี(ชื่อของสายพันธุ์โบราณ)

‘สายพันธุ์ชั้นสูง!’ดวงตาของธีโอดอร์เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

พวกมันเป็นสายพันธุ์โบราณที่บางคนกล่าวว่ามีพลังอำนาจแห่งพระเจ้า  แตกต่างจากสายพันธุ์ในยุคสมัยใหม่ที่ได้สุญเสียความเข้มข้นของสายเลือดไป  เอลฟ์ชั้นสูงได้สืบทอดพลังอำนาจจากอาร์วีมาเพียงบางส่วนเท่านั้น แต่พวกเขากลับสามารถที่จะสร้างปาฏิหารย์ได้  ดังนั้นอะไรคือพลังของสายพันธุ์โบราณชนิดนี้?

‘ความตะกละ ความสามารถของ Ulfheðnar คืออะไร?’

-อืม....

‘แกไม่รู้?’

-ข้ารู้ แต่มันยากที่จะอธิบาย

ขณะที่ความตะกละพยายามเลือกคำอธิบาย อัตตาก็ได้ยกกำปั้นทั้งสองข้างขึ้นด้วยร่างกายที่ฟื้นฟูจนเสร็จสมบูรณ์

-ไม่มีความสามารถพิเศษใดๆ มันเพียงแค่ทรงพลัง

“อะไรนะ?”

ในเวลาเดียวกันก็เกิดแสงสีขาวสว่างวาบ และเสียงดังกึกก้อง

-------------------!

ธีโอดอร์ไม่เข้าใจถึงสถานการณ์และขมวดคิ้วแน่น

“แค่ก!”

ทันใดนั้น แรนดอล์ฟก็ทิ้งเข่าลงข้างหนึ่งและกระอักเลือดออกมา  มือทั้งสองข้างของเขายังคงกำดาบไว้แน่น แต่มันราวกับว่าเขาก้าวเข้าไปในเตาหลอม  อัตตา ผู้ซึ่งยืนอยู่ในจุดเดิม ตบมือและชมเชยแรนดอล์ฟ

-เจ้าเก่งกว่าที่ข้าคาดไว้ ลิง ข้าได้โจมตีไปทั้งสิ้น36ครั้ง จากบน ล่าง ซ้าย และขวา ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่ลิงเช่นเจ้าจะสามารถตามความเร็วนี้ได้ทัน

ธีโอดอร์ร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเขาเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

‘นี่มันบ้าไปใหญ่แล้ว....!’

เมื่อเขาสังเกตอย่างใกล้ชิด เขาก็เห็นถึงร่องรอยของบางสิ่งที่เคลื่อนที่บนพื้นน้ำแข็ง  อัตตาและแรนดอล์ฟ ทั้งสองได้ปะทะกันด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ

‘เพียงแค่ทรงพลัง’ในที่สุด ธีโอดอร์ก็ตระหนักได้ว่าความตะกละหมายถึงอะไร  ความสามารถทางกายภาพของมันอยู่เหนือไปกว่าขอบเขตของปรมาจารย์ออร่า  นั่นคือ Ulfheðnar !

แรนดอล์ฟได้ใช้ การส่งเสียงลับ เพื่อส่งข้อความให้แก่ธีโอดอร์ที่ยังคงตกใจไม่หาย

[นายน้อย โปรดใช้เวทมนต์รักษา]

[นายถูกโจมตีตรงไหน?]

แรนดอล์ฟแกล้งทำเป็นยกแขนขวาขึ้นอย่างธรรมชาติ แต่ธีโอดอร์ถูกบังคับให้กลืนน้ำลายเมื่อเขาเห็นมัน เลือดได้ไหลออกมารอยกำปั้นบนชุดเกราะมิทธิลซึ่งธีโอดอร์ได้ร่ายเวทย์ป้องกันเสริมเอาไว้ก่อนที่พวกเขาจะออกมา

[ฉันถูกโจมตีเบาๆในที่เดียว....แต่ซี่โครงฉันหักไปสามซี่  ฉันไม่สามารถที่จะทนการโจมตีโดยตรงในครั้งที่สองได้]

แรนดอล์ฟกล่าวว่าเขาจะสบายกว่านี้หากซี่โครงของเขาได้รับการรักษา   หมาป่านั่นสามารถที่จะสร้างบาดแผลสาหัสให้กับใครบางคนที่เป็นผู้ใช้ออร่าระดับปรมาจารย์และสวมชุดเกราะคุณภาพสูงสุดได้ภายใต้การโจมตีครั้งเดียว

“…มันมาแล้ว!”

ทั้งสองคนต่างรวบรวมพลังของพวกเขาขึ้นขณะจับตามองอัตตา

อย่างน้อยที่สุด พวกเขาต้องถ่วงเวลาเอาไว้จนกว่าอควาโล่จะฟื้นฟูมากพอที่จะกลับมายังแนวหน้าได้ นั่นเป็นเพียงหนทางเดียวในชัยชนะของพวกเขา  เสื้อคลุมสีแดงและดาบสองเล่มเริ่มขยับตัวขึ้นเพื่อต่อต้านกับแสงสีขาว

ที่ด้านนอกของสนามรบอันน่าหวาดผวา  อควาโล่ กำลังจ้องมองไปที่ด้านหลังของคนสองคนด้วยดวงตาว่างเปล่า

***

ปึง!

อีกครั้ง แรนดอล์ฟได้ป้องกันลูกเตะที่มองไม่เห็นและกระเด็นไปไกล ข้อมือขวาของเขาบิดเบี้ยว ขณะที่กระดูกไหปลาร้าซ้ายของเขาแตกหักและแม้กระทั่งสะโพกของเขาก็ส่งเสียงดังออกมาราวกับมันแตกหัก

“อ้ากกก...!”

หากมันเป็นเวลากี่นาทีแล้ว 5นาที หรือ10นาที?บางทีมันอาจจะยังไม่เกิน30วินาที

หลังจากที่อัตตาเปลี่ยนร่างเป็น Ulfheðnar มันก็เปรียบเสมือนผู้ใหญ่รังแกเด็ก  แม้ว่าพวกเขาจะเอาแต่ป้องกันก็ตาม แต่บาดแผลที่พวกเขาได้รับนั้นสาหัสเกินไป  และรอยแผลเป็นมากมายเริ่มก่อตัวขึ้นแม้ว่าเขาจะใช้เวทย์ฟื้นฟูแล้วก็ตาม

‘Thunderbolt!’

สายฟ้าของธีโอดอร์ฟาดลงมาใส่ธารน้ำแข็ง แต่ไม่สามารถโจมตีโดนอัตตาได้ หมาป่า Ulfheðnar นั้นเป็นสายพันธุ์ที่สามารถหลบหลีกสายฟ้าได้ ความเร็วของสายฟ้านั้นเร็วกว่าเสียงก็จริง แต่การเคลื่อนไหวของอัตตาดูเหมือนจะอยู่นอกเหนือกฏแห่งฟิสิกส์ไปแล้ว

อัตตายกกรงเล็บของมันขึ้นขณะที่เดินไปข้างหน้าทีละก้าว

-เจ้าเห็นความตายที่กำลังใกล้เข้ามารึยัง?

“แกช่างเป็นสุนัขที่พูดจาไร้สาระเสียจริง!”

-หืม แน่นอนว่าหมาป่าอยู่ในกลุ่มสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม อย่างสุนัข

มันพูดออกมาอย่างเกลียดชัง ธีโอดอร์และแรนดอล์ฟรู้สึกถึงความสิ้นหวังและเริ่มที่จะท้อแท้  และแน่นอนว่าอัตตาไม่มีทางที่จะพลาดช่วงเวลานี้

-ข้าเบื่อแล้ว อาหารเรียกน้ำย่อยจะสิ้นสุดลงที่นี่

ในทันที....

อัตตาได้เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว จนธีโอดอร์และแรนดอล์ฟไม่สามารถที่จะรับรู้ได้ เรื่องราวอาจจะแตกต่างไปหากพวกเขายังสมบูรณ์ดี ไม่ใช่สภาพที่บาดเจ็บและเมื่อยล้าเยี่ยงนี้  อย่างไรก็ตามธีโอดอร์เคยกล่าวไว้ตั้งแต่แรก   ‘ถ้าหาก’ เป็นเพียงข้ออ้างของผู้แพ้

-ตาย

กรงเล็บของ Ulfheðnar ซึ่งเต็มไปด้วยพลังที่มากยิ่งกว่าพลังออร่า ได้มุ่งเป้ามาที่คอของพวกเขา

แรนดอล์ฟได้คำนวณวิธีการหลีกเลี่ยงอย่างน้อย15วิธี แต่เขาตระหนักได้ว่ามาตรการตอบโต้ทั้งหมดจะนำเขาไปสู่จุดจบ มันเหมือนกับธีโอดอร์ เขาสามารถที่จะหลบหลีกการโจมตีได้ด้วยอัมบรา แต่หากแรนดอล์ฟตายไป จะไม่เหลือใครที่จะปกป้องธีโอดอร์ได้อีก

มันเป็นช่วงเวลาแห่งความเป็นและความตาย เพราะฉะนั้น มันไม่ใช่พวกเขาที่ช่วยชีวิตตัวพวกเขาเอง แต่เป็นผู้ช่วยเหลือจากภายนอก

[лед (แช่แข็ง)]

โลกได้หยุดชะงัก ธีโอดอร์ตระหนักถึงมันเมื่อเขาได้ยินถึงภาษาที่ไม่รู้จัก

มันเป็นเวทมนต์ที่จะคำนวณกฏแห่งธรรมชาติและเปลี่ยนการไหลเวียนของมัน หากใช่ พลังนี้ถือเป็นจุดสูงสุดของเหล่าจอมเวทย์ พลังอำนาจที่แท้จริงของมังกรคือการเปลี่ยนแปลงการไหลเวียนของกระแสและทำให้มันอยู่นอกเหนือกฏแห่งธรรมชาติ

ร่างกายของหมาป่าถูกผนึกไว้ภายในก้อนน้ำแข็ง!

“-อ่า สิ่งนี้ยากที่จะฆ่าได้”อควาโล่พึมพำด้วยสีหน้าซีดเซียว แตกต่างไปจากมังกรสมุทรที่สวยงาม “แต่นี่ จะสามารถ่วงเวลามันได้สักพัก”

เธอลูบไปที่น้ำแข็งที่ห่อตัวอัตตาเอาไว้หลายครั้งก่อนที่จะหันมามองคนสองคนที่พึ่งจะได้หยุดพักหายใจ  ไม่สิ พูดอย่างตรงไปตรงมา เธอมองไปที่ธีโอดอร์และยิ้มออกมา

“หนุ่มน้อย เธอเป็นมากกว่าที่ฉันคิด”

“หืม?”

“เธอเข้ามาต่อสู้ด้วยสมมติฐานที่ว่าฉันจะช่วยเธอใช่มั้ย?”

ธีโอดอร์ปิดปากสนิทกับคำพูดที่ราวกับเจาะทะลุความคิดของเขา  อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าอควาโล่จะไม่สนใจเมื่อเธอหัวเราะออกมา   เธอไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน ไม่ว่าใครก็ตามที่เข้ามาหาเธอ ทุกคนจะถูกเธอฆ่าทิ้งไปจนหมด

แต่ทว่า ตอนนี้ เธอกลับถูกไล่ต้อนโดยสัตว์ประหลาดและถูกช่วยชีวิตไว้โดยมนุษย์

“ฟู่....นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกแบบนี้”

มันไม่ได้ดีหรือแย่ เธอเพียงแค่โกรธที่มีบางคนเข้ามาก้าวก่ายในการต่อสู้ของเธอ และด้วยศักดิ์ศรีแห่งมังกรทำให้เธอไม่ยอมก้มหัวเป็นคนแรก

อควาโล่จ้องมองไปยังธีโอดอร์และแรนดอล์ฟแปลกๆขณะที่เธอสูบไปป์ของเธอและครุ่นคิดสักพัก จากนั้นเธอก็ตัดสินใจออกมา

“เอาละ มันไม่สำคัญหรอก”เธอพูดกับธีโอดอร์ขณะที่พ่นควันออกมา “ฉันจะทำตามคำแนะนำของเธอให้ได้มากที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้ แต่เธอมีวิธีที่จะจัดการกับสัตว์ประหลาดตัวนี้หรือไม่?พลังแห่งลมหายใจของฉันไม่สามารถที่จะฆ่ามันได้”

“…ผมกำลังคิดหาวิธีอยู่”

อย่างไรก็ตาม ไม่มีเวลามากพอที่จะอธิบาย เนื่องจากมวลน้ำแข็งเริ่มที่จะแตกร้าว พวกเขาจะตายหากเธอปฏิเสธหรือพยายามหลบหนี แต่อควาโล่กลับตอบรับอย่างง่ายๆ

“เอาละ เธอต้องการให้ฉันทำอะไร?”

“ผมต้องการเวลา”

อย่างน้อย10-15นาที แรนดอล์ฟไม่สามารถที่จะถ่วงเวลาไว้ได้ถึง5นาทีด้วยตัวคนเดียว แต่มันอาจจะเป็นไปได้หากมีอควาโล่คอยสนับสนุน  ทุกนาทีและทุกวินาทีนั้นมีค่า อควาโล่ยอมรับคำขอ จากนั้นทันทีที่ก้อนน้ำแข็งได้แตกออก ยกที่สองก็ได้เริ่มต้นขึ้น

ในระหว่างช่องว่างนี้ ธีโอดอร์ก็ได้ใช้งานวิธีการที่เขาเตรียมไว้ “เปิดใช้งาน การเขียนทับ”

ระบบตอบสนองต่อความต้องการของผู้ใช้ทันที

[ระดับC ‘ เขียนทับ’ถูกเรียกใช้งาน!]

[โปรดเลือกผู้เขียนที่คุณต้องการเขียนทับ (คนที่สามารถใช้ได้:2)]

ผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้จากตะวันออก ลี ยองซุก....หรือ จอมเวทย์อัญเชิญที่เก่งกาจที่สุดในยุคสมัยใหม่ ซาโตเมอร์....

เมื่อเผชิญหน้ากับสองทางเลือก ธีโอดอร์ได้เลือกทางใดทางหนึ่งโดยไม่ลังเล

[วัตถุนาม ‘ซาโตเมอร์’ถูกบรรจุเข้าสู่ร่างกายของผู้ใช้]

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด