ตอนที่แล้วตอนที่ 75: ความสำเร็จ (2)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 77: การส่งเสริม (2)

ตอนที่ 76: การส่งเสริม (1)


ยารับรู้ เปลี่ยนเป็น ยากระตุ้น ตอนแรกภาษาอังกฤษใช้อีกคำแล้วความหมายมันใกล้เคียงกับคำแรกที่ผมใช้ แต่ตอนหลังเปลี่ยนคำใหม่แล้วตอนแรกผมคิดว่าจะไม่เปลี่ยนแต่หลังจากที่อ่านอาการของแองเจเล่จากตอนที่ใช้ยา ผมใช้ยากระตุ้นแทนดีกว่า

___________________________________________________________

 

"ขายหมดแล้วงั้นหรือ" แองเจเล่ยืนอยู่ข้างเคาน์เตอร์ด้วยคิ้วที่กำลังขมวด

"ค่ะ ขอโทษด้วยค่ะ ที่คุณซื้อไปครั้งที่แล้วเป็นทั้งหมดที่เรามี" ผู้หญิงที่เคาน์เตอร์ตอบอย่างตรงไปตรงมา

"ข้าขอโทษอีกครั้งค่ะ" เธอโค้งให้

แองเจเล่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ในร้านสมุนไพรขนาดใหญ่ แสงอาทิตย์ยามเที่ยงได้ส่องเข้ามาทางเข้าร้านทำให้รองเท้าของเขาสะท้อนแสง

มีพนักงานแปดคนกำลังรับคำสั่งซื้อจากลูกค้าและแองเจเล่ก็กำลังคุยกับหนึ่งในนั้น

"ข้าได้ยินมาว่าร้านสมุนไพรเกรซดีที่สุดในเมือง เจ้าตรวจสอบกับสาขาอื่นได้หรือไม่ว่าพวกเขายังมีอยู่ในคลังสินค้าหรือเปล่า" แองเจเล่ไม่ต้องการยอมแพ้

"ข้าเกรงว่าพวกเขาจะไม่มี ที่คุณซื้อไปเป็นรวงผึ้งราตรีชิ้นสุดท้ายที่พวกเรามี ข้าขอโทษด้วยที่ทำให้คุณผิดหวังแต่ตอนนี้พวกเราไม่มีอยู่เลย" พนักงานขอโทษอีกครั้ง

"เจ้าบอกได้หรือไม่ว่าเจ้าได้รับรวงผึ้งราตรีมาจากที่ไหน" แองเจเล่ใช้เวลาเกือบตลอดทั้งวันเพื่อพยายามซื้อรวงผึ้งราตรีและนี่เป็นความหวังสุดท้ายของเขา

"เราซื้อพวกมันมาจากคนที่อาศัยอยู่รอบๆที่นี่ ถ้าคุณต้องการมันตอนนี้จริงๆข้าขอแนะนำให้คุณตรวจสอบป่ารอบๆเมือง ถ้าคุณโชคดีคุณจะพบผึ้งราตรี เราไม่มีคนที่สามารถรวบรวมพวกมันได้ดังนั้นเราจึงต้องซื้อจากคนอื่นเท่านั้น" พนักงานอธิบาย

"ไม่เป็นไร" แองเจเล่พยักหน้า

แองเจเล่ออกจากร้านและมุ่งหน้ากลับไปที่ร้านของเขา เขายังคิดหาวิธีที่จะได้รับรวงผึ้งราตรีเพิ่ม แองเจเล่ได้ประสบความสำเร็จในการปรุงยากระตุ้นขวดแรกขึ้นเมื่อเดือนที่แล้วและใช้เวลาทั้งเดือนนี้เพื่อหาซื้อรวงผึ้งราตรีจากร้านสมุนไพรในเมือง อย่างไรก็ตามเขาซื้อได้เพียงแค่สองลูกเท่านั้นและไม่มีร้านไหนมีช่องทางในการซื้อเพิ่มให้กับเขา

โชคของแองเจเล่ยังดีที่เขาปรุงยาสำเร็จสองครั้งจากทั้งหมดสามครั้ง ความสามารถทางจิตของเขาได้เพิ่มถึง 4.9 ภายในหนึ่งเดือนหลังจากที่ดื่มไปสองขวดและฝึกฝนทุกวัน ถ้าเขาได้รวงผึ้งราตรีห้าหรือหกลูกมันก็มากพอที่จะทำให้เขาไปถึงขั้นต่อไป แต่มันไม่มีเหลืออยู่ในเมือง มันเป็นไปได้ว่าเขาจะต้องไปที่ป่าและค้นหาด้วยตัวเอง

ปัญหาคือฝูงผึ้งราตรี เข็มของพวกมันเคลือบด้วยพิษร้ายแรงไม่มีใครสามารถนำรวงผึ้งไปได้ถ้าพวกมันยังอยู่บริเวณใกล้เคียง ผึ้งราตรีเป็นสิ่งมีชีวิตออกหากินตอนกลางคืนและเปลือกนอกที่ดำของพวกมันทำให้ค้นพบได้ยากในเวลากลางคืน ผึ้งราตรีมีชีวิตอยู่ได้หลายปี พวกมันเป็นอันตรายเพราะพวกมันจะโจมตีใครก็ตามที่เดินอยู่ในอาณาเขตของพวกมัน

นอกจากนี้รวงผึ้งของผึ้งราตรีก็มีขนาดเล็กและพวกมันจะนำรวงผึ้งติดตัวไปด้วยขณะที่บินไปยังพื้นที่อื่น

แองเจเล่กลับไปที่ร้านของเขาและเห็นรถม้าที่จอดอยู่ที่ทางเข้า ตัวรถม้ามีสัญลักษณ์เป็นรูปทานตะวันและนกสีขาวซึ่งมันมาจากปราสาทของเจ้าเมือง

มีกลุ่มทหารยามที่สวมชุดเกราะเต็มตัวยืนอยู่ข้างรถม้าและมีหลายคนที่ดูเหมือนเจ้าหน้าที่ ซอยมีความสะอาดมากขึ้นและกลิ่นเหม็นก็หายไป เทียยืนอยู่ข้างนอกประตูกำลังมองไปที่รถม้าอย่างอยากรู้อยากเห็น เธอมาที่นี่เพื่อส่งอาหาร

เจ้าหน้าที่เดินเข้ามาหาแองเจเล่ทันทีหลังจากที่พวกเขาเห็นแองเจเล่

"ท่านแองเจเล่ท่านกลับมาแล้ว ท่านฮาร์แลนด์กำลังรอท่านอยู่ พวกเรามาถึงที่นี่ตั้งแต่หนึ่งชั่วโมงก่อน" หนึ่งในเจ้าหน้าที่พูดด้วยความเคารพ พวกเขาทำงานอยู่ในพื้นที่นี้และพวกเขาไม่ต้องการทำไม่ดีกับแขกของฮาร์แลนด์

ทหารยามรู้ว่าชายหนุ่มข้างหน้าพวกเขาคือคนที่ถูกเชิญไปงานเลี้ยงในปราสาทของเจ้าเมือง ดังนั้นพวกเขาจึงตระหนักได้ว่าแองเจเล่เป็นคนที่พวกเขาไม่สามารถรุกรานได้ พวกเขาเคยไปที่ร้านมาก่อนและแองเจเล่บอกว่าเขาไม่ชอบการรบกวนดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจที่จะปรับปรุงสภาพแวดล้อมรอบๆซอยแทน

"ฮาร์แลนด์?" แองเจเล่สับสนชั่วครู่และเขาก็มองไปที่รถม้า

"แองเจเล่ ข้าได้ยินมาว่าเจ้ากำลังมองหารวงผึ้งราตรี เจ้าควรจะถามข้าแทน เราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม" ฮาร์แลนด์ออกมาจากรถพร้อมกับรอยยิ้ม เขากำลังสวมผ้าคลุมไหล่สีขาว

"แน่นอน พวกเราเป็น" แองเจเล่ยิ้ม

"มันไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนดังนั้นข้าจึงตัดสินใจที่จะตรวจสอบร้านสมุนไพรก่อน"

"ดี ข้าหวังว่าเจ้ายังต้องการอยู่" เมื่อฮาร์แลนด์โบกมือขวาทหารยามก็ก้าวมาข้างหน้าพร้อมกับกล่องไม้ดำในมือ

ฮาร์แลนด์หยิบมันและมอบให้แองเจเล่

"มีรวงผึ้งราตรีอยู่ข้างในหลายลูก เจ้าสามารถใช้มันได้ตามที่เจ้าต้องการ" ฮาร์แลนด์มีรอยยิ้มที่เปิดเผยบนใบหน้า

แองเจเล่เปิดกล่องและเห็นรวงผึ้งราตรีอยู่แปดลูกข้างใน แต่ละลูกถูกห่อด้วยผ้าสีดำมันถูกบรรจุอย่างดี

"ข้าต้องการพวกมัน ขอบคุณมาก" แองเจเล่ดูมีความสุข เขาพยักหน้าช้าๆขณะที่เขาปิดกล่อง

"ดีใจที่ข้าสามารถช่วยได้" ฮาร์แลนด์พยักหน้า

"ตอนนี้ข้าต้องไปแล้วข้ายังมีงานต้องทำ"

"ลาก่อน" แองเจเล่ยืนอยู่ที่นั่นเฝ้าดูพวกเขาออกเดินทาง

หลังจากที่พวกเขาออกจากซอยแองเจเล่ก็เปิดกล่องอีกครั้ง เขามองไปที่รวงผึ้งราตรีเจ็ดลูกที่ดูเหมือนอยู่ในที่เก็บของมาหลายปี อย่างไรก็ตามหนึ่งในนั้นดูสดใหม่ มันมีสีสดใส เขาเห็นคราบเลือดบนผิวของมัน

แองเจเล่ขมวดคิ้ว เขาคว้ารวงผึ้งนั้นขึ้นมาและดมกลิ่น

"มันเป็นเลือด มันเป็นของขวัญที่มีน้ำหนักมาก" แองเจเล่พึมพำ

เขาสงสัยว่าทำไมฮาร์แลนด์จึงตัดสินใจรวมลูกที่สดใหม่หนึ่งลูกจากลูกเก่าเจ็ดลูก การทำเช่นนี้อาจส่งผลให้ฮาร์แลนด์เสียคนไปหลายคน แม้ว่าฮาร์แลนด์จะพยายามที่จะลบร่องรอยคราบเลือดแองเจเล่ก็มีความรู้สึกที่ว่องไวและคมกว่าคนทั่วไปดังนั้นเขาจึงตรวจพบเลือดได้อย่างง่ายดาย

ตามข้อมูลที่เขาได้รับจากพนักงานของร้านสมุนไพร ผึ้งราตรีมีความเร็วสองเท่าของผู้ชายที่โตแล้วและมีเพียงนักรบระดับอัศวินเท่านั้นที่สามารถหลบการโจมตีของพวกมันได้บ้าง นอกจากนี้มันยังมีขนาดเล็กและเข็มของพวกมันสามารถเจาะเกราะหนังได้อย่างง่ายดาย ถ้าพวกเขาตัดสินใจที่จะสวมเกราะหนักพวกเขาก็จะตามความเร็วของผึ้งไม่ทัน

ผึ้งราตรีออกหากินเวลากลางคืนซึ่งทำให้พบพวกมันได้ยากมาก นักรบระดับอัศวินอาจจะทิ้งคราบเลือดไว้ทำให้แองเจเล่คิดว่ามันเป็นของขวัญที่มีน้ำหนักมาก

'แม้ว่าพวกเขาจะได้รับรวงผึ้งราตรีฮาร์แลนด์ก็ไม่พบวัสดุอื่นๆที่ข้าขอ ข้าไม่สามารถไปที่รอยแตกได้และวัสดุเหล่านี้ยากที่จะค้นพบ' แองเจเล่ส่ายหัวและเข้าไปในร้านพร้อมกับกล่องที่อยู่ในมือ

แองเจเล่บอกเทียให้ฝึกฝนที่สนามหลังบ้าน หลังจากนั้นเขาก็นั่งที่โต๊ะและนำรวงผึ้งราตรีออกมาจากกล่อง เขาวางรวงผึ้งเหล่านั้นไว้ในขวดแก้วขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยของเหลวสีใส

แองเจเล่ได้รับวัสดุที่เขาต้องการแล้วดังนั้นเขาจึงต้องการให้ความสำคัญกับการปรุงยา รวงผึ้งราตรีแปดลูกมากพอที่จะปรุงยากระตุ้นแปดครั้ง ด้วยยาเหล่านี้และรวมกับการฝึกฝนมันจะทำให้เขาสามารถพัฒนาความสามารถทางจิตไปถึง 6 อย่างง่ายดาย

************************************************

เวลาได้ไหลผ่านไป

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา

แองเจเล่นั่งขัดสมาธิที่เตียงด้วยสีหน้าสงบ วันนี้เขาโชคร้าย เขาประสบความสำเร็จในการปรุงยากระตุ้นได้เพียง 7 ขวด มันเพิ่มความสามารถทางจิตของเขาได้ถึง 6.2 แองเจเล่คาดเดาไว้ว่าความสามารถทางจิตจะถึง 6.3 แต่ร่างกายของเขาดูเหมือนจะเริ่มต่อต้านผลของยา

'เอาล่ะอย่างน้อยข้าก็บรรลุความต้องการของข้า' แองเจเล่รู้สึกโล่งใจ

แองเจเล่บอกให้เทียหยุดสองวัน เขาไม่ต้องการให้ใครมาขัดขวางเขาในระหว่างกระบวนการนี้

แองเจเล่มองไปที่นาฬิกาคริสตัลบนโต๊ะ มันเป็นเวลาบ่ายสองโมงสิบนาที แองเจเล่ลุกออกจากเตียงและนำยาควบคุมดำออกมาจากกระเป๋า

ขวดมันมีความยาวเท่าฝ่ามือและทำจากโลหะเงินบางอย่าง ขอบของปวดปิดสนิทด้วยจุกสีน้ำตาล แองเจเล่วางยาควบคุมดำไว้บนโต๊ะก่อนที่เขาจะเอากล่องใส่ของออกมาจากลิ้นชักและกระแทกหินเหล็กไฟเพื่อจุดไฟในตะเกียงน้ำมัน ตะเกียงน้ำมันใช้เชื้อเพลิงประเภทอื่น มันดูเหมือนของแข็งที่มีไขน้ำมันสีขาว

แองเจเล่วางถ้วยแก้วไว้เหนือเปลวไฟและเทของเหลวสีแดงลงไปจากนั้นเขาก็คว้าหลอดทดลองที่มีผงสีเหลืองอยู่ข้างใน

แองเจเล่เทผงสีเหลืองลงไปในถ้วยแก้วซึ่งทำให้ของเหลวสีแดงภายในเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินแล้วก็ทำให้ถ้วยแก้วร้อนทันที

สิบนาทีต่อมา

ของเหลวสีน้ำเงินภายในถ้วยแก้วไม่ได้เดือดเหมือนก่อนหน้านี้ สีของมันเข้มขึ้นๆจนใกล้เคียงกับสีดำ เมื่อแองเจเล่ได้กลิ่นหอมของดอกไม้ในห้องเขาก็คิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามที่เตรียมไว้และก็พยักหน้า จากนั้นเขาก็คว้ายาควบคุมดำ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด