ตอนที่ 147 มังกรสมุทร อควาโล่ 3
อย่างแรก อควาโล่ได้ถึงไปป์ออกจากริมฝีปากสีชมพูของเธอและพ้นควันสีขาวออกมา ก่อนที่จะกระดิกนิ้วของเธอ
เธอหมายความว่าให้เขาเข้าไปใกล้เธอ?ธีโอดอร์ก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง ขณะที่อควาโล่กระดิกนิ้วของเธอด้วยรอยยิ้มแปลกๆ เขาไม่ได้ลดท่าทางระวังของเขาลง แต่สัมผัสของเขากลับไม่ร้องเตือนในครั้งนี้
แกร๊ก แกร๊ก
อากาศถูกแช่แข็งอย่างฉับพลันและเปลี่ยนมันให้กลายเป็นเก้าอี้
“นี่....!”ธีโอดอร์หันไปสบตาอควาโล่ด้วยสายตาที่ประหลาดใจ ทำให้เธอหัวเราะออกมาและยกไปป์ขึ้น ความสามารถที่อยู่เหนือธรรมชาติ เป็นพลังที่มอบให้แก่เผ่าพันธุ์มังกรเท่านั้น
“นั่งลงตรงนั้น มันอาจจะเย็นไปนิดหน่อยสำหรับมนุษย์ แต่มันก็ดีกว่ายืนใช่มั้ยละ?”
“ขอบคุณครับ”
เขารีบนั่งลงบนเก้าอี้น้ำแข็ง มันเย็นอย่างมาก แต่ด้วยพลังเวทย์ในร่างกายของธีโอดอร์ ไม่นานนักเขาก็ไม่รู้สึกเย็นอีกต่อไป ในยฐานะจอมเวทย์ขั้น6 ร่างกายของเขานั้นไม่ปกติอีกต่อไป อย่างไรก็ตาม อควาโล่เพียงแค่จ้องมองไปที่เขาและโยนคำถามให้เขาดื้อๆ “หนุ่มน้อย บนแผ่นดิน ใครกันที่เธอกำลังหลบหนี?”
“...หือ?”ดวงตาของธีโอดอร์เบิกกว้างขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดนั้น
“มันเป็นเวลาประมาณสามวันหลังจากที่เธอมาถึงเกาะของฉัน...?มีไอโง่บางคนเข้ามาในหมอกของฉัน ไม่มีทางที่มันจะหลงเข้ามาเฉยๆ....ดังนั้นฉันจึงออกไปและตรวจสอบ”
“ครับ”
“เธอเรียกมันว่าเรือผีใช่มั้ย?ใช่ คนเหล่านั้นกำลังอยู่บนเรือนั่น”
‘เรือผี’ใบหน้าของธีโอดอร์บิดเบี้ยวทันทีที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น คนบนแผ่นดินจะปฏิเสธมันทันทีที่ได้ยินเรื่องเช่นนี้ ขณะที่เหล่ากะลาสีเรือจะคิดว่ามันเป็นแค่ภาพลวงตา อย่างไรก็ตามในความเป็นจริงแล้ว มันไม่ใช่ทั้งสองอย่าง เรือผีเป็นอันเดทประเภทหนึ่ง ที่มาจากดวงวิญญาณและซากเรือที่พังทลาย
“ตามบันทึกแล้ว มันปรากฏตัวครั้งสุดท้ายเมื่อ 100ปีก่อน....’
มันเป็นเรื่องยากที่จะหาวัสดุเนื่องจากมันต้องมีการบำรุงรักษาซากเรือให้สมบูรณ์และกระบวนการสร้างมันถือเป็นเรื่องที่ยากมาก ด้วยเหตุนี้มันจึงเป็นรูปแบบของเวทมนต์ดำที่สามารถพบได้เฉพาะในบันทึกของหอคอยเวทมนต์เท่านั้น และเรือผีถูกใช้เพื่อไล่ตามธีโอดอร์....?บางที’สร้อยคอของชาล็อต’ที่เขาได้รับมากนั้นอาจจะมีความสำคัญมากต่อกลุ่มการค้าออร์คุสหรือขุมอำนาจที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา
ธีโอดอร์อดที่จะตอบกลับไม่ได้ด้วยความรู้สึกอยากรู้“เช่นนั้น คุณจะทำยังไงกับพวกเขา?”
“เธอคิดว่าฉันจะทำอะไรละ?ฉันจะฆ่าพวกมันให้หมด”
ธีโอดอร์หมดสิ้นคำพูดใดๆและกลืนน้ำลาย ผิวขาวของอควาโล่เปลี่ยนเป็นสีแดงขณะที่เธอนึกถึงความทรงจำสีเลือดในวันนั้น
“ในตอนแรก มีบางคนพยายามที่จะเจรจากับฉัน ดังนั้นฉันจะคว้าตัวมันมาและฆ่ามันคนแรก ฉันบิดแขนขามันอย่างแรก ต่อด้วยควักลูกตามันออกมา จากนั้นก็เจาะทะลุหูของมันเพื่อให้มันเงียบเสียงลง”
“…..”
“เมื่อเขาพยายามที่จะหนี ฉันก็ได้ตัดขาทั้งสองข้างของมันออก จากนั้นเขาก็ยอมจำนน เขาช่างกล้าที่จะต่อรองต่อหน้าฉัน?ไอสารเลวพวกนี้กล้าที่จะใช้เวทมนต์ดำในอาณาเขตของฉัน?ฉันจึงสับเขาเป็นชิ้นๆและโยนให้ฉลามกิน”
‘อ่า’ความหวาดผวาปรากฏออกมาทุกรูขุมขนในร่างกายของธีโอดอร์ ขณะที่เขาจ้องไปยังดวงตาที่ซึ่งเต็มไปด้วยความสุข
เขาไม่ได้รู้สึกยินดีเลยที่เหล่าคนที่ติดตามเขามาถูกสังหารไป คนที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นเลวร้ายยิ่งกว่า เขายอมที่จะต่อกรกับวอร์ล็อคทั้งหมดนั่น ดีกว่าการเผชิญหน้ากับมังกรสมุทร ซึ่งเปรียบเสมือนการฆ่าตัวตาย
จากนั้น ดวงตาของอควาโล่ก็จับจ้องมาที่เขา “ฉันได้ยินชื่อของเธอจากไอสารเลวนั่น”
คนเหล่านั้นไม่ได้ช่วยเขาเลยแม้แต่ในวินาทีที่เขากำลังจะตาย ธีโอดอร์อดที่จะสาปแช่งวอร์ล็อคแห่งกลุ่มการค้าออร์คุสไม่ได้ มันเป็นธีโอดอร์เองที่ดึงดูดเรือผีมายังอาณาเขตของอควาโล่ ไม่ว่าจะเป็นการตัดสินใจโดยเจตนาหรือไม่ก็ตาม มังกรไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่จะสนใจในเรื่องนี้
ตามที่คาดไว้ ดวงตาของอควาโล่ส่องประกายออกมา
“ดังนั้น ฉันจึงพยายามที่จะฆ่าเธอเพราะฉันรู้สึกหงุดหงิด….”
มันกำลังจะมา?ธีโอดอร์เกร็งขาแน่นเตรียมพร้อมที่จะเคลื่อนไหว แม้ว่าเขาจะอยู่ในกำมือของเธอ แต่เขาต้องการที่จะพยายามให้มากที่สุด อย่างไรก็ตามความมุ่งมั่นของเขากลับไร้ความหมายเมื่ออควาโล่ไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากส่งยิ้มให้เขา
“กลิ่นของเธอ”
“....หืม?”
“กลิ่นของเธอ กลิ่นนั่น”เธอหัวเราะคิดคักและเหลือบมองไปที่ธีโอดอร์ด้วยดวงตาซุกซน มันเป็นดวงตาที่ทำให้เขาถึงกับสิ้นสติไปชั่วขณะ “เด็กสาวที่บริสุทธิ์”
“….?”ธีโอดอร์ไร้คำพูด
“เอลฟ์ชั้นสูงที่ไร้เดียงสา”
“….!!”
“ในที่สุด.....กลิ่นที่น่ารังเกียจของเผ่าพันธุ์สีแดง”
ลิ้นของอควาโล่เลียกวาดไปทั่วริมฝีปากล่างของเธอ เธอดูราวกับงูที่กำลังจ้องมองเหยื่อ ดังนั้นธีโอดอร์จึงรู้สึกขนลุก ขณะที่ธีโอดอร์กำลังสับสนกับท่าทางแปลกๆ อควาโล่ก็ได้เอนตัวมาด้านหน้า และ....
ฟู่---เธอพ่นควันออกจากไปป์ใส่หน้าเขา
“อึก!”ธีโอตอบสนองช้าเกินไป เขารีบกลั้นหายใจ แต่เขาก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ทั้งหมด สัมผัสของเขานิ่งเงียบ และอควาโล่ทำเพียงแค่จ้องมองไปที่เขาขณะที่เธอรอคอยปฏิกิริยาของเขา
ไม่นานหลังจากนั้น....
คลื่นของอาการวิงเวียนศีรษะแล่นไปทั่วหัวของเขา ธีโอดอร์มองสลับไปมาระหว่างอควาโล่และไปป์ที่เธอกำลังถืออยู่ด้วยดวงตาที่สั่นไหว จากนั้นอควาโล่ก็ยกไปป์สีขาวขึ้นเพื่อตอบคำถามที่ไร้เสียงของเขา
“นี่หรอ?มันเป็นเพียงสารเสพติดนะ จากมุมมองของฉันมันก็เหมือนกับการดื่มเครื่องดื่มมึนเมา....แต่สำหรับเธอ มันอาจจะเป็นการกระตุ้นสิ่งเร้า?”
มันเป็นอย่างที่เธอบอก ธีโอดอร์รู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาร้อนราวกับบอลเพลิง ไม่สิ มันไม่ใช่อาการไข้ขึ้น มันเป็นผลจากสารเสพติดนั่น ระบบประสาทของเขายุ่งเหยิงไปหมด เขาพยายามที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้ แต่แขนขาของเขากลับถูกจับไว้โดยเก้าอี้น้ำแข็ง
“ไม่ต้องกังวลไป ไม่นานเธอจะรู้สึกพึงพอใจ”
อควาโล่วางไปป์ของเธอลงและค่อยๆลุกขึ้นจากเก้าอี้ช้าๆ เสื้อคลุมที่ตกแต่งด้วยทองคำก็ได้ไหลลงมาที่พื้น
“...เฮือก!”
ดวงตาของธีโอดอร์เบิกกว้างขึ้นก่อนที่พวกเขาจะปิดตาแน่น ร่างกายที่เคยปกคลุมด้วยเสื้อคลุมยาวตอนนี้ได้รับการเปิดเผยภายใต้แสงไฟ จนถึงตอนนี้ มันยังไม่เป็นอะไร เขารู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย เขามีอายุมากพอที่จะทนทานต่อหญิงสาวที่เปลือยกาย แต่ทว่า รูปทรงของอควาโล่นั้นมันเกินจะบรรยาย
“ไร้เดียงสายิ่งนัก”
แม้เสียงหัวเราะของเธอจะทำให้เขารู้สึกวิงเวียน แต่ธีโอดอร์ก็ยังคงหลับตา เขาได้ยินเสียงฝีเท้าของอควาโล่ เท้าขาวเนียนและเปลือยของเธอกำลังเหยียบย่ำไปบนพื้นดินที่เปียกชื้นเนื่องจากหางที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีฟ้าที่อยู่ข้างหลังเธอ มันเป็นหางที่ยาวราวกับงู
จากนั้นเธอก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ...และเรื่อยๆ
‘บ้าจริง!’
เขาพยายามที่จะสะบัดไล่อาการวิงเวียนศีรษะไป แต่ความพยายามของเขาก็ไร้ผล ก่อนที่ธีโอดอร์จะสงบสติอารมณ์ได้ อควาโล่ก็ได้มาหยุดอยู่ตรงหน้าเก้าอี้ของเขา
“ฉันอยากที่จะเอาอะไรบางอย่างไปจากพวกเธอ” อควาโล่กระซิบและนั่งลงบนตักของธีโอดอร์โดยปราศจากความลังเล
อึก.
เขาไม่สามารถที่จะขยับได้แม้กระทั่งนิ้ว เขากลืนน้ำลายเสียงดังขณะที่เขาสัมผัสได้ถึงน้ำหนักและต้นขาที่เนียนนุ่มของเธอ การปลุกเร้าที่น่ากลัวนี้เป็นผลมาจากยาหรือไม่?
“เฮ้ เธอไม่อยากรู้งั้นหรอ”เช่นเดียวกับสัตว์ในช่วงฤดูผสมพันธุ์ อควาโล่ถามธีโอดอร์อย่างเอียงอาย “หากฉันเอาความบริสุทธิ์ของเธอไป ใบหน้าของเด็กสาวเหล่านั้นจะเป็นยังไงกันนะ?พวกเธอจะโกรธไหม?หรือพวกเธอจะไม่พอใจ?อ่า ไม่ว่าทางไหน มันก็แย่ไปหมด”
“…ทำไม…?”
“ฉันบอกเธอไปแล้ว ฉัน....”
มันรู้สึกดีอย่างมากเมื่อเธอขบหูของธีโอดอร์เบาๆ
ขณะที่ความเสียวซ่านแพร่กระจายไปทั่วตัวเขา มือของเขาก็อดที่จะขยับไปตรงหน้าอกเธอไม่ได้ การเคลื่อนไหวเป็นธรรมชาติอย่างมากราวกับเขาเคยทำมาหลายครั้งแม้ว่าเขาจะไม่คุ้นเคยกับมันก็ตาม นอกเหนือจากร่างกายที่ขยับไมได้แล้ว ธีโอดอร์ไม่มีประสบการณ์กับเรื่องนี้เลย ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถต้านทานได้
ในที่สุดอควาโล่ก็เอาชนะเขาได้และยื่นนิ้วของเธออกไป ธีโอดอร์พยายามระงับเสียงหอบหายใจของเขาเอาไว้เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงเป้าหมายของฝ่ามือเธอและครางออกมา “นะ-นั่น....”
“ไม่ต้องกังวล ปล่อยให้ฉันจัดการเอง”
“ไม่....”
“ใช่”อควาโล่กระซิบด้วยน้ำเสียงยั่วยวน ขณะที่นิ้วมือของเธอกำลังจะถึงจุดหมายปลายทาง....
เพี้ย!
เกิดเสียงดังขึ้น และนิ้วมือของอควาโล่ถูกโยนกลับไป
“...เอ๋?”
ธีโอดอร์นั้นไม่สามารถที่จะหยุดยั้งเธอได้ แต่ในไม่ช้าเธอก็ตกตะลึงเมื่อพบได้ถึงสิ่งที่ขัดขวางเธอ
[ไม่!]
เด็กสาวตัวเล็กที่มีผิวสีน้ำตาลและเรือนผมสีข้าว กำลังจ้องมองเธอจากท้องของธีโอดอร์
“....จะ-จิตวิญญาณธาตุ?”
[ดีโอ้ ไม่ต้องการคุณ!มือไม่ดี!]
“เจ้าสามารถแสดงอารมณ์ความคิดของเจ้าได้? เจ้าเป็นจิตวิญญาณธาตุโบราณ?”
ขณะที่อควาโล่ตกตะลึงในตัวมิตรา ธีโอดอร์ก็รับรู้ได้ว่าร่างกายของเขาสามารถขยับได้แล้ว เขารู้สึกทึ่งเกี่ยวกับวิธีที่สามารถขจัดผลของยาที่รุนแรงเช่นนี้ได้ในระยะเวลาสั้นๆ แต่ธีโอดอร์ก็ได้พบคำตอบอย่างรวดเร็ว
‘เมล็ดพันธุ์แห่งต้นไม้โลก!’
ตาไม้ที่งอกออกมาจากหัวของมิตรา คือเมล็ดพันธุ์จากต้นไม้โลก ซึ่งเป็นต้นไม้ที่มีความสามารถในการขจัดสารที่เป็นอันตรายของโลก
มันไม่แปลกใจเลยที่ความสามารถในการขจัดพิษนั้นได้ผลดีกับธีโอดอร์ผู้ที่ทำสัญญากับมิตรา จิตวิญญาณธาตุที่เคยเป็นถึงพระแม่แห่งผืนธรณี หากเขาเรียกมิตราออกมาแต่แรก เขาคงจะไม่เป็นอัมพาตด้วยฤทธิ์ยา
อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีเวลาที่จะมาเสียใจกับเรื่องดังกล่าว
หมับ
“เอ๊ะ?!” อควาโล่รู้สึกสับสนเมื่อไหล่ของเธอถูกคว้าโดยธีโอดอร์ ไม่จำเป็นที่ต้องไขข้อข้องใจให้เธอ ธีโอดอร์เผชิญหน้ากับดวงตาที่ส่องกระกายของอควาโล่ขณะที่พยายามปฏิเสธผิวที่เนียนนุ่มภายใต้ฝ่ามือเขา
“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแทรกแซงการแสดงความรักของคุณ แต่ผมไม่ต้องการที่จะมีความสัมพันธ์เช่นนี้กับคุณ”
อควาโล่จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขาก่อนที่จะหัวเราะ “ถึงแม้ว่า ร่างกายของเธอจะตอบสนองเช่นนั้น?”
“….คุณนั้นมีเสน่ห์ที่ยั่วยวนอย่างมาก”
“แต่เธอก็ยังไม่ต้องการมัน?”
“ใช่”
ธีโอดอร์ไม่มีความรู้สึกเช่นนั้นต่ออควาโล่และปฏิเสธอย่างเด็ดขาด อย่างไรก็ตาม กลับไม่มีใบหน้าที่ไม่พึงพอใจปรากฏบนใบหน้าของเธอ ดังนั้นเขาจึงสามารถคิดเกี่ยวกับมันได้ในภายหลัง อควาโล่มองเขาแปลกๆก่อนที่จะหัวเราะและทิ้งตัวลงบนตักของเขา
จากนั้นเธอก็เดาะลิ้นและกล่าวว่า “เอาล่ะ โอเคร ฉันไม่ต้องการที่จะทำลายความภาคภูมิใจของฉันด้วยการบังคับเธอ”
ธีโอดอร์รู้สึกโล่งใจและเสียใจในเวลาเดียวกัน ขณะที่เขาเฝ้าดูอควาโล่ที่กลับไปยังเก้าอี้ของเธอ
ในที่สุดเขาก็สามารถที่จะยืนขึ้นได้ แต่ภายใต้ใบหน้าที่สงบนิ่งของเขากลับซ่อนความหมดหวังเอาไว้ หากมิตราออกมาช้าอีกเพียงนิดเดียว นี่จะเป็นการเปิดโลกของเขา (555555)
ขณะที่เขาพยายามจะขจัดความสับสน....
“...อะไร สารเลวตัวไหนกัน?”
เสียงที่โกรธเกรี้ยวของอควาโล่ดังก้องอยู่ในถ้ำ
***
“อา.....ทำไมวันที่มีงานเฉลิมฉลองฉันกลับต้องมาลาดตระเวนกัน?”
“ใครจะไปชอบกัน?บ้าเอ้ย”
ในเขตรอบนอกของหมู่เกาะโจรสลัด โจรสลัดสองนายกำลังลาดตระเว้นในวันแรกของงานเฉลิมฉลอง มันเป็นช่วงเวลามหัศจรรย์ที่จะเกิดขึ้นเพียงปีละครั้ง เมื่อโจรสลัดสามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระ หญิงสาวและเครื่องดื่มมึนเมาทั้งหลาย อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถที่จะสนุกกับมันได้เพราะต้องมาคอยลาดตระเวน
โจรสลัดที่สวมหมวกสีแดงพึมพำว่า “แกอยากจะโอ้อวดเรื่องชัยชนะของแกอีกงั้นหรอ?”
โจรสลัดที่สวมหมวกสีน้ำเงินตอบกลับพร้อมถอนหายใจ “แน่นอน แกไม่อยากงั้นหรอ?”
“ฮ่า บ้าเอ้ย!”
พวกเขาหวาดกลัวหัวหน้าของพวกเขา ‘ขวานคลั่ง’ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถฝ่าฝืนได้ ดังนั้นพวกเขาจึงจ้องมองไปยังทะเลอันกว้างขวาง โจรสลัดสองนายสูบบุหรี่ที่พวกเขาแอบขโมยมาและบ่นถึงความโชคร้ายของพวกเขา
พวกเขาไม่อาจจะรู้ได้ว่านี่คือจุดจบของชีวิตพวกเขา คลื่นได้ไหลไปในทิศทางแปลกๆ และบางสิ่งบางอย่างก็ได้โผล่พุ่งออกมา ทำให้หัวของโจรสลัดทั้งสองนายหายไป
ตุบ!
เกิดเสียงที่ดังสนั่น แต่นี่เป็นพื้นที่ที่ห่างไกล ไม่ค่อยมีใครจะมายกเว้นหน่วยลาดตระเวน
ฮึมมมม....
มีเสียงขู่คำรามและมีมอนสเตอร์แปลกประหลาดปรากฏตัวขึ้น
มันมีครีบ6ข้าง หาง5หาง ซึ่งกระเพื่อมผ่านกระแสน้ำ และแขนขาที่ติดอยุ่กับผิวหนาและแข็งเช่นสิ่งมีชีวิตบนบก แม้ว่าท้องฟ้ายามค่ำคืนจะมืดมิด แต่ดวงตาของมันกลับเปล่งแสงจางๆเช่นเดียวกับสัตว์ในทะเลลึก
อย่างไรก็ตาม มันจะไม่เป็นเช่นนี้อีกต่อไปนับจากนี้
กึก กึก....
หลังจากที่ขึ้นจากทะเลสู่พื้นดิน สิ่งมีชีวิตตนนี้ก็ได้ปรับเปลี่ยนลักษณะและรูปร่างของมันใหม่เพื่อให้เหมาะสมกับสภาพแวดล้อม ครีบและหางที่ไม่จำเป็นได้ถูกนำออกขณะที่ผิวแปรเปลี่ยนเป็นหนังหนา เขาได้งอกขึ้นจากหัวและดวงตาที่เรืองแสงส่องผ่านไปในความมืด
-...อ่า เหม็นยิ่งนัก
ปากของสิ่งมีชีวิตตนนี้ดูราวกับเหงือก และมีเสียงความถี่ต่ำซึ่งมนุษย์ไม่อาจจะได้ยินได้ดังขึ้น
-นี่....กลิ่นอายของมังกร....
ดวงตาของสัตว์ประหลาดได้จับจ้องไปยังใจกลางของหมู่เกาะโจรสลัด ซึ่งกำลังจัดงานเฉลิมฉลอง แน่นอนว่ามันกำลังจ้องมองไปยังถ้ำที่ธีโอดอร์อยู่
เหตุผลที่มันมุ่งหน้ามายังทะเลจากดินแดนที่ห่างไกลเพราะมันได้กลิ่นของมังกรที่แสนอร่อย
ฉั้ววว!
ปีกหกข้างได้งอกออกมาจากหลังของมัน ปีกของไวเวิร์น กริฟฟอน และสิ่งมีชีวิตอื่นๆที่ถูกเก็บไว้เนื่องจากการบินเป็นวิธีที่สะดวกในการเดินทาง มันเป็นรูปลักษณ์ของสัตว์ประหลาดที่ไม่มีอยู่ในโลกแห่งวัตถุ หนึ่งในบาปผู้กลืนกินสิ่งมีชีวิต
นี่คือช่วงเวลาที่นักล่าผู้ซึ่งมีอำนาจเหนือทุกสิ่งมีชีวิตได้ปรากฏตัวขึ้น อัตตา มันกลับมาอีกครั้ง
