ตอนที่ 31 ทำลายคลังอาวุธ

[ ณ พุ่มไม้ ]

 

พวกเราทั้งสี่คนพากันหลบอยู่แถวพุ่มไม้ใหญ่ตรงทางเข้า ดินแดนแห่งสวรรค์สิ่งที่ฉันคิดและสิ่งที่ฉันเห็นมันต่างกันมาก ที่นี่เหมือนบ้านป่าเมืองเถื่อนเลย ฉันค่อนข้างที่จะประหลาดใจกับสิ่งที่ฉันเห็นในตอนนี้ เพราะที่นี่ฉันดูได้สักระยะแล้วฉันก็เห็นว่ามันมีแต่การทำร้ายกัน การฆ่าแกงกันหลายๆอย่าง ฉันไม่แน่ใจเหมือนกันว่าที่นี่มันเป็นสวรรค์หรือนรกกันแน่  เมื่อพวกฑูตสวรรค์เริ่มพากันนอนแล้ว เลมาคาโอกับดาโล่ก็เริ่มพากันเดินไป และฉันก็เดินตามพวกเขาไป จากนั้นพวกเรากก็เข้าไปข้างในแล้วเริ่มหลบตามซอกตามหลืบเพื่อไม่ให้พวกนั้นเห็น จากนั้นดาโล่ก็ทำตามภารกิจซึ่งภารกิจแรกก็คือการที่ดาโล่จะต้องปลอมตัวเองเข้าไปในคลังอาวุธแล้วก็สั่งให้พวกฑูตสวรรค์ เดินออกไปจากที่นี่ก่อนพวกเราจะได้เข้าไปในนั้นได้ และแน่นอนว่าฉันกับมาคาโอก็ต้องเตรียมตัวที่จะเข้าไปเหมือนกัน เลส่งซิกให้กับดาโล่ก่อนที่ดาโล่จะทำเนียนเดินไปข้างหน้าของพวกฑูตนั่น พวกนั้นมองลงมาแล้วก็ชักหอกออกมาชี้มาที่หน้าของดาโล่

 

“แสดงตัวตนออกมาไม่อย่างนั้นเราจะฆ่าแก”

 

ดาโล่ถอยออกมานิดหน่อยจากระยะของหอก แล้วจากนั้นดาโล่ก็ยิ้มขึ้นมา

 

“หึ ฉันเองไงดาโล่ มัสซาดุส” เขาพูดทั้งชื่อเล่นและชื่อจริง พวกนั้นยังถือหอกเอาไว้อยู่

 

“รหัสล่ะ รหัสเข้าคลังอาวุธ” พวกเขาพูดขึ้นอีกครั้งก่อนที่ดาโล่จะพูดรหัสขึ้นมา

 

“เมสผมทองคนสวย” ฉันมาคาโอและเลมองหน้ากันอย่างมึนงง =.= นี่รหัสจริงๆหรอเนี่ย รหัสที่ดูจะหลงตัวเองนี่ใครเป็นคนตั้งมันขึ้นมากันนะ พวกเขามองหน้ากันแล้วก็จับหอกขึ้นมาก่อนก้มหน้าให้ดาโล่

 

“งั้นพวกแกออกไปจากที่นี่ก่อนฉันมีคนที่จะมาดูแลในกะกลางคืนเอง ส่วนพวกแกก็ไปพักที่ไหนก็ไปซะ”

 

พวกเขาเดินออกไปจากตรงนั้น โอ้ภารกิจได้แล้วอย่างนั้นหรอดีจังเลย เมื่อพวกเราได้ทีว่าจะเข้าไปแล้วก็พากันเดินเข้าไป การเปิดคลังมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกันเพราะมันต้องใช้เวลาหน่อย เวลาที่จะเปิดและสลักล๊อกออกมา เพราะว่าคลังอาวุธนี้มีการล๊อกอยู่หลายชั้นมากจึงใช้เวลาหน่อย และแน่นอนคนที่สามารถที่จะทำมันได้ก็คือดาโล่อีกเช่นเคย มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะแค่ภารกิจแรกที่เราจะทำกัน

 

“ได้แล้วล่ะได้แล้ว” ดาโล่พูดขึ้น //กอก// ก่อนที่กอนประตูจะดังขึ้นมาพวกเราต่างพากันถอนหายใจ และเมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบกับอุปกรณ์และอาวุธต่างๆที่เยอะมาก เรียงรายไปด้วยอาวุธเลยล่ะที่เก็บของแห่งนี้ ดูเหมือนบางอันจะเคลือบน้ำศักดิ์สิทธิ์แล้ว แต่ว่าบางอันก็ยังไม่เคลือบมันเลย

 

“น้ำมันอยู่ตรงไหนล่ะดาโล่ พาพวกเราไปทีเถอะ ที่นี่มันมีแต่อาวุธจนฉันมองมันไม่เห็นแล้ว”

 

เลพูดขึ้นเหมือนว่าอาการเลกับมาคาโอจะไม่ค่อยดีเลยเมื่ออยู่ในห้องนี้

 

“ลืมครับผมขอโทษ ลืมไปว่าพวกท่านไม่ได้อยู่ที่สวรรค์ก็อาจจะเหม็นกลิ่นพวกนี้มากกว่าผมหน่อย”

 

ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกเห็นอะไรเลยล่ะ =.= ดาโล่พาพวกเราเดินเข้าไปลึกขึ้นลึกขึ้นและลึกขึ้น ไม่คิดเลยว่าคลังจะสามารถกักเก็บอาวุธได้เยอะชิ้นขนาดนี้ เมื่อเดินไปจนจะสุดทางมีแสงสีทองบางอย่างได้ลอดผ่านประตูประตูหนึ่งขึ้นมา มันทำให้ฉันเหลือบไปมองดูมัน

 

“ใช่ห้องนี้รึป่าวอะดาโล่” ฉันถามดาโล่ด้วยความสงสัย ดาโล่พยักหน้าให้กับฉันก่อนที่เขาจะเปิดประตูเข้าไป //ฉึก ฉัก ฉึก ฉัก// เสียงเครื่องจักรได้ดังขึ้นมาจากห้องๆนี้ เมื่อประตูได้เปิดอ้าพวกเราก็พบกับใครรคนหนึ่งที่กำลังหย่อนอาวุธลงไปในน้ำศักดิ์สิทธิ์อยู่ เขามองมาที่พวกเราก่อนที่จะทำหน้าตาตกใจ

 

“ท่านดาโล่สวัสดีครับมาที่นี่ได้ยังไงครับ แล้วท่านพาใครมาด้วยหรอครับผม”

 

ซวยแล้วไงทำไมดาโล่ไม่บอกว่ามีคนอยู่ที่นี่ล่ะ ดาโล่ทำตาโตแล้วหันมาหาฉันก่อนจะกระซิบมาที่ฉันอะไรบางออย่าง

 

“คือว่าผมขอโทษครับผมลืมไปว่าไอ้เชงมันทำงานอยู่ที่นี่ แต่ดีนะครับที่นายท่นกับมาคาโอหลบอยู่ข้างหลังของเราอยู่ ซึ่งท่านหญิงปลอมตัวมาแล้วก็ช่วยๆผมหน่อยแล้วกันนะครับ ”

 

อ่าวพาเรามาซวยด้วยอีก ฉันหันไปยิ้มให้กับคนชื่อเชง

 

“นี่เป็นภรรยาของฉันเอง เธอเป็นนางฟ้าของที่นี่แหละไม่ต้องคิดมาก เอาล่ะฉันต้องการที่จะพานางฟ้าน้อยของฉัน เข้าห้องนี้จังเลยมันจะได้ฟิวดี แบบส่วนตัวอะนะได้รึป่าวเชง”

 

เขาเอาฉันไปโอบเอวไว้แล้วพูดกับเชงแบบนั้น เชงทำหน้าแปลกๆใส่พวกเราก่อนจะก้มหัวให้กับพวกเรา

 

“คงไม่ได้หรอกครับผมจะต้องเร่งทำอาวุธให้เสร็จตามที่ท่านหญิงเมสซีเรียบอกครับ ถ้าทำไม่ทันผมจะโดนตีหลังหนึ่งพันทีเลยนะครับ”

 

เขาพูดก่อนจะทำหน้าเศร้าๆใส่พวกเรา พอมองไปลึกๆพวกที่อยู่สวรรค์ก็ไม่ได้สบายอะไรเลย ยิ่งกว่าก็คือน่าสงสารนี่น่ะสิ

 

“ฉันจะช่วยทำอาวุธเองนายไปเถอะ ที่เหลือฉันจะจัดการทั้งหมดเองนะไม่ต้องห่วงฉันหรอก นายจะได้อาวุธทั้งหมดตามที่ต้องการถ้าให้เราสองคนเข้าไปข้างในนั้น”

 

ดาโล่พูดขึ้นก่อนจะยิ้มให้กับเชง เชงยิ้มให้และทำตาเป็นประกายใส่เรา ก่อนจะก้มหัวขอบคุณหลายครั้ง

 

“ขอบคุณจริงๆนะครับขอบคุณจริงๆที่ทำให้ผมถึงขนาดนี้ โอเคครับผมจะให้เข้าห้องแต่ก็ระวังหน่อยนะครับ เพรราะมันค่อนข้างที่จะร้อนมากเหมือนกัน”

 

พวกเราสองคนพยักหน้าให้กับเชงก่อนที่เชงจะพยายามเดินออกไป และแน่นอนด้วยความที่เขาเตี้ยพวกเราจึงบังทั้งสองคนเอาไว้ไม่ให้เขาเห็น เมื่อเขาเดินออกไปฉันก็ให้เลกับมาคาโอเดินเข้าไปในห้องก่อน ระหว่างที่เดินเข้าไปในห้องเขาก็หันมามองอีกครั้ง มันทำให้เราสองคนรีบเดินไปบังทางประตูแล้วยิ้มให้อย่างมีความสุข ก่อนที่เขาจะยิ้มตอบแล้วเดินออกไปจากที่นี่ ฉันกับดาโล่ถอนหายใจเบาๆก่อนจะเข้าไปในห้องแล้ว

ปิดประตูลง เมื่อหันไปหาทั้งสองคนฉันมองไปที่มาคาโอ มาคาโอดูทำหน้าแปลกๆ ส่วนเลก็ทำหน้าบูดบึ้งใส่ฉัน

 

“เป็นอะไรกันอะภารกิจเราก็สำเร็จแล้วยังไงล่ะ” ฉันพูดขึ้นเพราะดูเหมือนว่าเลจะไม่ชอบอะไรบางอย่าง หรือว่าเป็นอะไรบางอย่างก็ไม่รู้ เลปัดมือของดาโล่ออกจากตัวฉันแล้วจับฉันดึงเข้าไปกอด

 

“อย่าใกล้กันขนาดนั้นก็ได้ฉันหวงรู้รึป่าว” เขาเอาหน้ามาถูที่หัวของฉันเล่น แบบว่าฉันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงไหมล่ะ เอาล่ะเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า พวกเราทั้งหมดมองไปที่น้ำศักดิ์สิทธิ์นั่น และคิดกันว่าจะเอายังไงต่อกับมันดี

 

“ทำลายมันเลยไหมแล้วรีบหนีกันดีกว่า” มาคาโอพูดขึ้นก่อนจะเอาค้อนที่อยู่ข้างหลังขึ้นมา แต่ว่าฉันกับดาโล่เอามือขวางเอาไว้ก่อน

 

“ถ้าทำลายเชงก็จะโดนตีตั้งหนึ่งพันครั้งเลยนะ” พวกเราพูดขึ้นพร้อมกันแล้วก็หันหน้ามองกัน ก่อนที่จะพยัก

หน้าเหมือนกันแล้วทำหน้าเศร้าๆใส่มาคาโอ มาคาโอเหงื่อไหลก่อนที่จะกลืนน้ำลาย

 

“ผมลืมไปครับขอโทษ” เขาเอาค้อนออกจากน้ำนั่น เลมองไปที่น้ำก่อนจะเอาโหลแก้วที่อยู่ในร่างกายของเขาออกมา ร่างกายของเลเก็บได้ทุกอย่างจริงๆเลยนะเนี่ย เขาตักมันขึ้นมาเก็บไว้จากนั้นก็ใช้เท้าของเขาถีบไปที่หม้อ น้ำได้ทะลักออกมาทำให้เราตกใจ

 

“นายท่านครับมันแตกออกมาแล้วนะ” เลจับฉันแล้วพาวิ่งหนีออกมาจากที่นั้น วิ้งออกมาจากคลัง คลังเริ่มเป็นแสงสีทองออกมา พวกเราเหลือบไปเห็นเชงเหมือนเชงจะทำหน้ามึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

 

“นั่นมันเชงอะ เชงโดนแน่ๆเลยนะเล”

 

เลมองไปที่เชงก่อนที่จะถอนหายใจเบาๆแล้วมองหน้ามาคาโอ มาคาโอยิ้มให้เลแล้วก็วิ่งไปหยิบเชงมาอุ้มดื้อๆ ด้วยความที่เชงตัวเล็กเหมือนคนแคะและหน้าเหมือนแมวเลยทำให้ดูน่ารักมากเลย มันเลยทำให้เลไม่กล้าที่จะทิ้งเขาเอาไว้ในนั้นล่ะมั้งนะ พวกเราพากันวิ่งออกมาจากที่นั่นโดนลงที่พุ่มไม้แล้วก็สไลน์ลงมาจากถูเขา ก่อนจะกระโดดลงตรงรถภม้าอัคคีพอดี และทุกคนก็พากันมาพอดี รถม้าได้บินขึ้นไปทำไมมันโคตรจะ

มันส์แบบนี้ล่ะ

 

“เฮ้อเกือบไม่รอดแล้วไง ดีนะที่ไม่มีใครอยู่แถวนั้นเลยน่ะ” พวกเราพากันนอนพักในรถม้าด้วยความเหนื่อย ดาโล่ปล่อยตัวเชงไว้ข้างๆเขาก่อนที่เชงจะมองมาที่พวกเรา

 

“มันเกิดอะไรขึ้นกันครับ ทำไมถึงพาผมมาที่นี่แล้วไอ้แสงนั้น พวกท่านพังมันทิ้งหรอครับ”

 

เขาถามขึ้นด้วยความสงสัย จากนั้นพวกเราทั้งสี่คนก็พยักหน้าขึ้น หน้าเชงเปลี่ยนไปจากที่ทำหน้ามึนงงกลายเป็นหน้าโคตรมึนงงและโคตรจะกลัวอะไรบางอย่างเลย

 

“ตายแล้วทำแบบนั้นไม่ได้นะครับ ถ้าทำแบบนั้นมีหวังพวกเราโดนสั่งเก็บแน่เลยครับ”

 

ฉันยิ้มให้แล้วบอกกับเขาว่าไม่ต้องห่วงพวกเราจัดการได้ ดาโล่และมาคาโอพากันลูบหัวเชงเล่น เห็นอะไรน่ารักหน่อยไม่ได้พากันไปแหย่เล่นซะนะ

 

“แกจะมาอยู่ทีมเดียวกับฉันไหม จะโดนกดขี่หรือว่าจะอยู่แบบเป็นชายชาติเชื้อ”

 

เขามองมาที่เลก่อนที่จะร้องไห้ออกมาและพยักหน้าให้กับเล เราได้คนมาอีกคนแล้วสินะ