ตอนที่แล้วตอนที่ 15: การฆ่า (2)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 17: ความสงบสุข (2)

ตอนที่ 16: ความสงบสุข (1)


หลังจากนั้นไม่นานแองเจเล่ถูดาบบนเสื้อผ้าของศพเพื่อทำความสะอาดใบมีด เขามองไปรอบๆแล้วเห็นชิ้นส่วนของร่างกายที่ถูกตัดออกทุกหนทุกแห่ง ใบหน้าของเขาซีดลงเล็กน้อยแม้ว่าเขาได้ฆ่าคนไปแต่ภาพที่เห็นมันก็ทำให้เขาตกใจมากเกินไป

สายลมพัดผ่านต้นไม้และใบไม้ก็เริ่มมีเสียง ดาบเงินของแองเจเล่สะท้อนแสงอาทิตย์ขณะที่เขาเดินไปที่นักรบระดับอัศวิน เขาตรวจสอบสิ่งของของชายคนนั้นและไม่พบอะไรนอกจากถุงเหรียญ

"บางทีพวกเขากำลังพยายามซ่อนตัวตนระหว่างทำภารกิจ" แองเจเล่เดา เขาลุกขึ้นยืนและได้กลิ่นเลือดในอากาศ เมื่อแองเจเล่กำลังจะจากไปเขาก็เห็นเงาจากด้านขวาของเขา ไม่ได้คาดคิดว่ามันจะมาและมันไม่มีเวลาให้ตอบโต้ดังนั้นเขาจึงฟันไปอย่างแรง

'เงา'นั้นมีกลิ่นไม่ดีและมันทำให้แองเจเล่คลื่นไส้ เขาวิ่งไปใกล้สิ่งนั้นและเขาก็ถูกผลักออกห่างไปจากมัน เขากลิ้งไปประมาณสิบเมตรแต่เขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ ในที่สุดแองเจเล่ก็มีโอกาสมองเห็นสิ่งนั้น

มันเป็นหมีดำขนาดใหญ่ หมีสูงประมาณสามเมตรและยืนตรง มันกำลังจะโจมตีแองเจเล่อีกครั้ง จากมุมมองของแองเจเล่เหมือนเขากำลังมองภูเขาเล็กๆ

"หมีภูเขาบ้า...." แองเจเล่ขวัญเสียหลังจากที่เขาตระหนักได้ว่าที่จริงแล้วสิ่งนั้นคืออะไร หมีดำภูเขามีขนาดประมาณครึ่งหนึ่งของค่าเฉลี่ยและบารอนมีหนังหมีดำภูเขาหนึ่งตัวในห้องโถงของเขาที่เป็นเหมือนถ้วยรางวัล ดังนั้นแองเจเล่คุ้นเคยกับสัตว์ร้ายนี้

เขาไม่มีเวลาคิดดังนั้นเขาจึงกระโดดถอยหลังข้างหลังอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ชี้ดาบไปที่ตาซ้ายของหมี แม้ว่ามีจะมีขนาดใหญ่แต่มันก็เร็วมากและมันก็ตบที่ดาบของแองเจเล่มันทำให้เขาเสียสมดุล

[หมีภูเขาบ้า: ความแข็งแกร่งมากกว่า 6,ความว่องไวมากกว่า 2,ความอึดมากกว่า 10] ซีโร่รายงาน แองเจเล่ไม่ได้ยินเสียงรายงานจนหมีหยุดคำราม

เมื่อฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งกว่าแองเจเล่มากข้อมูลของชิปก็ไม่สามารถช่วยให้เขาเอาชนะการต่อสู้ได้ ชิปสามารถรายงานตำแหน่งศัตรูของแองเจเล่ได้เพราะอย่างน้อยฝ่ายตรงข้ามก็มีความสามารถใกล้เคียงกับเขา

การวิเคราะห์ของชิปขึ้นอยู่กับข้อมูลประสาทสัมผัสของแองเจเล่และมันจะรุนแรงขึ้นถ้าตัวแองเจเล่เองแข็งแกร่งขึ้น หมีภูเขาบ้ามีความแข็งแกร่งและความอึดสูงมาก แองเจเล่พยายามสู้กับหมีด้วยความว่องไวที่สูงของเขา อย่างไรก็ตามเขาสามารถทำความเสียหายกับหมีได้เพียงเล็กน้อยและการฟันของเขาแทบจะไม่มีผลอะไร หนังของหมีให้ความรู้สึกเหมือนโลหะหนาและดาบของเขาฟันไม่เข้า

แองเจเล่ตัดสินใจที่จะวิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็วเนื่องจากว่าไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้ หมีไม่ได้ไล่ตามเขาเพราะมันรู้ว่าเป้าหมายเร็วกว่ามัน หมีเดินไปที่ศพและมันก็เริ่มกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย

แองเจเล่เช็คหมีอยู่ครู่หนึ่งและก็ส่ายศีรษะ

"หนังมันหนาเกินไป ข้าต้องหาอาวุธในตำนานสำหรับมันหรือบางทีอาจจะเพิ่มความแข็งแกร่งให้สูงขึ้น ตอนนี้ข้าไม่สามารถทำความเสียหายได้เลย" แองเจเล่คิด มีกำลังกินแต่มันก็ไม่ได้ลงการป้องกันลง แองเจเล่เห็นหมีกำลังค้นหาเขาดังนั้นเขาจึงออกจากที่แห่งนี้

แองเจเล่พอใจกับผลในวันนี้ อย่างน้อยเขาก็ได้รับประสบการณ์ในการต่อสู้และเขาก็เข้าใจความสามารถของตัวเองมากขึ้น

"บางทีข้าสามารถไปหาหมีได้ในครั้งต่อไป ข้าต้องกินหน่อไม้เพิ่ม" เขาคิดขณะที่เขาออกจากป่า

เขาได้ฆ่ากองกำลังของซาลาดินและฆ่านักรบระดับอัศวิน แองเจเล่คิดว่าความสามารถในการต่อสู้ของเขาได้มาถึงระดับอัศวินซึ่งหมายความว่าเขามีพลังใกล้เคียงกับบารอน เขารู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อยในขณะที่รู้ว่าตอนนี้เขาสามารถป้องกันตัวเองได้แล้ว พลังคือสิ่งเดียวที่สำคัญในโลกนี้

อัศวินที่เขาฆ่าอยู่ในระดับใกล้เคียงกับผู้เฒ่าเหว็ดและอูดิส ถ้าแองเจเล่และบารอนอยู่ในระดับสูงสุดในหมู่อัศวินผู้เฒ่าเหว็ดและอูดิสก็อยู่ในระดับกลาง ช่องว่างระหว่างระดับสูงสุดกับระดับกลางนั้นใหญ่มาก ดิ๊กน่าจะอยู่ระดับสูงสุดเพราะเขามีความเชื่อมั่นในการทำภารกิจลอบสังหารบารอน เขาถูกฆ่าโดยแองเจเล่เพราะทักษะการลอบสังหารของเขาไม่ได้ผลในการต่อสู้ระยะประชิด แองเจเล่ใช้ยาพิษและยังมีความช่วยเหลือของชิป ถ้าต่อสู้ตามปกติแองเจเล่อาจจะเป็นคนที่ตาย

อัศวินในอนาคตค่าเฉลี่ยของคนที่มีเมล็ดพันธุ์จะดีขึ้นมากในช่วงหลายเดือนแรกและส่วนใหญ่จะอยู่ในระดับต่ำและกลางหลังจากที่พวกเขากลายเป็นอัศวิน พวกเขาแทบไม่เคยได้พลังระดับสูงสุด แองเจเล่มุ่งมั่นกับการฝึกซ้อมทักษะมากกว่าซึ่งแตกต่างจากนักรบที่ยิ่งใหญ่คนอื่นๆที่มุ่งมั่นไปที่พลังล้วนๆ ผู้คนในโลกนี้คิดว่าถ้าเขาเร็วกว่าและแข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆก็ไม่มีทักษะที่เอาชนะพวกเขาได้

แองเจเล่ใช้เวลาประมาณสิบวันในการสรุปการต่อสู้ที่ผ่านมาของเขาหลังจากที่เขากลับมาที่ปราสาท เขาพยายามคิดถึงความผิดพลาดระหว่างการต่อสู้และเขาก็เริ่มกินหน่อไม้ฟ้าหลังจากที่เขาฟื้นฟู บารอนยังกลับมาที่ปราสาทและเขาก็ได้ยินว่าแองเจเล่เกือบถูกฆ่าโดยหมีภูเขาบ้าในป่า

สิบห้าวันต่อมา

แองเจเล่กำลังอ่านหนังสือประวัติศาสตร์ในห้องสมุดพิเศษ เขาใช้ชิปเพื่อจัดเก็บทุกสิ่งทุกอย่างไว้ในสมองของเขา มีหนังสือหลายร้อยเล่มในห้องและพวกมันก็เหมือนสมบัติล้ำค่าในโลกนี้ ตระกูลริโอใช้เวลารวบรวมมาอย่างยาวนาน

หนังสือเล่มนี้ถูกคัดลอกด้วยมือและกระดาษดูเก่าแต่มันก็ยังให้ความรู้สึกที่ดี

"ข้าสงสัยว่าวัสดุอะไรที่ใช้ทำกระดาษเหล่านี้ หนังสือบางเล่มยังคงอ่านได้อย่างสมบูรณ์แม้ว่าจะผ่านไปหนึ่งร้อยปีแล้ว" แองเจเล่คิด มันเป็นเวลาเที่ยงวันและแสงแดดได้ส่องเข้ามาในห้องผ่านหน้าต่าง แองเจเล่สามารถมองเห็นฝุ่นละอองในอากาศได้ด้วยแสง

"แองเจเล่" บารอนเปิดประตูและพูด เขามีผมยาวปกคลุมไหล่มันดูเงางามเมื่อแสงแดดส่อง คาร์ลมีหน้าตาที่หล่อเหลาแต่ปัจจุบันมีสีหน้าที่เคร่งเครียด มีดาบสั้นสีทองอยู่ที่เอวและเขาดูแข็งแกร่งแต่อ่อนโยน

"ท่านพ่อ" แองเจเล่ลุกขึ้นยืนและทักทายบารอนอย่างสุภาพ เขารู้ว่าบารอนปฏิบัติต่อเขาอย่างดีดังนั้นอย่างน้อยที่สุดเขาก็ต้องแสดงความกตัญญู บางครั้งแองเจเล่มองเห็นความวิตกกังวลในสายตาของบารอนและเขารู้ว่าบารอนกังวลกับอนาคตของแองเจเล่

"ข้าได้ยินว่าเจ้าพบหมีภูเขาบ้าในป่า?" บารอนพูดเสียงต่ำ

"ท่านได้ยินเรื่องนี้? ข้าแค่อยากจะ...." แองเจเล่พูดด้วยเสียงเบา

"บอกตำแหน่งมา!" บารอนหยุดแองเจเล่

"ท่านพ่อ...." แองเจเล่พูด

"อย่าให้ข้าต้องพูดซ้ำ!" บารอนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยและเขาก็ดูเย็นชา

"ห่างจากทิศเหนือของปราสาทประมาณ 200 เมตร ข้าไม่รู้ตำแหน่งที่แน่นอน...." แองเจเล่รู้สึกหนาวจากด้านหลังและบอกตำแหน่งให้บารอน มันเป็นปฏิกิริยาตามธรรมชาติของแองเจเล่เป็นเพราะเขาไม่สามารถรับมือแรงกดดันจากพ่อของเขาได้

บารอนเหลือบมองแองเจเล่ชั่วครู่ก่อนที่จะออกจากห้อง

ตึง!

ประตูปิดเสียงดัง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด