Reincarnation Of The Strongest Sword God ตอนที่ 3 - หิมะผู้โดดเดี่ยว (Lonely Snow)
ตอนที่ 3 หิมะผู้โดดเดี่ยว(Lonely Snow)
ฉีเฟิงเดินไปยังเส้นทางที่ทอดยาวไปยังศาลากลางที่คับคั่งไปด้วยผู้คน
มันเล็กน้อยกว่าถนนที่กว้างขวางที่เต็มไปด้วยผู้เล่น พวกเขาพากันสนทนากับ NPCs เพื่้อหาโอกาสในการได้รับเควส ฉากนี้ทำให้ความรู้สึกถึงการเข้าสู่ตลาด
น่าเสียดาย มันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับเควสในโดเมนของพระเจ้า เหตุผลหลักก็คือ NPCs มีสติปัญญาที่สูงมาก ทำให้พวกเขามีคามสามารถที่จะสนทนาแบบตัวต่อตัวได้ นอกจากนี้ผู้เล่นจะต้องดูสิ่งที่พวกเขาพูดหรือเสี่ยงต่อการที่ไหล่เย็นโดย NPCs และยังมีการแข่งขันระหว่างผู้เล่นด้วยกันอีก แม้แต่การได้รับเควสที่หาง่ายอย่างเควสปกติยังหาได้ยากอย่างแท้จริง
หลังโดเมนของพระเจ้าเริ่มมากว่า 10 นาทีแล้วก็ยังไม่มีผู้เล่นแม้แต่คนเดียวในย่านใบสีแดงได้รับเควสปกติเลย
ในการเปรียบเทียบข้อได้เปรียบของฉีเฟิงการเป็นคนที่กลับมาเกิดใหม่เป็นสิ่งที่ดีอย่างแท้จริง ไม่เพียงแต่เขาได้รับเควสเท่านั้นแต่มันยังเป็นเควสที่มีเอกลักษณ์อีกด้วย แม้ว่าจะน่ากลัวเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ผลตอบแทนของเควสที่มีเอกลักษณ์นั้นใจกว้างอย่างน่าเหลือเชื่อ แม้ผู้เล่นชั้นยอดที่เล่นโดเมนของพระเจ้าเป็นเวลาหนึ่งเดือนก็ยังรู้สึกน้ำลายไหลมื่อได้รับรางวัลจากเควสที่มีเอกลักษณ์นี้
ในฐานะที่เป็นคนกลับชาติมาเกิดใหม่ ฉีเฟิงมีประสบการณ์ในการเป็นผู้นำคนนับพันในขณะที่เขาอยู่ใน Shadow Workshop เขาได้สร้างเมืองต่างๆขึ้น 10 เมือง จำนวนข้อมูลเกี่ยวกับโดเมนของพระเจ้าที่อยู่ในความเข้าใจของเขาเกินกว่าสิ่งที่ผู้เล่นปกติรู้จัก มันเป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันถึงกลยุทธ์ในการเพิ่มเลเวลและการหารายได้ มันเป็นข้อมูลที่สำคัญอย่างยิ่งเพื่อ Workkshop ที่มีผู้เล่นหลายพันคนเติบโตในความแข็งแกร่ง
ตอนนี้เขาได้รับการการกลับมาเกิดใหม่และเล่นโดเมนของพระเจ้าอีกครั้ง ฉีเฟิงต้องการใช้ข้อมูลนี้เพื่อสะสมข้อได้เปรียบจำนวนมาก มันคือทั้งหมดที่จะสร้างรากฐานที่ดีสำหรับการพัฒนาในอนาคตของเขา ดังนั้นธรรมชาติเขาจะไม่เลียนแบบผู้เล่นปกติเสียเวลาบนถนนเพียงเพื่อต่อสู้เพื่อเควสปกติเควสเดียว ยิ่งกว่านั้นเขาจะไม่สามารถเลียนแบบผู้เล่นที่มีฝีมือโดยใช้เทคนิคการกลั่นของพวกเขาเพื่อฆ่ามอนสเตอร์ในป่าเพราะในขณะนี้อาจมีผู้เล่นมากกว่ามอนสเตอร์อยู่ในป่า
สิ่งที่ฉีเฟิงต้องการทำคือการหลีกเลี่ยงกองของผู้เล่นเหล่านี้ ด้วยเหตุนี้ทำไมเขาถึงเลือกจะทำเควสที่มีเอกลักษณ์ซึ่งมีความยากที่ไร้สาระมาก
ยังไงซะ การจะทำเควสนี้ให้สำเร็จจำเป็นต้องใช้เงินและบางสิ่งที่ฉีเฟิงไม่มีในตอนนี้
ผู้เล่นทุกคนจะได้รับเหรียญทองแดง 10 เหรียญในช่วงเริ่มต้นของเกม แม้ว่าจะไม่สามารถซื้ออาวุธหรืออุปกรณ์ได้ แต่การซื้อเครื่องดื่มทดแทนของ HP หรือ MP ไม่เป็นปัญหา
เมื่อฉีเฟิงมาถึงหน้าศาลากลางสองชั้นเขาได้พบกับผู้คนหลายร้อยคนเข้าคิวเข้าแถวยาว
ไม่ว่าเกมจะเป็นแบบไหนหัวหน้าหมู่บ้านหรือนายกเทศมนตรีเมืองเป็นเป้าหมายที่จะได้รับเควส เป็นเรื่องธรรมชาติที่ไม่มีผู้เล่นจะปล่อยให้โอกาสนี้ไป
"เฮ้ เด็กใหม่ เข้าแถวซะถ้าแกไม่อยากถูกรุมโทรมกลางที่สาธารณะ" จากในแถว นักรบชายที่ดูเรียบง่ายและซื่อสัตย์มองไปที่ฉีเฟิง นักรบยกมือขึ้นชี้ไปที่ด้านหลังแถวของเหล่าผู้คน
"ฉันไม่ได้อยู่ที่นี่เพื่อรับเควส" ฉีเฟิงกล่าวอย่างเฉยเมยขณะที่มองไปที่แถวยาวหน้าศาลากลาง
เมื่อเทียบกับที่อื่นๆ สถานที่แห่งมีลำดับที่ยิ่งใหญ่และมีประสิทธิภาพ แม้ว่าจะใช้เวลามากพอสมควรในการรับเควส แต่ก็ดีกว่าบางคนที่ไม่สามารถรับเควส ได้เลย
นักรบชายมองไปที่ฉีเฟิงอย่างระมัดระวัง ทุกคนพยายามที่จะรับเควสกันอย่างบ้าคลั่งในตอนนี้ ... แต่มีบางคนที่บอกว่าเขาไม่สนใจเรื่องนี้จริงๆ? เชื่อกับผีน่ะสิ!
"ฉันพูดจริง ไม่ได้มาที่นี่เพื่อรับเควส" ฉีเฟิงมองนักรบชาย เมื่อเห็นดวงตาที่ไม่เป็นมิตรของผู้คนและวิธีการที่เขาคิดว่าฉีเฟิงต้องการลัดคิว ฉีเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "อย่างไรก็ตามผมขอแนะนำให้คุณไปหาเควสที่อื่น ดีกว่าคุณจะรออย่างไร้จุดหมายที่นี่ "
"ทำไมมันถึงไร้จุดหมาย? มีบางคนออกมาหลังจากได้รับเควสแล้ว" หลังจากพิจารณาว่า ฉีเฟิงไม่มีความตั้งใจที่จะลัดคิวนักรบชายก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาอยู่ในแถวมามากกว่า 10 นาทีแล้วและแน่นอนว่าเขาไม่ต้องการให้ใครบางคนมาตัดแถวเด็ดขาด อย่างไรก็ตามเขาได้ยินเสียงที่หนักแน่นของฉีเฟิง ทำให้เขาสงสัยว่า ทำไมเขาถึงต้องรออะไรก็ตามที่มันไม่มีอะไร?
ฉีเฟิงยิ้มแต่ไม่ได้ซับซ้อน กลับกันเขาเปลี่ยนหัวข้อการสนทนา "เห็นว่าคุณไม่ใช่คนไม่ดีฉันจะชี้คุณไปสู่เส้นทางที่สว่างกว่านี้ ฆ่ามอนสเตอร์ในทุ่งนา แล้วคุณจะมีอนาคตที่ดีกว่าที่นี่ "
"ฉันไม่ไป มีมอนสเตอร์จำนวนมากอยู่ในป่าและฉันไม่สามารถแข่งขันกับคนอื่นได้ สถานที่แห่งนี้ยังดีกว่า "นักรบชายส่ายหัว เขาไม่ใช่คนงี่เง่า ในขณะนี้แน่นอนว่ามีกระแสของผู้คนในเขตทุ่ง ด้วยทักษะของเขา เขาอาจจะไม่สามารถแม้แต่จะคว้าตัวมอนสเตอร์ได้ดังนั้นเขาจึงรออยู่ที่นี่ดีกว่า
"เพราะคุณไปผิดที่ ถ้าคุณไปที่ไหนสักแห่งที่มีมอนสเตอร์น้อย ๆ ตามธรรมชาติไม่มีใครที่จะแข่งขันกับคุณได้ เมื่อเทียบกับพื้นที่ที่เต็มไปด้วยผู้เล่นและมอนสเตอร์ทั้งสองอย่างแล้วประสิทธิภาพในการอัพเลเวลจะดีกว่าหลายเท่า ไม่เพียงแค่นั้นอัตราการตอบสนองของมอนสเตอร์จะช้าเท่านั้นดังนั้น ผู้เล่นเดี่ยวจึงสามารถจัดการได้ด้วยตัวเองย่างง่ายดาย "ฉีเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
"มันมีที่แบบนั้นจริงๆ"
นักรบชายติ่่นเต้นหลังจากได้ฟังฉีเฟิง เขาสนใจอย่างมากในสถานที่ดังกล่าว เขายังคงต้องรอนานกว่าหนึ่งชั่วโมงเพื่อรับเควสและผลตอบแทนที่เขาจะได้รับจะเป็น EXP และเงินจำนวนน้อย หากเขาสามารถฟาร์มกับมอนสเตอร์ได้ไม่จำกัดชั่วโมง EXP ที่เขาจะได้รับจะยิ่งใหญ่กว่า Quest นั้นมากนัก
"แน่นอนว่ามีอยู่ ฉันจะให้ราคาพิเศษกับนายแค่ 20 เหรียญทองแดงเท่านั้น ถ้าคุณต้องการไปที่สถานที่ทรงคุณค่าดังกล่าว ไม่ต้องพูดถึง EXPหลังจากฟาร์มทั้งวัน วัสดุที่คุณได้รับจะทำให้คุณได้รับทองแดงมากกว่า 40 เหรียญทองแดง ถ้าคุณโชคดี คุณอาจได้เยอะกว่านั้นถ้าอุปกรณ์ดรอป" ฉีเฟิงเดินเข้ามาใกล้ชายนักรแล้วบกระซิบใส่หู
"แกไม่ได้หลอกลวงฉันใช่ไหม ?" นักรบชายมองไปที่ฉีเฟิงด้วยความลังเลใจในสายตา ถ้ามีสถานที่ที่คุณค่าเช่นนั้นเขาสามารถเหนือกว่าผู้เล่นคนอื่นๆได้มากทีเดียว แต่ 20 เหรียญทองแดงไม่ใช่ของเล็ก ๆ น้อย ๆ มอนสเตอร์ในโดเมนของพระเจ้ามักจะทิ้งเงินหรืออุปกรณ์ ดังนั้นเหรียญทองแดงจึงเป็นของล้ำค่าอย่างเหลือเชื่อ
"ถ้าคุณไม่เชื่อฉันคุณสามารถจ่ายเงิน 10 เหรียญขึ้นด้านหน้าได้ก่อน คุณจะรู้ได้จากการพยายามหลังจากที่มาถึงจุดนั้น ถ้าเป็นจริงคุณสามารถจ่ายเงินให้ฉันอีก 10 เหรียญทองแดง ฉันแค่บอกคุณแบบนี้เพราะเห็นว่าคุณเป็นคนดี ลืมไปเถอะถ้าคุณไม่เชื่อฉัน "ฉีเฟิงหันหลังให้เขาหลังพูด
ฉีเฟิงจะไม่ทำแบบนี้ถ้าเขาไม่ได้ขาดเงิน ที่แย่ที่สุดเขาก็จะใช้วิธีอื่นในการหารายได้
หลังจากเดินไม่กี่ก้าว ฉีเฟิงก็ถูกหยุดลงโดยนักรบชาย
"ผู้เชี่ยวชาญรอก่อน เรายังคุยกันถึงเรื่องมันได้ใช่ไหม? มันไม่ใช่แค่เงินมัดจำ 10 ทองแดง? เอ้านี่ รับมันไปสิ ฉันเชื่อแล้วผู้เชี่ยวชาญเหมือนคุณจะไม่หลอกฉันหรอก" นักรบชายเปิดเผยรอยยิ้มที่ซื่อสัตย์สุจริตในการเทรดทองแดงจำนวน 10 เหรียญต่อฉีเฟิง
"ดูจากประสิทธิภาพของคุณแล้ว ผมจะให้ที่ดีๆกับคุณแล้วกัน ถึงแม้ว่าสถานที่แห่งนั้นจะห่างไกลเพียงเล็กน้อย,ที่นั่นมันมีแค่ Green Gnome ประเภทนักเวทเดี่ยว เลเวล 0 เท่านั้นมันมีการป้องกันต่ำและอัตราการ respawn รวดเร็ว มีโอกาสมากขึ้นในการดรอปของเงิน เบอร์เซิร์กเกอร์น่าจะฆ่าที่นั่นได้ดี" ฉีเฟิงบอกสถานที่นั้นให้นักรบหลังจากมีความสุขจากการได้รับเงิน 10 เหรียญทองแดง
นักรบชายรู้สึกโล่งใจเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าฉีเฟิงคุ้นเคยกับมอนสเตอร์ป่าถึงระดับความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับปริมาณเงินที่ดรอป เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะโชคดีที่ได้พบกับผู้เชี่ยวชาญโดเมนของพระเจ้าและไม่ใช่แค่ผู้เชี่ยวชาญเท่านั้น ฉีเฟิงอาจเป็น Beta Testers นักรบชายเริ่มรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นในขณะที่เขาคิดถึงความเป็นไปได้นี้
"พี่ชายผู้เชี่ยวชาญ พี่รู้ไหมว่าที่ไหนจะดรอปหนังสือสกิลเบอร์เซิร์กเกอร์? มันยากเกินไปที่จะต่อสู้กับพวกมันขณะถูกล้อมรอบด้วยสกิลเดียวเท่านั้น" นักรบชายชอบฉีเฟิงมากขึ้นทันที แม้กระทั่งจัดให้ฉีเฟิงเหนือกว่าเขา
"มันดีถ้านายอยากรู้ แต่จะเสียค่าใช้จ่ายแค่ 2 เงินเท่านั้น" ฉีเฟิงยิ้ม ใครจะให้ข้อมูลที่มีค่าดังกล่าวหลังจากการสนทนาสั้น ๆ ? ฉีเฟิงก็ไม่เว้นเสียแต่ว่ามีเงินเข้ามาเกี่ยวข้องแน่นอน
นักรบชายหน้าซีดหลังจากได้ยินถึงราคา , 2 เงินเท่ากับ 200 ทองแดง แม้แต่กิลด์ปกติก็ไม่มีเงินมากขนาดนั้น
"ผู้เชี่ยวชาญ เรามาเพิ่มเพื่อนกันนะ ฉันหิมะผู้โดดเดี่ยว ฉันจะติดต่อคุณอีกครั้งเมื่อฉันได้รับเงินเพียงพอแล้ว" นักรบชายส่งคำขอเป็นเพื่อนให้ฉีเฟิง
"ได้" ฉีเฟิงยอมรับคำขอเป็นเพื่อนของหิมะผู้โดดเดี่ยว
"แล้วฉันจะต่อสู้กับฝูงมัน พี่ชายผู้เชี่ยวชาญ ฉันจะส่งให้พี่ 10 ทองแดง ทันทีหลังจากที่ฉันเก็บได้มากพอ" หิมะผู้โดดเดียวแยกออกอย่างมีความสุขจากฉีเฟิง ออกจากแถวที่ยาวเหยียดแล้วรีบไปสถานที่ฟาร์ม
ตอนนี้ฉีเฟิงมีเงินแล้ว เขาเดินไปที่แผงลอยผลไม้โดยศาลากลาง
"เจ้านาย(Boss) มะเขือเทศนี้ราคาเท่าไหร่" ฉีเฟิงถามขณะเขาชูมะเขือเทศสีแดงสุกขึ้น
ทั้งผักและผลไม้สามารถช่วยในการกู้คืน HP และ MP ของผู้เล่นได้ รสชาติของพวกมันก็อร่อยด้วย ข้อเสียเพียงอย่างเดียวคืออัตราการฟื้นตัวที่ไม่ดี ในสถานการณ์ปกติ ผู้เล่นจะไม่ซื้อของพวกนี้เลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาดังกล่าวที่เงินเป็นปัญหาใหญ่ การใช้จ่ายเงินในผักและผลไม้เป็นเพียงพฤติกรรมที่สิ้นเปลือง
"2 ทองแดงต่อชิ้น"
"ผมเอา 10 ชิ้น"
ฉีเฟิงจ่ายเงิน 20 ทองแดง เขาเดินเข้าไปในศาลากลางจังหวัดหลังจากได้รับมะเขือเทศ 10 ชิ้น
"เฮ้ เด็กใหม่เข้าแถว แกไม่เห็นรึไงว่าคนอื่นก็เข้าแถวกัน? "
"นักดาบตรงนั้น นายคิดว่ากำลังพยายามทำอะไรอยู่? นายรู้ไหมว่ามีคนแค่ไหนต่อแถวตรงด้านหลัง"
ผู้เล่นในคิวเริ่มโกรธและเริ่มวิพากษ์วิจารณ์เมื่อเห็น ฉีเฟิงตัดแถวเดินตรงไปยังนายกเทศมนตรีเมือง พวกเขาจะฆาตกรรมฉีเฟิงตั้งนานแล้ว ถ้าไม่ติดว่าพวกเขาจะถูกตัดสินจำคุกเพราะทำร้ายผู้เล่นคนอื่นในเมือง
"ขอโทษด้วยแต่ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อรับเควส ฉันแค่มาที่นี่เพื่อดู " ฉีเฟิงยิ้มให้กับผู้เล่น เขาหันไปมองได้อ้วนนายกเทศมนตรีครอส
[ครอส] (Elite, เป็นมิตร)
เลเวล 15
HP 2400/2400
MP 1500/1500
ไม่มีผู้เล่นเดี่ยวคนไหนสามารถเอาชนะเขาได้ในระยะนี้ มันเป็นไปไม่ได้แม้แต่กับทีม
ต่อมา ฉีเฟิงเอามะเขือเทศแดงสุกออกมาแล้วกัดมันลงไป
"หมอนั้นทำบ้าอะไร"
"เวร! เขากินมะเขือเทศจริงๆ! มันราคาตั้ง 2 ทองแดง! หรูจริงๆ!"
ผู้เล่นคนอื่นไม่เข้าใจว่าฉีเฟิงกำลังพยายามทำอะไร เมาถึงศาลากลางเพื่อกินมะเขือเทศ ... เขากำลังพยายามแสดงว่าเขาร่ำรวยมากแค่ไหน?
เหลือครึ่งมะเขือเทศของเขา ฉีเฟิงก็โยนมันไปที่หน้านายกเทศมนตรีเมือง
มะเขือเทศตกลงบนหน้าของครอสอย่างแม่นยำ กระจายของเหลวสีแดงสดใสทั่วหน้าของเขา
ระบบ : ความชื่นชอบของครอสต่อคุณลดลง 100 แต้ม
ไม่พอใจ ฉีเฟิงหยิบเอามะเขือเทศอื่นจากถุงของเขาโยนไปที่ครอส
"เสแสร้ง! อ้วน! ตัวดูดเลือด! แกมันไม่เหมาะจะเป็นนายกเทศมนตรี"
ฉีเฟิงเก็บคำสาปแช่งขณะที่เขาโยนมะเขือเทศ ในขณะเดียวกันค่าความชื่นชอบของครอสก็ลดลงเรื่อย ๆ ร่างกายของครอสกลายเป็นสีแดงสดเมื่อน้ำมะเขือเทศไหลผ่านร่างกายของเขา มันเป็นการเพิ่มความรู้สึกโกรธของเขาทำให้เกิดภาพตลกขึ้นอย่างไร้ที่ติ
อย่างไรก็ตามไม่มีใครที่อยู่ในศาลากลางหัวเราะ; มันเงียบเป็นพิเศษ ผู้เล่นทุกคนเริ่มหงุดหงิดและตะลึงกับการกระทำของฉีเฟิง
หลังจากผ่านไปเพียงยี่สิบนาทีนับจากที่โดเมนของพระเจ้าเปิดให้บริการ ก็มีผู้เล่นที่กล้าโจมตี NPC และไม่ใช่แค่ NPC ด้วย; เขาถูกโจมตีผู้นำของย่าน เจ้านายของพื้นที่ของผู้เริ่มต้น!
หมอนี้มันบ้า! เขาไม่กลัวที่จะถูกจำคุกจนกว่าเขาจะตาย!
เขาไม่ต้องการพักที่ย่านใบสีแดงอีกต่อไปหรือ?
แม้การแก้แค้นของคุณในสังคม ไม่ควรทำถึงขนาดนี้!
เมื่อผู้เล่นคนอื่นคาดหวังว่าพวกการ์ดจะกักตัวฉีเฟิงหรือนายกเทศมนตรีเมืองฆ่าฉีเฟิงด้วยความโกรธ แต่มันกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่มีผู้เล่นคนใดรู้ว่าการดูถูกของ NPC ไม่ถือว่าเป็นการโจมตี ด้วยเหตุนี้ทั้งกองทหารและนายร้อยจึงไม่ทำร้ายฉีเฟิง การกระทำของฉีเฟิงจะนำไปสู่การที่ ??NPC เกลียดเขาเข้าไปถึงกระดูกและเขาอาจลืมที่จะรับเควสจาก NPC คนนั้นไปเลยในชีวิตนี้
เมื่อมะเขือเทศอันสุดท้ายของฉีเฟิง ตกลงบนหน้าครอส ค่าความชอบของครอสลดลงสู่ความไม่เป็นมิตร เลเวลของครอสกลายเป็นเครื่องหมายคำถามและเครื่องหมายสีเหลืองด้านบนของเขากลายเป็นสีแดงเข้มอย่างรวดเร็ว
"แมลงอัปปรีย์! ฉันจะส่งแกไปลงนรก!"
ครอสที่ตัวแดงสดใสโห่ร้องขณะที่เขาวิ่งไปที่ฉีเฟิง
