ตอนที่แล้วตอนที่ 136 เป้าหมายคือเมืองท่า 2
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 138 ไม่บอกชื่อ

ตอนที่ 137 เป้าหมายคือเมืองท่า 3


แน่นอนว่า เวทย์Doom Wightนั้นไม่ใช่การเรียกวิญญาณชั่วร้ายทั่วๆไป มันเป็นวิญญาณชั่วร้ายที่เกิดจากดวงวิญญาณหลายพันดวงและเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น แม้มันจะเป็นสิ่งที่สามารถจัดการได้ แต่มันก็เป็นการยากที่จะเอาชีวิตรอดต่อDoom Wight เว้นแต่คนๆนั้นจะเป็นบุคคลระดับสูงสุด

โชคร้ายยิ่ง Doom Wight นั้นได้เลือกเป้าหมายผิดคน

แผล่บ

ลิ้นได้โผล่ออกมาจากรูบนมือซ้ายของธีโอด้วยเสียงที่น่าขนลุก มันเป็นภาพที่น่าหวาดกลัว Doom Wight รู้สึกประหลาดใจเมื่อได้เห็นลิ้นแห่งความโลภ และเบื้องหลังของลิ้นแห่งความโลภคือหลุมมืดมิดที่ราวกับห้วงอเวจี  มันเป็นสถานที่เก็บของของเวทย์โบราณผู้ซึ่งกลืนกินเวทย์โบราณด้วยกัน ที่ที่Death’s Worship ถูกเก็บเอาไว้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้าไปอยู่ในนั้นคืออาหารสำหรับมัน

....อา

ความรู้สึกแรกของวิญญาณชั่วร้ายที่ถูกปลุกขึ้นมาก็คือจิตสังหาร มันเป็นความรู้สึกของเหยื่อที่กำลังจะถูกกิน สัญชาตญาณของวิญญาณชั่วร้ายนั้นบอกกับมันว่ามันกำลังเผชิญหน้ากับนักล่า ผู้ซึ่งอยู่จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร

‘กลัว’

กร๊าสสสส-! เงามืดได้ถอยหนี มันพยายามจะหลบหนีไป แต่ทว่าแม้มันจะปฏิเสธคำสั่งของวอร์ล็อค แต่มันก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากการจับกุมของพลังเวทย์ได้ ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น มันคงจะหลบหนีไปยังเส้นขอบฟ้าด้วยความเร็วที่ยิ่งกว่าสายฟ้า ในฐานะเงามืดที่เต็มไปด้วยความมืดมิด มันรับรู้ได้ถึงความเสี่ยงที่มันกำลังเผชิญหน้าอยู่

ก๊อบลินและโอเกอร์...?

ออร์คและมังกร...?

มดและช้าง...?

มันคือความแตกต่างที่Doom Wight กำลังเปรียบเทียบตัวมันกับความตะกละ ขณะที่ความตะกละจ้องมองไปที่Doom Wight อย่างชื่นชมในปฏิกิริยาที่รวดเร็วของมัน

-โอ้ เจ้าคงเข้าใจสินะอะไรจะเกิดขึ้น?อย่างไรก็ตาม การตรัสรู้นั้นมีแต่จะทำให้เจ้ารู้สึกแย่กว่าเดิม

Doom Wight รู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก แต่มันถูกจับมัดเอาไว้โดยคำสั่งของวอร์ล็อคและไม่สามารถหลบหนีไปไหนได้

ความตะกละเยาะเย้ยDoom Wight ก่อนที่จะยืดลิ้นของมันออกมา

หมับ!

ลิ้นได้จับรัดDoom Wight ที่น่าอนาถเอาไว้

[คุณได้กินDoom Wight ซึ่งเป็นการรวมกันของความอาฆาตแค้น]

[แก่นพลังของคุณได้ถึงขีดจำกัดแล้ว]

[ความตะกละได้ลบล้างคำสาปของDoom Wight ไปจดหมดสิ้น]

“…หึ”ธีโอดอร์ทำได้เพียงแค่ยิ้มขณะที่เขาเฝ้าดู

สัมผัสของเขาได้ร้องเตือนอย่างบ้าคลั่ง ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามันเป็นภัยอันตรายต่อความสามารถในปัจจุบันของเขา อย่างไรก็ตาม Doon Wight กลับถูกจัดการโดยการกัดเพียงครั้งเดียว นั่นทำให้ธีโอรู้สึกสงสัยเกี่ยวกับข้อจำกัดของความตะกละ

อย่างไรก็ตามความประหลาดใจของธีโอดอร์ไม่สามารถเทียบได้กับผู้ที่เรียกDoom Wight ออกมา วอร์ล็อคผู้นั้น

“อะ-อะไรกัน?เกิดอะไรกับDoom Wight ของข้า?!”วอร์ล็อคนั้นรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้สูญเสียสมบัติล้ำค่าไปโดยไม่ได้อะไรกลับมา เขาจ้องมองไปที่ธีโอดอร์ เขาลืมแม้กระทั่งการหลบหนี อย่างไรก็ตาม วอร์ล็อคนั้นไม่ทราบว่าช่องว่างขนาดใหญ่จากการกระทำที่ไร้ค่าของเขานั้นจะส่งผลร้ายแรงต่อเขา

ธีโอดอร์จ้องมองไปที่วอร์ล็อคด้วยสายตาเย็นชาและสะบัดนิ้วสองนิ้ว

ฉึก!

มีแสงสีฟ้าพุ่งออกจากนิ้วของเขาสองสาย และต้นขาสองข้างของวอร์ล็อคก็ถูกเจาะทะลุ

“อ้ากกก!”

คนโง่ผู้ที่ไม่มีประสบการณ์ในสนามรบจะไม่สามารถทนทานต่อสิ่งนี้ได้ วอร์ล็อคนั้นสูญเสียความสามารถในการควบคุมขาทั้งสองข้างทันที ส่งผลให้เขาล้มลงไปบนพื้น และเขาก็ได้เจ็บซ้ำสองเมื่อหัวของเขากระแทกกับพื้นแข็งอย่างรุนแรง

หนอนกูลล์ตอบสนองต่อความเจ็บปวดของเจ้านายอย่างรวดเร็ว แต่การร่ายเวทย์ของธีโอดอร์นั้นเร็วกว่า เขาปล่อยเวทย์โจมตีธาตุไฟขนาดใหญ่ที่สามารถทำลายได้แม้กระทั่งมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ออกมา

‘Blaze Burst’

ซึ่งแตกต่างไปจากจอมเวทย์ทั่วไป เขาไม่จำเป็นต้องท่องคาถา และการร่างสูตรเวทมนต์ของเขานั้นเร็วกว่าคนทั่วไปนับ10เท่าเนื่องจากสติปัญญาของธีโอ ธีโอดอร์ร่ายเวทมนต์ขั้น5ออกมาภายในเวลาไม่กี่วินาที

บูมม…!

นี่เป็นผลงานชิ้นเอกของอาจารย์เขา วินซ์ ไฮน์เดล เสาเพลิงได้โผล่ออกมาจากพื้นดินและแปรเปลี่ยนร่างกายของหนอนกูลล์ให้กลายเป็นเถ้าถ่าน

โดยทั่วไปเวทย์บทนี้ไม่ได้มีพลังมากพอจะสังหารอันเดท แต่ธีโอดอร์นั้นกลับปล่อยพลังธาตุไฟออกมาได้สูงกว่าปกติหลายเท่า

ดังนั้นหนอนกูลล์จึงสูญเสียร่างกายของมันไปครึ่งหนึ่งในทันทีและทรุดตัวลง

ตึง

พื้นดินสั่นสะเทือนจากน้ำหนักตัวของมัน ส่งผลให้วอร์ล็อครู้สึกตัวและพยายามที่จะขยับร่างกายของเขา แต่...

“แกจะไปไหน?”ดาบคู่ของแรนดอล์ฟได้ถูกวางพาดไว้ที่คอของวอร์ล็อค ถ้าหากวอร์ล็อคพยายามที่จะร่ายคาคาแม้แต่เพียงคำเดียว ดาบจะตัดหลอดเลือดแดงของเขาทันที

ธีโอดอร์อาจจะตั้งใจ แต่แรนดอล์ฟนั้นได้ทำผิดพลาดในหน้าที่ของเขาและเกือบทำให้นายจ้างของเขาต้องจ่ายราคาสำหรับมัน ดังนั้น แรนดอล์ฟจึงสะท้อนความผิดพลาดของเขากลับ ทำให้ดาบของเขาให้ความรู้สึกน่าขนลุกมากกว่าปกติ

ธีโอดอร์ตรวจสอบพื้นที่โดยรอบและเดินเข้ามาหาแรนดอล์ฟ

“เจ้าเป็นตัวอะไรกัน?”วอร์ล็อคได้ถามเป็นคนแรก“ข้าไม่รู้ว่าเจ้าทำอะไรลงไป แต่เจ้าได้ทำลายDoom Wight  แถมเจ้ายังเป็นจอมเวทย์ขั้น5ด้วยอายุเพียงเท่านี้ คนเช่นเจ้าไม่ควรจะไร้ชื่อเสียงเช่นนี้!”

“...ดูเหมือนแกจะเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไปนะ”  ธีโอดอร์ตอบกลับด้วยเสียงเย็นกับคำถามและเตะไปยังต้นขาของวอร์ล็อคที่ถูกยิงทะลุด้วยกระสุนเวทย์ เกิดเสียงดังสนั่นและเลือดไหลออกมา

วอร์ล็อคนั้นรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก!ใบหน้าของเขานั้นบิดเบี้ยวด้วยการเตะอย่างรุนแรงลงบนแผลของเขาที่ไร้ซึ่งความปราณี

“อ้ากกก..!”

อย่างไรก็ตามธีโอดอร์ไม่ได้หยุดลงด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว

ปึก!

วอร์ล็อคร้องคร่ำครวญอย่างต่อเนื่องจากการเตะที่ไม่หยุดพักของธีโอ จนกระทั่งเลือดได้ไหลท่วมขาของเขาและรองเท้าของธีโอดอร์ ธีโอก้มลงมองไปที่รองเท้าของเขาก่อนที่จะเหลือบตาไปมองที่ใบหน้าที่บิดเบี้ยวของวอร์ล็อค

“หน้าที่ของฉันคือผู้ถาม และหน้าที่ของแกคือผู้ตอบ แกเข้าใจไหม?”

“…อย่าทำให้ข้าหัวเราะไปหน่อยเลย”

“อะไร?”

วอร์ล็อคนั้นควรจะได้รับความเจ็บปวดอย่างมาก แต่เขากลับหัวเราะเยาะขณะที่มองสลับไปมาระหว่างแรนดอล์ฟและธีโอ

“ข้าคือวอร์ล็อคผู้ที่เสาะหาความตายและดื่มด่ำในความเจ็บปวด เจ้าคิดว่าข้าจะเปิดปากของข้าเพราะการทรมานเช่นนี้งั้นรึ....?เจ้าอาจจะมีทักษะทางเวทมนต์ แต่เจ้ายังคงเป็นเด็กน้อย”มันพูดออกมาอย่างมั่นใจ

วอร์ล็อคนั้นจะประสบกับการทรมานอย่างรุนแรงเมื่อถูกจับเพื่อเค้นถามถึงชื่อของสมาชิกคนอื่นๆในองค์กรของตน ดังนั้นวอร์ล็อคจึงได้รับการฝึกมาเป็นอย่างดีเพื่อจัดการกับการทรมานซึ่งรวมถึงการทำให้ระบบประสาททนทานต่อเวทมนต์ทรมานได้

แม้แต่นักทรมานมืออาชีพก็ไม่สามารถเปิดปากของวอร์ล็อคได้

ธีโอดอร์นั้นรู้ความจริงในข้อนี้ การปราบปรามเหล่าวอร์ล็อคถือเป็นหนึ่งในหน้าที่ของจอมเวทย์สงคราม เป็นเวลานานมาแล้วที่เวทมนต์ทรมานนั้นเป็นเรื่องไร้ประโยชน์กับวอร์ล็อค วอร์ล็อคนั้นมีเทคนิคที่ยกเลิกการทรมานโดยการทำให้ระบบประสาทของพวกเขาเป็นอัมพาตและพวกเขาสามารถละเลยความเจ็บปวดที่ต่ำกว่าเกณท์ได้

“อุ้บ”อย่างไรก็ตาม ธีโอดอร์ได้หัวเราะใส่ความเชื่อมั่นของเขา “เห้”

“…อะ-อะไร?”

ธีโอรู้สึกเวทนาในความโชคร้ายของวอร์ล็อคผู้นี้ที่ถูกเขาจับ

“แกเคยได้ยินเกี่ยวกับ การแยกกล้ามเนื้อและการดัดกระดูกไหม?”

***

ตามคำกล่าวของลี ยองซุก ผู้ที่เกิดในฝั่งตะวันออก เทคนิคนี้ไม่เคยถูกใช้ในการทรมานมาก่อน

ไม่เหมือนกับในทวีปที่มีเวทย์รักษาและยารักษาต่างๆที่ถูกวิจัยขึ้น ในฝั่งตะวันออกนั้นไม่มีวิธีการในการรักษาบาดแผลที่รวดเร็ว ส่งผลให้เกิดการวิจัยรายละเอียดเกี่ยวกับโครงสร้างร่างกายของมนุษย์ การวิจัยเกี่ยวกับกระดูก กล้ามเนื้อ เส้นประสาทและการไหลเวียนของมาน่าในกระแสเลือด

การแยกกล้ามเนื้อ การดัดกระดูกเป็นการรักษาตามความรู้ประเภทนั้น

การแยกกล้ามเนื้อหมายถึงการแยกเส้นใยกล้ามเนื้อ  ขณะที่การดัดกระดูกหมายถึงการบิดกระดูกให้เข้าที่

มันเป็นเทคนิคซึ่งทำให้เส้นใยกล้ามเนื้อคลายตัวและฟื้นฟูกระดูกที่แตกหักในกลับสู่สภาพเดิม นี่เป็นเทคนิคที่ใช้สำหรับการรักษาบาดแผลภายในที่ไม่ปรากฏบนภายนอก และกลายเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับผู้รักษาในฝั่งตะวันออกที่ต้องเรียนรู้

‘มันมีข้อเสียอย่างหนึ่งที่ไม่สามารถแก้ไขได้’

เทคนิคนี้จะก่อให้เกิดความเจ็บปวดอย่างมหาศาล ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นเมื่อกล้ามเนื้อและกระดูกได้รับผลกระทบนั้นไม่ได้อยู่ในระดับที่ผู้คนจะสามารถทนได้ ดังนั้น เมื่อทำการแยกกล้ามเนื้อ การดัดกระดูก พวกเขามักจะใช้ยาชาหรือทำให้กระดูกไขสันหลังเป็นอัมพาตเพื่อที่จะทำให้ผู้ป่วยไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น

อย่างไรก็ตาม มันกลับมีผู้ที่จะใช้เทคนิคเพื่อประสงค์ร้ายอยู่

“-------!”วอร์ล็อคไม่สามารถทำได้แม้กระทั่งกรีดร้อง เมื่อใดก็ตามที่นิ้วของธีโอดอร์บิดกล้ามเนื้อของวอร์ล็อค ร่างกายของเขาจะกระตุก มีเพียงเสียงลมหายใจที่อ่อนแรงเท่านั้นที่ดังออกมาจากปากของเขา

มันเป็นการทรมานที่โหดร้ายอย่างมาก

“อา ฉันแทงผิดที่”

“-------------?!?”

แน่นอน ความผิดพลาดร้ายแรงสามารถเกิดขึ้นได้ในกระบวนการ โชคดีที่อวัยวะภายในของวอร์ล็อคไม่ได้พัง วอร์ล็อคที่แสนโชคร้ายนอนตัวสั่นด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยน้ำตาและน้ำมูกที่ไหลเยิ้ม

หลังจากผ่านไป30นาที วอร์ล็อคก็ได้ยอมแพ้

“ตัวแทนไอแซคได้ส่งแกมาใช่ไหม?”

“….ใช่แล้ว”

“แกเป็นเพียงคนที่ถูกส่งมาล่วงหน้า และยังจะมีทีมที่ถูกส่งตามมาอีกใช่ไหม?”

“....ชะ...ใช่”

“ชื่อขององค์กรแกคืออะไร?”

“....ขะ...ข้า...ไม่...รู้”

ใช้เวลาในการถามไม่นานนัก วอร์ล็อคก็ได้ตอบทุกคำถามที่ธีโออยากรู้หลังจากที่โดนการแยกกล้ามเนื้อ และการดัดกระดูก  เมื่อใดก็ตามที่เขาลังเล ธีโอดอร์จะยกนิ้วขึ้นและวอร์ล็อคก็จะตอบกลับทันที

นอกจากนี้ วอร์ล็อคผู้นี้ชื่อว่าโอลดัน เขาเป็นเพียงบุคคลระดับต่ำและไม่รู้อะไรเกี่ยวกับองค์กรมากนัก

ธีโอดอร์ถามคำถามสุดท้าย “เวทมนต์ดำที่แกใช้ในตอนท้าย แกสามารถใช้มันได้อีกไหม?”

“…Doom…Wight…ใช่มั้ย?”

“มันคือเวทย์ที่ใช้อัญเชิญวิญญาณชั่วร้าย?”

“ใช่...แต่.....มันเป็นเวทย์...ใช้แล้วทิ้ง..”

ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่สามารถใช้มันได้อีก ธีโอดอร์ได้เล็งนิ้วของเขาไปที่วอร์ล็อคโดยปราศจากความลังเล

ฉึก!

ไม่มทางที่วอร์ล็อคผู้ถูกทรมานจะหลีกเลี่ยงมันได้ ส่งผลให้ร่างกายของเขานอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น ธีโอดอร์ไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้นเมื่อเขาเผาร่างกายนั้นด้วยเวทย์ไฟ เนโครแมนเซอร์อาจจะสามารถหาข้อมูลได้จากส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายที่หลงเหลืออยู่ ดังนั้นเขาจึงเผามัน

แรนดอล์ฟเดาะลิ้นของเขาขระที่เฝ้ามองจากด้านข้าง “เฮ้ ฉันไม่รู้เลยนะว่านายน้อยจะมีวิธีทรมานที่โหดร้ายเช่นนี้”

มันเป็นความจริง มันเป็นการทรมานที่น่ากลัวอย่างยิ่ง และธีโอนั้นไม่ลังเลเลยที่จะทรมานและฆ่าคนที่ไม่รู้จัก

ในแง่นี้ เขาเติบโตขึ้นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม แรนดอล์ฟอดที่จะรู้สึกเสียใจในบางอย่างไม่ได้ขณะที่เขานึกถึงอดีต

ธีโอดอร์ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มเหยเก “แรนดอล์ฟ นายรู้เกี่ยวกับข้อบัญญัติทั้ง10ของRed Tower ไหม?”

“อะไร?แน่นอน ฉันไม่รู้”

“งั้นฉันจะให้โอกาสนี้เพื่อบอกนายนิดหน่อยเกี่ยวกับมัน”

ข้อบัญญัติที่3ของRed Tower คือขยะนั้นสามารถนำไปรีไซเคิลได้ แต่มนุษย์ที่เป็นขยะสังคมนั้นไม่สามารถรีไซเคิลได้

ข้อบัญญัติที่ 8 ของRed Tower คือ วอร์ล็อคที่ดีคือวอร์ล็อคที่ตายไปแล้ว

ข้อบัญญัติที่ 9 ของRed Tower คือวิธีการในการสังหารนั้นไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือพวกมันตายหรือไม่

แรนดอล์ฟส่ายหัวด้วยท่าทางตกตะลึง Red Tower นั้นมีชื่อเสียงอย่างมากในหมู่ทหารรับจ้าง ไม่ว่าจะด้วยเรื่องดีหรือแย่ อย่างไรก็ตาม เขาคิดไม่ถึงว่าRed Tower จะมีหลักการที่รุนแรงเช่นนี้ มันค่อนข้างป่าเถื่อน แต่มันไม่ใช่หลักคำสอนที่ไม่ดีสำหรับธีโอที่จะปฏิบัติตาม

บรรยากาศนั้นตึงเครียด ดังนั้นธีโอจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “พวกเขายังคงไม่รู้จักตัวตนของฉันแต่กลับส่งกองกำลังเหล่านี้ออกมา......ดูเหมือนว่ากลุ่มการค้าออร์คุสจะมีอำนาจมากในองค์กร”

“ฉันก็คิดเช่นนั้น วอร์ล็อคผู้นี้อาจจะจัดการได้ง่ายๆ แต่พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้กระจอกๆ เราไม่สามารถที่จะนิ่งดูดายได้หากพวกมันเข้ามาปั่นป่วนพวกเราเป็นประจำ”

“ถูกต้อง ดังนั้น ฉันจึงคิดได้....”จากนั้น ธีโอดอร์ก็ได้หยิบแผนที่ออกมา เขากางมันลงบนพื้นในรถม้าและชี้ไปที่จุดนึงขณะที่แรนดอล์ฟขยับเข้ามาข้างๆ “พวกเราจำเป็นต้องเปลี่ยนจุดหมายปลายทางของเรา”

แรนดอล์ฟมองตามนิ้วชี้ของธีโอไป

“รามอส?”

“ใช่ มันเป็นหนึ่งในเมืองท่าไม่กี่เมืองในคาร์กาส”

“….อ่า ฉันเข้าใจ แทนที่พวกเราจะเดินทางบนพื้นดิน พวกเราควรที่จะลงเรือ?”

“ใช่ ถูกต้อง”

แรนดอล์ฟยิ้มอออกมาอย่างเข้าใจ ในสิ่งที่ธีโอดอร์ต้องการสื่อ

อันเดทนั้นแพ้แสงแดดอย่างมากเช่นเดียวกับทะเล ซึ่งแตกต่างจากบนพื้นดินที่มีสัตว์นักล่าอยู่ไม่มากนัก  มันมีปลาและสัตว์น้ำทุกชนิดอยู่ในทะเล นอกจากนี้ คลื่นทะเลที่หนักหน่วงจะคอยกดทับร่างกายของอันเดทให้จมลงใต้ทะเล

แรนดอล์ฟเชื่อมั่นในตัวธีโอและปีนขึ้นไปยังที่นั่งคนขับทันที “แล้วทิศไหนคือรามอส?”

ธีโอดอร์จ้องมองไปทางใดทางหนึ่งและคำนวณระยะทางก่อนที่จะเปิดปากขึ้น “ถ้าเราวิ่งทั้งวันทั้งคืน...พวกเราอาจจะถึงภายในหนึ่งวัน”

“โอเคร ถือเป็นวันที่ดี”แรนดอล์ฟรวบบังเหียนของม้าทั้งสองตัวไว้ในกำมือและกระตุกมันด้วยท่าทางตื่นเต้น ที่ราบซึ่งเคยเต็มไปด้วยอันเดทเมื่อไม่นานมานี้ ตอนนี้มีเพียงร่องรอยของหนอนซอมบี้เท่านั้น

“ย่า!”

ครั้งนี้ รถม้าได้เคลื่อนที่ไปข้างหน้าโดยปราศจากการหยุดชะงักใดๆ พวกเขามุ่งหน้าไปยังเส้นขอบฟ้าอย่างรวดเร็ว การวิ่งไล่จับได้เริ่มขึ้นแล้ว

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด