ตอนที่แล้วตอนที่ 134 การต่อสู้ตัวต่อตัว 4
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 136 เป้าหมายคือเมืองท่า 2

ตอนที่ 135 เป้าหมายคือเมืองท่า 1


เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นในวันถัดไป ธีโอดอร์เฝ้ามองดูม้าที่ผูกติดอยู่กับรถม้าเพื่อเตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง

ม้าสองตัวนี้คือม้าพันธ์ดี แน่นอน มันไม่สามารถเทียบได้กับม้าของกลุ่มการค้าชั้นนำ แต่มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่คนธรรมดาสามารถหามาได้ เขาจะได้รับม้าชั้นดีกว่านี้หากเขาแสดงแผ่นโลหะของกลุ่มการค้าโพโลเนล แต่นั่นหมายถึงการเปิดเผยร่องรอยของพวกเขา

เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับธีโอดอร์ ชาวต่างถื่น ที่ต้องระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ

‘…มันจะไม่มีความหมายหากพวกเขาพบฉันแล้ว’

โชคดีที่ไม่มีสัญญาณว่าสุนัขเหล่านั้นติดตามเขามา อย่างไรก็ตามธีโอต้องซ่อนตัวจนกว่าเขาจะออกจากประตูเมือง จนกว่าจะถึงตอนนั้น เขาต้องเร่งสัมผัสของเขาให้ถึงขีดสุด และนั่นทำให้ธีโอสัมผัสได้ถึงเงาที่ปรากฏตัวข้างหลังเขาขณะที่เขากำลังลูบแผงขนของม้า

เงานั้นยาวเป็นพิเศษ

“สวัสดีตอนเช้า คุณมาเพื่อบอกลางั้นหรอ?”ธีโอมองกลับไปหาชายร่างใหญ่ กิบราที่กำลังยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับยักไหล่

ค่ำคืนที่ผ่านมา กิบรานั้นได้ดื่มเหล้าไปมากกว่าครึ่งหนึ่งของร้านเหล้า แต่เค้านั้นกลับไม่เป็นอะไรเลย คนทั่วไปอาจจะต้องนอนอยู่กับที่กว่า1สัปดาห์หรืออาจจะตายเพราะดื่มมากเกินไป แม้กระทั่งผู้ใช้ออร่าระดับปรมาจารย์ยังทำท่านิ่งเฉยไม่ได้เช่นเขาเมื่อกินไปมากขนาดนี้

กิบราพยักหน้าและเปิดปากพูด การว่าจ้างนั่นสิ้นสุดลงแล้ว ดังนั้นน้ำเสียงของเขาจึงเหมือนกับตอนแรกที่พวกเขาพบกัน“อืม ประมาณนั้น ฉันจะส่งคุณออกไป แต่คำขอครั้งนี้มันใหญ่โตเกินกว่าที่ฉันคิดเอาไว้”

“คุณมีข้อมูลที่เป็นประโยชน์ไหม?”

“มันเรียกว่าบริการหลังการขาย ”

ธีโอดอร์ถูกทำให้สนใจและตั้งใจฟัง

“เธอบอกว่าตอนนี้เธอยังไม่มีจุดหมายที่กำหนดไว้สินะ”

“ใช่ ปกติฉันควรจะอยู่ที่นี่นานกว่านี้”

ตอนแรกนั้นธีโอดอร์วางแผนที่จะใช้เวลาอย่างน้อยสามเดือนในคาร์กาส อย่างไรก็ตามตัวแปรที่เรียกว่าการประมูลใต้ดินนั้นทำให้เขาต้องกระทบกระทั่งกับกลุ่มการค้าออร์คุส

แน่นอน หนังสือต้นฉบับที่เขาเก็บรวบรวมได้นั้นมากกว่าที่คาดไว้ เขาคาดว่าจะต้องใช้เวลาอยู่ที่นี่อีกสองสามเดือนเพื่อสะสมพวกมัน แต่เขากลับบรรลุเป้าหมายของเขาได้รวดเร็วกว่าที่คาดเอาไว้และยังได้รับสิ่งของที่ไม่คาดคิดอีกด้วย นับจากนี้ไป มันเป็นเวลาที่เขาต้องกังวลเกี่ยวกับแจ็คพ็อตที่เขาได้รับมา

“ถ้าเป็นไปได้ ไปทางตะวันออก”

“ตะวันออก?”

“ใช่ ทางทิศตะวันออก”

ธีโอดอร์ทำสีหน้างงงวย จากนั้นกิบราก็ได้อธิบายถึงเหตุผล “กลุ่มการค้าออร์คุสนั้นตั้งถิ่นฐานอยู่ที่ตะวันตกเฉียงใต้ของทวีปตอนกลาง ดังนั้นพวกมันจะมีอิทธิพลและอำนาจมากมายในทิศใต้และตะวันตก ขณะที่ในเขตตะวันออกอำนาจของพวกมันจะอ่อนแอลง เธอจะสามารถหายใจได้ง่ายขึ้นหากเธอไปที่อาณาจักรที่ใกล้ชายฝั่ง”

“ขอบคุณที่บอกฉันนะ มันจะไม่เป็นอะไรใช่ไหมที่บอกฉัน?”

“ไม่ ฉันคิดว่าเรื่องนี้ถูกต้อง”กิบรานั้นรู้สึกยินดีที่ได้จัดการกับกลุ่มการค้าออร์คุส “มีอยู่ไม่กี่ครั้งที่ขากรรไกรของฉันจะเปิดขึ้น แต่นี่มันเป็นคำขอที่น่าสนุกยิ่ง”

ธีโอดอร์สังเกตเห็นว่า กิบรา มีแรงจูงใจซ่อนเร้นของเขาเอง แต่เขาก็สามารถบอกได้ว่าคำตอบของกิบราไม่ใช่เรื่องโกหก เป็นเพราะสัมผัสที่พัฒนาขึ้นของธีโอทำให้สัญชาตญาณของเขาเองก็พัฒนาขึ้นตาม มันเป็นเรื่องจริงที่ว่าคำแนะนำของกิบรานั้นเป็นประโยชน์

ดังนั้นธีโอจึงโค้งคำนับให้เขาอย่างจริงใจ “…ขอบคุณ”

“ฉันหวังว่าจะได้พบกับเธออีก ฉันจะรวบรวมหนังสือต้นฉบับบางเล่มและขายพวกมันให้กับเธอในราคาที่สูง”

“ใช่แล้วคราวหน้า”

หลังจากที่ล่ำลากันด้วยคำพูดสั้นๆ ชายสองคนก็ได้หันหลังให้กันและกัน พวกเขาอาจจะได้พบกันอีกหรืออาจจะไม่ได้พบกันอีกเลย ทุกคนในโลกต่างรู้ความจริงนี้ดี แต่พวกเขายังคงเดินหน้าต่อไปด้วยความหวังที่เลือนลาง

ขณะที่ธีโอดอร์ขึ้นไปนั่งบนที่นั่งคนขับ กิบราก็ได้เข้าไปในตรอกซอยที่คุ้นเคย จากนั้นอาร์คานก็ได้ปรากฏตัวขึ้นจากที่ที่เขารออยู่ในเงามืด

“ผู้คุมสาขา”

“อืม”

ตำแหน่งของพวกเขาสองคนยังคงเป็นเช่นเดิมเสมอ กิบราเดินก่อน ขณะที่อาร์คานเดินตามหลังเขา พวกเขาทำงานร่วมกันเป้นเวลานานหลายปี ดังนั้นกิบราจึงสามารถบอกได้ว่ามีบางสิ่งที่น่าสงสัยในความก้าวหน้าของอาร์คาน ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะคาดเดาสาเหตุของเรื่องนี้

“อาร์คาน เจ้าอยากรู้ไหมว่าทำไมข้าถึงช่วยเขา?”

“นะ-นั่น....ข้าน้อยขออภัย”

“ไม่จำเป็นที่ต้องเสียใจ เป็นเรื่องธรรมชาติที่จพอยากรู้อยากเห็นเมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เครือข่ายข่าวกรองของอาณาจักรได้ให้ความสำคัญกับข้อมูลของ ‘วีรบุรุษแห่งเมลเทอร์’ ดังนั้นทำไมข้าจะต้องคิดถึงเหรียญทองที่โป้ปดต่อหน้าข้า?”

บรรยากาศภายในตรอกได้เย็นลงทันทีที่มีการกล่าวถึง วีรบุรุษแห่งเมลเทอร์ อิทธิพลของสมาคมข่าวสารอาจจะไม่ได้ขยายไปจนถึงทวีปทางตอนเหนือ แต่พวกเขาเป็นสมาคมข่าวสารที่ดีที่สุดในทวีปตอนกลาง

พวกเขาได้ยินเกี่ยวกับชื่อเสียงของวีรบุรุษ ผู้ซึ่งช่วยชีวิตเอลฟ์ชั้นสูงจากพ่อค้าทาสและได้สร้างพันธมิตรกับอาณาจักรเอลฟ์เฮล์มที่ซึ่งเป็นกลาง และพวกเขายังรู้มาอีกว่า จักรวรรดิแอนดราส นั้นยินยอมที่จะจ่ายเงินมหาศาลสำหรับข้อมูลเกี่ยวกับเขา

อย่างไรก็ตาม กิบรานั้นได้เตะโอกาสของเขาไปแล้ว

“ข้าจะได้เงินจำนวนมหาศาลหากข้าขายข้อมูล จักรวรรดิที่เต็มไปด้วยความป่าเถื่อน แต่พวกเขาไม่ใช่พวกที่ผิดสัจจะ บางทีมันอาจจะเป็นความจริงที่พวกเขาจะมอบทองคำให้”

“แล้วทำไม...?”

“เห้ อาร์คาน”น้ำเสียงเย็นเฉียบของกิบราได้พูดขัดเขา “เราเป็นหนูในรางน้ำ แต่เราก็ยังคงเป็นหนูที่อาศัยอยู่ในรางน้ำของคาร์กาส การได้รับเหรียญทองจำนวนไม่มากจะทำให้อาณาจักรของเราไม่ตกอยู่ในความเสี่ยง ถ้าพวกเราขายข้อมูลนี้ให้กับแอนดราส พวกเราจะกลายเป็นศัตรูกับเมลเทอร์”

“…..”

“จักรวรรดิแอนดราสนั้นไม่มีความสนใจที่จะช่วยเหลือพันธิมิตรเช่นพวกเรา เมื่อพวกเราถูกทิ้งขว้าง กองทัพของเมลเทอร์ก็จะลงมาถึงทวีปตอนกลาง”

เมื่อมันเกิดขึ้น พวกเขาจะล่มสลาย ไม่เหมือนกับทวีปตอนเหนือที่มีประสบการณ์กับสงครามมานานหลายร้อยปี ทวีปตอนกลางนั้นอ่อนแอลงด้วยความสงบสุขอันยาวนาน

พวกเขามีผู้ใช้ออร่าระดับปรมาจารย์เพียง1หรือ2คนเท่านั้น เมื่อเทียบกับเขตเหนือที่มีมากกว่า6หรือ7 เมลเทอร์และแอนดราส.....ทั้งคู่คือมหาอำนาจที่ทวีปตอนกลางไม่สามารถที่จะต่อต้านได้ อย่างไรก็ตาม เหนือสิ่งอื่นใด เมลเทอร์นั้นไม่ได้กระหายสงครามเฉกเช่นจักรวรรดิแอนดราส

สิ่งที่เขาได้ทำให้แก่ธีโอ จะได้รับกลับคืนมาในภายหลัง มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับความชมชอบในตัวธีโอดอร์ มิลเลอร์ การคำนวณอย่างละเอียดเหล่านี้เป็นความตั้งใจที่แท้จริงของกิบรา เขาได้คาดคิดเกี่ยวกับอาร์คานเอาไว้แล้ว ดังนั้นกิบราจึงได้มาที่ตรอกซอยแห่งนี้

“ดังนั้นเจ้าจึงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้”

ร่างของอาร์คานได้ทรุดตัวลงกับพื้น เขาเสียชีวิตก่อนที่เขาจะสังเกตเห็นถึงกริซสีดำที่แทงทะลุคอของเขา นี่คือความสามารถที่โดดเด่นของชายที่ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้คุมสาขาซิโปโต ‘ราชาหนู’

ขณะที่เขาจ้องมองไปยังใบหน้าของชายผู้ที่เขาสังหารด้วยการโจมตีหนึ่งครั้ง กิบราก็ได้พึมพำ “….เจ้ามีความสามารถ แต่เจ้าก็ยังเป็นไอสารเลวราคาถูก ข้ารู้ว่าเจ้าจะไม่สามารถปิดปากได้หากเจ้าเผชิญหน้ากับทอง”

ดังนั้นกิบราจึงฆ่าเขา เขาแทงคอลูกน้องของเขาซึ่งเขารู้จักมาหลายปี เพื่อป้องกันความเป็นไปได้ที่ข้อมูลนี้จะรั่วไหลออกไป เช่นเคย ราวกับมีรสขมอยู่ในปาก กิบราก็ได้ถ่มน้ำลายออกมาเพื่อที่จะพยายามขจัดความขม

เขาไม่สามารถย้อนกลับในสิ่งที่เขาได้ทำลงไปแล้วได้ นับจากนี้ไป เขาสามารถทำได้เพียงแค่มองไปข้างหน้าเท่านั้น

การลงทุนในวันนี้จะย้อนกลับคืนมาหลายเท่าในอนาคต

***

โดยไม่ทราบเกี่ยวกับการฆาตกรรมที่พึ่งเกิดขึ้น รถม้าของธีโอดอร์ได้วิ่งออกจากเมืองโดยไม่หยุดชะงัก ธีโอดอร์นั่งอยู่บนที่นั่งคนขับท่ามกลางบางสิ่งบางอย่างที่ถูกวาดขึ้น

“30องศาด้านขวา....42องศาด้านซ้ายอีกครั้ง....เพิ่มสามเหลี่ยมไปที่หกเหลี่ยมและรูปดาว5แฉกไปที่วงกลม....”

หากเป็นคนนอก มันจะเป็นการพูดพึมพำด้วยความหมายที่ไม่รู้จัก แต่หากเป็นจอมเวทย์ทุกคนจะรู้สึกประหลาดใจที่ได้ยิน คำพูดที่พึมพำออกมาของธีโอดอร์มันคือสมการนับสิบและการคำนวณเลขคณิตนับร้อย และมันกำลังทำในระหว่างนั่งรถม้าที่สั่นไหวตลอดเวลา แต่ธีโอกลับไม่รู้สึกอะไรเลย

สุดท้าย เขาก็ทำสำเร็จ “เอาละ เสร็จเรียบร้อยแล้ว”

ด้วยดวงตาที่พึงพอใจ เขามองลงไปยังวงเวทย์ที่เขาวาดขึ้นในเวลาไม่กี่นาที มันเป็นวงเวทย์ที่ใช้ในการอัญเชิญ ซึ่งเขาดึงมาจากความรู้ที่ถูกดูดซับของซาโตเมอร์ ในขั้นต้น คาถานี้ต้องของบูชาซึ่งจะทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาเพื่อเรียกบางสิ่งบางอย่าง แต่ธีโอดอร์ไม่จำเป็นต้องมี เป็นเพราะ ‘สัญญา’ที่ส่งมอบให้แก่เขาโดยซาโตเมอร์

เลือดหนึ่งหยดก็เพียงพอสำหรับการอัญเชิญแล้ว

วูบบ...!

เกิดแสงสว่างจ้าหลังจากที่เลือดหยดลงไป แสงสว่างได้ไหลไปตามวงเวทย์ที่วาดลงม้วนคัมภีร์ ขณะที่พลังมาน่าได้ไหลไปใกล้ๆมัน ประตูได้ถูกสร้างขึ้นซึ่งสิ่งมีชีวิตสามารถเดินผ่านมันได้ หลังจากที่ทำสัญญาแล้ว เขาสามารถที่จะเรียกมันได้โดยใช้เพียงแค่ชื่อของมัน อย่างไรก็ตาม ขั้นตอนนี้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เนื่องจากเขายังไม่ใช่ผู้ทำสัญญาเต็มตัว

ในที่สุดการเตรียมการทั้งหมดก็เสร็จสิ้น และธีโอดอร์ก็ได้ขานชื่อของมันออกมา

“ข้าขออัญเชิญเจ้าในนามผู้ทำสัญญาของเจ้า อีกาผู้รู้สำนึกคิด-”

มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่เขาได้รับมาจากซาโตเมอร์

“ชื่อของเจ้าก็คือฮิวกิ้น!”

พร้อมๆกัน บางอย่างที่มีสีดำก็โผล่ออกมาจากวงเวทย์ มันสะบัดขนบนปีกเล็กน้อย จากนั้นอีกาก็ได้ลุกขึ้นยืนต่อหน้าธีโอดอร์ ธีโอดอร์จ้องมองไปที่มันด้วยความชื่นชม จากนั้นจะงอยปากของมันก็ได้เปิดขึ้น มันกำลังจะร้องออกมาเฉกเช่นนกอินทรี?ดวงตาของธีโอเต็มไปด้วยความคาดหวัง

หลังจากนั้นชั่วขณะ อีกาที่ชื่อว่าฮิวกิ้นก็ได้ร้องออกมา กา---!

“…..?”

กา-!มันเป็นเสียงร้องเล็กๆ ธีโอดอร์ผู้ซึ่งคาดหวังกับมันไว้มาก ได้ถอนหายใจออกมาเสียงดัง ขณะที่ใครบางคนได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับเสียง

“เห้ นายน้อย นั่นมันเสียงอะไรนะ?มันฟังดูราวกับคนเมากำลังอ้วก”

“….ตรงนั้น”

“เอ๋?อีกา?”ท่าทางของแรนดอล์ฟเปลี่ยนไปเมื่อเขาได้ยินว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ธีโอดอร์อัญเชิญมา มันเป็นเพราะอีกานั้นไม่ได้เหมาะกับนายน้อยของเขาเลย เขาเอามือปิดปากไว้แน่นขณะที่ตัวของเขาสั่นไหวไปมา

“อุ้บ-ฮ่าๆๆ ฉันไม่รู้ดเลยว่าคุณสามารถอัญเชิญสิ่งนั้นได้”

“ฉันคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่จะทำเช่นนั้น”

ธีโอสามารถสัมผัสได้ถึงความคับข้องใจที่ซาโตเมอร์รู้สึกตลอดทั้งชีวิตของเขา จากนั้นแรนดอล์ฟก็ได้ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆเขา สำหรับผู้ใช้ออร่าผู้ใกล้เคียงระดับปรมาจารย์ อาการคลื่นไส้ถือเป็นเรื่องไกลตัว และเขาก็ไม่มีความสนใจในการอ่านหนังสือเฉกเช่นธีโอดอร์

หลังจากผ่านนาทีแห่งความเงียบ ธีโอดอร์ก็ได้เปิดปากขึ้นเป็นคนแรก “…ฉันขอโทษ ฉันทำให้นายต้องมาติดอยู่กับสิ่งที่น่ารำคาญเช่นนี้”

“หืม?”แรนดอล์ฟหันไปจ้องมองใบหน้าธีโอดอร์

“นายต้องกลายเป็นศัตรูกับกลุ่มการค้าออร์คุสเพราะฉัน ถ้าฉันไม่ได้ทำเช่นนั้น นายก็ไม่ต้องมาหนีเช่นนี้....”

“หยุด ไม่ต้องพูดอีกแล้ว นายน้อย”มันเป็นการขอโทษจากใจจริง แต่แรนดอล์ฟกลับส่ายหัวและปฏิเสธมัน “คุณคิดว่าฉันทำอย่างนี้เพื่อช่วยคุณงั้นหรอ?ฉันมีความคิดของตัวเองเมื่อฉันตัดสินใจที่จะติดตามคุณ ดังนั้นคุณไม่ต้องไปรู้สึกเสียใจไปกับสิ่งที่ฉันได้ตัดสินใจเอง”

“แต่....”

“ไม่ ไม่มีแต่ อันที่จริงฉันโชคดีด้วยซ้ำที่ได้ร่วมเดินทางกับนายน้อย”

‘โชคดี?’ ดวงตาของธีโอดอร์เบิกกว้างกับคำตอบที่ไม่คาดคิด

แรนดอล์ฟกลายเป็นศัตรูของวอร์ล็อคและได้ต่อกรกับอัศวินแห่งความตาย แต่เขากลับรู้สึกยินดีอย่างมากที่ได้พบกับธีโอดอร์อีกครั้ง มันอาจจะเป็นสัญชาตญาณของแรนดอล์ฟที่ทำให้เขาได้พบกับดาบของบรรพบุรุษในมิลเลอร์ บารอนี่

แต่ความสนุกนั้นมักจะเกิดขึ้นรอบๆตัวคนผู้นี้

“ฉันได้รับมรดกสืบทอดของบรรพบุรุษและได้ฝึกฝนทักษะของฉันมาเป็นเวลาหนึ่งปี แต่ฉันไม่สามารถสัมผัสได้ถึงการพัฒนาเลยจากช่วงเวลานั้น แล้วฉันก็ได้พบกับนายน้อยและมีประสบการณ์ในการต่อสู้ที่ทำให้เลือดของฉันเดือดพล่าน เป็นเวลานานที่ฉันไม่ได้รู้สึกเช่นนี้”

แรนดอล์ฟตระหนักได้ถึงมันขณะที่เขาปะทะกับอัศวินแห่งความตาย ทักษะที่ซบเซาของเขาได้พัฒนาขึ้นในการต่อสู้ครั้งนี้ หลังคอของเขาเย็นเฉียบขณะที่เขาเคลื่อนไหวรอบๆเส้นแบ่งระหว่างชีวิตและความตาย ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้พบกับศัตรูเช่นนี้

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาตัดสินใจที่จะเข้าร่วมกับธีโอดอร์  มันเพื่อให้เขาบรรลุระดับปรมาจารย์ที่ส่องแสงแวววาว

“นื่คือการเดินทางเพื่อทำให้ดาบของฉันสมบูรณ์แบบ ดังนั้นอย่ากังวลหรือเสียใจไปเลย นายน้อย”ก่อนที่ธีโอดอร์จะตอบกลับ แรนดอล์ฟก็ได้เปลี่ยนเรื่อง “แล้วตอนนี้พวกเรากำลังไปไหนกัน?”

ธีโอหัวเราะให้กับวิธีการที่เงอะงะและตอบว่า “ฉันกำลังคิดที่จะไปทางทิศตะวันออก อิทธิพลของกลุ่มการค้าออร์คุสในราชาอาณาจักรโซลดันนั้นมีเพียงน้อยนิด ดังนั้นเราจึงสามารถหายใจได้สะดวกและจัดการสิ่งต่างๆออกไปได้ที่นั่น”

ธีโอดอร์ต้องการหยุดพักเดี๋ยวนี้ เขาได้รับหนังสือต้นฉบับมามากกว่า20เล่ม และต้องการทดลองกับสร้อยคอของชาล็อต

อย่างไรก็ตามการแสดงออกของแรนดอล์ฟได้เปลี่ยนไปตามคำพูดของธีโอ เขามองไปที่ธีโอดอร์อย่างไม่แน่ใจก่อนที่จะพึมพำ“เอ่อ เปลี่ยนเส้นทางดีกว่าไหม?”

“หมายความว่าไง?”

“ไม่ว่าจะที่ใดก็ตามที่นายน้อยไป มักจะมีเหตุการณ์เกิดขึ้น ฉันไม่คิดว่าโซลดันจะเป็นข้อยกเว้น....”

ธีโอดอร์ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยิ้มอย่างขมขื่น“ไม่มีทาง....ฉันเชื่อว่ามันจะไม่เป็นเช่นนั้น”

“งั้นหรอ?”

ชายสองคนถอนหายใจและมองไปยังทุ่งหญ้าที่กว้างขวางของคาร์กาส

หากพวกเขารักษาความเร็วระดับนี้เอาไว้ พวกเขาจะสามารถออกจากอาณาจักรคาร์กาสและข้ามชายแดนของโซลดันภายในหนึ่งสัปดาห์ เป็นไปได้ว่ากลุ่มการค้าออร์คุสอาจจะตามพวกเขาทันเมื่อถึงตอนนั้น....นี่เป็นการเดิมพันด้วยชีวิตของพวกเขา

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด