ตอนที่แล้วตอนที่ 37: โรงเรียน (2)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 39: อดอล์ฟ (2)

ตอนที่ 38: อดอล์ฟ (1)


สองพันเหรียญทองเป็นเงินจำนวนมาก ถ้าแองเจเล่แลกมันจะเป็นถุงที่ใหญ่และหนักมาก เมื่อเขายังอยู่ในดินแดนริโอเขาสามารถซื้อสิ่งต่างๆได้มากมายด้วยจำนวนเงินนี้ แต่ในมารัวเขาต้องการมากกว่านั้น

'ป้ามาเรียพูดถูก' แองเจเล่คิด เขาอ่านตารางรายวิชาอีกครั้ง อย่างไรก็ตามในขณะที่เขาไม่พบสิ่งที่เป็นประโยชน์กับเขา เขาทำได้แค่ขมวดคิ้วเท่านั้น มีเฉพาะคำด้านล่างที่ทำให้เขาสนใจ

'การสอบรับรองจะจัดขึ้นภายในปลายเดือนกันยายน นักเรียนที่ผ่านสามหลักสูตรจะได้รับการรับรอง'

"ผ่านสามหลักสูตร" แองเจเล่พึมพำในขณะที่อ่านใหม่เกี่ยวกับสิ่งที่เขาจะเลือก

"ข้าจะเรียนทักษะดาบ ทักษะการยิงธนูและภาษา ข้าทำมันได้ดี ชิปจะช่วยให้ข้าสามารถผ่านหนักสูตรภาษาได้อย่างง่ายดาย" ในที่สุดแองเจเล่ก็ตัดสินใจและใส่แผ่นกระดาษกลับเข้าไปในกระเป๋าของเขา

ผู้คนนอกห้องก็ยังคงเสียงดังอยู่ แองเจเล่ได้ยินเสียงหัวเราะของพวกเขาขณะที่พวกเขาคุยกัน เขาสวมชุดล่าสัตว์สีดำที่เขาชอบและตรวจสอบสิ่งที่เขานำมา แองเจเล่นำมาใส่ก่อนที่จะออกจากห้อง มีนักเรียนจำนวนมากอยู่รอบๆ โดยแต่ละกลุ่มจะเป็นกลุ่มของตัวพวกเขาเอง พวกเขาบางคนนินทาเกี่ยวกับครูบางคนหรือเกี่ยวกับนักเรียนที่รู้จักกันดี บางคนพูดถึงเครื่องประดับและเสื้อผ้าที่เพิ่งนำเข้าในเมือง

แองเจเล่เดินผ่านห้องโถงด้วยความรู้สึกแปลกกับบรรยากาศรอบตัวเขา

'สถานที่นี้สงบมาก ข้าคิดว่าข้าจะต้องใช้เวลาที่นี่บ้าง ข้าได้ต่อสู้มามากมายแล้วตรงที่ราบ' แองเจเล่คิด เขาไม่ได้วางแผนที่จะอยู่ที่นี่นานเกินไปจึงไม่จำเป็นต้องมีความสัมพันธ์กับลูกหลานของขุนนางชั้นสูงหรือพ่อค้า

แองเจเล่เดินออกมาจากหอพักและมองไปที่ตารางที่ถูกปิดประกาศไว้ที่ผนังด้านข้างของเขา เขาได้จดจำตำแหน่งและตารางเวลาเรียนของหลักสูตรที่เขาต้องการจากนั้นเขาก็เดินตรงไปยังพื้นที่เรียนที่อยู่ด้านหลัง เขาเห็นว่าอาคารเรียนทั้งหมดมีสีขาว แองเจเล่มุ่งหน้าไปยังบริเวณพื้นที่ที่แออัดที่สุดที่นั่นก็คือโถงรับประทานอาหาร เขาเห็นขนมปังขาว ไวน์ ซุปปลาและหอยแมลงภู่ทอด เรารีบกินอาหารกลางวันและกลับไปที่ห้องของเขาเพื่อพักผ่อน

เช้าวันที่สองแองเจเล่ก็ตื่นขึ้นมาแต่เช้า เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าและรีบล้างหน้าแปรงฟันอย่างรวดเร็ว มีนักเรียนหลายคนที่ยังไม่ตื่นขึ้นมาซึ่งเป็นเหตุให้หอพักนั้นเงียบมาก แองเจเล่เดินไปรอบๆโถงและเห็นนักเรียนหลายคนมาจากข้างหน้า พวกเขาไม่ได้สวมชุดหรูหรามันเป็นข้อบ่งบอกว่าพวกเขามาจากตระกูลพ่อค้ารายย่อย มันเป็นไปได้ว่าพวกเขาเป็นนักเรียนที่เรียนอย่างหนักในโรงเรียน แองเจเล่ก็เรียนหนักเหมือนกันแต่มีเพียงขุนนางไม่กี่คนที่จะพยายามอย่างมากเหมือนเขา

แองเจเล่เดินออกจากหอพัก มันยังคงมืดอยู่นิดหน่อยและพื้นที่มันก็เป็นพื้นที่ว่าง เขาแทบจะไม่เห็นใคร สายลมยามเช้าพัดผ่านทำให้เขาเย็นและมีเสียงนกร้อง

'วิชาแรกของข้าคือภาษาและมันถูกสอนโดยอาจารย์อดอล์ฟ สถานที่ตั้งอยู่ที่ตึก 19 ห้อง 304' แองเจเล่เก็บข้อมูลไว้ในชิปก่อนหน้านี้ดังนั้นเขาจึงสามารถพบสถานที่ได้อย่างรวดเร็วหลังจากที่เห็นเครื่องหมายสีดำบนตัวอาคาร

มันเป็นอาคารสามชั้นที่ตั้งอยู่ด้านหลังของโรงเรียน ในแต่ละชั้นมีเพียงห้าห้อง ด้านนอกอาคารมีกระดานตั้งอยู่ที่นั่น มีคำที่เขียนเป็นภาษารูดินและอีกสองภาษาที่แองเจเล่ไม่รู้จัก คำเหล่านี้หมายความว่า'ภาษา' คำเหล่านี้เขียนขึ้นในรูปแบบศิลปะคล้ายที่คล้ายคลึงกับการประดิษฐ์ตัวอักษรจีนบนโลก

อาคารล้อมรอบไปด้วยรั้วไม้และระหว่างนั้นก็มีพื้นที่ว่าง มีเด็กผู้หญิงนั่งอยู่ที่โต๊ะไม้สีแดงที่มีป้ายว่า 'ค่าธรรมเนียมและค่าลงทะเบียน' กำลังหาวอยู่ แองเจเล่มองไปรอบๆและเขาก็เห็นคนเพียงแค่คนเดียว

"เจ้ามาที่นี่เพื่อเรียนหลักสูตรภาษาใช่ไหม" เธอถามในขณะที่กำลังหาว เธอสวมชุดเดรสสีแดงเธอเห็นแองเจเล่ยืนอยู่นอกรั้ว

"ใช่ ข้าสามารถลงทะเบียนตอนนี้ได้ใช่ไหม" แองเจเล่เดินเข้าไปและหยิบบัตรทองออกมา

"ใช่ เจ้าเป็นนักเรียนใหม่ใช่ไหมเจ้าถึงไม่รู้จักข้า" เธอถาม

"ข้าเพิ่งถูกรับเข้ามาเมื่อวานนี้" แองเจเล่พยักหน้า เขามอบบัตรให้เธอและเด็กสาวก็เขียนหมายเลขบัตรของเขาและข้อมูลส่วนตัวของเขา นอกจากนี้เธอยังเขียน '-20 เหรียญทอง' ไว้ข้างๆก่อนที่จะส่งบัตรคืนแองเจเล่

"ไม่เคยเห็นนักเรียนที่ตื่นขึ้นมาแต่เช้า ข้าเป็นลูกสาวของอาจารย์สอนภาษา อดอล์ฟ รันซอล เจ้าสามารถเรียกข้าว่าโซเฟีย ตอนนี้เจ้าสามารถเข้าไปได้พ่อของข้าอยู่ในห้องแล้ว" เด็กสาวพูดขณะที่เธอมองไปที่แองเจเล่

แองเจเล่ไม่มีโอกาสพูด เป็นไปได้ว่าเธอไม่อยากคุยกับเขานานเกินไป เขาพยักหน้าและเดินเข้าไปในอาคารเล็กๆ

อาคารสีขาวแต่มีคำสีเทาอยู่ บันไดอยู่ทางขวามือของอาคาร สุดทางเดินมีประตูเปิดอยู่ครึ่งบานที่มีป้าย '304' ซึ่งระบุว่าเป็นห้อง 304 แองเจเล่เดินเข้าไปและเห็นชายชราผมขาวคนหนึ่งกำลังอ่านหนังสือ ชายชราได้ยินเสียงฝีเท้าและมองไปทางแองเจเล่ เขาไม่ได้พูดอะไรแต่จ้องไปที่แองเจเล่สักพักหนึ่ง

'ข้าเดาว่าเป็นผู้รอบรู้ที่มีกิจวัตรประจำวันที่เฉพาะเจาะจง' แองเจเล่คิด เขานั่งลงที่แถวหน้าและรอให้เริ่มเรียน หลังจากที่ผ่านไปครึ่งชั่วโมงนักเรียนก็เริ่มหลั่งไหลเข้ามาจากภายนอกแต่พวกเขาก็ยังดูง่วง เมื่อมีนักเรียนประมาณ 13 คนชายชราก็ปิดหนังสือและลุกขึ้นยืน

"ข้าคืออดอล์ฟที่ถูกรับเชิญจากโรงเรียนเพื่อสอนภาษา เจ้าอาจจะรู้จักหรือไม่รู้จักข้าแต่ขอแค่แกล้งทำเป็นว่าเราไม่รู้จักกัน ข้าได้รับเงินบางส่วนโดยการสอนพวกเจ้าในขณะที่เด็กอย่างพวกเจ้าต้องจ่ายเงินเพื่อให้อยู่ในวิชานี้ แค่นั้นแหละ มีคำถามอะไรไหม" ชายชราพูด เสียงของเขาดูจริงจัง

"พวกเรารู้กฎของอาจารย์อดอล์ฟ ได้โปรดเริ่มเรียนได้เลย" หนึ่งในเด็กสาวที่นั่งอยู่แถวหน้าพูด ผิวของเธอดูขาวซีดเกินไปสำหรับมนุษย์

"ดี เริ่มกันได้" อดอล์ฟพูดตรงจุดโดยไม่เสียเวลา

"ข้าจะสอนภาษาสากลจากจักรวรรดิโปเลนหนึ่งในเพื่อนบ้านของแอนดีส อีกภาษาที่สอนก็คือภาษาของจักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์แอนแมค โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาษาที่สองมันเป็นสิ่งที่มีประโยชน์และสำคัญมาก เราจะใช้มันหลายพื้นที่ที่แตกต่างกันเช่นเมืองหลวงของมารัวและอีกหลายๆเมือง"อดอล์ฟพูด

'ซีโร่วิเคราะห์ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับภาษา' แองเจเล่สั่งขณะที่มองไปที่อดอล์ฟ

[ภารกิจถูกจัดตั้งขึ้น เริ่มต้นการวิเคราะห์....] ซีโร่รายงาน มีประมาณ 10 คนที่อยู่ที่นี่แต่อดอล์ฟก็ปฏิบัติงานของเขาอย่างจริงจัง เขาพูดถึงโครงสร้างพื้นฐานของภาษาทั้งสองและประวัติความเป็นมาของการพัฒนาของพวกมัน นอกจากนี้เขายังได้สอนเกี่ยวกับองค์ประกอบพื้นฐานของคำ แองเจเล่รู้สึกราวกับว่าเวลาในชั้นเรียนทั้งสองวิชาได้ผ่านไปเร็วมาก

"สองวันให้หลังข้าจะสอนหลักสูตรประยุกต์ จะเข้าร่วมหรือไม่มันก็เรื่องของเจ้า" อดอล์ฟพูดด้วยเสียงจริงจังก่อนที่จะออกจากห้องพร้อมกับหนังสือในมือ

หลังจากเรียนภาษาแองเจเล่ก็เข้าหลักสูตรทักษะดาบและทักษะการยิงธนู สองหลักสูตรนี้มีทุกสิ่งทุกอย่างที่แองเจเล่คาดไว้ เนื้อหาเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาแต่มันก็เป็นโอกาสสำหรับเขาในการฝึก เขาเข้าเพียงครั้งเดียวแต่ก็ตระหนักได้ว่าไม่มีจำเป็นสำหรับเขาที่จะเข้าอีกครั้ง คำสอนมีประโยชน์น้อยกว่าเมื่อเทียบกับสิ่งที่เขาพบในปราสาท ทักษะที่พวกเขาสอนไม่เป็นประโยชน์ พวกมันดูสวยงามแต่มันจะไม่ช่วยแองเจเล่อยู่รอดในการต่อสู้จริง ทักษะดาบของพ่อของเขาและอัศวินอูดิสดีกว่าอาจารย์ที่สอนที่นี่มาก

'ดีที่อย่างน้อยอาจารย์ก็เป็นอัศวิน อย่างไรก็ตามพวกเขาก็อยู่ระดับทั่วๆไปเท่านั้น' แองเจเล่รู้ว่าอัศวินเป็นชนชั้นสูงที่นี่ พวกเขาเป็นคนที่นักเรียนไม่สามารถพบได้ตลอดทั้งวัน ด้วยความช่วยเหลือของชิปแองเจเล่พบคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียนนี้ เขาตกตะลึงเพราะอาจารย์ที่แข็งแกร่งที่สุดคือผู้ที่มีระดับอัศวินขั้นกลาง มีเตรียมอัศวินไม่มากนักที่อยู่ที่นี่ แทบทุกคนไม่เคยมีประสบการณ์ในการต่อสู้จริง นักเรียนส่วนใหญ่คล้ายกับดอกไม้ในเรือนกระจกที่มีชีวิตที่มีความสุข พวกเขาชอบเรื่องตลก แฟชั่นและการรำดาบที่สวยงาม แต่พวกเขาไม่สนใจที่จะเข้าร่วมในสงครามที่แท้จริง

'นี่เป็นสถานที่ที่เด็กรวยต้องการ การจ่ายสำหรับใบรับรองและทำให้ตัวเองดูดีขึ้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเงินจึงเป็นสิ่งเดียวที่ข้าจำเป็นในการยอมรับเข้าเรียนที่นี่' แองเจเล่สรุป สิบวันต่อมาแองเจเล่ก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากการเรียน กินและนอน เขาได้เรียนรู้ทั้งสองภาษาที่อดอล์ฟสอนจนเชี่ยวชาญ มันใช้เวลาเรียน 6 วิชาสำหรับเขาเพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้และใช้ 60 เหรียญทอง เขามีมารยาทที่ดีในชั้นเรียนและสามารถตอบคำถามที่อาจารย์ถามได้ อดอล์ฟคิดว่าเขาเก่งและฉลาด

"นี่คือสิ่งที่สอนในวันนี้ มาที่โต๊ะทำงานของข้าถ้าเจ้ามีคำถามอะไร" อดอล์ฟพูด มีนักเรียนเพียง 6 คนที่ยังอยู่ภายในห้องเรียน แองเจเล่อยู่ที่แถวหน้าซึ่งเขานั่งอยู่เงียบๆ เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นนักเรียนที่เรียนหนักที่สุดในชั้น เขายกมือขึ้นหลังจากที่ได้ยินคำพูดของอดอล์ฟ

"อาจารย์ข้ามีคำถาม ข้าสงสัยว่าอาจารย์จะสอนภาษาอื่นนอกเหนือจากสองภาษานี้หรือไม่" แองเจเล่ถาม เขารู้ว่าอดอล์ฟเข้าใจภาษามากกว่า 10 ภาษา เขาเป็นคนกลุ่มน้อยที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในมารัว ผู้คนในโลกการศึกษานับถือเขา

"ภาษาอื่น? แองเจเล่ภาษาทั้งสองที่ข้าสอนไม่เพียงพอสำหรับเจ้างั้นหรือ" อดอล์ฟพูดขณะที่ขมวดคิ้ว

"ครับ....." แองเจเล่กำลังจะพูดต่อแต่มีคนหลายคนที่เริ่มถามคำถาม อดอล์ฟถูกล้อมรอบไปด้วยนักเรียนหลายคน พวกเขาแค่ถามคำถามพื้นฐานเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังประจบประแจงอดอล์ฟ แองเจเล่ส่ายหัวและนั่งรอจนพวกเขาเสร็จ

ความอดทนของอดอล์ฟกำลังหมดไปแต่เขาก็พูดคุยกับนักเรียนอย่างไม่หยุดหย่อนจนเสร็จสิ้น เขาเห็นแองเจเล่ยังรออยู่ภายในห้องเรียน

"เจ้าอยากรู้อะไรอีกแองเจเล่" อดอล์ฟรู้สึกดีต่อแองเจเล่จึงจำชื่อของเขาได้

"เจ้ายังไม่เข้าใจภาษาทั้งสองที่ข้าสอน อย่าโลภ" เขาพูดต่อ

"อาจารย์ ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าภาษาที่ต้องการสำหรับโรงเรียนพันธมิตรแอนดีสคืออะไร" แองเจเล่ถามหลังจากที่เขาลุกขึ้นยืน

"ภาษาที่ต้องการ? เจ้าต้องการเข้าโรงเรียนพันธมิตร? เจ้าต้องการไปทำอะไรที่นั่น? นั่นเป็นสถานที่สำหรับคนที่ร่ำรวยที่สุด" อดอล์ฟพูดขณะที่จ้องไปที่แองเจเล่

[คำเตือน! คำเตือน! เป้าหมายกำลังใช้สนามแม่เหล็กที่ไม่รู้จักเพื่อตรวจสอบจิตใจคุณ] ก่อนที่แองเจเล่จะตอบทันใดนั้นซีโร่ก็เตือนขึ้นมา

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด